Μπορείτε να το κάνετε τώρα!

Από τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ

Δεύτερο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία

Εφόσον είμαστε πρόθυμοι να εγερθούμε και να συνεχίσουμε στο μονοπάτι… μπορούμε να μάθουμε κάτι από την αποτυχία και να γίνουμε καλύτεροι και ευτυχέστεροι.

Όταν ήμουν νέος, μπορούσα να σηκωθώ πολύ γρήγορα, αφού έπεφτα. Ωστόσο, με τα χρόνια, έχω φθάσει στο ανησυχητικό συμπέρασμα ότι οι νόμοι της φυσικής έχουν αλλάξει -- και όχι προς όφελός μου.

Πριν από λίγο καιρό έκανα χιονοδρομία με τον 12χρονο εγγονό μου. Απολαμβάναμε τον χρόνο μας μαζί, όταν κτύπησα ένα παγωμένο σημείο και κατέληξα να έχω μία ένδοξη πρόσκρουση και προσγειώθηκα σε μία απότομη πλαγιά.

Προσπάθησα κάθε κόλπο για να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα -- είχα πέσει και δεν μπορούσα να σηκωθώ.

Αισθανόμουν καλά σωματικώς, αλλά το εγώ μου είχε πληγωθεί λίγο. Έτσι, βεβαιώθηκα ότι το κράνος και οι προστατευτικές διόπτρες ήσαν στη θέση τους, εφόσον προτιμούσα πάρα πολύ να μη με αναγνωρίσουν οι άλλοι χιονοδρόμοι. Μπορούσα να φαντασθώ τον εαυτό μου να κάθεται εκεί χωρίς βοήθεια καθώς έκαναν χιονοδρομία κομψά, φωνάζοντας κεφάτα «Γεια σας, αδελφέ Ούχτντορφ!»

Άρχισα να διερωτώμαι τι θα απαιτούσε για τη διάσωσή μου. Τότε ήταν όταν ήλθε στο πλευρό μου ο εγγονός μου. Του είπα τι είχε συμβεί, αλλά φάνηκε ότι δεν ενδιαφερόταν για τις εξηγήσεις μου γιατί δεν μπορούσα να σηκωθώ. Με κοίταξε στα μάτια, με προσέγγισε, πήρε το χέρι μου και με έντονο τόνο είπε: «Παππού, μπορείς να το κάνεις τώρα!»

Στιγμιαίως, σηκώθηκα.

Ακόμη κουνώ το κεφάλι μου γι’ αυτό. Αυτό που έμοιαζε αδύνατον μόλις πριν από μια στιγμή, αμέσως έγινε μία πραγματικότητα, επειδή ένα 12χρονο αγόρι με προσέγγισε και είπε: «Μπορείς να το κάνεις τώρα!» Για εμένα ήταν μία εμφύσηση με πεποίθηση, ενθουσιασμό και δύναμη.

Αδελφοί, μπορεί να υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας κατά τις οποίες το να σηκωθούμε και να συνεχίσουμε φαίνεται πέραν της ικανότητός μας. Εκείνη την ημέρα στη χιονοσκεπή πλαγιά, έμαθα κάτι. Ακόμη και όταν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να εγερθούμε, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Και ενίοτε απλώς χρειαζόμαστε κάποιον να μας κοιτάξει στα μάτια, να πάρει το χέρι μας και να πει: «Μπορείς να το κάνεις τώρα!»

Η ψευδαίσθηση της αντοχής

Ενδεχομένως να νομίζουμε ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανόν να έχουν αισθήματα ανεπάρκειας και απογοήτευσης -- ότι αυτά τα αισθήματα τις επηρεάζουν περισσότερο από εμάς. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό αληθεύει. Οι άνδρες βιώνουν αισθήματα ενοχής, κατάθλιψης και αποτυχίας. Ενδεχομένως να προσποιούμαστε ότι αυτά τα συναισθήματα δεν μας ενοχλούν, αλλά μας ενοχλούν. Μπορούμε να αισθανόμαστε τόσο φορτωμένοι από τις αποτυχίες και τα ελαττώματά μας που αρχίζουμε να σκεπτόμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να επιτύχουμε. Ενδεχομένως να υποθέσουμε ακόμη ότι επειδή έχουμε πέσει πριν, το πέσιμο είναι το πεπρωμένο μας. Όπως το έθεσε ένας συγγραφέας: «Εξακολουθούμε, σαν τα πλοία ενάντια στο ρεύμα, τα οποία πάντοτε μεταφέρονται στο παρελθόν»¹.

