Pesos voor onze hemelse Vader
De auteur woont in North Carolina (VS).
‘Wees toch gehoorzaam, want dat brengt vrede en rust.’ (Kinderliedjes, 68–69.)
Ana at het laatste stukje van haar tortilla. Het was zacht en lekker. Ana was gek op de tortilla’s van haar oma. Ze waren haar lievelingsontbijt.
Ana keek naar haar oma die stond af te wassen.
Het was een gewone ochtend. Maar er was iets anders.
Abuela liep meestal naar de markt om boodschappen te doen. Maar vandaag niet. Vandaag was er geen geld om boodschappen te doen.
‘Wat eten we morgen?’ vroeg Ana zich af.
Toen herinnerde ze zich iets. Ze wist waar nog wat geld lag! Gisterenavond had ze gezien dat Abuela wat geld in een witte theedoek had gevouwen.
‘Abuela, bent u het vergeten? U hebt nog wel wat geld om boodschappen te doen.’
‘Wat voor geld?’ vroeg Abuela.
Ana rende naar de keuken om het geld te pakken. Ze pakte de theedoek met de muntjes. Rinkel! Rinkel!
Abuela glimlachte. ‘Dat is onze tiende, Ana. Dat geld is van Hem.’
‘Maar wat eten we morgen dan?’ vroeg Ana.
‘Maak je maar geen zorgen’, zei Abuela. ‘Ik weet zeker dat onze hemelse Vader ons zal helpen.’
De volgende ochtend gaf Abuela de laatste tortilla aan Ana. Toen ging ze in haar stoel zitten. Ze stikte rode bloemen op een jurk en vertelde verhalen over haar jeugd. Ze zag er niet bezorgd uit.
Toen hoorde Ana dat er werd geklopt. Ze rende naar de deur toe.
‘Oom Pedro!’
‘Ik had het gevoel dat ik jullie moest bezoeken’, zei oom Pedro. Hij zette drie zakken op tafel. Eén zak zat vol met meel om tortilla’s te maken. In een andere zat vlees. En in de laatste zat groente van de markt.
‘O, mijn lieve zoon’, zei Abuela. ‘Ik zal de lekkerste soep met gehaktballetjes voor je maken!’
‘Uw soep is de beste in de hele wereld’, zei oom Pedro.
Ana lachte en klapte in haar handen.
Toen stopte ze. Ze wilde iets weten. ‘Abuela, wist u dat oom Pedro vandaag zou komen? Maakte u zich daarom geen zorgen?’
‘Nee’, zei Abuela. ‘Als ik mijn tiende betaal, geloof ik dat onze hemelse Vader me zal zegenen. En dat heeft Hij gedaan!’
Ana sloeg haar armen om Abuela heen. Ze voelde zich het gelukkigste meisje in Mexico. Abuela en zij vertrouwden op onze hemelse Vader. Nu kon ze niet wachten om de lekkere soep van Abuela te eten!