Έδεσε τις πληγές τους
Από τον Πρόεδρο Χένρυ Άιρινγκ
Πρώτο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Προσεύχομαι ώστε να προετοιμαστούμε για να προσφέρουμε οποιαδήποτε υπηρέτηση ιεροσύνης μπορεί να θέσει μπροστά μας ο Κύριος κατά το θνητό ταξίδι μας.
Όλοι μας έχουμε ευλογηθεί με ευθύνη απέναντι στους άλλους. Το να φέρουμε την ιεροσύνη του Θεού είναι να θεωρούμαστε υπεύθυνοι από τον Θεό για την αιώνια ζωή των παιδιών Του. Αυτό είναι αληθινό, είναι υπέροχο και κάποιες φορές μπορεί να νιώθουμε ότι μας κατανικά.
Υπάρχουν πρόεδροι απαρτίας πρεσβυτέρων που ακούν απόψε και οι οποίοι γνωρίζουν τι εννοώ. Να τι συνέβη σε έναν από εσάς. Έχει συμβεί και σε πολλούς από εσάς -- και περισσότερο από μία φορά. Οι λεπτομέρειες ίσως να διαφέρουν, όμως η κατάσταση είναι η ίδια.
Κάποιος πρεσβύτερος που δεν ξέρετε καλά, ζήτησε τη βοήθειά σας. Μόλις είχε διαπιστώσει ότι θα έπρεπε να μετακομίσει με τη σύζυγο και το μωρό τους, ένα αγοράκι, από το διαμέρισμα όπου ζούσαν σε ένα άλλο εκεί κοντά.
Ο ίδιος και η σύζυγός του είχαν ήδη ζητήσει από έναν φίλο να τους δανείσει ένα φορτηγό την ημέρα όπου θα μετακόμιζαν την οικοσκευή και τα προσωπικά υπάρχοντά τους. Ο φίλος τούς δάνεισε το φορτηγό. Ο νεαρός πατέρας άρχισε να φορτώνει τα πράγματά τους στο φορτηγό, αλλά στα πρώτα λεπτά χτύπησε την πλάτη του. Ο φίλος που τους δάνεισε το φορτηγό ήταν πολύ απασχολημένος για να βοηθήσει. Ο νεαρός πατέρας ήταν απελπισμένος. Σκέφθηκε εσάς, τον πρόεδρό του της απαρτίας πρεσβυτέρων.
Όταν ζήτησε τη βοήθειά σας, ήταν πια νωρίς το απόγευμα. Ήταν η ημέρα μιας απογευματινής συγκέντρωσης της Εκκλησίας. Είχατε ήδη υποσχεθεί να βοηθήσετε τη σύζυγό σας σε διάφορα ζητήματα στο σπιτικό εκείνη την ημέρα. Τα παιδιά σας, σάς είχαν ζητήσει να κάνετε κάτι μαζί, όμως δεν είχατε τον χρόνο για αυτό ακόμα.
Ξέρατε, επίσης, ότι τα μέλη της απαρτίας σας, ειδικά τα πιο πιστά, εκείνα που συνήθως καλούσατε να βοηθήσουν, πιθανόν βρίσκονταν στην ίδια δυσχερή θέση με εσάς.
Ο Κύριος ήξερε ότι θα είχατε τέτοιες δύσκολες ημέρες όταν σας κάλεσε στη θέση αυτή, γι’ αυτό σας έδωσε μια ιστορία για να σας ενθαρρύνει. Είναι μία παραβολή για ιδιαίτερα πολυάσχολους φέροντες την ιεροσύνη. Μερικές φορές την ονομάζουμε η ιστορία του καλού Σαμαρείτη. Όμως, είναι πραγματικά η ιστορία ενός σπουδαίου φέροντος την ιεροσύνη ετούτες τις πολυάσχολες, δύσκολες τελευταίες ημέρες.
Η ιστορία ταιριάζει απόλυτα σε έναν υπερφορτωμένο υπηρέτη της ιεροσύνης. Απλώς θυμηθείτε ότι είστε ο Σαμαρείτης και όχι ο ιερέας ή ο Λευίτης, οι οποίοι προσπέρασαν τον πληγωμένο άνδρα.
