Ons thuis, ons gezin
Een wonder komt nooit alleen
De auteur woont in de Filipijnen.
We dachten dat ons leven vlot zou verlopen, maar al gauw werd alles ingewikkeld en ik was doodsbang voor wat er nog meer verkeerd kon gaan.
Op een avond keek ik naar het journaal en er viel mij iets op. Ik herkende de verslaggeefster als een van mijn studiegenoten. Zij had haar droom om nieuwslezeres te worden, waargemaakt!
‘En ik dan?’ vroeg ik me af. ‘Wat heb ik bereikt?’ Ik keek naar de slapende baby in mijn armen en dacht na over de gebeurtenissen van de voorbije drie jaar.
Ik had altijd gedacht dat ik carrière zou maken, maar na de geboorte van onze dochter, Chevy, moest ik mijn prioriteiten bijstellen. Ik nam ontslag om voor haar te kunnen zorgen. We hadden geloof in Jezus Christus en zolang we maar onze tiende betaalden en de geboden onderhielden, zou alles in orde komen.
Alles verliep prima tot mijn echtgenoot, Charles, plotseling ontslagen werd. We hadden er vertrouwen in dat alles goed zou komen, maar we wisten ook dat we actie dienden te ondernemen. We besloten dat het beter was dat ik ook een baan ging zoeken, dus ging zowel Charles als ik op zoek. Na enkele weken werd ik bij een callcenter aangenomen. Ik liet mijn baby van negen maanden niet graag bij een oppas achter, maar voor ons was het de beste oplossing.
Na een maand bleek dat ik zwanger was. Gelukkig vond Charles al gauw een baan. Hij verdiende niet veel, maar we zouden er toch iets aan hebben. Even waren we opgelucht.
Mijn zwangerschap verliep problematisch, waardoor ik mijn baan moest opzeggen. Bij een maandelijkse controle hoorden we tot onze verbazing dat ik een tweeling verwachtte. Charles en ik waren bang, maar we vertrouwden op onze hemelse Vader.
Na drieënhalve maand zwangerschap werd ik ’s nachts bloedend wakker. Ik dacht aan een miskraam, dus ging ik naar het ziekenhuis. De baby’s maakten het goed, maar ik diende tot het einde van de zwangerschap in bed te blijven.
Alles werd heel ingewikkeld. De ziekenhuisrekeningen deden onze bankrekening geen goed, en het karige loon van Charles volstond niet om in onze noden te voorzien. Ik voelde me waardeloos. Ik kon geen geld verdienen noch voor Chevy zorgen. Soms vergat ik dat ik twee bijzondere geestkinderen in mij droeg. Ik smeekte mijn hemelse Vader dag en nacht om hulp. Ik was doodsbang voor wat er nog meer verkeerd kon gaan. Maar er was één gedachte die in mij bleef opkomen: onze hemelse Vader leeft en Hij kent onze noden.
Charles had het ook moeilijk, maar hij hield vol. Hij zorgde voor mij en naast zijn baan zorgde hij ook nog voor Chevy. Zijn priesterschapszegens brachten troost en zijn liefde sterkte mij. We waren bang, maar we doorstonden deze nieuwe beproeving samen.
Ik deed mijn best om de omstandigheden te aanvaarden. In plaats van te zitten kniezen, las ik de Schriften, kerkelijke tijdschriften en goede boeken. Ik zong ook lofzangen, in het bijzonder ‘O, vast als een rotssteen’ (Lofzangen, nr. 53) heeft me enorm geholpen. Ik kwam dichter tot mijn Heiland. Ik besefte hoeveel ik had om dankbaar voor te zijn, ondanks onze omstandigheden.
Naarmate de tijd verstreek, voelden we de hand van God in ons leven. Overal gebeurden grote en kleine wonderen. Onze familie en vrienden betaalden sommige van onze uitgaven. Ik voelde hun liefde en bezorgdheid voor ons gezin. Het ZHV-presidium wees een of twee zusters aan om mij elke dag te bezoeken. Ze brachten boodschappen, kookten en poetsten, zorgden voor Chevy, brachten een geestelijke gedachte en vrolijkten me op. Ze baden voor mijn herstel en voor het welzijn van de tweeling. We hadden altijd te eten. Deze zusters weten niet hoezeer hun dienstbetoon mij heeft geholpen om mijn last te dragen. Toen de tijd gekomen was, zorgde mijn hemelse Vader voor een erg makkelijke bevalling en beide meisjes waren gezond.
Sinds die moeilijke periode zijn er al enkele jaren voorbijgegaan, maar nog steeds voelen we Gods liefde elke dag. Onze financiële situatie is er sterk op vooruitgegaan en onze opgroeiende kinderen zijn slim en getalenteerd. We zijn sterker en beter voorbereid op komende beproevingen, omdat we weten dat onze hemelse Vader zijn kinderen op zijn eigen tijd zegent en nooit nalaat hen te helpen en te troosten. Het leven gaat niet altijd over rozen, maar God zal altijd met ons zijn en ons leiden.