‘Vergaderd […] in mijn naam’
De auteur woont in Californië (VS).
De Heer heeft wijk- en gemeenteraden ingesteld zodat wij liefdevol en eensgezind kunnen dienen.
Illustraties Julie Rogers
Nog niet zo lang geleden woonde ik een gezinsavond bij van een gezin dat mij dierbaar is: een jonge echtgenoot, zijn vrouw en hun dochtertje. Als hun bisschop was ik gedeeltelijk door een ingeving naar hun gezinsavond gekomen, maar grotendeels op aanwijzing van de bezorgde moeder en zus van deze jonge vader, die ook aanwezig waren. De Heer was al aan het werk met dit gezin om grote veranderingen aan te brengen en ze naar de zegeningen van het evangelie en de kerk terug te leiden. Maar die dag was er iets gebeurd.
Maandenlang had deze jonge vader zich ernstige zorgen gemaakt over het onderhoud van zijn gezin. Zijn baan stond op de tocht en zijn vrouw en hij vroegen zich af of ze naar een andere staat moesten verhuizen. Dat zou voor het hele gezin grote veranderingen betekenen. Eerder die dag had de vader te horen gekregen dat de verwachte financiële steun niet doorging. Dat was vreselijk nieuws.
Toen ik bij hen aankwam, zag ik de enorme teleurstelling op zijn gezicht. De verantwoordelijkheid om in het onderhoud van zijn gezin te voorzien en het slechte nieuws drukten zwaar op de schouders van deze jonge vader.
Zijn vrouw had een hoofdstuk uit de Schriften opgezocht om over hun overstelpende gevoelens te praten. De vader las het hele hoofdstuk voor. U herkent wellicht deze woorden uit Jesaja 55:
‘O, alle dorstigen, kom tot de wateren, en u die geen geld hebt, kom, koop en eet, ja, kom, koop zonder geld, zonder prijs. […]
‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de Heere’ (verzen 1 en 8).
Daarna besprak het gezin wat deze verzen voor hen betekenden. De Geest van de Heer vervulde die kleine flat toen deze gezinsavond een gezinsraad werd. Deze jonge vader vertelde over zijn angsten, zorgen en verlangens. En allen uitten hun liefde en bezorgdheid voor elkaar. Ze bespraken wat ze konden doen, wat voor mogelijkheden ze hadden en wat voor actie ze moesten ondernemen.
Het was een openhartig gesprek. Ze waren het niet overal over eens. Ik had het gevoel dat ik gewoon moest luisteren en observeren. Uiteindelijk besloten de vader en moeder dat ze samen in overleg met de Heer een beslissing zouden nemen. Toen sprak ik enkele aanmoedigende en ondersteunende woorden.
Het patroon van de Heer op het gebied van openbaring
Ik kan me maar weinig momenten herinneren waarop ik de Geest van de Heer sterker heb gevoeld dan in dat flatje bij dat nederige gezin in moeilijke omstandigheden. Het was de vervulling van de belofte die de Heer lang geleden aan zijn discipelen had gegeven: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, zoals Ik tot mijn discipelen heb gezegd: Waar twee of drie aangaande een bepaalde zaak vergaderd zijn in mijn naam, zie, daar zal Ik in hun midden zijn — aldus ben Ik in uw midden’ (LV 6:32).
Die woorden van de Heiland zijn niet slechts een goed advies of troostende woorden. Voor de jonge profeet Joseph Smith en Oliver Cowdery waren die woorden van de Heiland de voortzetting van de leer en het patroon om openbaring en leiding te ontvangen en om beslissingen in het koninkrijk van God te nemen.
De Heer was die avond aanwezig bij die gezinsraad. Zij hadden door gebed en Schriftstudie zijn Geest uitgenodigd. Zij hadden één doel voor ogen. Zij waren vol liefde voor elkaar. Zij brachten hun beste ideeën en ervaringen naar voren en legden die aan elkaar en aan de Heer voor. En ze vroegen om zijn leiding. Ze namen eensgezind beslissingen en kwamen vervolgens in actie.
De kerk wordt door raden bestuurd
In het handboek kerkbestuur staat het volgende over raden:
‘De kerk van de Heer wordt bestuurd door raden op algemeen, gebieds-, ring- en wijkniveau. Deze raden zijn essentieel voor de orde in de kerk.