Ίσως να μη σκεφθήκατε εκείνη την ιστορία όταν αντιμετωπίσατε τέτοιες δυσκολίες. Όμως, προσεύχομαι να το κάνετε όταν έρθουν ξανά τέτοιες ημέρες, που σίγουρα θα έρθουν.
Δεν μας αναφέρθηκε στις γραφές γιατί ταξίδευε ο Σαμαρείτης στον δρόμο από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Δεν είναι πιθανό ότι περπατούσε μόνος του, δεδομένου ότι θα πρέπει να γνώριζε ότι ληστές παραμόνευαν τους απερίσκεπτους. Βρισκόταν σε ταξίδι για σοβαρό λόγο και, όπως συνηθιζόταν, είχε μαζί του κάποιο ζωντανό φορτωμένο με λάδι και κρασί.
Κατά τα λόγια του Κυρίου, όταν ο Σαμαρείτης είδε τον πληγωμένο άνδρα, σταμάτησε διότι «τον σπλαχνίστηκε».
Εκτός από τη συμπόνια που αισθάνθηκε, ανέλαβε δράση. Να θυμάστε πάντα τις λεπτομέρειες της αφήγησης:
«Και όταν πλησίασε, έδεσε τις πληγές του, χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί· και αφού τον ανέβασε επάνω στο κτήνος του, τον έφερε σε ένα πανδοχείο, και τον περιποιήθηκε.
»Και την επόμενη ημέρα, όταν αναχωρούσε, βγάζοντας δύο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχο, και του είπε: Περιποιήσου τον· και ό,τι αν δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, όταν επανέλθω, θα σου το αποδώσω»1.
Εσείς και οι φέροντες την ιεροσύνη, των οποίων έχετε κληθεί να ηγείστε, μπορείτε να έχετε τρεις τουλάχιστον διαβεβαιώσεις. Πρώτον, ο Κύριος θα σας δώσει, εάν ζητήσετε, τα αισθήματα συμπόνιας τα οποία Εκείνος έχει για τους έχοντες ανάγκη. Δεύτερον, Εκείνος θα παράσχει άλλους, όπως τον ξενοδόχο, ώστε να συμπράξουν με εσάς στην υπηρέτησή σας. Και τρίτον, ο Κύριος, όπως ο καλός Σαμαρείτης, θα ανταμείψει με το παραπάνω όλους όσοι συμπράξουν, προσφέροντας βοήθεια σε εκείνους που έχουν ανάγκη.
Οι πρόεδροι της απαρτίας σας πιθανότατα έχουν ενεργήσει επάνω σ’ αυτές τις διαβεβαιώσεις περισσότερο από μία φορές. Ζητήσατε από άλλους της ιεροσύνης του Κυρίου να βοηθήσουν, με την πεποίθηση ότι θα ανταποκρίνονταν με συμπόνια. Δεν φοβηθήκατε να ζητήσετε από εκείνους οι οποίοι ανταποκρίθηκαν αρκετά συχνά στο παρελθόν, διότι γνωρίζατε ότι εύκολα αισθάνονται συμπόνια. Ζητήσατε από αυτούς, ξέροντας ότι κατά το παρελθόν είχαν αισθανθεί τη γενναιοδωρία του Κυρίου, όταν επέλεξαν να βοηθήσουν. Ζητήσατε από μερικούς οι οποίοι είναι ήδη βαριά φορτωμένοι, ξέροντας ότι όσο μεγαλύτερη είναι η θυσία, τόσο μεγαλύτερη ανταμοιβή θα λάβουν από τον Κύριο. Εκείνοι οι οποίοι βοήθησαν στο παρελθόν, αισθάνθηκαν την υπερχειλίζουσα ευγνωμοσύνη του Σωτήρα.
Μπορεί να είχατε την παρότρυνση να μη ζητήσετε από κάποιον να βοηθήσει στο φόρτωμα και μετά στο ξεφόρτωμα εκείνου του φορτηγού. Ως ηγέτης, γνωρίζετε καλά τα μέλη της απαρτίας σας και τις οικογένειές τους. Ο Κύριος τους γνωρίζει απόλυτα.
