In de schaduw van zijn vleugels
Ik had na de nodige lessen en enkele uren solovliegen net mijn basisvliegbrevet gehaald in Phoenix (Arizona) en ging mijn eerste solovlucht maken boven de staat. Dit hield een route in van twee uur vanaf Phoenix naar Tucson en weer terug naar Phoenix.
Ik keek er reikhalzend naar uit om alleen te vliegen, drieduizend meter boven de aarde, en te genieten van het uitzicht op de wolken, de bergen, de valleien en de woestijn. Ik wuifde mijn onervarenheid en eventuele gevaren weg.
Ik keek naar het weerbericht, diende mijn vluchtschema in en zorgde voor een radio, kompas en basisvlieginstrumenten. In dit stadium van mijn vliegopleiding was ik nog niet getraind in het gebruik van geavanceerde instrumenten. Maar het oudere toestel waarin ik zou vliegen had toch geen geavanceerde instrumenten aan boord waarmee een piloot kon vliegen zonder zichtbare herkenningspunten.
Ik was ietwat gespannen toen ik in mijn eentje opsteeg in mijn kleine, gele eendekker met maar één motor. De vlucht van Phoenix naar Tucson verliep echter uitstekend en ik voelde me in de wolken.
Met nog maar 190 kilometer te gaan en blakend van zelfvertrouwen vertrok ik laat in de middag van Tucson terug naar Phoenix. Maar ik was nog maar goed en wel in de lucht toen ik merkte dat ik de vlieghoogte door een krachtige wind met moeite onder controle kon houden. Een plotselinge stofstorm ontnam me ook nog eens het zicht. Ik werd heen en weer geslingerd en was de controle kwijt. Ik raakte ook mijn gevoel voor richting en kalmte volledig kwijt, in de wetenschap dat ik gevaarlijk dicht in de buurt van de bergkam Catalina was.
In paniek moest ik aan mijn leven denken. Ik was verloofd en zou de volgende maand in de Mesatempel (Arizona) trouwen. Ik had een eervolle zending volbracht. Ik had altijd geprobeerd de geboden te onderhouden en te luisteren naar de ingevingen van de Heilige Geest. Ik had nu meer dan ooit goddelijke leiding nodig. Bijna in wanhoop deed ik een stil gebed. De Geest fluisterde me direct in: ‘Vertrouw op je radio, je kompas en je instrumentenpaneel en zorg dat je hoogte verliest.’
Ik liet het toestel snel een meter of honderd zakken. Het zicht was nog steeds niet best, maar onder mij zag ik een snelweg en spoorrails. Met behulp van de instrumenten en visuele oriëntatiepunten wist ik uiteindelijk op het vliegveld in Phoenix te landen, na een schokkende belevenis van twee uur.
Ik zal altijd dankbaar zijn voor de ingevingen van de Heilige Geest en de belofte in Psalmen: ‘in de schaduw van uw vleugelen zal ik schuilen’ (Psalmen 57:2).