« ការអបអរសម្រាប់ក្រុមទាំងពីរ » ប្រិយមិត្ត ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៤ ទំព័រ ៣០-៣១ ។
ការអបអរសម្រាប់ ក្រុមទាំងពីរ
ជេនី ជ្រួញចញ្ចើម ។ នាងមិនចង់ឲ្យក្រុមផ្សេងឈ្នះទេ !
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ ខាងត្បូង ។
ជេនី បានញ៉ាំមីមួយមាត់ចុងក្រោយរបស់នាង ។ ឆ្ងាញ់ ។ ឆ្ងាញ់ណាស់ !
« តោះទៅលេង Yut Nori ! » លោកពូ ជីហូ មានប្រសាសន៍ ។
ដល់រដូវកាលនេះទៀតហើយ ! គ្រួសាររបស់នាងបានប្រារព្ធពិធីបុណ្យថ្លែងអំណរគុណ Chuseok ប្រទេសកូរ៉េ ។ ថ្ងៃនេះ គ្រួសាររបស់ជេនី បានជួបជុំគ្នាបរិភោគអាហារជាច្រើន ហើយលេង Yut Nori ជាមួយគ្នា ។ Yut Nori ជាល្បែងកំសាន្តដែលជេនីចូលចិត្ត ។
មនុស្សគ្រប់គ្នាអង្គុយជារង្វង់មួយនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ។ ជេនី បានសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួន ។ តើនាងចង់ចូលក្រុមមួយណា ? នាងបានខិតទៅអង្គុយក្បែរលោកពូ ជីហូ ។ នាងបាននិយាយថា « ក្មួយចង់នៅក្នុងក្រុមជាមួយលោកពូ ! » ។ « យើងនឹងក្លាយជាអ្នកឈ្នះខ្លាំងជាងគេ ! »
លោកពូ ជីហូ បានសើច ។ « ដោយសារមានឯងនៅក្នុងក្រុម យើងប្រាកដជាមានឱកាសឈ្នះ ! »
ម្តាយរបស់ជេនី បានរៀបចំក្តារសម្រាប់លេងល្បែងនោះនៅចំកណ្តាលរង្វង់ ។ ជេនី បានជួយម្តាយនាងរៀបចំផ្នែកផ្សេងៗទាំងនោះ ។ ពួកគេបានហុចឈើបួនកំណាត់ទៅឲ្យក្រុមដែលដល់វេនមុន ។
បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ជេនី ឈ្មោះអាណា បានដល់វេនមុន ។ នាងបានបោះឈើទៅលើ ។ របៀបដែលឈើជ្រុះដល់ដី បង្ហាញពីចំនួនដែលក្រុមអាចដើរបាននៅលើក្តារប្រកួតនោះ ។ ឈើទាំង ៤ កំណាត់ ជ្រុះផ្កាប់មុខចុះមានន័យថា អាណាទទួលបាន Yut ! នាងអាចរំកិលបំណែករបស់ក្រុមនាងទៅមុខបួនជំហាន ហើយ អាចបោះបន្ថែមម្ដងទៀត ។
ប៉ុន្តែ អាណាមិនបាននៅក្នុងក្រុមរបស់ជេនីទេ ។
ជេនី បានឱបដៃរបស់នាង ហើយចងចិញ្ចើម ។ នាងបានខ្សឹបប្រាប់លោកពូ ជីហូ ថា ៖ « ខ្ញុំសង្ឃឹមថានាងនឹងបោះមិនបានល្អទេ » ។
« ចូរសង្ឃឹមឡើយ ! » លោកពូ ជីហូ មានប្រសាសន៍ ។ « ទើបតែចាប់ផ្ដើមលេងទេ »។ គាត់បានញញឹមលើកទឹកចិត្តនាង ។
ក្រោយពីដល់វេនរបស់អាណា ជាលើកទី២ ក្រុមរបស់ជេនី បានបោះឈើម្តង ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចរំកិលបំណែករបស់ពួកគេបានឆ្ងាយដូចក្រុមរបស់អាណាទេ ។
