De bruidsjurk van mijn moeder
Angélica Flores Algaba, Querétaro (Mexico)
Ik zag de bruidsjurk van mijn moeder voor het eerst toen ik klein was. Hij was zorgvuldig in een doos opgeborgen, en ik weet nog dat mijn moeder hem voorzichtig uitpakte zodat ik hem kon zien. Hij was zo mooi! Ik wilde die jurk erg graag dragen als ik op een dag zou trouwen.
Mijn moeder borg hem voorzichtig op en beloofde dat ik hem dan mocht lenen. Ze zei dat de jurk een bijzonder geschenk van mijn vader was. Ze leek zo verliefd en mooi op haar trouwfoto’s. Mijn ouders, die geen lid van de kerk waren, waren geweldige mensen.
Ik leerde de kerk kennen toen ik mijn toekomstige echtgenoot ontmoette. Die ontmoeting was bijzonder, want hoewel hij minderactief was, vertelde hij me toch over het eerste visioen. Ik vond het een verbazingwekkend verhaal, maar was nog niet klaar om het te geloven.
Na zestien maanden verkering werden mijn dromen werkelijkheid toen ik mijn moeders trouwjurk met zijn lange sleep aantrok en naar het altaar ging waar mijn verloofde stond. Ik was ook erg verliefd. Veel mensen zeiden dat ik als twee druppels water op mijn moeder leek toen zij trouwde.
De jaren gingen voorbij en we kregen twee zonen. Toen mijn man probeerde om terug naar de kerk te gaan, was ik ertegen. Hoewel ik geen actief lid was van de kerk waar ik van huis uit lid was, zag ik een andere kerk ook niet direct zitten.
Dat veranderde uiteindelijk na negentien jaar huwelijk. Mijn man ging terug naar de kerk en een paar weken later begon ik met hem mee te gaan. Mijn getuigenis groeide snel en ik werd gedoopt en bevestigd. Kort daarna was het mijn grootste verlangen om in de tempel aan mijn man verzegeld te worden.
Op de dag van onze verzegeling droeg ik opnieuw mijn moeders jurk. Een bevriend kerklid had de jurk versteld zodat ik hem in de tempel kon dragen. Sindsdien draag ik hem daar altijd.
Toen mijn vader overleden was en mijn moeder op sterven lag, was ze nog steeds niet bereid om de herstelde kerk te aanvaarden. Maar ik vertelde haar veel mooie dingen over de herstelling. Ik vertelde haar ook dat als ze door de sluier ging, ze de boodschap van het ware evangelie zou horen. Ik beloofde haar dat ik in haar plaats een jaar later onze jurk zou dragen, zodat zij de tempelverordeningen kon ontvangen en aan mijn vader verzegeld kon worden. En dat heb ik gedaan.
Mijn jurk is nu oud en ik weet dat ik hem op een dag zal moeten vervangen. Tot die dag blijf ik hem met liefde dragen — liefde voor mijn man, voor mijn moeder en vader, voor mijn familieleden die ik plaatsvervangend in de tempel gediend heb, voor het ware evangelie, voor mijn heilige verbonden, en voor mijn hemelse Vader en zijn Zoon, Jezus Christus.