Έχουμε σπουδαίο λόγο να αγαλλιούμε
Από την Κάρολ Στήβενς
Πρώτη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας
Όταν αγαπάτε, προσέχετε και υπηρετείτε άλλους με μικρούς και απλούς τρόπους, συμμετέχετε ενεργώς στο έργο της σωτηρίας.
Όταν απεβίωσε ο πεθερός μου, η οικογένειά μου συγκεντρώθηκε για να χαιρετίσει άλλους, οι οποίοι ήλθαν για να απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς καθώς ήμουν με την οικογένεια και φίλους, συχνά παρατηρούσα τον 10χρονο εγγονό μας, τον Πόρτερ, να στέκεται κοντά στην πεθερά μου -- τη γιαγιά του. Μερικές φορές στεκόταν πίσω της, παρακολουθώντας την. Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι ο βραχίονάς του ενώθηκε με τον δικό της. Τον παρακολουθούσα να αγγίζει απαλά τα χέρια της, να της δίδει μικρές αγκαλιές και να στέκεται στο πλευρό της.
Επί κάμποσες ημέρες μετά από εκείνη την εμπειρία, δεν μπορούσα να βγάλω αυτήν την εικόνα από το μυαλό μου. Ένιωσα την προτροπή να στείλω ένα σημείωμα στον Πόρτερ, λέγοντάς του τι είχα παρατηρήσει. Του έστειλα ηλεκτρονικό μήνυμα και του είπα τι είχα δει και αισθανθεί. Υπενθύμισα στον Πόρτερ τις διαθήκες τις οποίες είχε συνάψει, όταν βαπτίσθηκε, παραθέτοντας τα λόγια στο Μωσία, κεφάλαιο 18:
«Και τώρα, καθώς επιθυμείτε να έλθετε στο ποίμνιο τού Θεού, και να λέγεστε λαός του, και δέχεστε να σηκώνετε ο ένας τού άλλου τα βάρη, για να γίνονται ελαφριά,
»Μάλιστα, και δέχεστε να πενθείτε με εκείνους που πενθούν, μάλιστα, και να ανακουφίζετε εκείνους που έχουν ανάγκη ανακούφισης, και να σταθείτε ως μάρτυρες τού Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθείτε, ακόμη και μέχρι θανάτου… ώστε να έχετε ζωή αιώνια--
»…Αν αυτό είναι η επιθυμία τής καρδιάς σας, τι σας εμποδίζει να βαφτιστείτε στο όνομα τού Κυρίου, ως μαρτυρία ενώπιόν του ότι συνήψατε διαθήκη μαζί του, ότι θα τον υπηρετείτε και θα τηρείτε τις εντολές του, ώστε να ξεχύσει το Πνεύμα του αφθονότερα επάνω σας;»1
Εξήγησα στον Πόρτερ ότι ο Άλμα δίδαξε ότι όσοι θέλουν να βαπτισθούν, χρειάζεται να είναι πρόθυμοι να υπηρετούν τον Κύριο, υπηρετώντας άλλους -- όλη σου τη ζωή! Είπα: «Δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησες, αλλά ο τρόπος με τον οποίον έδειξες αγάπη και ενδιαφέρον για εκείνη, ήταν η τήρηση των διαθηκών σου. Τηρούμε τις διαθήκες μας κάθε ημέρα καθώς είμαστε καλοσυνάτοι, δείχνουμε αγάπη και φροντίζουμε αλλήλους. Απλώς ήθελα να ξέρεις ότι είμαι υπερήφανη για εσένα που τηρείς τις εντολές σου! Καθώς τηρείς τις εντολές που συνήψες, όταν βαπτίσθηκες, θα είσαι προετοιμασμένος να χειροτονηθείς στην ιεροσύνη. Αυτή η επιπρόσθετη διαθήκη θα σου δώσει περισσότερες ευκαιρίες να ευλογήσεις και να υπηρετήσεις άλλους και θα σε βοηθήσει να προετοιμασθείς για τις διαθήκες τις οποίες θα συνάψεις στον ναό. Σε ευχαριστώ που είσαι ένα τόσο καλό παράδειγμα για εμένα! Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις πώς είναι να τηρεί κάποιος τις διαθήκες!»
Ο Πόρτερ απήντησε: «Γιαγιά, σε ευχαριστώ για το μήνυμα. Όταν αγκάλιαζα πάντοτε τη γιαγιά, δεν ήξερα ότι τηρούσα τις διαθήκες μου, αλλά αισθανόμουν ζέστη στην καρδιά μου και αισθανόμουν πραγματικά καλά. Ξέρω ότι ήταν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μου».
