«Միանալ նույն թիմին», Երիտասարդներին զորացնելու համար, հուլիս 2023 թ.։
Միանալ նույն թիմին
Այս երկու դպրոցական մրցակիցները դարձան մտերիմ ընկերներ:
Լուսանկարները՝ Ջեֆերի Բարքեր Էդվարդսի
Քույր Դիլին մնացել էր ընդամենը վեց շաբաթ ծառայելու Ավստրալիայի իր միսիայում, երբ նա իմացավ, որ այդ վերջին շաբաթները կծառայի Քույր Տուալայի հետ:
«Դա ամենավերջին բանն էր, որը ես կցանկանայի», - ասում է Քույր Դիլը:
Քույր Դիլը և քույր Տուալան սկսել են խաղալ իրենց ավագ դպրոցների բասկետբոլի լավագույն թիմերում Օքլենդում (Նոր Զելանդիա): Նրանք մրցակիցներ էին։ Նրանք հաճախ էին միմյանց դեմ խաղում եզրափակիչ մրցաշարերում, և չէին սիրում միմյանց:
«Որպեսզի մի քիչ հստակեցնեմ,- ասում է Քույր Տուալան,- մենք խաղադաշտից հեռանում էինք քերծվածքներով և կապտուկներով»։
Քույր Դիլը և քույր Տուալան շատ ժամանակ են անցկացրել մարզվելու և բասկետբոլ խաղալու վրա: «Բասկետբոլը մեր կյանքն էր», - ասում է Քույր Դիլը:
Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո նրանք երկուսն էլ զգացին, որ պետք է ծառայեն միսիայում, թեև նրանցից ոչ մեկը նախկինում երբեք ծառայելու ցանկություն չէր ունեցել:
Կատարել ծառայելու ընտրություն
Քույր Տուալայի համար ժամանակ պահանջվեց՝ իր կամքը Տիրոջ կամքին համապատասխանեցնելու համար: «Ես 21 տարեկան էի, երբ որոշեցի գործել ըստ ստացած հուշման», - ասում է նա: «Ես երկար ժամանակ, նույնիսկ ինքնաթիռում պայքարում էի որոշմանս դեմ»:
Քույր Տուալան Ավստրալիայի իր միսիա ժամանեց COVID-19 համավարակի ժամանակ, և չնայած դժվար է եղել, նա շատ երախտապարտ է, որ ծառայելու որոշում է կայացրել:
«Ես չեմ կարող պատկերացնել, որ նույն քույր Տուալան եմ, ինչ ես 21 տարեկանում էի: Ես իսկապես զգում եմ, որ աճել եմ»:
Քույր Դիլը «հստակ և ուղիղ» հուշում ունեցավ միսիայում ծառայելու համար, երբ նա ստացավ իր հայրապետական օրհնությունը: Որոշ ժամանակ անց նա որոշեց հետևել ծառայելու հուշմանը, քանի որ «Տիրոջ կամքը միշտ ճիշտ ճանապարհն է և լավագույն տարբերակը»։ Կանչը եկավ, և նա հավաքեց իր ճամպրուկները Ավստրալիայում ծառայելու համար։
Միանալ նույն թիմին … հեռավորության վրա
Միայն այն պատճառով, որ Քույր Դիլը և Քույր Տուալան ծառայում էին նույն միսիայում, չէր նշանակում, որ նրանք անմիջական ընկերներ էին: Այսքան երկար տարիներ մրցակիցներ լինելուց հետո Քույր Դիլն ու Քույր Տուալան դեռ դժվարությամբ էին իրար այլ կերպ վերաբերվում։
Իրականում, առաջին օրը, երբ քույր Տուալան տեսավ քույր Դիլին, նրա առաջին մտքերից մեկը հետևյալն էր. «Ես չգիտեմ՝ արդյոք պետք է սիրեմ նրան»:
Ավարտել հակամարտությունը
Այսպիսով, երբ Քույր Տուալան և քույր Դիլը կանչվեցին միասին ծառայելու, դա անշուշտ տարօրինակ էր:
Երկուսն էլ միմյանց մասին պատկերացումներ ունեին՝ ելնելով բասկետբոլի դաշտում իրենց խաղերից: Յուրաքանչյուրը կարծում էր, որ մյուսը ագրեսիվ է, մրցունակ և անբարյացակամ:
