Η δύναμη να υπομείνουμε

Από τον Πρεσβύτερο Ρίτσαρντ Μέινς

Της Προεδρίας των Εβδομήκοντα

Η ικανότητά μας να υπομείνουμε μέχρι τέλους με χρηστότητα θα είναι σε άμεση αναλογία προς τη δύναμη της μαρτυρίας μας και το βάθος της μεταστροφής μας.

Κάθε πρωί όταν ξυπνάμε, έχουμε μπροστά μας μια νέα ημέρα γεμάτη δυσκολίες της ζωής. Αυτές οι δυσκολίες έρχονται με πολλές μορφές: προβλήματα υγείας, οικονομικές δυσχέρειες, δυσκολίες στις σχέσεις μας με άλλους, συναισθηματικές δοκιμασίες, ακόμα και σκληρή προσπάθεια με την πίστη μας.

Για πολλές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μπορούμε να βρούμε λύση και να τις υπερνικήσουμε. Ωστόσο, άλλες ίσως να είναι δύσκολο να τις κατανοήσουμε και αδύνατον να τις υπερνικήσουμε και θα μας συνοδεύουν μέχρι να περάσουμε στην άλλη ζωή. Καθώς υπομένουμε προσωρινά τις δυσκολίες για τις οποίες μπορούμε να βρούμε λύση και καθώς εξακολουθούμε να υπομένουμε τις δυσκολίες για τις οποίες δεν μπορούμε να βρούμε λύση, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πνευματική δύναμη που αναπτύσσουμε θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε επιτυχώς όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή.

Αδελφοί και αδελφές, έχουμε έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα, ο οποίος έχει σχεδιάσει τη γήινη ύπαρξή μας έτσι ώστε να μπορούμε ο καθένας να μαθαίνουμε τα μαθήματα που χρειάζεται να ξέρουμε για να έχουμε τα απαιτούμενα προσόντα για την αιώνια ζωή στην παρουσία Του.

Μία ιστορία στη ζωή του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ επεξηγεί αυτή την αρχή. Ο Προφήτης και μερικοί συνεργάτες βρίσκονταν φυλακισμένοι στη φυλακή Λίμπερτυ στο Μισσούρι, επί μήνες. Ενώ υπέφερε στη φυλακή, ο Προφήτης Τζόζεφ ικέτευσε τον Κύριο σε ταπεινή προσευχή ώστε οι Άγιοι να ανακουφιστούν από τα τωρινά τους βάσανα. Ο Κύριος αποκρίθηκε διδάσκοντας τον Προφήτη Τζόζεφ, και όλους εμάς, ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε θα είναι για το τελικό καλό μας, αν τις υπομείνουμε επιτυχώς. Αυτή είναι η απάντηση του Κυρίου στην παράκληση του Τζόζεφ:

«Γιε μου, ειρήνη ας είναι στην ψυχή σου. Η δυστυχία σου και τα βάσανά σου δε θα είναι παρά για μία μικρή στιγμή.

»Και ύστερα, αν το υπομείνεις σωστά, ο Θεός θα σε υπερυψώσει στα ύψη»¹.

Ο Επουράνιος Πατέρας έχει οργανώσει το ταξίδι μας στη ζωή ώστε να είναι μία δοκιμασία του χαρακτήρα μας. Εκτιθέμεθα σε καλές και κακές επιρροές και μετά μας δίνεται η ελεύθερη βούληση να επιλέγουμε για εμάς ποιο δρόμο θα πάρουμε. Όπως δίδαξε ο αρχαίος προφήτης του Βιβλίου του Μόρμον, Σαμουήλ: «Είστε ελεύθεροι. Σας επιτρέπεται να ενεργείτε για τον εαυτό σας. Λοιπόν ιδέστε, ο Θεός σάς έδωσε γνώση και σας έκανε ελεύθερους»².

Ο Επουράνιος Πατέρας γνώριζε, επίσης, ότι εξαιτίας της θνητότητάς μας δεν θα κάναμε πάντοτε τη σωστή ή χρηστή επιλογή. Επειδή δεν είμαστε τέλειοι και επειδή κάνουμε λάθη, χρειαζόμαστε βοήθεια για να επιστρέψουμε στην παρουσία Του. Η απαραίτητη βοήθεια παρέχεται μέσω των διδασκαλιών, του παραδείγματος και της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Η εξιλεωτική θυσία του Σωτήρα καθιστά δυνατή τη μελλοντική σωτηρία και υπερύψωσή μας μέσω της αρχής της μετάνοιας. Εάν μετανοήσουμε εντίμως και ειλικρινά, η εξιλέωση μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καθαροί, να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας και να υπομείνουμε επιτυχώς τις δυσκολίες μας.

