« តើខ្ញុំត្រូវតែល្អឥតខ្ចោះឬ ? » ទស្សនាវដ្តី ប្រិយមិត្ដ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៤ ទំព័រ ៣៦-៣៧ ។
តើខ្ញុំត្រូវតែ ល្អឥតខ្ចោះ ឬ ?
ហែនរីចង់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែគាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់បានធ្វើកំហុសច្រើនពេក ។
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅប្រទេសអារ៉ូបា ។
ហែនរីបានដើរយឺតៗចូលទៅក្នុងបន្ទប់អង្គការបឋមសិក្សា ។ ជើងរបស់គាត់ហាក់ដូចជាធ្ងន់ដើរមិនចង់ទៅមុខ ពេលគាត់តម្រង់ទៅកាន់កៅអីរបស់គាត់ ។
លោកគ្រូរបស់គាត់ បងប្រុស រ៉ាស បានញញឹមដាក់គាត់ ។ គាត់បានសួរថា « តើប្អូនត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីនិយាយអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធហើយឬនៅ ? »
ហែនរីបានឆ្លើយថា « បាទ » ។
ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ ? ហែនរីបានគិតនៅពេលគាត់អង្គុយចុះ ។ គាត់ មិនមាន អារម្មណ៍ថាគាត់ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់នោះទេ។ មិនរួចរាល់ទាល់តែសោះ ។
អង្គការបឋមសិក្សារបស់់ហែនរីកំពុងរៀនចម្រៀង « ខ្ញុំចូលចិត្តមើលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។ ថ្នាក់របស់គាត់ត្រូវបានសុំឲ្យនិយាយអំពីការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ប៉ុន្តែហែនរីមានអារម្មណ៍សោកសៅ ។ គាត់ចង់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធពេលគាត់គ្រប់អាយុ ប៉ុន្តែគាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់បានធ្វើកំហុសច្រើនពេក ។
មិត្តហែនរីបានក្រោកឈរឡើងម្នាក់ម្ដងៗ ។ ពួកគេសប្បាយចិត្ត និងរំភើបពេលពួកគេនិយាយអំពីការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃណាមួយ ។ ហែនរីមានអារម្មណ៍កាន់តែមិនល្អទៅៗ ។
បន្ទាប់មក វាដល់ពេលត្រូវច្រៀងហើយ ។ ហែនរីបានច្រៀងជាមួយនឹងគ្រប់គ្នាដែលនៅក្នុងថ្នាក់កុមារទាំងអស់ ៖« ខ្ញុំនឹងរៀបចំខ្លួនកាលខ្ញុំនៅក្មេង នេះជាកិច្ចការពិសិដ្ឋខ្ញុំ » ។
តើខ្ញុំអាចត្រៀមខ្លួនដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា នៅពេលខ្ញុំធ្វើកំហុសច្រើនបែបនេះ ? ហែនរីបានគិត ។ គាត់បានទម្លាក់ខ្លួនចុះនៅលើកៅអីរបស់គាត់ ។
នៅពេលចម្រៀងចប់ បងប្រុស រ៉ាស បានឱនមកជិត ។ គាត់បានសួរហែនរីថា « តើប្អូនមិនអីទេឬ ? » ។
ហែនរីបានសម្លឹងចុះក្រោមមើលទៅដៃរបស់ខ្លួន ។ បន្ទាប់មកគាត់និយាយខ្សឹបៗថា « ខ្ញុំចង់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្លាចថាខ្ញុំមិនសក្តិសមទេ » ។ គាត់បានដកដង្ហើមធំ ។ « ខ្ញុំតែងតែមិនសូវចុះសម្រុងក្នុងគ្រួសារល្អគ្រប់ពេលនោះទេ ។ ខ្ញុំភ្លេចធ្វើការងារផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានធ្វើកំហុសច្រើនពេក ។ តើខ្ញុំពិតជាត្រូវតែល្អឥតខ្ចោះឬ ? »
បងប្រុស រ៉ាស ញញឹមយ៉ាងទន់ភ្លន់ ។ « ការមានភាពសក្ដិសមដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មិនមែនមានន័យថា ប្អូនត្រូវតែមានភាពល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ យើងអាចមានភាពសក្ដិសមដោយការទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយព្យាយាមរក្សាបទបញ្ញត្តិដោយស្មោះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើខុស តែយើងអាចប្រែចិត្ត ហើយអាចជ្រះស្អាតម្តងទៀត » ។
ហែនរីបានអង្គុយត្រង់ខ្លួនជាមុនបន្ដិច ។
បងប្រុស រ៉ាស បាននិយាយថា « ខ្ញុំប្រាកដថា ព្រះវរបិតាសួគ៌មានមោទនភាពចំពោះប្អូនដែលព្យាយាមធ្វើជាមនុស្សល្អ » ។
ហែនរីបានគិតអំពីរឿងល្អមួយចំនួនដែលគាត់បានធ្វើនៅសប្តាហ៍នោះ ។ គាត់បានធ្វើម្ហូបអាហារពេលល្ងាចជាមួយម៉ាក់ បានជួយប្អូនស្រីរបស់គាត់ធ្វើកិច្ចការផ្ទះរបស់នាង ហើយបាននិយាយសួស្តីទៅកាន់សិស្សប្រុសថ្មីម្នាក់នៅសាលារៀន ។
ទម្ងន់នៃការព្រួយបារម្ភរបស់ហែនរីត្រូវបានសម្រាល ។ គាត់បានដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងជួយគាត់ឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដ ។
នៅពេលដល់វេនរបស់ហែនរីដើម្បីចែកចាយ គាត់បានញញឹម និងក្រោកឈរឡើង ។ គាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំចង់បន្តប្រែចិត្ត និងក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីថ្ងៃណាមួយខ្ញុំអាចចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធបាន » ។
ហែនរីមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តពេលគាត់អង្គុយចុះវិញ ។ នៅថ្ងៃណាមួយ គាត់នឹងអាចធ្វើសេចក្តីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយព្រះនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ គាត់ចង់ព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីត្រៀមខ្លួន !
រចនារូបភាពដោយ ហ្គេល អាមស្ដ្រង