‘Onder het gezag van leiders met priesterschapssleutels plegen leidinggevenden op elk niveau overleg met het welzijn van personen en gezinnen in gedachte.’1
Op alle niveaus van de kerk streven we ernaar om dezelfde beginselen te gebruiken die de Heiland aan zijn discipelen en aan Oliver en Joseph heeft gegeven — om eensgezind in raden bijeen te komen.
Elke wijk heeft een wijkraad, bestaande uit: ‘de bisschap, wijkadministrateur, wijksecretaris, groepsleider hogepriesters, quorumpresident ouderlingen, wijkzendingsleider, presidenten van de jongemannen en de zondagsschool, en presidentes van de ZHV, de jongevrouwen en het jeugdwerk’.2
Al het werk dat door deze wijkleiders verricht wordt, is er uiteindelijk op gericht om ‘anderen te helpen hun getuigenis te ontwikkelen, de heilsverordeningen te ontvangen, hun verbonden na te komen en toegewijde volgelingen van Jezus Christus te worden’.3
U hebt deze uitspraak wellicht gehoord: ‘Raden bieden veiligheid.’4 Waarom? Een van de redenen is het eenvoudige feit dat niemand onder ons zo slim is als velen van ons samen. Ieder heeft een uniek perspectief en bepaalde ervaringen en inzichten.
In het handboek kerkbestuur staat ook beschreven hoe wijkraden het doeltreffendst de unieke perspectieven van elk wijkraadslid kunnen gebruiken: ‘Tijdens de vergadering zet de bisschop elke zaak uiteen, maar hij neemt doorgaans pas een besluit over de aanpak nadat hij de raadsleden over de zaak aan het woord heeft gelaten. Hij moedigt discussie aan zonder die te domineren. Hij stelt vragen en kan bepaalde raadsleden verzoeken met voorstellen te komen. Hij luistert aandachtig voordat hij een beslissing neemt. Dergelijke besprekingen dienen de geest van inspiratie te bevorderen.’5
We dragen eenvoudigweg onze unieke talenten, vaardigheden en perspectieven aan. We smeken de Heer om bij ons te zijn, ons met zijn Geest te leiden, aan te vullen waarin wij tekortschieten en te weten waar de leden behoefte aan hebben. We bespreken de behoeften van personen en gezinnen en streven ernaar om eensgezind beslissingen te nemen. Dan gaan we aan het werk en vragen we de Heer om de leden van de wijk te zegenen.
In de wijkraad overleggen
Acht maanden voordat ik die gezinsavond met dat jonge gezin bijwoonde, was de wijkraad op een zondagochtend bij elkaar gekomen. We hadden met een gebed geopend, waarna we een video hadden bekeken over hoe wij ertoe kunnen bijdragen dat anderen de zegeningen en verordeningen van het evangelie ontvangen. Ik vroeg de raadsleden of iemand tijdens het bekijken van de video aan een bepaalde persoon had gedacht. Dat leidde tot een gesprek over dit gezin. We spraken onze liefde voor hen uit. We spraken over mogelijke roepingen, hoe we de vader op het Melchizedeks priesterschap konden voorbereiden en hoe we het echtpaar konden begeleiden om hun tempelverordeningen te ontvangen.
Als bisschop gaf ik enkele opdrachten. Tegen het einde van de bespreking leek het wel of er nog iets ontbrak. De jongevrouwenpresidente zei uiteindelijk: ‘Ik denk dat we iets te hard van stapel lopen. Ik heb het idee dat we ons eerst op de fundamentele beginselen moeten richten, zoals de gezinsavond, Schriftstudie en het gebed.’ Toen verdween dat gevoel dat er nog iets ontbrak. Ze sprak niet uit naam van de jongevrouwenorganisatie, maar uit liefde voor dat gezin. En op dat moment getuigde de Geest van de waarheid van haar advies.
Door de opmerking van die zuster werd het gesprek hervat. We bespraken hoe we dat gezin konden helpen om een patroon van Schriftstudie, gebed en gezinsavond te ontwikkelen. De zus van de jonge vader was een van onze wijkzendelingen, dus de wijkzendingsleider nam de opdracht aan om samen met haar en de huisonderwijzers de wekelijkse gezinsavond in te stellen. Mijn vrouw en ik zorgden voor een exemplaar van het Hulpboek voor de Gezinsavond en een zangboek bij hen thuis.
De meeste hulp en steun werden gegeven door de moeder en zus van deze jonge vader. Zij hielden voortdurend gezinsavond met hen totdat ik op die bewuste gezinsavond aanwezig was.
