Gibulag sa Baha, Gihiusa sa Pag-ampo
Napriso sa ilang mga kwarto, naalihan sa mga kasangkapan, ug nagkumpayot sa mga sanga sa kahoy, ang mga miyembro sa pamilyang Torres mibuhat lamang sa butang nga makaluwas nila.
Septyembre 25, 2005, nagsugod sa usa ka kalma, malinawon nga Dominggo alang ni Victor Manuel Torres Quiros, sa iyang asawa, Yamileth Ureña, ug sa ilang pamilya. Gikan na sila sa simbahan ug nagpahulay, nagbasa, ug nagtagamtam sa mahilom, ulanon nga kahapunon diha sa ilang balay sa kabukiran sa Costa Rica.
Nagsige na og ulan nianang semanaha, kasagaran ang kahimtang sa maong dapit ug sa panahon. Mga 5:00 sa hapon, si Brother Torres nakakita nga ang sapa nga nagdagan duol sa ilang lugar misaka kay sa kasagaran ug nagkaduol sa ilang balay. Kalma niyang gipahibalo ang iyang pamilya, ug isip pagpangandam siya ug ang iyang anak nga lalaki nga 11 anyos, nagsugod og gipaskan og mga habol diha sa pultahan aron dili makasulod ang tubig.
Sa wala madugay ang tubig sa sapa misaka hangtud sa punto nga ang tubig labaw na sa usa ka metro ug tunga (lima ka pye) ang giladmon libut sa balay. Paglabay sa pila ka segundo ang tubig misulod agi sa mga bintana. (Sa kaulahian nasayran sa pamilya nga ang pagdahili sa yuta maoy nakaingon sa kusog nga tubig.) Misinggit si Brother Torres ngadto sa iyang pamilya sa pagdagan sa luyo, diin adunay mga kahoy ug taas nga lugar. Ang iyang tulo ka mga dalagita, nga sila si Sofia, Korina, ug Monica, mibiya dayon sa balay.
Apan si Sister Torres dili makagawas. Mao nga siya midagan uban ni Elizabeth, usa ka gamayng bata nga giatiman sa pamilya nianang semanaha, ngadto sa kwarto. Dali silang mikat-kat ngadto sa higdaanan, nga kahibulongan, nga milutaw. Walay ideya asa ang uban o OK ra ba sila. Ang gamay nga si Elizabeth mipahinumdom ni Sister Torres, “Ayaw paghilak. Hinumdumi nga ang Dios nahigugma nato.” Dayon nag-ampo sila.
Gisundan ni Brother Torres ang iyang anak nga mga babaye sa gawas sa dihang siya nakaamgo nga wala siya masayud asa si Eric. Gisugat ang sulog, mibalik siya ngadto sa balay. Iyang nakit-an si Eric nga nagbarug ibabaw sa mga natumpag—naguba nga bongbong, mga kasangkapan, basura, ug mga sanga nga gianod sa tubig diha sa sirado nga pultahan. Sila, mibalhin ngadto sa kusina, diin gibutang ni Brother Torres si Erick sa luwas, taas nga lugar. Nadiskobrehan ni Brother Torres nga ang iyang tiil nagapos sa nylon nga pisi, nga nakapalisud niya sa paglihok. Bisan pa man, iyang natulod ang refrigerator ug mga kasangkapan, aron dili masira ang pultahan ug mapriso siya ug ang iyang anak nga lalaki.
Gikan sa kusina, nakita ni Erick ug Brother Torres ang mga babaye didto sa luyo, apan wala sila makahibalo kon naunsa na sila si Sister Torres ug Elizabeth. Misugyot si Brother Torres nga sila, mangayo sa panabang sa Langitnong Amahan.
Sa laing bahin, sa gawas ug sa may punoan sa bayabas, ang mga babaye nag-ampo usab. Sila si Sofia, Korina, ug Monica nakakita sa tubig nga mihapak sa ilang balay. Sa maong talan-awon, ingon og imposible nga adunay magpabilin nga buhi didto sa sulod. Nabalaka sa ilang pamilya ug gitugnaw ug nahadlok, ang batang mga babaye nanganta og mga himno ug nag-ampo.
“Among gihangyo ang Langitnong Amahan nga moubos na ang tubig,” miingon si Sofia. “Nasayud kami nga kinahanglan kami og hugot nga pagtuo; kay kon wala pa, ang milagro dili mahitabo. Ang pinakamalipayon nga higayon sa dihang among gibuka ang among mga mata ug ang lebel sa tubig miubos.”
Kini nagpadayon. Sa wala madugay migawas ang ilang amahan aron pagpangutana kon OK ra ba sila. Ngitngit na, mao nga misulod siya og balik sa balay, nakakita og kandila, ug gamit ang gasolina, naghimo og sulo aron ang mga silingan makahibalo nga ang pamilya, anaa sa sulod sa balay.
Usa ka silingan ang nakakita sa sulo ug miadto aron motabang. Iyang gitabangan ang batang mga babaye nga makanaog gikan sa mga kahoy ug uban ni Brother Torres miirog sa mga butang nga nakaali sa pultahan sa kwarto diin si Sister Torres ug Elizabeth mahimutang. Nianang gabhiona ang pamilya mipuyo sa usa ka paryente.
Tungod kay ngitngit na sa ilang pagbiya, ang pamilyang Torres wala makahibalo sa gidak-on sa kadaot sa ilang balay. Pagka buntag sa Lunes mibalik sila ug nadiskobrehan nga nawala nila ang tanan.
Bisan pa niana, wala sila magreklamo. “Nasayud kami nga ang Ginoo mihatag ug ang Ginoo mibawi,” miingon si Brother Torres (tan-awa sa Job 1:21). Bisan tuod ang ilang panimalay ug mga kabtangan nangagusbat, si Sister Torres miingon nga sila “mibati nga mapasalamaton tungod kay among nakita ang mga bintana sa langit naabli alang kanamo,” diha sa naluwas nila nga mga kinabuhi ug sa mga panalangin nga misunod.
Daghan niadtong mga panalangin miabut pinaagi sa matang sa pagkamanggihatagon sa mga miyembro sa Simbahan sa tibuok Costa Rica. Pagka Huwebes ang pamilya nakadawat og mga higdaanan ug ubang mga kagamitan, pagkaon, sinina, ug uban pang mga gikinahanglan gikan sa mga miyembro sa nagkalain-laing mga stake sa dapit sa San Jose. Upat ka adlaw human niana, ang pamilya nakakita og laing lugar nga kapuy-an.
“Kami nakat-on nga ang Dios nagpakita sa Iyang gugma alang namo pinaagi sa ubang mga tawo,” miingon si Sister Torres. “Dihay daghan kaayong mga tawo, daghan kaayong mga kaigsoonan, nga mitabang nianang higayona. Gibati namo ang hilabihang nga paghigugma. Kami walay rason sa pagpangutana, ‘Nganong kami?’ ”
“Usa kadto ka milagro nga kaming tanan naluwas,” miingon si Brother Torres. “Sa walay pagduha-duha, ang hugot nga pagtuo sa among pamilya nadugangan. Ako nasayud sa walay pagduha-duha nga ang Dios buhi ug nahigugma kanato.”
Si Sister Torres midugang, “Kami adunay dugay na nga motto sa pamilya: ‘Ang atong kinabuhi detalyado diha sa Dios.’ Human sa among kasinatian, sigurado kaming nasayud niini. Ang Langitnong Amahan nakaila kanamo. Siya mitubag sa among mga pag-ampo.”
Mga paghulagway pinaagi ni Bjorn Thorkelson