Bespiegelingen
Kloppen de instructies wel?
De auteur, die in Colorado (VS) woonde, is vorig jaar overleden.
Een fietstocht maakte me duidelijk dat we de wegenkaart van de Heer voor ons leven steeds moeten raadplegen.
Een aantal jaren geleden maakte ik samen met mijn zus, schoonzus en haar dochter een fietstocht in Frankrijk. Elke ochtend kregen we drie pagina’s met gedetailleerde instructies die ons, als we ons er nauwkeurig aan hielden, naar onze bestemming van die dag zouden leiden. Terwijl we tussen wijngaarden door fietsten, kregen we soms aanwijzingen zoals ‘ga 50 meter naar het noorden, sla dan linksaf en fiets 100 meter door.’ In de instructies stonden ook vaak borden en straatnamen vermeld.
Op een ochtend fietsten we een fraaie weg af maar beseften we al gauw dat onze instructies niet meer met de omgeving overeenstemden. We raakten binnen de kortste keren verdwaald en besloten terug te gaan naar het laatste punt waarvan we wisten dat we nog op de goede weg zaten. Van daaruit konden we dan uitzoeken waar we heen moesten.
En ja hoor, toen we daar aankwamen, troffen we een klein bordje langs de weg aan dat wel in onze instructies stond, maar dat we niet opgemerkt hadden. We bevonden ons al snel weer op de juiste weg. De instructies stemden weer helemaal overeen met waar we aan het fietsen waren.
Die ervaring diende voor mij als metafoor en antwoord op een vraag die mij beziggehouden had: waarom zou iemand met een getuigenis van het evangelie ooit wegvallen? Het werd me duidelijk dat bij het nemen van een verkeerde afslag (zonde) of bij het negeren van Gods geboden de instructies (het woord van God) niet meer lijken te kloppen. De wegenkaart stemt dan als het ware niet meer overeen met de omgeving waarin we ons bevinden. Als we te ver afgedwaald zijn, zien we wellicht in dat de fout bij onszelf ligt en dat we terug moeten keren (ons bekeren) of ons vast moeten voornemen te leven zoals God geboden heeft tot op het punt waarop we wisten dat we de juiste route volgden.
Als de instructies niet meer overeenstemmen met waar we ons bevinden, trekken we te vaak de instructies in twijfel. In plaats van terug te keren, geven we de instructies de schuld en lappen we ze vervolgens helemaal aan onze laars. Uiteindelijk raken we het zicht op onze bestemming kwijt en dwalen we af op paden die tijdelijk zeer aanlokkelijk lijken, maar die ons niet leiden tot waar we moeten zijn.
Elke dag zijn we in de gelegenheid om de Schriften te bestuderen. En elke zes maanden kunnen we van een algemene conferentie van de kerk genieten. Zijn dat niet momenten waarop we onze wegenkaart kunnen raadplegen en nagaan of we ons bevinden waar we moeten zijn? Toen ik op een keer naar de algemene conferentie luisterde, voelde ik dat we, zo onvolmaakt als we zijn, kunnen weten of we ons op de juiste weg bevinden als die instructies in onze beleving helemaal kloppen.
Net zoals de juiste aanwijzingen volgen ons naar bestemmingen in dit leven voert, vormen Schriftstudie en de raad van levende profeten opvolgen een ijkpunt voor onze koers. Die koers kunnen we dan naar behoefte bijstellen zodat we uiteindelijk bij onze celestiale woning aankomen.