Een rustig gevoel in mijn hart
Carol F. McConkie
Eerste raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium
Toen ik acht was, zag ik de profeet, president David O. McKay (1873–1970). Hij kwam naar Palmyra, New York (VS) om een nieuw kerkgebouw in te wijden. Wij gingen als gezin naar de inwijding. Er waren veel andere mensen. We waren allemaal enthousiast om de profeet te zien!
Ik was nog klein, dus het was moeilijk om hem tussen al die mensen te zien. Maar ik kon wel de liefde van president McKay voelen. Ik zag heel even zijn grijze haar en zijn vriendelijke gezicht. Ik dacht: zo ziet een profeet van God er dus uit. Ik had in de Schriften wel over profeten gelezen, maar dit was de eerste keer dat ik een profeet of algemeen autoriteit in levenden lijve zag. Ik besefte dat profeten echte mensen zijn. En zij hebben ons lief! Ik zal de liefde en dat rustige gevoel van die dag nooit vergeten.
Toen ik elf was, had ik opnieuw zo’n rustig gevoel. Ik zat in het ringkoor dat tijdens de ringconferentie zou zingen. Ik was erg enthousiast! Ik droeg een mooie witte blouse, en ik voelde me heel bijzonder. We zongen deze woorden uit Johannes 14:27: ‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.’
Die woorden raakten me diep in mijn hart en ik ben ze nooit vergeten. Toen ik die woorden zong, wist ik dat ze waar waren. Ik voelde dat de Heilige Geest me vertelde dat we een goed gevoel krijgen als we Jezus Christus volgen. Sindsdien moet ik altijd aan die tekst denken als ik het moeilijk heb. En die geeft me rust. De waarheid die ik als meisje geleerd heb, is mijn hele leven een zegen geweest.