Ang Tubag sa Adlaw sa Kalihokan
“Kamo dili makadawat og saksi hangtud human sa pagsulay sa inyong hugot nga pagtuo”(Ether 12:6).
Pagkabati nga adlaw! Karon sa eskwelahan wala ako makigsulti ni bisan kinsa, wala ako makigdula ni bisan kinsa sa recess, ug sa paniudto wala ako motupad ni bisan kinsa. Ang akong pamilya nagpuyo niining bag-o nga lungsod sulod sa duha ka semana, ug ako sa gihapon walay mga higala!
Samtang nagpaingon ako sa akong bag-ong balay, akong nakita ang akong manghud nga babaye nga nakigdula sa batang babaye sa atbang. Mikaway-kaway siya. “Hi, Rosa!”
Milingi ko ug wala mobalos. Ang tulo ka batang mga babaye diha sa dalan ka-edad sa akong manghud nga babaye. Pila ka batang mga babaye diha sa dalan nga akong kaedad? Wala. Bisan usa!
Gitulod nako ang pultahan sa atubangan ug gihagbong nako ang akong backpack sa salog.
“Si Sister Garcia mitawag gikan sa Primary sa pagpahinumdom nimo nga adlaw karon sa kalihokan,” miingon si mama.
“Dili ko gustong moadto sa adlaw sa kalihokan,” nagbagulbol ko. “Akong gigahin ang akong adlaw sa mga bata nga dili nako kaila. Dili ko gustong mogahin og laing oras uban sa mga batang babaye nga wala nako mailhi!” Ang pagpakigsulti sa mga tawo nga wala nimo mailhi tingali sayon alang sa uban pero dili para nako.
“Nakahibalo ko nga lisud nga mibalhin dinhi ug mibiya sa imong tanang mga higala,” miingon si Mama. “Nag-ampo ko nga kita makakita og mga higala sa dili madugay.”
“Ako sad,” miingon ko. “Nag-ampo ko alang niana kada gabii, apan wala pa man motubag ang Langitnong Amahan sa akong mga pag-ampo. Mora og wala Siya maminaw.”
Gipislit ni mama ang akong kamot. “Tingali ang tawag ni Sister Garcia mao ang tubag kanimo,” miingon siya.
“Sa unsa nga paagi nga kana mao ang tubag sa akong mga pag-ampo?” Nangutana ko.
“Usahay kon kita mag-ampo, ang Langitnong Amahan gusto nga kita mobuhat og butang aron sa pagtabang nga matubag ang atong mga pag-ampo,” miingon si Mama. “Gitawag kini og naglihok pinaagi sa hugot nga pagtuo. Kinahanglang mobuhat kita labaw pa sa pag-ampo. Usahay kinahanglan kita nga molihok pinaagi sa hugot nga pagtuo sa dili pa nato makuha ang panalangin.”
“Posible ba kana?” Naghunahuna ko. “Ang pag-adto ba sa adlaw sa kalihokan mao ang tubag sa akong mga pag-ampo?”
Dayon, si Mama nangutana nako kon gusto ba ko nga magpahatud ngadto sa kalihokan. Miginhawa ko og lawom og mitando. Bisan og ako nahadlok, akong gibati nga mao kini ang ensakto nga butang nga buhaton.
Kusog ang pitik sa akong kasingkasing sa among pag-abut sa simbahan. Si Sister Garcia miabi-abi nako ug midala nako ngadto sa usa ka lingkuranan sa may lamesa. Ang iyang buotan nga tingog ug mainit nga pahiyom nakatabang nako nga mobati og mas nindot.
Usa ka batang babaye sa atbang mitan-aw nako. “Hi, Ako si Teresa,” siya miingon. “Bag-o ka?”
Dihay nakabara sa akong tutunlan, mao nga mitando lang ko.
“Morag nakit-an tika sa eskwelahan,” miingon si Teresa. “Asa ka nga klase?”
Milad-ok ko sa kakulba. “Sa klase ni Mrs. Lee,” giingnan nako siya.
“Naa ko sa klase sa sunod nga kwarto!” siya miingon.
Nag-istorya mi mahitungod sa among klase ug sa among paborito nga mga subject. Samtang kami nag-istorya, nasurprisa ko kon unsa ka daghan ang komon namong duha. Kaming duha gusto og roller-skating!
Sa dihang gikuha na ako ni Mama human sa kalihokan, milukso ko ngadto sa awto.
“Ma, makadula ba ko uban sa akong bag-ong amiga nga si Teresa?” Mikaway-kaway ko ni Teresa, ug mibalos siya.
Sa hunahuna ni Mama nga nindot na nga ideya, ug sa nahibilin nga oras nianang gabhiona, ang akong amiga ug ako nag-roller-skate balik-balik sa dalan.
Nianang gabhiona samtang nagluhod ko, akong gipasalamatan ang Langitnong Amahan sa pagtubag sa akong mga pag-ampo. Sa sinugdanan nahadlok ko nga moadto sa adlaw sa kalihokan, apan nalipay ko nga akong gibuhat. Nalipay ko nga isog akong milihok pinaagi sa hugot nga pagtuo. ◼
Paghulagway pinaagi ni Natalie Malan