Γνωρίζει τίνος η σύζυγος βρισκόταν κοντά σε κατάρρευση, διότι ο σύζυγός της δεν μπορούσε να βρει χρόνο να κάνει αυτά που εκείνη χρειαζόταν ώστε να φροντίσει τις ανάγκες της. Γνωρίζει ποια παιδιά θα είναι ευλογημένα βλέποντας τον πατέρα τους να βοηθά για μια ακόμα φορά άλλους ή αν τα παιδιά ήθελαν να νιώθουν ότι είναι αρκετά σημαντικά για τον πατέρα τους, ώστε να δαπανήσει χρόνο μαζί τους εκείνη την ημέρα. Όμως, γνωρίζει, επίσης, ποιος χρειάζεται την πρόσκληση να υπηρετήσει, αλλά ίσως να μην αποδειχθεί πιθανός ή πρόθυμος υποψήφιος.
Δεν μπορείτε να γνωρίζετε απόλυτα όλα τα μέλη της απαρτίας σας, όμως ο Θεός μπορεί. Έτσι, όπως έχετε κάνει τόσες φορές, προσευχηθήκατε για να μάθετε από ποιον να ζητήσετε να βοηθήσει στην υπηρέτηση άλλων. Ο Κύριος γνωρίζει ποιος θα ευλογηθεί με το να του ζητηθεί να βοηθήσει και ποιου η οικογένεια θα ευλογηθεί με το να μην του ζητηθεί. Αυτή είναι η αποκάλυψη που μπορείτε να αναμένετε να έρθει σε εσάς καθώς ηγείσθε στην ιεροσύνη.
Το είδα να συμβαίνει όταν ήμουν νέος άνδρας. Ήμουν ο πρώτος βοηθός σε μία απαρτία ιερέων. Μία ημέρα ο επίσκοπος μού τηλεφώνησε στο σπίτι μου. Είπε ότι ήθελε να επισκεφθώ μαζί του μια χήρα σε μεγάλη ανάγκη. Είπε ότι με χρειαζόταν.
Περιμένοντας να έρθει να με πάρει από το σπίτι μου, ήμουν προβληματισμένος. Ήξερα ότι ο επίσκοπος είχε ισχυρούς και σοφούς συμβούλους. Ο ένας ήταν διακεκριμένος δικαστής. Ο άλλος διηύθυνε μία μεγάλη εταιρεία και αργότερα θα γινόταν Μέλος της Γενικής Εξουσίας. Ο ίδιος ο επίσκοπος θα υπηρετούσε κάποια μέρα ως Μέλος της Γενικής Εξουσίας. Γιατί ο επίσκοπος έλεγε σε έναν άπειρο ιερέα: «Χρειάζομαι τη βοήθειά σου;»
Λοιπόν, τώρα ξέρω καλύτερα τι θα μπορούσε να μου είχε πει: «Ο Κύριος χρειάζεται να σε ευλογήσει». Στο σπίτι της χήρας, προς έκπληξη μου, τον άκουσα να λέει στη γυναίκα ότι δεν θα μπορούσε να έχει βοήθεια από την Εκκλησία μέχρι να συμπληρώσει το έντυπο του προϋπολογισμού που της είχε αφήσει νωρίτερα. Επιστρέφοντας σπίτι, σαν είδε πόσο ταραγμένος ήμουν, γέλασε βλέποντας την έκπληξή μου και είπε: «Χολ, όταν αρχίσει να ελέγχει τα έξοδά της, θα μπορέσει να βοηθήσει άλλους».
Σε μια άλλη περίσταση, ο επίσκοπός μου με πήρε μαζί του στο σπίτι δύο αλκοολικών γονιών που έστειλαν δύο τρομαγμένα μικρά κοριτσάκια να μας προϋπαντήσουν στην πόρτα. Αφού μίλησε για λίγο με τα δύο κοριτσάκια, γύρισε και μου είπε: «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την τραγωδία στη ζωή τους, όμως μπορούν να αισθανθούν ότι ο Κύριος τα αγαπά».
Ένα άλλο απόγευμα με πήγε στο σπίτι ενός άνδρα ο οποίος είχε χρόνια να έρθει στην εκκλησία. Ο επίσκοπος τού είπε πόσο πολύ τον αγαπούσε και πόσο πολύ τον χρειαζόταν ο τομέας. Δεν φάνηκε να έχει μεγάλη επίδραση στον άνδρα. Όμως, εκείνη τη φορά, και κάθε φορά που με έπαιρνε μαζί του ο επίσκοπος, η επίδραση ήταν μεγάλη σε εμένα.
