Hangtud Kita Magkita Pag-usab
Luwas diha sa Akong Ward Family
Sa dihang nagsugod ko og simba nga nag-inusara sa edad nga 12, akong nakaplagan nga ang Langitnong Amahan nagpanalangin kanako uban sa hinimong daan nga panalipod [safety net].
Usa sa akong gikawilihan sa panumduman sa pagkabata mao ang tik-tak sa mga taas nga takon sa akong inahan sa gahi nga kahoy nga sawog sa kusina samtang siya nag-andam sa among pamilya alang sa pagsimba. Siya aktibo kaayo sa among ward ug mialagad og daghang katuigan isip presidente sa Relief Society. Wala gyud ko maghunahuna nga adunay mausab.
Sa dihang mga 12 anyos nako ug kami na lang duha ang nag-uban, siya mibiya sa Simbahan sa rason nga wala nako masabti. Bisan tuod og ang akong inahan—ang akong ehemplo—nakadesisyon sa pagbalhin og lain nga dalan, nasayud ko nga ang ebanghelyo tinuod, ug nagpadayon ko sa pagsimba. Bisan og wala siya mouyon sa akong desisyon, ihatud ug kuhaon ko ni Mama sa simbahan matag semana.
Kasagaran lisud kadto sa emosyonal nga paagi sa pagsimba, ilabi na sa miting sa sakrament diin, mag-inusara nga maglingkud duol sa luyo, klaro nakong makita ang tanang mga inahan, mga amahan, ug mga bata nagtapad og lingkod. Kasagaran motapad ko sa pamilya sa usa ka higala. Kanunay akong mapasalamaton sa akong “Mormon family” ug sa uban diha sa akong ward kinsa naningkamot sa pag-amuma kanako atol niining lisud nga panahon.
Sama pananglit, ang akong mga home teacher, matinud-anon bisan og ako ra ang ilang adtoon para tudloan ug mas layo ang akong gipuy-an kaysa kadaghanan sa mga miyembro sa ward. Maghinam-hinam ko sa oportunidad nga maghisgut sa ebanghelyo ug mobati sa kalig-on sa priesthood ug sa Espiritu sa akong panimalay.
Daghang mga miyembro sa ward ang akong nakaila sa tibuok nakong, kinabuhi. Uban sa ilang pamilyar nga mga nawong, maabi-abihong mga pahiyum, ug mahigalaong panag-istorya, sila nahimo nakong mga inahan, amahan, igsoon nga mga lalaki, ug igsoon nga mga babaye sa ward. Mibati nga nalakip ug gihigugma nakapagaan sa kasubo sa pagsimba nga wala ang akong pamilya.
Nasayud ko nga wala ko mag-inusara sa pagsinati niini nga kahimtang. Daghang mga batan-on ang nagsimba nga wala ang usa o ang duha ka ginikanan. Apan pinaagi sa ehemplo, paghigalaay, ug mga calling, kitang tanan makaduol niining mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye sa Langitnong Amahan ug motabang kanila nga mobati nga giabi-abi, motudlo kanila sa mga baruganan sa ebanghelyo, ug moawhag kanila nga mahimong aktibong moapil sa mga miting ug mga kalihokan.
“Ang Langitnong Amahan nagplano kanato nga matawo ngadto sa usa ka pamilya—ang labing nag-una, labing sagrado, ug labing makagagahum nga grupo dinhi sa yuta,” miingon si Virginia H. Pearce, magtatambag kaniadto sa kinatibuk-ang kapangulohan sa Young Women. “Ug anha lang sa pamilya nga ang pipila sa labing importante nga kahibalo nga atong makat-unan mahitabo. Agi og dugang niadtong grupo sa pamilya, ang Ginoo nag-andam usab og ward o branch family. … Ang mga ward wala gidesinyo sa paghulip sa unit sa pamilya, apan alang sa pagsuporta sa pamilya ug sa matarung nga mga pagtulun-an niini. Ang ward usa ka laing dapit diin adunay igong pasalig ug kusog sa pagporma og mora og ‘safety net’ sa pamilya alang sa matag usa kanato kon ang atong mga pamilya dili makahimo o dili makasangkap sa tanang pagtulun-an ug makapalambo nga mga kasinatian nga atong gikinahanglan sa pagbalik ngadto sa Langitnong Amahan. Kinahanglan natong palapdon ang atong pagdayeg sa gahum sa ward family ug bag-ohon pag-usab ang atong pasalig sa positibong pag-apil niadtong komunidad sa mga Santos.”1
Hilabihan ang akong pasalamat alang niadtong kinsa nahimo nakong safety net, nagsilsil diha kanako og tinguha sa pagbuhat sa ingon ngadto sa uban.◼
Paghulagway sa litrato pinaagi ni Robert Casey