Profielen van jongvolwassenen
Zegeningen tellen in Madagaskar
Ondanks de politieke onrust en economische moeilijkheden in zijn land vertrouwt Solofo op de zegeningen die voortvloeien uit het naleven van het evangelie.
Foto’s: boven aangeleverd door Solofo Ravelojaona; onder © iStock/Thinkstock
Nadat de eerste zwangerschap van zijn vrouw in een hartverscheurende miskraam uitgemond was, voelde Solofo Ravelojaona dat hun gebeden een jaar later met hun tweede zwangerschap verhoord werden. Hij en zijn vrouw, Hary Martine, beschouwen de geboorte van hun dochter als een van hun grootste zegeningen. Solofo legt uit: ‘Omdat we God gevraagd hebben en Hij ons haar gegeven heeft, hebben we haar een naam gegeven die, in het Malagasi, “Gods antwoord” betekent.’
Solofo, een jongvolwassene uit Madagaskar, houdt zich vast aan de wetenschap dat God gebeden verhoort en de getrouwen op zijn tijd zegent. ‘Het leven is zwaar,’ zegt Solofo, ‘en als mensen niet krijgen wat ze willen, vragen sommigen zich af: waarom moet mij dit overkomen? Ze verlaten misschien de kerk of trekken hun geloof in God in twijfel. Maar wanneer we het evangelie naleven en de Schriften lezen, wordt het gemakkelijker. Als je het evangelie echt naleeft, kun je de zegeningen echt zien.’
Het leven in een land met ernstige problemen, zoals extreme armoede, instabiliteit binnen de overheid, een gebrekkige infrastructuur en natuurrampen, maakt duidelijk waarom Solofo zegt dat het leven zwaar is. Maar voor hem wegen de zegeningen die uit het naleven van het evangelie voortvloeien ruimschoots tegen alle moeilijkheden op. ‘Ik kan de zegeningen die ik ontvang niet eens tellen, zolang ik het evangelie maar naleef’, zegt hij.
Omdat de kerk in Madagaskar nog relatief nieuw is (de eerste gemeente werd in 1990 gesticht), zijn de geruchten en misvattingen over de kerk volgens Solofo het moeilijkste aspect van het lidmaatschap. Solofo merkt op dat mensen, net zoals in Lehi’s visioen van de boom des levens, ‘het evangelie wellicht niet van ganser harte omarmen omdat ze zich tegenover hun vrienden schamen en bang zijn dat ze door hun familie verstoten worden’. Wat Solofo in zijn eigen ogen anders maakt, is ‘dat ik me nooit geschaamd heb. Ik leef het evangelie na en ik wil er altijd met mijn collega’s over praten, ook al is niet iedereen even geïnteresseerd.’ Hij geeft vaak zijn eenvoudige getuigenis, zodat zijn collega’s hem de ‘dominee’ zijn gaan noemen.
Te midden van de economische en politieke beroering vertrouwen Solofo en Hary Martine op de zegeningen van hun tempelverbonden. Ze zijn namelijk een jaar na hun zending — hij in Oeganda, zij in Madagaskar — in de Johannesburgtempel (Zuid-Afrika) getrouwd. Ook stellen zij hun vertrouwen in de Heer. ‘Ik heb het evangelie en ik leg mijn leven gewoon in Gods handen’, legt Solofo uit. Hij kan op zijn rotsvaste getuigenis vertrouwen omdat hij al geloof in ‘Gods antwoorden’ heeft.