Paminaw Kaniya

Kini ang kapitulo 2 sa bag-ong upat ka volume nga gisugilon nga kasaysayan sa Simbahan nga giulohan og Mga Santos: Ang Sugilanon sa Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Ang basahon maimprinta sa 14 ka mga pinulongan, diha sa Kasaysayan sa Simbahan nga seksyon sa Gospel Library app, ug diha sa internet sa mgasantos.lds.org. Ang sunod nga pipila ka mga kapitulo imantala sa mosunod nga mga isyu hangtud mapagawas na ang volume 1 sa katapusan niining tuiga. Kadtong mga kapitulo mahimong available sa 47 ka mga pinulongan diha sa Gospel Library nga app ug sa mgasantos.lds.org.

Mibangon og sayo si Joseph sa usa ka buntag sa tingpamulak niadtong 1820 ug miadto sa kakahoyan duol sa iyang balay. Klaro ug maanindot ang adlaw, ug ang sidlak sa adlaw milusot sa mga sanga sa ibabaw. Gusto siya nga mag-inusara sa iyang pag-ampo, ug nahibalo siya og usa ka mingaw nga dapit sa kakahoyan diin bag-o lang niyang gihawanan og mga kahoy. Gibilin niya ang iyang atsa didto, gitaop sa usa ka tuod sa kahoy.¹

Sa pag-abut sa dapit, naniid si Joseph sa palibut aron sa pagsiguro nga siya rang usa. Nabalaka siya nga mag-ampo og kusog ug dili siya gustong mabalda.

Nakita nga nag-inusara lang siya, si Joseph miluhod sa bugnaw nga yuta ug nagsugod sa pagtugyan sa mga tinguha sa iyang kasingkasing ngadto sa Dios. Mihangyo siya alang sa kalooy ug kapasayloan ug alang sa kaalam aron makakaplag og mga tubag sa iyang mga pangutana. “O Ginoo,” nag-ampo siya, “unsa nga simbahan ang akong apilan?”²

Samtang nag-ampo siya, ingon og miburot ang iyang dila hangtud nga dili na siya makasulti. Nakadungog siya og mga tunob sa iyang luyo apan walay tawo dihang milingi siya. Misulay siya sa pag-ampo pag-usab, apan ang mga tunob nagkakusog, nga daw dunay nagpadulong niya. Mikalit siya pagbarug ug mituyok, apan wala gihapon siyay nakit-ang tawo.³

Sa kalit lang, dunay dili makit-ang gahum nga mipugong kaniya. Misulay siya sa pagsulti pag-usab, apan ang iyang dila gipugngan gihapon. Usa ka baga nga kangitngit ang mialirong kaniya nga dili na niya makita ang kahayag sa adlaw. Ang mga pagduha-duha ug mga mangil-ad nga mga imahe misantop sa iyang hunahuna, milibog ug mibalda kaniya. Iyang gibati nga daw dunay usa ka makahahadlok nga nilalang, tinuod ug gamhanan kaayo, nga gustong molaglag kaniya.⁴

Nanlimbasug sa tibuok niyang kusog, si Joseph sa makausa pa misangpit sa Dios. Ang iyang dila miluag, ug nangamuyo siya nga maluwas. Apan siya mismo andam na sa pag-unlod ngadto sa pagkawalay paglaum, nabug-atan sa dili madaug nga kangitngit ug andam na sa pagtugyan sa iyang kaugalingon ngadto sa kalaglagan.⁵

Niana nga higayon, usa ka dako nga gilis sa kahayag ang mitunga ibabaw gayud sa iyang ulo. Nag-anam kining mipaubos ug daw misiga sa kakahoyan. Sa diha nga ang kahayag midapat kaniya, gibati ni Joseph nga ang dili makitang gahum mibuhi kaniya. Mipuli ang Espiritu sa Dios, mipuno kaniya sa kalinaw ug dili matukib nga kalipay.

