Antwoorden van kerkleiders
Dankbaarheid tonen
Ouderling Robert D. Hales
van het Quorum der Twaalf Apostelen
Naar een toespraak, gehouden tijdens de algemene aprilconferentie van 1992.
Ik ben vooral dankbaar voor het zoenoffer van onze Heer en Heiland, Jezus Christus. De verzoening is het fundament waarop alle evangeliewaarheden rusten. […]
Dankbaarheid is een houding van waardering, een daad van dankzegging, wat ons ootmoedig maakt omdat we een vriendelijke daad, hulp of zorg van iemand anders erkennen waardoor wij opgebeurd en gesterkt worden.
Ondankbaarheid is de houding die we hebben als we niet inzien of erkennen dat iemand ons geholpen heeft, of, erger nog, als we weten dat we geholpen zijn maar daar in stilte of in het openbaar niet voor bedankt hebben.
Het uiten van gevoelens van dankbaarheid heeft op een of andere stille manier een geweldige louterende of heilzame uitwerking. Dankbaarheid geeft zowel de gever als de ontvanger warme gevoelens.
Danken we onze hemelse Vader in gebed voor wat we hebben, dan krijgen we gemoedsrust — waardoor we onze ziel niet verderven met de gedachte aan wat we niet hebben. Dankbaarheid schenkt ons de gemoedsrust om het verdriet van tegenspoed en mislukking te overwinnen. Dagelijks dankbaar zijn, houdt in dat we onze waardering uiten voor wat we nu hebben, zonder daarbij in aanmerking te nemen wat we in het verleden hadden of voor de toekomst wensen. Erkenning van en waardering voor de gaven en talenten die wij gekregen hebben, laat ons ook inzien dat we behoefte hebben aan de hulp en steun die we door de gaven en talenten van anderen kunnen krijgen.
Dankbaarheid is een goddelijk beginsel:
‘Gij zult de Heer, uw God, in alle dingen danken’ (LV 59:7).
Die tekst betekent dat we onze dankbaarheid moeten uiten voor wat er gebeurt, niet alleen voor de goede dingen maar ook voor de tegenspoed en moeilijkheden in ons leven, waardoor we ervaring opdoen en geloof ontwikkelen. We leggen ons leven in zijn handen, in het besef dat alles wat zich voordoet tot onze ervaring zal bijdragen.
Als we in gebed zeggen: ‘Uw wil geschiede’, spreken we eigenlijk ons geloof en onze dankbaarheid uit, en erkennen we dat we alles willen aanvaarden wat er in ons leven gebeurt.
Mogen wij ware dankbaarheid voelen voor de goedheid van God en voor alle zegeningen die ons gegeven zijn, en die gevoelens van dankbaarheid in gebed naar onze hemelse Vader uitspreken.