Ένιωσα ζέστη στην καρδιά μου, όταν συνειδητοποίησα ότι ο Πόρτερ είχε συνδέσει την τήρηση των διαθηκών με την υπόσχεση να «έχου[με] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [μας]»2 -- μία υπόσχεση που έγινε δυνατή λαμβάνοντας τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Αδελφές, καθώς σας έχω επισκεφθεί σε όλον τον κόσμο, έχω παρατηρήσει ότι πολλές από εσάς είσθε σαν τον Πόρτερ. Στέκεστε ήρεμα ως μάρτυρες του Θεού, πενθείτε με όσους πενθούν και ανακουφίζετε όσους έχουν ανάγκη ανακούφισης χωρίς να συνειδητοποιείτε ότι τηρείτε τις διαθήκες σας -- τις διαθήκες που συνήψατε στα νερά του βαπτίσματος και στον ναό. Όταν αγαπάτε, προσέχετε και υπηρετείτε άλλους με μικρούς και απλούς τρόπους, συμμετέχετε ενεργώς στο έργο της σωτηρίας, στο έργο του Θεού «να πραγματοποιήσ[ει] την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου»3.
Ως «κόρες στη βασιλεία [του Κυρίου]»4, έχουμε συνάψει ιερές διαθήκες. Βαδίζουμε σε αυτό που απεκάλεσε ο Νεφί το «δύσκολο και στενό μονοπάτι που οδηγεί στην αιώνια ζωή»5. Όλες είμαστε σε διαφορετικά σημεία επάνω στο μονοπάτι. Όμως μπορούμε να εργασθούμε μαζί, για να αλληλοβοηθηθούμε να «βαδίσ[ουμε] με σταθερότητα προς το Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς το Θεό και προς όλους τους ανθρώπους»6.
Η Τζιν υπηρετεί ως σύμβουλος Νέων Γυναικών. Πριν από κάμποσους μήνες, έμαθε για μία επερχόμενη δραστηριότητα για τους νέους στον τομέα: πεζοπορία σε ένα μέρος ονόματι Μάλανς Πικ. Ήταν ενθουσιασμένη, επειδή είχε θέσει προσφάτως στόχο να κάνει αυτήν την αναρρίχηση.
Όταν έφθασε στην αρχή της ατραπού, η καλή της φίλη Άσλι την προσέγγισε. Συνδέοντας βραχίονες με την Τζιν, προσφέρθηκε να πεζοπορήσει μαζί της, λέγοντας: «Θα πάω μαζί σου». Η Άσλι, η οποία ήταν 16 ετών τότε, είχε ορισμένες σωματικές δυσκολίες που την δυσκόλευαν να αναρριχηθεί πολύ γρήγορα. Έτσι, εκείνη και η Τζιν περπατούσαν αργά, παρατηρώντας τα δημιουργήματα του Επουράνιου Πατέρα: τα βράχια στην κορυφή του βουνού επάνω από αυτές και τα λουλούδια τριγύρω τους. Η Τζιν είπε αργότερα: «Πραγματικά δεν μου πήρε πολύ να ξεχάσω τον στόχο που είχα να πεζοπορήσω έως την κορυφή, διότι συντόμως έγινε μία περιπέτεια άλλης μορφής -- μία περιπέτεια που τόνιζε τις ομορφιές κατά μήκος του μονοπατιού, πολλές εκ των οποίων θα είχα χάσει, αν απλώς είχα πεζοπορήσει για να φθάσω στον στόχο του Μάλανς Πικ».
Καθώς συνέχιζαν να πεζοπορούν η Τζιν και η Άσλι, πολύ πίσω από την υπόλοιπη ομάδα, ενώθηκε μαζί τους η Έμμα, μία άλλη νέα γυναίκα στον τομέα, η οποία είχε αποφασίσει να περιμένει και να περπατήσει μαζί τους. Η Έμμα προστέθηκε στην απόλαυσή τους. Δίδαξε σε αυτές ένα τραγούδι και παρείχε επιπλέον υποστήριξη και ενθάρρυνση. Η Τζιν ενθυμήθηκε: «Καθίσαμε και αναπαυθήκαμε, τραγουδήσαμε, μιλήσαμε και γελάσαμε. Μπόρεσα να γνωρίσω την Άσλι και την Έμμα με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα να το κάνω διαφορετικά. Δεν είχε να κάνει με το βουνό εκείνη τη νύκτα -- ήταν σχετικά με πολλά, πολλά περισσότερα. Είχε να κάνει με το να βοηθάμε η μία την άλλη κατά μήκος του μονοπατιού, βήμα προς βήμα».