Δεν υπάρχει τρόπος να μάθω αν ο επίσκοπος προσευχήθηκε για να μάθει ποιος ιερέας θα ευλογείτο πηγαίνοντας μαζί του σε εκείνες τις επισκέψεις. Ίσως να είχε πάρει άλλους ιερείς μαζί του, πολλές φορές. Αλλά ο Κύριος ήξερε ότι κάποια ημέρα θα γινόμουν επίσκοπος και θα προσκαλούσα εκείνους η πίστη των οποίων είχε εξασθενήσει, να επιστρέψουν στη ζεστασιά του Ευαγγελίου. Ο Κύριος ήξερε ότι κάποια ημέρα θα επιφορτιζόμουν με την ευθύνη της ιεροσύνης για εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες από τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα, τα οποία βρίσκονταν σε απελπιστική ανάγκη ως προς τα υλικά ζητήματα.
Εσείς, νέοι άνδρες, δεν μπορείτε να γνωρίζετε ποιες πράξεις υπηρέτησης στην ιεροσύνη προετοιμάζει ο Κύριος να σας δώσει. Όμως, η μεγαλύτερη δυσκολία για κάθε φέροντα την ιεροσύνη είναι να δίνει πνευματική βοήθεια. Όλοι μας είμαστε επιφορτισμένοι με αυτό. Έρχεται με το να είμαστε μέλος μιας απαρτίας. Έρχεται με το να είμαστε μέλος μιας οικογένειας. Εάν η πίστη κάποιου στην απαρτία ή στην οικογένειά σας δέχεται επίθεση από τον Σατανά, θα νιώσετε συμπόνια. Όμοια όπως δόθηκε υπηρέτηση και ευσπλαχνία από τον Σαμαρείτη, και εσείς θα διακονήσετε προς αυτούς με ιαματικό βάλσαμο για τις πληγές τους στην εποχή της ανάγκης τους.
Κατά την υπηρέτησή σας ως πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος, θα πάτε σε χιλιάδες ανθρώπους που θα βρίσκονται σε μεγάλη πνευματική ανάγκη. Πολλοί, μέχρι να τους διδάξετε, δεν θα γνωρίζουν καν ότι έχουν πνευματικές πληγές οι οποίες, μένοντας χωρίς θεραπεία, θα φέρουν ατελείωτη δυστυχία. Θα πάτε σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου να τους σώσετε. Μόνον ο Κύριος μπορεί να δέσει τις πνευματικές πληγές τους, καθώς αποδέχονται τις διατάξεις οι οποίες οδηγούν στην αιώνια ζωή.
Ως μέλος της απαρτίας, ως οικογενειακός διδάσκαλος και ως ιεραπόστολος, δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους ανθρώπους να γιατρέψουν την πνευματική βλάβη, αν η δική σας πίστη δεν είναι ισχυρή. Αυτό σημαίνει πολλά περισσότερα από το να διαβάζουμε τακτικά τις γραφές και να προσευχόμαστε σχετικά με αυτές. Η προσευχή της στιγμής και οι γρήγορες ματιές στις γραφές δεν είναι επαρκής προετοιμασία. Η διαβεβαίωση για αυτό που θα χρειαστείτε, έρχεται με αυτή τη συμβουλή από το 84ο τμήμα τού Διδαχή και Διαθήκες: «Ούτε να μεριμνάτε εκ των προτέρων για το τι θα πείτε. Αλλά να φυλάτε σαν θησαυρό μέσα στο νου σας διαρκώς τα λόγια τής ζωής, και θα σας δοθεί εκείνη την ώρα αυτό το κομμάτι που αναλογεί σε κάθε άνθρωπο»2.
Εκείνη την υπόσχεση μπορούμε να την διεκδικήσουμε μόνον αν «φυλάμε σαν θησαυρό» τα λόγια της ζωής και το πράττουμε αδιάκοπα. Το σημείο εκείνης της γραφής που κρατάμε σαν θησαυρό, μου δίνει ένα συναίσθημα σχετικά με τα λόγια. Για παράδειγμα, όταν πηγαίνω προσπαθώντας να βοηθήσω κάποιον, ο οποίος αμφιταλαντεύεται ως προς την πίστη του σχετικά με την ουράνια κλήση του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, επανέρχονται σε εμένα συναισθήματα.