Το να υπομείνουμε είναι μία σημαντική αρχή, η οποία βρίσκεται στη διδαχή του Ιησού Χριστού. Είναι σημαντική, διότι η ποιότητα του παντοτινού μέλλοντός μας είναι ανάλογη προς την ικανότητά μας να υπομείνουμε με χρηστότητα.

Στο Νεφί Β΄ 31, ο προφήτης Νεφί μάς διδάσκει ότι αφού λάβουμε την ίδια σωτήρια διάταξη του βαπτίσματος την οποία έλαβε ο Ιησούς Χριστός και μετά λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, θα πρέπει να «βαδί[σουμε] με σταθερότητα, χορτ[αίνοντας] με τα λόγια τού Χριστού, και [να] υπομείν[ουμε] μέχρι τέλους, [και μετά] ιδέστε, έτσι είπε ο Πατέρας: Θα έχ[ουμε] ζωή αιώνια»³.

Γι’ αυτό, ώστε να λάβουμε τη μεγαλύτερη από όλες τις ευλογίες του Επουράνιου Πατέρα μας, η οποία είναι η αιώνια ζωή, πρέπει να ολοκληρώσουμε το κατάλληλο έργο διατάξεων και κατόπιν να εξακολουθήσουμε να τηρούμε τις σχετιζόμενες με αυτές διαθήκες. Με άλλα λόγια, πρέπει να υπομείνουμε επιτυχώς.

Η ικανότητά μας να υπομείνουμε μέχρι τέλους με χρηστότητα θα είναι σε άμεση αναλογία προς τη δύναμη της μαρτυρίας μας και το βάθος της μεταστροφής μας. Όταν οι μαρτυρίες μας είναι δυνατές και έχουμε πραγματικά μεταστραφεί στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, οι επιλογές μας θα εμπνέονται από το Άγιο Πνεύμα, θα είναι επικεντρωμένες στον Χριστό και θα στηρίζουν την επιθυμία μας να υπομείνουμε με χρηστότητα. Εάν οι μαρτυρίες μας είναι αδύναμες και η μεταστροφή μας επιφανειακή, είναι πολύ μεγαλύτερος ο κίνδυνος να δελεαστούμε από τις ψευδείς παραδόσεις του κόσμου και να κάνουμε κακές επιλογές.

Θα ήθελα να σας μιλήσω για μια εμπειρία, η οποία διευκρινίζει την απαιτούμενη προσπάθεια ώστε να υπομείνουμε σωματικά και μετά να την συγκρίνουμε με την απαιτούμενη προσπάθεια ώστε να υπομείνουμε πνευματικά. Επιστρέφοντας από την ιεραποστολή μου, είχα την ευκαιρία να παίξω μπάσκετ στην ομάδα ενός προπονητή και συγγραφέα που έχαιρε εκτιμήσεως, σε ένα κολέγιο στην Καλιφόρνια. Αυτός ο προπονητής θεωρούσε πολύ σημαντικό να βρίσκονται σε καλή φυσική κατάσταση οι παίκτες του πριν αρχίσει η αγωνιστική περίοδος μπάσκετ. Ένα από τα προαπαιτούμενα της εκγύμνασης πριν οποιοσδήποτε από εμάς αγγίξει την μπάλα στην προπόνηση, ήταν να τρέξουμε μία διαδρομή επί φυσικού εδάφους στους λόφους κοντά στο σχολείο, σε συγκεκριμένο και πολύ περιορισμένο χρόνο. Θυμάμαι την πρώτη μου προσπάθεια να τρέξω αυτή τη διαδρομή αμέσως μόλις επέστρεψα από την ιεραποστολή μου: Νόμισα ότι θα πεθάνω.

Χρειάστηκαν εβδομάδες σοβαρής προπόνησης, ώστε, τελικά, να τρέξω τη διαδρομή σε λιγότερο χρόνο από αυτόν που είχε θέσει ως στόχο ο προπονητής. Ήταν σπουδαίο το συναίσθημα όχι μόνο να μπορέσω να τρέξω τη διαδρομή, αλλά και να επιταχύνω πλησιάζοντας στο νήμα.

