Ang Madaugon nga Desisyon
Kini mao ang iyang tsansa nga modula sa team nga dumadaog—makabalibad ba siya?
“Hinumdumi ang adlaw nga igpapahulay, sa pagbalaan niini” (Mosiah 13:16).
Nagdali si Miranda sa pagsulod sa pultahan, mapasalamaton nga ang iyang balay mas bugnaw kaysa panahon sa ting-init sa gawas. Gipaningot siya gikan sa pagdula sa iyang katapusang dula sa football ug nadismaya tungod kay napilde ang Teal Turbos. Pag-usab.
Si mama misulod sa kwarto nga nagdala og botelya sa tubig ug usa ka putos nga salin nga orange nga hiniwa gikan sa dula. “Nindot ang imong pagdula. Ang pagbantay sa goal lisud nga trabaho.”
Si Miranda maayo kaayong midula—napugngan niya ang daghang mga bola ug mipatid og mas kusog kay sa kasagaran. Apan kadaghanan sa ubang mga babaye sa iyang team wala pa gayud makadula og football, ug karong adlawa nahimong opisyal nga magdudula: sila napilde sa tanang dula niini nga panahon.
“Nindot unta kon ako naapil sa team nga makadaog panagsa, di ba?” Nagluha ang mga mata ni Miranda ug mitulo ngadto sa iyang blue-green jersey. Samtang iyang gipiyong ang iyang mga mata, mibagting ang telepono.
Gipunit ni mama ang telepono ug pagkataod-taod miingon, “Alang kanimo.”
“Hi, Miranda? Si Tom ni, ang coach sa Chili Kickers. Nagtan-aw ko sa imong pagdula karong adlawa. Nindot kaayo imong pagdula.”
Ang kasingkasing ni Miranda nagsugod pagpitik og paspas. Ang Chili Kickers mao ang labing maayo nga team sa football diha sa liga!
“Ang among team moapil sa regional championship nga mga dula sunod bulan. Maayo kang midula karong adlawa mao nga gusto ko nga moapil ka namo isip usa ka back-up goalie.”
Ang kasingkasing ni Miranda daw moambak sa iyang dughan. Kini mao ang iyang tsansa nga modula uban sa usa ka team nga makadaog!
“Ganahan kong moapil!” Miingon si Miranda. Nag-istorya sila og pipila ka minuto bahin sa mga detalye sa wala pa niya ibutang ang telepono ug midagan sa pikas kwarto aron sa pagsulti ni mama. Gisugdan nilang duha ang pagsulat sa mga petsa sa mga pagpraktis ug mga dula sa kalendaryo sa pamilya.
Sa kalit mihunong si Mama sa pagsulat, ang iyang ballpen natunong sa usa sa mga square sa kalendaryo.
“Uh-o. Miranda, kini nga mga dula sa Dominggo man. Ania, tan-awa.” Gitudlo niya ang iskedyul sa dula ug milingi ni Miranda nga nabalaka. “Unsay hunahuna nimo nga angay natong buhaton?”
Nahugno ang kasingkasing ni Miranda, ug gipaak niya ang iyang mga ngabil samtang siya naghunahuna sa iyang mga opsyon. Si mama tingali mosugot kon mohangyo siya, apan sa iyang paghunahuna mahitungod sa pagdula sa Dominggo—ug ilabi na mahitungod sa pagsimba—nagsakit ang iyang tiyan. Nasayud siya nga ang Dominggo alang sa pag-adto sa simbahan ug pagsimba sa Langitnong Amahan, ug siya dili gayud makahimo niadto nga mga butang samtang nagdula og football.
“Tingali tawagan nako siya ug sultihan nga dili ko makadula,” miingon si Miranda. Naningkamot siyang dili makahilak. Bisan og nasayud siya nga kini mao ang husto nga pagpili, lisud ang pagbalibad sa butang nga gusto kaayo niya.
“Ug nasayud ka unsay akong gihunahuna?” Miingon si mama, nga hugot migakos kaniya. “Nagtuo ako nga ikaw buotan nga bata.”
Niana nga Dominggo, samtang naglingkod si Miranda sa Primary, naghunahuna siya mahitungod sa maayo nga desisyon nga iyang gihimo. Ang coach natingala sa dihang mitawag si Miranda ug miingon nga siya dili makadula og football ma-Dominggo. Naningkamot ang coach nga mausab ang iyang hunahuna, apan lig-on na ang iyang desisyon. Karon, samtang siya naminaw sa mga kanta sa Primary ug mga leksyon, mipahiyom si Miranda. Ang malinawon nga pagbati sa iyang kasingkasing misulti kaniya nga siya anaa sa husto nga dapit. Nakahimo siya og madaugon nga desisyon human sa tanan.
Paghulagway pinaagi ni Brad Teare