« ព្រះគម្ពីរដ៏ចែងចាំងរបស់ម៉ាចា » ទស្សនាវដ្ដី ប្រិយមិត្ដ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៤ ទំព័រ ១៤-១៥ ។
ព្រះគម្ពីរដ៏ចែងចាំងរបស់ម៉ាចា
ម៉ាចាបាននិយាយថា « ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំមានព្រះគម្ពីរសំណព្វចិត្ដ ឬអត់នោះទេ » ។
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅប្រទេសស្លូវ៉ានី ។
ម៉ាចាបានអង្គុយលើជណ្តើរផ្ទះរបស់នាង ហើយបានដាក់ដៃទ្រចង្ការបស់នាង ។ ព្រះអាទិត្យមានពន្លឺភ្លឺចែងចាំង បញ្ចេញពន្លឺរស្មីដ៏កក់ក្ដៅតាមចន្លោះដើមឈើខ្ពស់ៗ ។ ខ្យល់បក់មកនាំក្លិនក្រអូបដូចជាស្លឹកស្រល់ស្រស់ៗ ។
ម៉ាក់បានចេញមកអង្គុយក្បែរម៉ាចា ។ « តើកូនកំពុងគិតពីអ្វីហ្នឹង ? »
ម៉ាចាបាននិយាយថា « កូនត្រូវចែកចាយខគម្ពីរដែលខ្ញុំពេញចិត្តនៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សា » ។ « ប៉ុន្ដែ កូនអត់មានខគម្ពីរដែលពេញចិត្តទេ ។ ហើយកូនក៏មិនដឹងថាត្រូវរើសយកមួយណាដែរ » ។
ម៉ាក់បានងក់ក្បាល ។ « ការជ្រើសរើសព្រះគម្ពីរដែលយើងចូលចិត្ដគឺពិបាក » ។ ម៉ាក់បានសម្លឹងមើលដើមឈើ បន្ទាប់មកបានក្រោកឈរឡើង ។ « ម៉ាក់មានគំនិតមួយ » ។
ម៉ាក់បានត្រឡប់ទៅខាងក្នុងវិញ ។ គាត់បានកាន់ព្រះគម្ពីររបស់គាត់ ពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញ ។ « យើងអាចចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងដំណើររឿងមួយ ។ តើដំណើររឿងព្រះគម្ពីរដែលកូនចូលចិត្តនោះគឺជារឿងអ្វី ? »
ម៉ាចាបានគិតអំពីរឿងនេះ ។ « កូនចូលចិត្តពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅជួបពួកសាសន៍នីហ្វៃ » ។
ម៉ាក់បានបើកតាមទំព័រក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន » ។ « រឿងនោះចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងនីហ្វៃទី ៣ » ។ គាត់បានចង្អុលទៅទំព័រនោះ ។ « យើងអាចអានឆ្លាស់វេនគ្នា ហើយរើសខគម្ពីរដែលយើងចូលចិត្ដ » ។
ម៉ាចាបានងក់ក្បាល ហើយស្ដាប់ម៉ាក់អាន ។ គាត់បានអានអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហៅសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ គាត់បានអានអំពីអ្នកដែលផ្សះផ្សាគេ និងការអធិស្ឋាន ។
រួចមកក៏ដល់វេនរបស់ម៉ាចា ។ ពេលនាងបញ្ចប់ខគម្ពីរមួយក្នុងចំណោមនោះ នាងបានផ្អាក ។ នាងមានអារម្មណ៍ថាព្រះអាទិត្យកំពុងភ្លឺចែងចាំងល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញដួងចិត្ដរបស់នាង ។
នាងបានងើយមើលទៅម៉ាក់ ។ « កូនចូលចិត្តខគម្ពីរនោះ » ។
« ម៉ាក់ក៏អ៊ីចឹងដែរ ។ តើកូនចូលចិត្តអ្វីខ្លះពីខគម្ពីនោះ ? » ម៉ាក់បានសួរ ។
ម៉ាចាបានញាក់ស្មា ព្រមទាំងមានស្នាមញញឹមនៅលើផ្ទៃមុខរបស់នាង ។ « ខគម្ពីរនោះគឺអំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយវាបានធ្វើឲ្យកូនមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត » ។
ម៉ាក់បានញញឹមតបវិញ ។ « នេះជាវិធីដ៏អស្ចារ្យមួយដើម្បីដឹងថា កូនបានរកឃើញខគម្ពីរដែលកូនចូលចិត្តហើយ ។ តើកូនចង់ចែកចាយខគម្ពីរនោះនៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សារដែរឬទេ ? »
ម៉ាចាងក់ក្បាលដោយរំភើបចិត្ដ ។ « តើម៉ាក់អាចជួយកូនរៀនពីខនោះបានទេ ? »
« ចាស ប្រាកដជាបាន ! » ម៉ាក់បាននិយាយ ។
ម៉ាក់ និងម៉ាចាបានហាត់សមមួយពាក្យម្ដងៗ ។ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងខិតខំ បក្សីបានធ្វើសំឡេងចេចចាចនៅលើដើមឈើ ហាក់ដូចជាពួកវាកំពុងរៀនដែរ ។
ពេញមួយសប្តាហ៍ ម៉ាចាបានបន្តហាត់សមខគម្ពីរថ្មីដែលនាងចូលចិត្ត ។ នៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ នាងរាងដូចជាភ័យបន្ដិច ។ នាងបានហាត់សមការនិយាយអំពីខគម្ពីររបស់នាង ខណៈដែលនាងកំពុងធ្វើដំណើរដ៏យូរដើម្បីទៅព្រះវិហារ ។
នៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សារបស់ម៉ាចា នោះមានកុមារតែពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលនាងដើរចូលទៅក្នុងថ្នាក់រៀន ម៉ាចាមានអារម្មណ៍ភ័យបុកពោះ ។
នៅពេលដល់វេននាងត្រូវចែកចាយ ម៉ាចាបានឈរ ហើយដកដង្ហើមធំ ។ នាងបាននិយាយថា « មើលចុះ យើងជាក្រិត្យវិន័យ ហើយជាពន្លឺ » ។ « ចូរផ្ចង់មកយើង ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត ទើបអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ ត្បិតយើងនឹងប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត » ។
ពេលម៉ាចាបានចែកចាយរួចរាល់ នាងបានអង្គុយចុះ ហើយញញឹម ។ នាងធ្វើវាបានសម្រេចហើយ ! អារម្មណ៍ភ័យបុកពោះបានរលាយបាត់ ហើយអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ និងភាពស្រស់ស្រាយបានវិលមកវិញ ។ នាងបានដឹងថា ខគម្ពីរដែលនាងចូលចិត្តនឹងនាំមកនូវអារម្មណ៍បែបនោះទៀត គ្រប់ពេលដែលនាងត្រូវការវា ។
រចនារូបភាពដោយ ក្លូអ៊ី ដូមីនិក