Καθώς η Τζιν, η Άσλι και η Έμμα πεζοπορούσαν και τραγουδούσαν και αναπαύονταν και γελούσαν μαζί, πιθανώς δεν σκέπτονταν: «Ε, τηρούμε τις διαθήκες μας τώρα». Όμως τηρούσαν τις διαθήκες τους. Υπηρετούσαν η μία την άλλη με αγάπη, συμπόνια και δέσμευση. Ενδυνάμωναν την πίστη η μία της άλλης καθώς ενεθάρρυναν και εκτελούσαν διακονία η μία προς την άλλη.
Ο Πρεσβύτερος Ράσελ Νέλσον δίδαξε: «Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε τέκνα της διαθήκης, ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι αναμένει από εμάς ο Θεός. Ο νόμος Του έχει γραφεί στην καρδιά μας»7.
Η Μαρία Κουζίνα είναι μία θυγατέρα διαθήκης του Θεού, η οποία ξέρει ποια είναι και τι αναμένει από εκείνη ο Θεός. Όταν με καλωσόρισε στο σπίτι της στο Ομσκ της Ρωσίας, σκέφθηκα ότι ήμουν εκεί για να την υπηρετήσω, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήμουν εκεί για να μάθω από εκείνη. Νεοφώτιστη στην Εκκλησία, η Μαρία ζει σύμφωνα με την οδηγία ευρισκομένη στο Κατά Λουκάν 22: «Κι εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, στήριξε τους αδελφούς σου»8. Έχει πίστη στα λόγια του ζώντος μας προφήτου, του Προέδρου Τόμας Μόνσον, ο οποίος είπε:
«Τώρα είναι ο καιρός να ενωθούν τα μέλη και οι ιεραπόστολοι, να εργασθούν μαζί, να κοπιάσουν στον αμπελώνα του Κυρίου, για να φέρουν ψυχές σε Εκείνον…
»Όταν ενεργούμε με πίστη, ο Κύριος θα μας δείξει πώς να ενδυναμώσουμε την Εκκλησία Του στους τομείς και τους κλάδους στους οποίους ζούμε. Θα είναι μαζί μας και θα γίνει ενεργός συνεργάτης στους ιεραποστολικούς μόχθους μας.
»Ασκήστε την πίστη σας… καθώς σκέπτεστε με προσευχή ποιον από την οικογένειά σας, τους φίλους σας, τους γείτονες και τους γνωστούς σας θα θέλατε να προσκαλέσετε στο σπίτι σας, για να συναντηθούν με τους ιεραποστόλους, ώστε να ακούσουν το μήνυμα της αποκατάστασης»9.
Η Μαρία ακολουθεί αυτήν τη συμβουλή, προσέχοντας και εκτελώντας διακονία στις αδελφές για τις οποίες της έχει ζητηθεί να κάνει επίσκεψη διδασκαλισσών και επίσης υπερβαίνοντας αυτήν την ανάθεση. Έχει πολλές φίλες που είναι λιγότερο ενεργά μέλη ή που δεν έχουν ακούσει ακόμη το μήνυμα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Κάθε ημέρα ασκεί την πίστη της και προσεύχεται, για να μάθει ποιος χρειάζεται τη βοήθειά της και κατόπιν ενεργεί επί της προτροπής που λαμβάνει. Κάνει τηλεφωνήματα, εκφράζει την αγάπη της και λέει στις φίλες της: «Σας χρειαζόμαστε». Έχει οικογενειακή βραδιά στο διαμέρισμά της κάθε εβδομάδα και προσκαλεί γείτονες, μέλη και ιεραποστόλους να πάνε -- και τους παρέχει φαγητό. Τους προσκαλεί να πάνε στην εκκλησία, τους προσέχει και κάθεται δίπλα τους, όταν φθάνουν εκείνοι.
Η Μαρία καταλαβαίνει την πρόσφατη υπενθύμιση του Πρεσβυτέρου Χόλαντ ότι «η πρόσκληση η οποία γεννάται από την αγάπη μας για τους άλλους και για τον Κύριο Ιησού Χριστό… δεν θα θεωρηθεί ποτέ ως προσβλητική ή επικριτική»10. Διατηρεί έναν κατάλογο με άτομα που λένε ότι έχουν προσβληθεί. Εξακολουθεί να εκτελεί διακονία σε εκείνους. Επειδή γνωρίζουν ότι τους αγαπά, μπορεί να τους πει: «Μην προσβάλλεστε. Είναι γελοίο!»