In het handboek staat: ‘Zowel mannen als vrouwen moeten ervaren dat hun deelname en opmerkingen ten volle worden gewaardeerd. […] Vrouwen kijken soms anders tegen dingen aan dan mannen, wat tot meer inzicht leidt in de behoeften van de leden en hoe men daaraan tegemoetkomt.’6 Als jonge bisschop kom ik in raadsvergadering bijeen met de presidentes van het jeugdwerk, de jongevrouwen en de zustershulpvereniging, die veel meer wijsheid en levenservaring hebben dan ik. Zij leren mij christelijke eigenschappen en manieren om een goede vader en priesterschapsdrager te zijn.
Ik ben erg dankbaar voor de vrouwen in de kerk. Ik hoop dat de zusters nooit het gevoel zullen hebben dat er in onze raadsvergaderingen niet naar hen geluisterd wordt. Wijkraadsleden zijn gelijkwaardig. De sleutels van presidentschap die een bisschop heeft, zijn een kwestie van orde, organisatie en toegewezen verantwoordelijkheid, maar nooit een aanduiding van overheersing of geestelijke meerderwaardigheid.
Eenheid
In het handboek wordt het belang van eenheid duidelijk gemaakt: ‘Na de gedachtewisseling kan de bisschop tot een besluit komen of de zaak eerst verder met zijn raadgevers willen bespreken. Nadat hij een beslissing heeft genomen, steunen de raadsleden die in een geest van eenheid en harmonie.
‘Als raadsleden sterke bedenkingen hebben tegen een belangrijke beslissing kan de bisschop de zaak aanhouden tot een volgende vergadering om ze nader te bekijken en tot een geestelijke bevestiging en eenheid te komen.’7
Eenheid is nog een reden dat er veiligheid in raden is. Soms denken we dat we weten wat voor actie er ondernomen moet worden en willen we meteen het eindresultaat bereiken. Dan vergeten we dat het einddoel van de Heer niet in de ontwikkeling van ons actieplan te vinden is. Hij wil dat al zijn kinderen Hem beter leren kennen. U hebt vast wel gelezen hoe de Heer voor zijn discipelen bad:
‘En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt. […]
‘Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor hen die U Mij gegeven hebt, want zij zijn van U. […]
‘Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals Wij. […]
‘Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn’ (Johannes 17:3, 9, 11, 23).
Het doel van de Heer is dat wij de Zijne worden — dat wij één zullen worden met Hem, met onze hemelse Vader en met elkaar. Dat hele proces is net zo belangrijk als het resultaat. Raden maken deel uit van het goddelijke proces waarbij eenheid wordt bereikt en waardoor we van Christus worden. De Heer heeft gezegd: ‘Zijt één; en indien gij niet één zijt, zijt gij de Mijnen niet’ (LV 38:27).
Dat gebod kan ook als proef gebruikt worden. De Heer had bijvoorbeeld ook kunnen zeggen: ‘Hierdoor zult u weten dat u de Mijne bent, wanneer u één bent met elkaar en met Mij,’
De vader van een gezin kan openbaring ontvangen dat een verhuizing zegeningen en eenheid tot gevolg kan hebben. Maar zonder de eenheid met zijn vrouw en kinderen kan het zijn dat zijn plan niet het gewenste resultaat oplevert.
Een bisschop kan openbaring voor een zendingsplan van de wijk ontvangen, maar tenzij de wijkraad met dat plan instemt, kan het zijn dat er geen zegeningen worden ontvangen en dat de bisschop zich afvraagt wat er verkeerd is gegaan.
Hieronder beschrijft president Russell M. Nelson, president van het Quorum der Twaalf Apostelen, hoe het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen te werk gaan:
‘De roeping van vijftien mannen tot het heilig apostelschap biedt ons als leden van de kerk veel bescherming. Waarom? Omdat de beslissingen die deze leiders nemen unaniem moeten zijn. Kunt u zich indenken hoe de Geest vijftien mannen moet raken om unanimiteit teweeg te brengen? Deze vijftien mannen hebben een verschillende achtergrond qua opleiding en werk, en ze hebben vaak verschillende meningen. Geloof me! Deze vijftien mannen — profeten, zieners en openbaarders — kennen de wil van de Heer als ze tot een unanieme beslissing komen!’8
Ik getuig dat de Heer belangstelling heeft voor de details van ons persoonlijke leven. Ik sta altijd verbaasd waartoe de Heer bereid is, of dat Hij een van zijn dienstknechten stuurt, om een van zijn kinderen te redden. Ik ben erg dankbaar voor de raden die tot taak hebben om voor de kinderen van onze hemelse Vader te zorgen.