Ouderling J. Devn Cornish
van de Zeventig
Ouderling John Devn Cornish weet dat ieder lid en elke roeping in de kerk belangrijk is.
‘Als we het over roepingen in de kerk hebben is het goed om eraan te denken dat het niet uitmaakt op welke stoel we in het vliegtuig zitten — wat uitmaakt is dat we in het vliegtuig zitten’, zegt hij. ‘Deel uitmaken van dit werk is van eeuwig belang. Welke plek we innemen is van weinig belang.’
Vanaf zijn roeping als zendeling in het zendingsgebied Guatemala–El Salvador tot aan zijn meest recente roeping in het Tweede Quorum der Zeventig heeft ouderling Cornish verschillende kerkroepingen vervuld, zoals jongemannenpresident van een wijk, quorumpresident ouderlingen, wijksecretaris, groepsleider hogepriesters, hogeraadslid, bisschop, ringpresident, president van het zendingsgebied Santiago (Dominicaanse Republiek Santiago) en gebiedszeventiger.
Hij is in april 1951 in Salt Lake City geboren als zoon van George en Naomi Cornish. Hij groeide op in Utah, Georgia en Virginia, waarna hij in Utah ging studeren.
Toen hij in Provo woonde, ontmoette hij Elaine Simmons op een activiteit voor jongvolwassenen. Ze trouwden in augustus 1973 in de Mantitempel.
Ouderling Cornish diende in de medische tak van de Amerikaanse Luchtmacht, haalde zijn bachelor en medische graden aan de Johns Hopkins University, en rondde zijn opleiding in kindergeneeskunde af aan de Harvard Medical School — Boston Children’s Hospital. Bovendien brachten hij en zijn vrouw zes kinderen groot.
Opleiding en werk brachten het gezin door de jaren heen naar Idaho, Texas, Californië en Georgia, maar waar ouderling en zuster Cornish ook neerstreken, ze vonden het heerlijk om in de kerk werkzaam te zijn.
‘Het werk gaat wereldwijd vooruit en het is een grote zegen om de kinderen van de Heer tot zegen te kunnen zijn, waar ze zich ook bevinden’, zegt ouderling Cornish.
Deze roeping tot de Zeventig ‘biedt zoals elke andere roeping in de kerk de gelegenheid om deel uit te maken van het werk van de Heer’, zegt ouderling Cornish. ‘Wij zijn dankbaar dat ons dat vergund is.’