Η Μαρία είναι μία μαθήτρια του Ιησού Χριστού η οποία τηρεί τις διαθήκες της. Μολονότι δεν έχει έναν φέροντα την ιεροσύνη στο σπίτι της, αισθάνεται τη δύναμη του Θεού κάθε ημέρα εις εκπλήρωσιν των διαθηκών του ναού καθώς συνεχίζει στο μονοπάτι, υπομένοντας μέχρι τέλους και βοηθώντας άλλους να συμμετάσχουν στο έργο της σωτηρίας κατά μήκος της οδού.
Καθώς μοιράσθηκα αυτές τις εμπειρίες μαζί σας, είδατε τον εαυτό σας στο έργο της σωτηρίας; Αφιερώστε μια στιγμή για να σκεφθείτε μία άλλη θυγατέρα του Θεού, η οποία χρειάζεται ενθάρρυνση, προκειμένου να επιστρέψει στο μονοπάτι της διαθήκης ή χρειάζεται λίγη βοήθεια για να παραμείνει στο μονοπάτι. Ρωτήστε τον Πατέρα σας στους Ουρανούς για εκείνη. Είναι θυγατέρα Του. Την γνωρίζει με το όνομά της. Σας γνωρίζει επίσης και θα σας πει τι χρειάζεται εκείνη. Να είσθε υπομονετική και να εξακολουθείτε με πίστη και με προσευχή για λογαριασμό της και να ενεργείτε επί των προτροπών που λαμβάνετε. Καθώς ενεργείτε επ’ αυτών των προτροπών, το Πνεύμα θα επιβεβαιώσει ότι η προσφορά σας είναι αποδεκτή στον Κύριο.
«Η αδελφή Ιλάιζα Σνόου… ευγνωμόνως ανεγνώριζε τις προσπάθειες των αδελφών να ενδυναμώνουν η μία την άλλη. Τους είπε ότι μολονότι η Εκκλησία δεν τηρούσε αρχείο κάθε δωρεάς που έκαναν για να βοηθούν εκείνους σε ανάγκη, ο Κύριος τηρούσε ένα τέλειο αρχείο του έργου σωτηρίας τους:
»‘Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Σμιθ είπε ότι αυτή η εταιρεία οργανώθηκε για να σώζει ψυχές. Τι [κάνουμε, για να κερδίσουμε πίσω όσους έχουν παραστρατήσει; --να θερμάνουμε την καρδιά όσων έχουν κρυώσει στο Ευαγγέλιο-- ένα άλλο βιβλίο τηρείται για την πίστη σας, την καλοσύνη σας, τα καλά σας έργα και τα λόγια [σας]. Ένα άλλο αρχείο τηρείται. Τίποτε δεν χάνεται’»11.
Στο Βιβλίο του Μόρμον, ο Αμμών μιλά για τον σπουδαίο λόγο που έχουμε να αγαλλιούμε. Λέει: «Και τώρα, ρωτώ, τι υπέροχες ευλογίες μας έχει απονείμει [ο Θεός]; Μπορείτε να το αισθανθείτε;»
Στον ενθουσιασμό του, ο Αμμών δεν περιμένει μία απάντηση. Λέει: «Ιδέστε, απαντώ για εσάς… αυτή είναι η ευλογία που μας απονεμήθηκε, ότι γίναμε όργανα στα χέρια τού Θεού για να πραγματοποιήσει αυτό το υπέροχο έργο»12.
Είμαστε θυγατέρες διαθήκης στη βασιλεία του Κυρίου και έχουμε την ευκαιρία να είμαστε όργανα στα χέρια Του. Καθώς συμμετέχουμε στο έργο της σωτηρίας κάθε ημέρα με μικρούς και απλούς τρόπους --προσέχοντας, ενδυναμώνοντας και διδάσκοντας η μία την άλλη-- θα είμαστε εις θέσιν να ενωθούμε με τον Αμμών, ο οποίος δήλωσε:
«Ιδές, η αγαλλίασή μου είναι πλήρης, μάλιστα, η καρδιά μου ξεχειλίζει από χαρά, και θα αγαλλιάσω με τον Θεό μου.
»Μάλιστα, ξέρω ότι δεν είμαι τίποτα, κατά τη δύναμή μου είμαι αδύναμος. Γι’ αυτό δε θα καυχηθώ για τον εαυτό μου, αλλά θα καυχηθώ για τον Θεό μου, γιατί με τη δική του δύναμη μπορώ να κάνω τα πάντα»13.
Γι’ αυτό καταθέτω μαρτυρία στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.