Բայց ամեն ինչ սկսեց փոխվել, երբ նրանք ծանոթացան միմյանց հետ: Քույր Դիլը հասկացավ, որ Քույր Տուալան «բոլորովին հակառակն է», ինչպիսին նա միշտ տեսել է նրան: «Նա իրականում շատ սիրալիր անձնավորություն է՝ ամենասիրալիր զուգընկերներից մեկը, ում հետ ես ծառայել եմ», - ասում է քույր Դիլը:
Քույր Տուալան նման փորձառություն է ունեցել: Նա չէր գիտակցում, որ Քույր Դիլի նկատմամբ իր մրցակցության զգացմունքները «շատ անգիտակից հակամարտություն» էր իր կյանքում:
Հակամարտության և մեղադրելու այդ բացասական զգացմունքները փոխարինվեցին սիրով և հասկացողությամբ, երբ նա սկսեց տեսնել, թե ով է իրականում Քույր Դիլը: Եվ չնայած քույր Տուալան կարծում էր, որ Քույր Դիլը լռակյաց է, նա պարզեց, որ «Քույր Դիլը կարող է խոսել»:
Քույր Դիլն ու քույր Տուալան իրենց նոր ընկերությամբ հասկացան, որ, ի վերջո, նրանք իրականում երբեք թշնամիներ չէին եղել:
«Բասկետբոլում մեր մտքում ենթադրում ենք, որ պետք է հաղթենք, և բոլոր մյուս թիմերը թշնամին են», - ասում է Քույր Դիլը: «Եվ հետո բասկետբոլն ավարտվում է, և մենք հասկանում ենք. «Դե, նրանք այլևս թշնամի չեն»: Նրանք, հավանաբար, երբեք իրականում թշնամի չեն եղել»:
Այժմ, քույր Դիլը և քույր Տուալան տեսնում են, որ իրենք նույն «թիմում» են՝ Աստծո թիմում:
Քրիստոսը կենտրոնում, նկարը՝ Ջուդիթ Մեհրի
Հիսուս Քրիստոսի զոհաբերությունը բոլորի համար է
Երկու քույրերն էլ զգացել են Աստծո ձեռքը՝ որպես զուգընկերներ իրենց նշանակման մեջ և գիտեն, որ Հիսուս Քրիստոսի Քավության զորությունը թույլ է տվել իրենց բժշկվել և փոխվել:
«Հիսուս Քրիստոսը կատարեց այդ զոհաբերությունը, որպեսզի այն ամենը, ինչն անցյալում սխալ է եղել, կարողանա ապաքինվել, ուղղվել և կատարելագործվել», - ասում է քույր Դիլը: «Մենք կարող ենք ներել։ Մենք կարող ենք մոռանալ։ Մենք կարող ենք առաջ գնալ, և ամեն ինչ փոխել»:
Քույր Տուալան և քույր Դիլը ոչ միայն բուժեցին իրենց հակամարտությունը, այլև սովորեցին, թե ինչպես տեսնել ուրիշներին այնպես, ինչպես Աստված է տեսնում նրանց:
«Գալով այստեղ և տեսնելով իմ զուգընկերոջը և մյուսներին այլ լույսի ներքո՝ ես հասկանում եմ, որ յուրաքանչյուր մարդու պատմությունը կարևոր է», - ասում է քույր Տուալան: «Եվ յուրաքանչյուր ոք ունի Հիսուս Քրիստոսի Քավության կարիքը»:
Նրանք իմացան, որ թեև դա կարող է դժվար լինել, սակայն երկու հոգի, որոնք ժամանակին միմյանց թշնամաբար են վերաբերվել, սիրո միջոցով կարող են միավորվել:
«Կարևոր չէ, թե ինչ տարիքի կամ ինչ ազգության ես,- ասում է Քույր Տուալան,- աթեիստ ես, թե հավատացյալ»:
«Եթե ես կարող եմ ծառայել մեկի կողքին, ում հետ ես իսկապես երբեք լավ հարաբերություններ չեմ ունեցել, և մենք երկուսով միավորվում ենք մեկ հիմնական նպատակի համար, ապա մյուս մարդիկ նույնպես կարող են»: