Mensahe sa Unang Kapangulohan
Ang mga Makiangayon Magpakabuhi pinaagi sa Hugot nga Pagtuo
Ang Rabbi ug ang Tigbuhat og Sabon
Dunay usa ka karaan nga sugilanon sa mga Judeo mahitungod sa usa ka tigbuhat og sabon kinsa wala motuo og Dios. Usa ka adlaw samtang naglakaw siya kauban sa rabbi, miingon siya, “Dunay butang nga dili nako masabtan. Duna kitay relihiyon sulod na sa liboan nga katuigan. Apan bisan asa ka motan-aw naa ang dautan, korapsyon, pagkadili matinuoron, kadili makiangayon, kasakit, kagutom, ug kasamok. Makita nga ang relihiyon wala gayud mipalambo sa kalibutan. Mao nga mangutana ko nimo, unsa may nakaayo niini?”
Ang rabbi wala dayon motubag apan padayon sa paglakaw kauban ang tigbuhat og sabon. Sa katapusan sa miabut sila sa usa ka dulaanan diin ang mga bata, napuno sa abug, nagdula sa yuta.
“Dunay butang nga wala nako masabti,” miingon ang rabbi. “Tan-awa kanang mga bata. Duna kitay sabon sulod sa daghang katuigan, ug apan kanang mga bataa nabuling lang gihapon. Unsay kaayohan sa sabon?”
Ang tigbuhat og sabon mitubag, “Apan rabbi, dili makiangayon nga basulon nato ang sabon niining bulingit nga mga bata. Ang sabon kinahanglang gamiton sa dili pa matuman ang katuyoan niini.”
Ang rabbi mipahiyom ug miingon, “Eksakto gayud.”
Sa Unsang Paagi Kita Magpakabuhi?
Si Apostol Pablo nga nagkutlo sa usa ka propeta sa Daang Tugon, mi-summarize kon unsay gipasabut sa pagkahimong tumutuo dihang misulat siya nga, “Mabuhi ang namatarung pinaagi sa pagtuo” (Mga Taga-Roma 1:17).
Tingali niining yanong pahayag atong masabtan ang kalainan tali sa relihiyon nga huyang ug dili epektibo ug butang nga walay gahum sa pag-usab og kinabuhi.
Apan aron masabtan unsay ipasabut sa pagpakabuhi pinaagi sa pagtuo, kinahanglan nga masabtan nato unsa ang pagtuo.
Ang pagtuo mas labaw pa kay sa gituohan. Kini mao ang hingpit nga pagsalig sa Dios uban sa buhat.
Kini mas labaw pa kay sa naglaum.
Kini mas labaw pa kay sa mag-urong ra, magyango-yango sa atong ulo, ug moingon nga uyon ra mi. Kon moingon kita nga “Mabuhi ang namatarung pinaagi sa pagtuo,” atong gipasabut nga gigiyahan ug gitultulan kita pinaagi sa atong pagtuo. Molihok kita sa paagi nga uyon sa atong pagtuo—dili sa pagbati nga mosunod lang nga wala na hunahunaa apan tungod sa kamasaligon ug tinuorayng gugma alang sa atong Dios ug sa dili mapalit nga kaalam nga Iyang gipadayag sa Iyang mga anak.
Ang pagtuo kinahanglan nga ubanan og buhat; kay kon walay buhat patay kini (tan-awa sa Santiago 2:17). Dili kini usa ka pagtuo. Kini walay gahum sa pag-usab bisan sa usa ka tawo, sa kalibutan pa kaha.
Ang mga lalaki ug babaye nga may pagtuo misalig sa ilang maloloy-on nga Langitnong Amahan—bisan sa panahon sa walay kasiguroan, bisan sa panahon sa pagduha-duha ug kalisdanan kon dili nila tin-aw nga makita ug dili kaayo klarong masabtan.
Ang mga lalaki ug babaye nga may pagtuo matinguhaong molakaw sa dalan sa pagkadisipulo ug maningkamot sa pagsunod sa ehemplo sa ilang mahigugmaong Manluluwas, si Jesukristo. Ang hugot nga pagtuo moaghat ug gani modasig kanato sa pagpahiangay sa atong kasingkasing ngadto sa langit ug sa aktibong pagtabang, pagbayaw ug pagpanalangin sa atong isigkatawo.
Ang relihiyon nga walay buhat sama sa sabon nga naa ra kanunay sa sudlanan. Tingali may talagsaon kining potensyal, apan sa reyalidad gamay ra kinig mahimong kalainan hangtud nga mahimo ang katuyoan niini. Ang gipahiuli nga ebanghelyo ni Jesukristo usa ka ebanghelyo sa buhat. Ang Simbahan ni Jesukristo nagtudlo og tinuod nga relihiyon isip usa ka mensahe sa paglaum, pagtuo ug gugmang putli, lakip ang pagtabang sa atong isig ka tawo sa espiritwal ug temporal nga mga paagi.
Pipila ka bulan ang milabay, ang akong asawa, si Harriet, ug ako nagbiyahe uban sa pipila namo ka anak dapit sa Mediterranean. Gibisitahan namo ang pipila ka mga refugee camp ug nahimamat ang mga pamilya gikan sa mga nasud nga nagun-ob sa gubat. Kining mga tawhana dili miyembro sa atong simbahan, apan sila atong mga igsoon ug nagkinahanglan og dinaliang tabang. Natandog sa hilabihan ang among kasingkasing dihang kami mismo nakakita sa unsang paagi ang aktibong pagtuo sa mga miyembro sa atong Simbahan mitabang, mihupay, ug mihatag og paglaum sa atong mga isigkatawo nga nagkinahanglan, bisan unsay ilang relihiyon, nasyunalidad, o edukasyon.
Ang hugot nga pagtuo inubanan sa padayon nga paglihok mipuno og kalipay sa kasingkasing, kaalam sa hunahuna ug panabut, ug kalinaw ug gugma sa kalag.
Ang atong hugot nga pagtuo mopanalangin, ug sa matarung nga paagi mo-impluwensya sa nanaglibut kanato ug kanato.
Ang atong hugot nga pagtuo mopuno og kamaayo ug kalinaw sa kalibutan.
Ang atong hugot nga pagtuo makausab sa kapungot ngadto sa gugma ug sa mga kaaway ngadto sa pagkahigala.
Ang mga makiangayon, magpakabuhi pinaagi sa paggamit sa hugot nga pagtuo; magpakabuhi sila pinaagi sa pagsalig sa Dios ug pagsubay sa Iyang dalan.
Ug mao kana ang matang sa pagtuo nga makausab sa mga indibidwal, pamilya, kanasuran, ug sa kalibutan.