Έχω παρακολουθήσει άνδρες με δυνατότητες και χάρη να αποδεσμεύονται από το απαιτητικό έργο της οικοδομήσεως της βασιλείας του Θεού, διότι είχαν αποτύχει μια-δυο φορές. Αυτοί ήσαν άνδρες με δυνατότητες οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικοί φέροντες την ιεροσύνη και υπηρέτες του Θεού. Όμως επειδή παραπάτησαν και αποθαρρύνθηκαν, αποσύρθηκαν από τις δεσμεύσεις τους της ιεροσύνης και συνέχισαν άλλες αλλά λιγότερο άξιες προσπάθειες.

Και συνεπώς, εξακολουθούν, ζώντας μόνον μια σκιά της ζωής την οποία θα μπορούσαν να διάγουν, μη φθάνοντας ποτέ στις δυνατότητες που είναι κληρονομικό τους δικαίωμα. Όπως θρήνησε ο ποιητής, αυτοί είναι ανάμεσα στις άτυχες ψυχές που «πεθαίνουν χωρίς να επιτυγχάνουν τα πράγματα για τα οποία ήσαν ικανοί»².

Σε κανέναν δεν αρέσει να αποτυγχάνει. Και συγκεκριμένα δεν μας αρέσει όταν άλλοι --ειδικώς όσοι αγαπούμε-- μας βλέπουν να πέφτουμε. Όλοι θέλουμε να μας σέβονται και να μας εκτιμούν. Θέλουμε να είμαστε πρωταθλητές. Όμως εμείς οι θνητοί δεν γινόμαστε πρωταθλητές χωρίς προσπάθεια και πειθαρχία ή χωρίς να κάνουμε λάθη.

Αδελφοί, ο προορισμός μας δεν προσδιορίζεται από τις φορές που παραπαίουμε αλλά από τις φορές που εγειρόμαστε, ξεσκονιζόμαστε και προχωρούμε.

Λύπη κατά Θεόν

Ξέρουμε ότι αυτή η θνητή ζωή είναι μία δοκιμασία. Όμως, επειδή ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγαπά με τέλεια αγάπη, μας δείχνει πού να βρούμε τις απαντήσεις. Μας έχει δώσει τον χάρτη που μας επιτρέπει να πλοηγηθούμε στο αβέβαιο περιβάλλον και στις απροσδόκητες δοκιμασίες που ο καθένας μας αντιμετωπίζει. Τα λόγια των προφητών αποτελούν μέρος αυτού του χάρτη.

Όταν χάνουμε τον δρόμο μας --όταν πέφτουμε ή αναχωρούμε από την οδό του Επουράνιου Πατέρα μας-- τα λόγια των προφητών μάς λένε πώς να εγερθούμε και να πάμε πίσω σε τροχιά.

Από όλες τις αρχές διδαχθείσες από τους προφήτες διαμέσου των αιώνων, μία που τονίζεται ξανά και ξανά είναι το ελπιδοφόρο και εγκάρδιο μήνυμα ότι η ανθρωπότητα μπορεί να μετανοήσει, να αλλάξει πορεία και να επιστρέψει στο αληθινό μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε άνετοι με τις αδυναμίες, τα λάθη ή τις αμαρτίες μας. Αλλά υπάρχει μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στη λύπη για αμαρτία η οποία οδηγεί στη μετάνοια και στη λύπη που οδηγεί στην απόγνωση.

Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε ότι «η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, τού κόσμου γεννάει θάνατο»³. Η λύπη κατά Θεόν εμπνέει αλλαγή και ελπίδα μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Η λύπη του κόσμου μάς καταστρέφει, σβήνει την ελπίδα και μας πείθει να ενδώσουμε σε περαιτέρω πειρασμό.

Η λύπη κατά Θεόν οδηγεί σε μεταστροφή⁴ και αλλαγή της καρδιάς⁵. Μας κάνει να μισούμε την αμαρτία και να αγαπούμε την καλοσύνη⁶. Μας ενθαρρύνει να στεκόμαστε και να περπατούμε στο φως της αγάπης του Χριστού. Η αληθινή μετάνοια έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση, όχι με βάσανο ή με μαρτύριο. Ναι, η ειλικρινής θλίψη και η αληθινή μεταμέλεια για ανυπακοή είναι συχνά επίπονες και πολύ σημαντικά βήματα στην ιερά διαδικασία της μετάνοιας. Όμως όταν η ενοχή οδηγεί σε απέχθεια για τον εαυτό μας ή μας αποτρέπει από το να εγερθούμε πάλι, παρακωλύει μάλλον παρά προάγει τη μετάνοιά μας.