Για να παίξετε με επιτυχία μπάσκετ, θα πρέπει να αποκτήσετε καλή φυσική κατάσταση. Η καλή φυσική κατάσταση έχει κάποιο τίμημα και το τίμημα είναι η αφοσίωση, η επιμονή και η αυτοπειθαρχία. Τίμημα, επίσης, έχει και η πνευματική αντοχή. Είναι το ίδιο τίμημα: αφοσίωση, επιμονή και αυτοπειθαρχία

Μία μαρτυρία, όπως το σώμα σας, θα πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση, αν θέλετε να αντέξει. Επομένως, πώς κρατάμε σε καλή κατάσταση τις μαρτυρίες μας; Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε καλή φυσική κατάσταση για το μπάσκετ παρακολουθώντας απλώς μπάσκετ από την τηλεόραση. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τις μαρτυρίες μας σε καλή κατάσταση παρακολουθώντας απλώς στην τηλεόραση τη γενική συνέλευση. Θα πρέπει να μελετήσουμε και να μάθουμε τις θεμελιώδεις αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και μετά να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να τις ζήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε μαθητές του Ιησού Χριστού και έτσι οικοδομούμε μία ανθεκτική μαρτυρία.

Όταν αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες στη ζωή και επιθυμία μας είναι να μιμηθούμε τα στοιχεία χαρακτήρα του Ιησού Χριστού, είναι απαραίτητο να είμαστε πνευματικά προετοιμασμένοι. Το να είμαστε πνευματικά προετοιμασμένοι σημαίνει να έχουμε αναπτύξει πνευματική αντοχή ή δύναμη -- θα είμαστε σε καλή κατάσταση πνευματικά. Θα είμαστε σε τόσο καλή κατάσταση πνευματικά, ώστε διαρκώς θα επιλέγουμε το σωστό. Θα είμαστε αμετακίνητοι στην επιθυμία και ικανότητά μας να ζούμε το Ευαγγέλιο. Όπως είπε κάποτε ένας ανώνυμος συγγραφέας: «Πρέπει να γίνεις ο βράχος που το ποτάμι δεν μπορεί να παρασύρει».

Επειδή καθημερινά αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, είναι σημαντικό να εργαζόμαστε καθημερινά για την πνευματική αντοχή μας. Όταν αναπτύσσουμε πνευματική αντοχή, οι ψευδείς παραδόσεις του κόσμου, όπως και οι προσωπικές καθημερινές δυσκολίες μας, θα έχουν λιγοστό αρνητικό αντίκτυπο στην ικανότητά μας να υπομείνουμε με χρηστότητα.

Σπουδαία παραδείγματα πνευματικής αντοχής έρχονται από τις δικές μας οικογενειακές ιστορίες. Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες από τους προγόνους μας, θα μπορέσουμε να βρούμε παραδείγματα τα οποία δείχνουν τα θετικά χαρακτηριστικά τού να υπομείνουμε.

Μία ιστορία από τη δική μου οικογενειακή ιστορία επεξηγεί αυτή την αρχή. Ο προπάππος μου, Τζόζεφ Γουάτσον Μέινς, γεννήθηκε το 1856 στο Χαλ του Γιόρκσαϊρ, στην Αγγλία. Η οικογένειά του προσχώρησε στην Εκκλησία στην Αγγλία και μετά ήρθαν στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Παντρεύτηκε την Έμιλυ Κιπ το 1883 και έγιναν γονείς οκτώ παιδιών. Ο Τζόζεφ κλήθηκε να υπηρετήσει μια πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή τον Ιούνιο του 1910, όταν ήταν 53 ετών. Με τη στήριξη της συζύγου του και των οκτώ παιδιών του, επέστρεψε στην πατρίδα του την Αγγλία για να υπηρετήσει την ιεραποστολή του.

Είχε υπηρετήσει με πίστη επί δύο περίπου χρόνια και μία ημέρα πήγαινε με το ποδήλατό του δίπλα στον συνάδελφό του στις συγκεντρώσεις του Σχολείου Κυριακής στο Γκλόστερ στην Αγγλία, όταν έσκασε το λάστιχό του. Κατέβηκε από το ποδήλατό του για να δει τη ζημιά. Όταν είδε ότι η ζημιά ήταν σοβαρή και θα του έπαιρνε ώρα να το επισκευάσει, είπε στον συνάδελφό του να προχωρήσει και να αρχίσει τη συγκέντρωση Κυριακής και εκείνος θα έφθανε λίγο αργότερα. Δεν είχε προφτάσει να τελειώσει τα λόγια του και σωριάστηκε κάτω. Πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή.

