Atong mga Panimalay, Atong mga Pamilya
Pag-ampo: Usa Ka Gasa sa Inahan
Ang tagsulat nagpuyo sa Guatemala.
Bisan pa sa kasupakan sa akong anak nga lalaki, wala gyud ko mohunong sa pag-ampo alang kaniya.
Pag-ampo, pinaagi ni Walter Rane
Wala pa ko makaampo og hugot sama sa pag-ampo dihang nag-17 anyos na ang usa sa akong anak nga lalaki. Siya misugod sa pagduha-duha mahitungod sa ebanghelyo, ug usahay siya mosupak ug dili gustong maminaw. Ang akong bana ug ako kanunayng naningkamot sa pag-insister nga siya mosimba, apan daghang mga higayon nga mobalibad siya. Gihimo namo ang among family home evening, mibasa sa mga kasulatan, ug nag-ampo nga pamilya, apan siya sa kasagaran dili moapil. Dili ko kahinumdom kon kapila ko miluhod sa paghangyo sa atong Langitnong Amahan aron tandugon ang iyang kasingkasing ug tabangan siya nga masubay sa hustong dalan.
Sulod sa duha ka tuig, nasinati niya ang daghang maayo ug dili maayo. Ang mga lider sa Simbahan misuporta nako ug sila nakigsulti kaniya, apan morag walay kahimoan. Sa katapusan mibiya siya sa balay.
Sa tanang panahon wala gyud ko mohunong sa pag-ampo alang kaniya. Usahay ang akong bana, gikapoy na niini, miingon kanako, “Pasagdi siya. Duna siya moral nga kabubut-on.” Apan ang akong tubag mao ra gihapon: “Dili. Dili ko magpakawala sa paglaum.”
Paglabay sa panahon, ang among anak mitungha sa among balay. Nangayo siya nako og pasaylo ug giingnan ko niya, “Ma, gusto ko nga mobalik dinhi.” Ang akong bana ug ako nagpanuko, apan human sa among paghisgot niini, misugot ra mi. Human sa iyang pag-uli, nakita namo ang iyang lig-on nga determinasyon sa pag-usab. Naaktibo siya sa Simbahan ug miapil sa mga kalihokan. Sa wala madugay gitawag siya nga moserbisyo isip usa ka magtutudlo sa Primary, usa ka kasinatian nga ingon og espesyal alang kaniya.
Usa ka adlaw nagbitay ko og Poster gikan sa Liahona nga nag-ingon, “Ayaw itugot nga ang mga kabalaka o pagduha-duha mopugong kaninyo sa pagserbisyo og full-time nga misyon.”1 Nagbitay kini diha sa iyang kwarto sulod sa pipila ka bulan, dihang sa kalit usa ka adlaw miingon siya nako, “Ma, gusto kong magmisyon sa katapusan sa tuig.” Pagkakahibulongan. Ang akong bana ug ako mihilak ug mihilak, ug dayag lang siya among gisuportahan sa iyang pagpangandam sa pag-adto sa templo ug pagmisyon. Mipadayon ko sa pag-ampo sa tanang higayon, karon nagpasalamat sa Langitnong Amahan sa Iyang pagtandog sa kasingkasing sa akong anak.
Wala madugay didto sa iyang misyon, usa sa iyang sulat nag-ingon ngari nako, “Ma, nakabaton ko og dakong pagpamatuod sa pag-ampo, salamat kanimo. Nahibalo ko nga nag-ampo ka sa tanang higayon para nako, ug karon dia ko sa misyon kay gitandog sa Ginoo ang akong kasingkasing, dili tungod sa akong kamaayo. Salamat, Ma. Ipakigbahin sa mga sister kini nga baruganan nga nakapausab sa akong kinabuhi.”
Karon ang akong anak nakaalagad og malampuson nga misyon ug miapil sa talagsaon nga buhat. Mapasalamaton kaayo ko sa Langitnong Amahan sa pagpaminaw sa akong mga pag-ampo sa tanang katuigan ug sa pagtandog sa kasingkasing sa akong anak, nga nakapabalik niya sa husto nga dalan.