Δεν είναι μόνον τα λόγια από το Βιβλίο του Μόρμον. Είναι ένα συναίσθημα βεβαιότητας για την αλήθεια που έρχεται όποτε διαβάζω ακόμα και μερικές γραμμές από το Βιβλίο του Μόρμον. Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα συμβεί για κάθε άτομο το οποίο έχει αμφιβολίες σχετικά με τον Προφήτη Τζόζεφ ή το Βιβλίο του Μόρμον. Αλλά ξέρω ότι ο Τζόζεφ Σμιθ είναι ο προφήτης της αποκατάστασης. Ξέρω ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο λόγος του Θεού, επειδή έχει διαφυλαχθεί από εμένα ως θησαυρός.
Ξέρω από εμπειρία ότι μπορείτε να έχετε τη βεβαιότητα της αλήθειας από το Πνεύμα, διότι έχει έρθει σε εμένα. Εσείς και εγώ πρέπει να έχουμε αυτή τη βεβαιότητα, προτού ο Κύριος μάς θέσει στον δρόμο ενός ταξιδιώτη που αγαπάμε, ο οποίος πληγώθηκε από τους εχθρούς της αλήθειας.
Υπάρχει και μια άλλη προετοιμασία για εμάς. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να σκληραίνουμε απέναντι στον πόνο των άλλων. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Σωτήρας έκανε τόσο πολλά, για να μιλήσει για την εξιλέωσή Του και για το ότι πήρε επάνω Του τους πόνους και τις θλίψεις όλων των τέκνων του Επουράνιου Πατέρα μας, ώστε να μπορεί να γνωρίζει πώς να τα παρηγορήσει.
Ακόμα και οι καλύτεροι από τους θνητούς φέροντες την ιεροσύνη του Επουράνιου Πατέρα δεν μπορούν να ανυψωθούν εύκολα σε εκείνο το πρότυπο της συμπόνιας. Η ανθρώπινη ροπή μας είναι να είμαστε ανυπόμονοι με το άτομο που δεν μπορεί να δει την αλήθεια, η οποία είναι τόσο φανερή σε εμάς. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε η ανυπομονησία μας να μην ερμηνεύεται ως καταδίκη ή απόρριψη.
Καθώς προετοιμαζόμαστε να προσφέρουμε αρωγή για τον Κύριο ως οι υπηρέτες Του της ιεροσύνης, υπάρχει μία γραφή να μας καθοδηγήσει. Περιλαμβάνει ένα δώρο που θα χρειαστούμε για το ταξίδι μας, όπου μας στείλει ο Κύριος. Ο καλός Σαμαρείτης είχε εκείνο το δώρο. Θα το χρειαστούμε και ο Κύριος μάς έχει πει πώς να το βρούμε:
«Επομένως, αγαπημένοι μου αδελφοί, αν δεν έχετε χριστιανική αγάπη, δεν είστε τίποτα, γιατί η χριστιανική αγάπη ποτέ δεν αποτυχαίνει. Επομένως, προσκολληθείτε στη χριστιανική αγάπη που είναι το σημαντικότερο πάντων, γιατί τα πάντα οπωσδήποτε θα αποτύχουν--
»Όμως η χριστιανική αγάπη είναι η αγνή αγάπη τού Χριστού, και διαρκεί για πάντα, και όποιος βρεθεί να κατέχεται από αυτήν κατά την τελευταία ημέρα, θα είναι προς όφελός του.
«Επομένως, αγαπημένοι μου αδελφοί, να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς, να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί του Υιού Του, Ιησού Χριστού, ώστε να γίνετε γιοι του Θεού, ώστε όταν παρουσιαστεί να είμαστε σαν αυτόν, γιατί θα τον ιδούμε όπως είναι, ώστε να μπορούμε να έχουμε αυτήν την ελπίδα, ώστε να μπορούμε να εξαγνιστούμε ακριβώς όπως είναι και εκείνος αγνός»3.
Προσεύχομαι ώστε να προετοιμαστούμε για να προσφέρουμε οποιαδήποτε υπηρέτηση ιεροσύνης μπορεί να θέσει μπροστά μας ο Κύριος κατά το θνητό ταξίδι μας. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.