Si Andrei ug ang Ngil-ad nga Pulong
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
“Maningkamot ko nga maghinulsol, mahimong mas maayo, mag-ampo” (Children’s Songbook, 98).
“Nagtuo ka nga mas maayo ka sa tanan kay dili ka mamalikas,” miingon si Nikolai pagka-recess.
“Dili kana tinuod,” miingon si Andrei.
“Unya nganong dili man ka mosulti og usa ka pulong sa pamalikas? Usa lang? Dili man na makapatay nimo. Ang tanan mamalikas man.”
Mikibo si Andrei. “Dili lang ko gusto.”
Nasayud si Andrei nga sayop ang pagpamalikas ug makapabiya sa Espiritu Santo. Gusto ni Andrei nga uban kaniya ang Espiritu Santo. Busa dili siya mamalikas.
Bag-o lang si Andrei sa eskwelahan, ug sa pagkakaron, bugtong si Nikolai lang sa iyang klase sa grade six ang gusto nga mahimo niyang higala. Apan si Nikolai magsigeg samok niya bahin sa pagpamalikas kada adlaw. Ug matag adlaw mas kapuyon na si Andrei sa pagbalibad. Gawas pa, nahadlok si Andrei nga mohunong unya sa pagpakighigala kaniya si Nikolai, ug dayon mag-inusara na gayud siya.
“Sulti lang og usa ka pulong sa pagpamalikas,” miingon si Nikolai human sa klase. “Dayon pasagdan na ka nako.”
Sa katapusan gikapoy na kaayo si Andrei nga samukon mao nga misulti siya og usa ka pulong sa pagpamalikas—usa ka pulong nga dili kaayo ngil-ad.
Miyango si Nikolai. “Maayo, karon parehas na ka namo.”
Human niana, ang ubang mga higala ni Nikolai makig-istorya na usab kang Andrei. Maniudto sila uban niya ug makigdula og football uban kaniya panahon sa recess. Apan ang pakig-uban sa grupo sa mga higala ni Nikolai susama sa paglakaw ngadto sa huyong-huyong. Samtang nagsige og kuyog si Andrei kanila, mas nagkapareha na ang iyang sinultihan ug linihokan kanila. Ug silang tanan mamalikas. Sobra. Ilang kataw-an ug insultuhon ang usag usa. Mosulti sila og bastos nga mga butang mahitungod sa ilang mga magtutudlo. Masuko sila ug mangisog kanunay. Hinay-hinay nga nagsugod na si Andrei nga pirmeng masuko ug nagkadaghan na ang nakit-an nga mga rason aron mamalikas.
Usa ka gabii sa dihang wala si Mama ug Papa, si Andrei ug ang iyang magulang nga babaye nga si Katya nagkalalis mahitungod sa salida nga tan-awon. Sa wala pa gani makahunahuna si Andrei niini, nakasulti na siya og usa ka pulong sa pagpamalikas.
Si Katya daw nakalitan. “Akong sultihan si Mama.”
Midagan si Andrei padulong sa iyang kwarto ug gilamba ang pultahan. Naunsa na man ni silang tanan? Nganong pirme man nila siyang pakasuk-on? Pag-abut sa iyang mga ginikanan, giablihan ni Andrei og gamay ang pultahan ug nadunggan si Katya nga nag-ingon, “Ma, si Andrei namalikas nako.”
“Unsa?” Nakalitan si mama. “Dili gyud na mamalikas si Andrei.”
Gisirad-an ni Andrei ang pultahan ug mipahapla sa iyang higdaanan. Gihunahuna niya kon unsa na siya ka lahi sukad misugod siya sa pagpamalikas. Dugay na kaayo sukad nabati niya ang Espiritu Santo.
Miluhod si Andrei sa iyang higdaanan ug nag-ampo. “Pinalanggang Langitnong Amahan, pasayloa ko nga pirme ko nga mangisug ug masuko. Pasayloa ko nga nagsugod ko sa pagpamalikas. Akong buhaton nga mahimong mas maayo.”
Samtang nag-ampo si Andrei, usa ka mainit nga pagbati mipuno sa iyang kasingkasing. Sa unang higayon sukad nga misugod siya sa pagpamalikas, gibati niya nga tinud-anay nga malipayon. Nasayud siya nga ang Dios nahigugma kaniya, ug iyang mabati ang Espiritu Santo. Iyang gibati nga napasaylo ug nasayud nga mahimo siyang mausab ug mahimong mas maayo.
Human sa iyang pag-ampo, iyang gisultihan si Mama sa kamatuoran ug nangayo og pasaylo kang Katya. Arang-arang na ang gibati ni Andrei human niana. Nindot ang bation kon maghinulsol.
Pagkasunod adlaw sa eskwelahan, si Andrei wala makigdungan og paniudto sa grupo ni Nikolai. Hinoon, milingkod siya tupad sa pipila ka mga bata nga dili niya kaila. Magkinahanglan og taas nga panahon, apan nasayud si Andrei nga makakaplag siya og mga higala nga mga maayo ug malipayon ug dili mamalikas. Sama gayud kaniya.