នៅពេលដល់វេនគ្រប់គ្នារួចហើយ សមាជិកគ្រួសាររបស់ជេនី បានអបអរហើយសើចសប្បាយ ។ ជេនី បានមើលបំណែកផ្លាស់ទីជុំវិញក្ដារ ។ គ្រប់គ្នាសប្បាយរីករាយ ។
លើកលែងតែជេនី ប៉ុណ្ណោះ ។ ក្រុមរបស់នាងនៅតែចាញ់ ។
ទីបំផុត វាគឺជាវេនរបស់ជេនី ។ នាងបានបោះឈើទៅលើ ប៉ុន្តែមានតែឈើមួយប៉ុណ្ណោះដែលធ្លាក់មកផ្តាប់មុខចុះ ។ បំណែករបស់ក្រុមនាងបានឆ្ពោះទៅមុខតែមួយជំហានប៉ុណ្ណោះ ។
ជេនី បានឱបដៃរបស់នាង ។ នាងស្រែកថា «ខ្ញុំឈប់លេងហើយ ! » ។ « ខ្ញុំចង់ឲ្យយើងឈ្នះ » ។
ភ្លាមនោះ គ្រប់គ្នាបានស្ងប់ស្ងាត់ ។ ពេលនាងងើបមុខឡើង គ្រួសាររបស់នាងកំពុងសម្លឹងមើលនាង ។ ពួកគេហាក់ដូចជាភ្ញាក់ផ្អើលដែលនាងខឹងខ្លាំងដូច្នេះ ។
មុខរបស់ជេន ឡើងក្រហម ។ នាងស្ដាយដែលនាងមិនសប្បាយចិត្ត សម្រាប់គ្រួសាររបស់នាង ។ ជាធម្មតា នាងមិនខឹងបែបនេះទេ ។ នាងក្រោកឈរឡើងដើម្បីដើរចេញពីរង្វង់ ។
លោកពូ ជីហូ ចាប់ដៃនាង ។ លោកពូបាននិយាយថា « ក្មួយមិនចាំបាច់ចេញទេ » ។ « ការឈ្នះមិនមែនជាទីបញ្ចប់នោះទេ » ។ គ្រាន់តែព្យាយាមលេងឲ្យសប្បាយទៅ » ។
« ចាស » ។ ជេនី អង្គុយចុះវិញ ។ នាងចង់សប្បាយដូចគ្រប់គ្នាដែរ ។ នាងបានដកដង្ហើមធំ ហើយបានមើលបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ឈ្មោះបេន បោះឈើ ។
« ធ្វើឲ្យបានល្អណា បេន ! » លោកពូ ជីហូ មានប្រសាសន៍ ។ ស្ដាប់ទៅគាត់សប្បាយណាស់ ។
ជេនី បានបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងលោកពូ ជីហូ ។ គាត់កំពុងអបអរសម្រាប់ក្រុមផ្សេងទៀត ! ប្រហែលនេះជាមូលហេតុដែលគាត់បានសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ។
នៅពេលដល់វេនបន្ទាប់បានចាប់ផ្តើម ជេនីបានសម្រេចចិត្តអបអរឲ្យគ្រប់គ្នានៅក្នុងក្រុមទាំងពីរ ។ លោកពូ ជីហូ និយាយត្រូវ ។ ការឈ្នះមិនមែនជាទីបញ្ចប់ទេ ។ ព្រះយេស៊ូវអាចជួយនាងឲ្យរីករាយសម្រាប់សមាជិកគ្រួសាររបស់នាង ទោះបីជានាងចាញ់ក៏ដោយ ។
ពេលវេនរបស់អាណាម្តងទៀត ជេនីបានញញឹមដាក់នាង ។ « សូមសំណាងល្អ ! ឯងអាចធ្វើបាន ! » ។
អាណាអង្គុយទល់មុខនោះ ហើយញញឹមដាក់វិញ ។ ជេន មានអារម្មណ៍កក់ក្តៅក្នុងចិត្ត ។ តែមួយភ្លែតសោះ នាងសប្បាយជាងមុនទៅហើយ !
រចនារូបភាពដោយ យូរ៉ាន ឌូអូ