Ο Τζόζεφ Γουάτσον Μέινς δεν είδε ποτέ ξανά τη σύζυγό του και τα οκτώ παιδιά του σε τούτη τη ζωή. Μπόρεσαν να μεταφέρουν τη σωρό του πίσω στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ και να γίνει η κηδεία του στο παλιό Ασέμπλι Χωλ, στο Γουότερλου. Μία δήλωση που έγινε κατά την κηδεία του από τον Πρεσβύτερο Άντονυ Άιβινς της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, μας διδάσκει ένα σημαντικό μάθημα για τη ζωή, τον θάνατο και το να υπομείνουμε: «Αυτό είναι που μας δίνει το Ευαγγέλιο -- όχι εξαίρεση από τον θάνατο, αλλά νίκη επάνω σ’ αυτόν μέσω της ελπίδας που έχουμε για μία ένδοξη ανάσταση. …Ισχύει για τον [Τζόζεφ Μέινς]. …Είναι μία ευχαρίστηση και μία ικανοποίηση και χαρά να γνωρίζουμε ότι άνθρωποι θυσιάζουν τη ζωή τους με χρηστότητα, στην πίστη, αληθινοί στην πίστη»⁴.

Αυτή η οικογενειακή ιστορία με εμπνέει να προσπαθήσω όσο καλύτερα μπορώ να ακολουθήσω το παράδειγμα της πνευματικής αντοχής και του να υπομείνουμε, το οποίο έδειξε ο προπάππος μου. Εμπνέομαι εξίσου από την πίστη της συζύγου του, Έμιλυ, η ζωή της οποίας, μετά τον θάνατο του Τζόζεφ, ήταν οπωσδήποτε ένα βαρύ φορτίο. Η μαρτυρία της ήταν ισχυρή και η μεταστροφή της ολοκληρωτική καθώς πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της αφοσιωμένη στην πίστη της, ενώ στήριζε μόνη της τα οκτώ παιδιά της.

Ο Απόστολος Παύλος δήλωσε: «Ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει, κι ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας»⁵. Ο αγώνας που είναι μπροστά μας σε αυτή τη γη, είναι ένας αγώνας αντοχής, γεμάτος εμπόδια. Τα εμπόδια στον αγώνα αυτό είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε κάθε πρωί που ξυπνάμε. Βρισκόμαστε εδώ στη γη για να τρέξουμε στον αγώνα, να ασκήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας και να επιλέξουμε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος. Για να μπορέσουμε με εντιμότητα και επιτυχία να τερματίσουμε στον αγώνα και να επιστρέψουμε στον Επουράνιο Πατέρα μας, θα χρειαστεί να πληρώσουμε το τίμημα της αφοσίωσης, της επιμονής και της αυτοπειθαρχίας. Θα πρέπει να είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση. Θα πρέπει να αναπτύξουμε πνευματική αντοχή. Χρειαζόμαστε ισχυρές μαρτυρίες, οι οποίες θα οδηγήσουν σε αληθινή μεταστροφή και ως αποτέλεσμα θα βρούμε μέσα μας την εσώτερη ειρήνη και δύναμη που απαιτείται, ώστε να υπομείνουμε όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουμε.

Έτσι, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζετε κάθε πρωί που ξυπνάτε, να θυμάστε -- με την πνευματική δύναμη που αναπτύσσετε, σε συνδυασμό με τη βοήθεια του Κυρίου, στο τέλος του αγώνα θα είστε σε θέση να απολαύσετε την πεποίθηση που εξέφρασε ο Απόστολος Παύλος, όταν είπε:

«Επειδή, εγώ γίνομαι ήδη σπονδή, και ο καιρός τής αναχώρησής μου έφτασε.

»Αγωνίστηκα τον καλό αγώνα, τέλειωσα τον δρόμο, διατήρησα την πίστη‧

»Μου απομένει, λοιπόν, το στεφάνι τής δικαιοσύνης, που ο Κύριος θα μου αποδώσει κατά την ημέρα εκείνη, ο δίκαιος κριτής»⁶.

Σας καταθέτω τη μαρτυρία μου για την πραγματικότητα ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα και του σπουδαίου και αιώνιου σχεδίου Του της ευδαιμονίας, το οποίο μάς έχει φέρει σε τούτη τη γη, αυτόν τον καιρό. Είθε το Πνεύμα του Κυρίου να εμπνεύσει όλους εμάς, ώστε να αναπτύξουμε μέσα μας τη δύναμη να υπομείνουμε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.