Abraham

“Kon kita mosunod sa ehemplo ni Abraham, … kita makakaplag og mas dakong kalipay ug kalinaw ug kapahulayan, [ug] kita kaloy-an sa Dios ug sa tawo.”¹—Presidente Spencer W. Kimball (1895–1985)

Ang lapukon nga yuta sa Ur didto sa Caldea mao ang akong unang pinuy-anan. Ang mga taga-Caldea, lakip sa akong amahan, nagsimba og mga dios-dios ug naghalad og tawo isip sakripisyo. Apan ako nagtuo sa usa ka tinuod ug buhi nga Dios ug nag-andam sa adlaw nga ako makadawat sa priesthood, sama sa gibuhat sa akong katigulangan.²

Usa ka adlaw gigapos ko sa mga taga-Caldea isip sakripisyo diha sa altar sa dios nga Elkenah. Sa dihang patyon na unta ko nila, nag-ampo ko sa Dios og kaluwasan ug ang akong mga gapos nabadbad diha-diha dayon. Dayon ang Ginoo misulti kanako: “Ako nakadungog kanimo, ug nanaog aron sa pagluwas kanimo, ug sa pagkuha kanimo … ngadto sa usa ka wala mailhi nga yuta.”³

Ang Ginoo misugod sa pagpanalangin kanako pag-ayo: akong nadawat ang priesthood pinaagi ni Melchizedek,⁴ ug ang Ginoo mipakigsaad nga ako mahimong amahan sa daghang mga nasud ug ang ebanghelyo mopanalangin sa tanang katawhan pinaagi sa akong kaliwatan. Iyang giusab ang akong ngalan gikan sa Abram ngadto sa Abraham, nagpasabut “amahan sa daghang katawhan.”⁵

Akong gidala ang akong pamilya ngadto sa Canaan, ang yuta nga giandam sa Ginoo alang kanamo.⁶ Ang Ginoo misaad nako nga ang Iyang pakigsaad kabahin sa akong kaliwatan matuman pinaagi sa usa ka anak nga matawo sa akong asawa nga si Sara. Si Sara ug ako wala gayud makaanak. Naghunahuna mi kon unsaon namo pagkabaton og mga anak nga kaming duha tigulang na kaayo—ako 100 anyos ug si Sara 90 anyos.⁷ Apan sama sa gisaad sa Ginoo, kami nagkaanak, si Isaac.⁸

Pipila ka tuig ang milabay, miabut ang usa sa labing lisud nga pagsulay sa akong kinabuhi. Bisan tuod akong nasaksihan ang kasakit sa tawhanon nga sakripisyo, ang Ginoo mihangyo kanako sa paghalad sa akong anak nga si Isaac isip sakripisyo. Nasubo ang akong kasingkasing, apan misalig ko sa Ginoo. Sa dihang patyon na unta nako si Isaac, nagpakita ang usa ka anghel kanako, nag-ingon, “Dili mo pagbakyawon ang imong kamot batok sa bata, … karon naila ko nga ikaw nahadlok sa Dios, kay wala ka magdumili … sa imong bugtong anak.”⁹ Ang Ginoo misangkap og karnero nga laki isip isakripisyo puli ni Isaac, diin si Isaac ug ako mihalad ngadto sa Ginoo.¹⁰

Tungod sa akong pagkamasulundon, ang Ginoo mimatuod sa Iyang pakigsaad: “Pagapadaghanon ko ang imong kaliwatan ingon sa mga bitoon sa langit, … ug diha sa imong kaliwat mapanalanginan ang tanan nga mga nasud sa yuta; kay gituman mo ang akong tingog.”¹¹