Ang Batang Babaye nga adunay Matahum nga Pahiyom
Nahadlok ko, apan nakakita ko og sekreto nga hinagiban sa pagbuntog sa akong kahadlok.
Sulod sa daghang mga bulan ako nag-andam uban sa akong magtutudlo sa piano alang niining adlawa. Miapil ko sa Kalampusan sa Musika, sa tinuig nga kompetisyon nga mogrado sa mga estudyante sa musika sa tanang matang sa mga butang—gikan sa kahibalo sa teyoriya ngadto sa pinaka nindot nga namemorya nga piyesa. Sa katapusan ang adlaw miabut ug minunot niini ang akong kakulba.
Ang labing makahadlok nga bahin sa kompetisyon naglakip sa pagpasundayag og mga piyesa alang sa mga maghuhukom. Kahibalo ko sa akong mga piyesa, apan ang akong mga kamot nangurog samtang ako nagpatugtog.
Ang makakahadlok nga pasundayag nahuman. Makapahulay na ko tungod kay ihatag ra nako ang akong report sa usa ka kompositor. Akong nakit-an ang ensakto nga dapit ug naghulat sa linya sa atubangan sa duha ka mga pultahan. Nakuryuso, akong gitan-aw ang pultahan sa wala. Usa ka mahigalaon nga magtutudlo miawhag sa mga estudyante samtang sila gikulbaan nga misulod ug nagkaila-ila. Gusto lang gyud siya nga sila mokalma.
Dayon mitan-aw ko sa kwarto sa tuo. Dihay usa ka laing magtutudlo sa piano, mas tigulang, apan siya isug og tinan-awan nga namugnaw ang akong mga kamot. Nagkadugay nakong tan-aw nga nakigtubay siya sa mga estudyante, nagkadako ang akong gibati nga kahadlok. Ang tanan nakong mahunahuna mao, “Hinaut ako maadto sa unang maghuhukom.”
Akong gibalikbalik pagbasa ang akong report. Kon ako moadto sa atubangan sa linya, manghinaut ko nga ang tawo sa wala makahuman og una. Sa akong kahigawad, ang estudyante sa tuo nagsugod sa paglakaw paingon sa pultahan. Wala gayuy makapasulod nako diha. Dayon ang hunahuna miabut nako, “Ipakita lang ang imong pinakadako nga pahiyom.”
Misulod ko nga nag-untol-untol ang akong lakang ug sa pinakadako nga pahiyom nga sukad akong napakita. Sama sa ilang giingon, sa paglihok nga malipayon, kamo mobati nga malipayon. Mipahiyom kog maayo sa akong pagnakiglamano sa maghuhukom. Dayon akong gibasa ang akong report sa klaro nga tingog, mohunong karon ug unya aron mopahiyom ngadto kaniya. Sa katapusan sa akong report, nagpasalamat ako niya sa iyang panahon. Dili na siya kaayo kahadlokan. Sa akong paggawas sa kwarto, gibati nako nga nahuwasan ug malipayon.
Pipila ka mga bulan ang milabay naminaw ko samtang ang akong magtutudlo sa piano mibasa sa mga komentaryo gikan sa mga maghuhukom. Sa katapusan sa komentaryo siya miingon, “Wow, imong nadani kini nga maghuhukom. Siya misulat, “Michelle, ang batang babaye nga adunay nindot nga pahiyom.’” Dili na kinahanglan nga mangutana ko niya kinsa ang nagsulat niadto.
Ang pag-usab sa akong kinaiya nakatabang nako sa pagbuhat sa akong pinakamaayo. Kon ako adunay butang nga lisud buhaton, imbis magpakita sa akong kaugalingon nga dili andam, nakahukom ko nga himoon kini nga makatagbaw ug makalingaw. Nasayud ko nga ang akong kinaiya makaapekto sa akong mga kasinatian. Pinaagi sa pagpadayon uban sa maayo nga kinaiya, ako nakat-on sa paglingaw-lingaw sa akong mga hagit.
Paghulagway pinaagi ni Jennifer Tolman