Pagpangita og Tabang
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Lapas kadto sa tungang gabii, apan si Tate nasayud nga panahon na nga mosulti.
“Langitnong Amahan karon ako mag-ampo giyahi ug bantayi ko matag adlaw” (Children’s Songbook 19).
Naghigda si Tate nga nagmata, naningkamot nga dili makahilak. Nag-ampo siya para matabangan, apan ingon og baga nga itom nga panganod ang mitabon kaniya, nakababag sa Espiritu.
“Unsa kaha kon ako dili makalimot niadtong dili maayo nga salida sa TV?” nabalaka siya.
Pipila ka adlaw ang milabay, siya nakahuman sa iyang homework og sayo ug miabli sa TV. Apan siya wala magdahum nga makakita og usa ka butang sama niadtong diha sa screen. Nakugang kaayo si Tate nga nakalimot siya sa pagpalong dayon sa telebisyon nga mao untay angay niyang buhaton.
Kadto usa ka aksidente. Wala niya tuyua ang pagtan-aw sa usa ka talan-awon sama niadto, apan karon siya dili makalimot niini. Usahay kini iyang mahinumduman sa eskwelahan, sa tingkaon—bisan sa simbahan. Sa mga panahon sama niini, nalipay siya nga si Mama ug Papa dili makabasa sa iyang hunahuna. Ang mga ginikanan ni Tate mitudlo kaniya nga dili motan-aw sa litrato sa mga tawo nga walay sinina. Nasayud usab siya nga sila gusto nga siya maglikay sa mapintas nga salida sa TV, sa sine, ug mga dula sa video.
“Karon ako nasayud kon ngano,” hinay nga nagsulti si Tate sa iyang kaugalingon.
Mibangon si Tate ug miluhod pag-usab. Unsay iyang mahimo?
“Langitnong Amahan,” mihunghong si Tate. “Palihug tabangi ko nga makahunong sa paghunahuna kon unsa ang akong nakita.” Gipahiran niya ang mga luha sa iyang mga mata ug siya naminaw. Ang iyang kasingkasing mipaspas sa pagpitik. Nagtuo siya nga iyang gibati ang Espiritu Santo nga nag-aghat niya, apan dili kini ang tubag nga iyang gusto.
Kinahanglan niyang sultihan ang iyang mga ginikanan.
“Ngano?” Natingala si Tate. Mobati siya nga sama sa usa ka gamay nga bata nga moadto sa kwarto sa iyang mga ginikanan sa tungang gabii. Ug sultihan sila? Gibati niya ang kaulaw ug sama siya nga nagkasakit pag-usab.
Dayon usa ka klaro nga ideya misulod sa iyang hunahuna: gusto sa Langitnong Amahan nga magmalipayon siya. Ang Langitnong Amahan gusto nga bation niya pag-usab ang Espiritu, sa paghunahuna og maayo nga mga butang, ug magmatinuoron ngadto sa iyang pamilya. Gusto kaayo Niya nga si Tate mahimong usa ka takus nga tighupot sa Aaronic Priesthood kon siya mag-12 anyos na sa pipila ka bulan. Nakaamgo si Tate nga kon iyang tagoon unsay iyang nakita ug isekreto kini, magpabilin siyang dili malipayon bahin niini.
Nasayud si Tate nga siya nagkinahanglan og tabang—ug ang Espiritu Santo bag-o lang misulti kaniya kon asa kini makit-i.
Mitan-aw si Tate sa digital nga orasan kilid sa iyang higdaanan. Hapit na mag-ala una sa buntag. Mibarug siya ug mipaingon ngadto sa ngitngit nga hawanan paingon sa kwarto sa iyang mga ginikanan. Gipugngan ang kakulba, nanuktok siya sa ilang pultahan.
“Ma? Pa?”
“Tate, ikaw ba kana?” tubag sa katulgon nga Inahan.
“Unsay problema?” Nangutana si Papa.
“Oo,” miingon si Tate. “Mahimo bang mag-istorya ta? Ug mahimo bang makapangayo ko og panalangin?”
Gipasiga ni Papa ang suga kilid sa higdaanan ug gipasulod si Tate. Sa unang higayon sa daghang mga adlaw, gibati ni Tate ang kainit, paglaum, ug kahayag.
Paghulagway pinaagi ni Mark Robison