Αδελφοί, υπάρχει καλύτερος τρόπος. Ας εγερθούμε και ας γίνουμε άνδρες του Θεού. Έχουμε έναν πρωταθλητή, έναν Σωτήρα, ο οποίος περπάτησε μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου για λογαριασμό μας. Έδωσε τον εαυτό Του ως λύτρα για τις αμαρτίες μας. Κανείς δεν είχε ποτέ μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν -- ο Ιησούς Χριστός, ο Αμνός χωρίς ψεγάδι, προθύμως έθεσε τον εαυτό Του στον βωμό της θυσίας και πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες μας στο «έσχατο λεπτό»⁷. Πήρε επάνω Του τα δεινά μας. Πήρε τα φορτία, την ενοχή μας επάνω στους ώμους Του. Αγαπητοί φίλοι μου, όταν αποφασίσουμε να πάμε σε Εκείνον, όταν παίρνουμε επάνω μας το όνομά Του και βαδίζουμε με τόλμη στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού, τότε μέσω της εξιλέωσης λαμβάνουμε την υπόσχεση όχι μόνο για ευτυχία και «ειρήνη σε τούτον τον κόσμο», αλλά επίσης «ζωή αιώνια στο μελλοντικό κόσμο»⁸.

Όταν κάνουμε λάθη, όταν αμαρτάνουμε και πέφτουμε, ας σκεφθούμε τι σημαίνει να μετανοήσουμε αληθινά. Σημαίνει το να γυρίσουμε την καρδιά μας και το θέλημά μας προς τον Θεό και να εγκαταλείψουμε την αμαρτία. Η ειλικρινής, εγκάρδια μετάνοια φέρνει μαζί της την ουράνια διαβεβαίωση ότι «μπορούμε να το κάνουμε τώρα».

Ποιοι είσθε;

Μία από τις μεθόδους του εναντίου να μας αποτρέπει από την πρόοδο είναι να μας συγχέει για το ποιοι είμαστε πραγματικά και τι επιθυμούμε πραγματικά.

Θέλουμε να περνούμε χρόνο με τα παιδιά μας, αλλά θέλουμε επίσης να ασχολούμαστε με τα αγαπημένα μας ανδρικά χόμπι. Θέλουμε να χάσουμε βάρος, αλλά θέλουμε επίσης να απολαμβάνουμε τα φαγητά που λαχταρούμε. Θέλουμε να γίνουμε σαν τον Χριστό, αλλά θέλουμε επίσης να εκφράσουμε με θυμό στον τύπο που μας έκοψε στην κίνηση ότι δεν εγκρίνουμε αυτό που έκανε.

Σκοπός του Σατανά είναι να μας βάλει σε πειρασμό να ανταλλάξουμε τα πολύτιμα μαργαριτάρια αληθινής ευτυχίας και αιώνιων αξιών για ένα ψεύτικο, πλαστικό ψευτοστολίδι που είναι απλώς μία ψευδαίσθηση και κίβδηλο της ευτυχίας και της χαράς.

Μία άλλη μέθοδος την οποίαν χρησιμοποιεί ο εναντίος για να μας αποθαρρύνει από το να σηκωθούμε, είναι να θεωρούμε τις εντολές ως πράγματα που μας έχουν επιβληθεί. Υποθέτω ότι είναι στην ανθρώπινη φύση να ανθίσταται σε οτιδήποτε δεν φαίνεται ότι είναι δική μας ιδέα εξ αρχής.

Αν δούμε τον υγιεινό τρόπο ζωής και την άσκηση σαν κάτι μόνο που αναμένει από εμάς ο ιατρός μας, πιθανώς να αποτύχουμε. Αν δούμε αυτές τις επιλογές ως προς το ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε, έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να παραμείνουμε στην πορεία και να επιτύχουμε.

Αν δούμε την οικογενειακή διδασκαλία μόνον ως στόχο του προέδρου πασσάλου, ενδεχομένως να θέσουμε χαμηλότερη αξία στο να το κάνουμε. Αν το δούμε ως στόχο μας --κάτι που επιθυμούμε να κάνουμε, προκειμένου να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό και να εκτελούμε διακονία προς τους άλλους-- όχι μόνον θα εκπληρώσουμε τη δέσμευσή μας, αλλά επίσης θα την επιτύχουμε με έναν τρόπο που ευλογεί τις οικογένειες που επισκεπτόμαστε και τη δική μας εξίσου.

Αρκετά συχνά, εμείς είμαστε αυτοί που μας βοηθούν φίλοι ή η οικογένεια. Αλλά αν κοιτάξουμε γύρω με παρατηρητική ματιά και το κίνητρο μίας στοργικής καρδιάς, θα αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες που θέτει εμπρός μας ο Κύριος για να βοηθήσει άλλους να εγερθούν και να προχωρήσουν προς τις αληθινές δυνατότητές τους. Η γραφή προτείνει: «Και κάθε τι, ό,τι αν κάνετε, να το εργάζεστε από ψυχής, σαν στον Κύριο, και όχι σε ανθρώπους»⁹.

Είναι μεγάλη πηγή πνευματικής δύναμης να ζούμε μια ζωή ακεραιότητας και χρηστότητας και να εστιαζόμαστε εκεί όπου θέλουμε να είμαστε στην αιωνιότητα. Ακόμη και αν μπορούμε να δούμε αυτόν τον θείο προορισμό μόνον με το μάτι της πίστεως, θα μας βοηθήσει να μην παραμείνουμε στην πορεία.

Όταν η προσοχή μας εστιάζεται κυρίως στις καθημερινές επιτυχίες ή αποτυχίες μας, μπορεί να χάσουμε τον δρόμο μας, να παραπλανηθούμε και να πέσουμε. Το να τηρούμε τη ματιά μας σε ανώτερους στόχους θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι υιοί και αδελφοί, πιο καλοσυνάτοι πατέρες και πιο στοργικοί σύζυγοι.

Ακόμη και όσοι θέτουν την καρδιά τους επάνω σε θείους στόχους μπορεί περιστασιακώς να παραπαίουν, αλλά δεν θα είναι ηττημένοι. Εμπιστεύονται και βασίζονται στις υποσχέσεις του Θεού. Θα σηκωθούν πάλι με λαμπρή ελπίδα στον χρηστό Θεό και το εμπνευσμένο όραμα ενός σπουδαίου μέλλοντος. Ξέρουν ότι μπορούν να το κάνουν τώρα.

Μπορείτε να το κάνετε τώρα

Κάθε άτομο, νέο και ηλικιωμένο, είχε τη δική του προσωπική εμπειρία με την πτώση. Η πτώση είναι αυτό που κάνουμε εμείς οι θνητοί. Όμως εφόσον είμαστε πρόθυμοι να εγερθούμε πάλι και να συνεχίσουμε στο μονοπάτι προς τους πνευματικούς στόχους τους οποίους μας έχει δώσει ο Θεός, μπορούμε να μάθουμε κάτι από την αποτυχία και να γίνουμε καλύτεροι και ευτυχέστεροι ως αποτέλεσμα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, αγαπητοί μου φίλοι, θα υπάρξουν στιγμές κατά τις οποίες θα νομίζετε ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε. Εμπιστευθείτε τον Σωτήρα και την αγάπη Του. Με πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και τη δύναμη και ελπίδα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου, θα είστε πάντοτε εις θέσιν να στέκεστε ψηλά και να εξακολουθήσετε.

Αδελφοί, σας αγαπούμε. Προσευχόμαστε για εσάς. Εύχομαι να μπορούσατε να ακούσετε τον Πρόεδρο Μόνσον να προσεύχεται για εσάς. Είτε είσθε ένας νεαρός πατέρας, ένας ηλικιωμένος φέρων την ιεροσύνη ή ένας προσφάτως χειροτονημένος διάκονος, σας νοιαζόμαστε. Ο Κύριος σάς νοιάζεται!

Αναγνωρίζουμε ότι το μονοπάτι σας θα είναι ενίοτε δύσκολο. Όμως σας δίδω αυτήν την υπόσχεση στο όνομα του Κυρίου: εγερθείτε και ακολουθήστε τα βήματα του Λυτρωτή και Σωτήρος μας και μία ημέρα θα κοιτάξετε πίσω και θα είστε πλήρεις αιώνιας ευγνωμοσύνης που επιλέξατε να εμπιστευθείτε την εξιλέωση και τη δύναμή της για να σας υψώσει και να σας δώσει δύναμη.

Αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, άσχετα από τις φορές που έχετε ολισθήσει ή πέσει, εγερθείτε! Ο προορισμός σας είναι ένδοξος! Σηκωθείτε και βαδίστε στο φως του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού! Είσθε δυνατότεροι απ’ ό,τι συνειδητοποιείτε. Είσθε πιο ικανοί απ’ ό,τι μπορείτε να φαντασθείτε. Μπορείτε να το κάνετε τώρα! Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό, στο ιερό όνομα του Κυρίου μας και Λυτρωτή, Ιησού Χριστού, αμήν.