Mitan-aw ngadto sa kahayag, nakita ni Joseph ang Dios nga Amahan nagbarug ibabaw kaniya sa kahanginan. Ang iyang nawong mas hayag ug mas mahimayaon kay sa bisan unsang butang nga sukad nakita ni Joseph. Ang Dios mitawag kaniya sa iyang ngalan ug mitudlo ngadto sa laing binuhat nga mipakita tupad Kaniya. “Kini mao ang Akong Hinigugmang Anak,” miingon Siya. “Paminaw Kaniya!”⁶

Si Joseph mitan-aw ngadto sa nawong ni Jesukristo. Sama usab kini ka hayag ug ka mahimayaon sa Amahan.

“Joseph,” ang Manluluwas miingon, “ang imong mga sala gipasaylo na.”⁷

Ang iyang palas-anon nawala, nangutana og balik si Joseph: “asa ako kinahanglan magpasakop?”⁸

“Dili gayud mopasakop bisan hain kanila” ang Manluluwas miingon kaniya. “Sila nagtudlo og mga doktrina nga mga sugo sa mga tawo, nga may hulagway sa pagkadiosnon, apan sila nanghimakak sa gahum niana.”

Ang Ginoo miingon ni Joseph nga ang kalibutan naglunang sa sala. “Walay usa nga nagbuhat og maayo,” Siya mipasabut. “Mipalayo sila sa ebanghelyo ug wala magsunod sa akong mga sugo.” Ang mga sagradong mga kamatuoran nangawala o gituis, apan misaad Siya sa pagpadayag sa kahingpitan sa Iyang ebanghelyo ngadto kang Joseph sa umaabut.⁹

Samtang nagsulti ang Manluluwas, si Joseph nakakita og mga panon sa mga anghel, ug ang kahayag nga naglibut kanila mas hayag pa sa adlaw sa udtong tutok. “Tan-awa, ug sud-onga, ako dali nga moabut,” ang Ginoo miingon, “sinul-uban sa himaya sa Akong Amahan.”¹⁰

Nagtuo si Joseph nga masunog ang kakahoyan sa kahayag, apan ang mga kahoy nagsiga sama sa sampinit ni Moises ug wala maugdaw.¹¹

Sa dihang nawala na ang kahayag, nakamatngon si Joseph nga siya naghigda, nagtan-aw ngadto sa langit. Ang gilis sa kahayag mibiya na, ug ang iyang gibati nga sala ug kalibog nahanaw. Mga pagbati sa balaan nga gugma ang mipuno sa iyang kasingkasing.¹² Ang Dios nga Amahan ug si Jesukristo namulong ngadto kaniya, ug nakat-unan niya mismo kon unsaon sa pagpangita sa kamatuoran ug kapasayloan.

Gumikan sa panan-awon luya kaayo para molihok, si Joseph naghigda sa kakahuyan hangtud ang iyang kusog mibalik. Naningkamot dayon siya sa pag-uli sa balay ug misandig sa fireplace aron makabarug. Ang iyang inahan nakakita niya ug nangutana kon unsay problema.

“Maayo ang tanan,” siya mipasalig kaniya. “Ako maayo man.”¹³

Paglabay sa pipila ka adlaw, samtang nakig-istorya sa usa ka tigsangyaw, gisulti ni Joseph ang mahitungod sa iyang nakita sa kakahoyan. Ang tigsangyaw aktibo sa bag-o lang gipahigayon nga relihiyusong mga kalihokan, ug nagtuo si Joseph nga seryusuhon pagdawat ang iyang panan-awon.

Sa sinugdanan gibaliwala ra sa tigsangyaw ang iyang mga pulong. Dunay mga tawo nga nangangkon nga nakakita og langitnong panan-awon matag karon ug unya.¹⁴ Apan nasuko siya ug dili matuohon, ug misulti ni Joseph nga ang iyang istorya gikan sa yawa. Ang mga adlaw sa mga panan-awon ug mga pagpadayag dugay nang mihunong, miingon siya, ug kini dili na gayud mobalik pa.¹⁵

Nahibulong si Joseph, ug sa wala madugay wala nay motuo sa iyang panan-awon.¹⁶ Nganong motuo man sila? Katorse anyos lamang siya ug hapit walay edukasyon. Gikan siya sa kabus nga pamilya ug gilauman nga magtikad sa yuta sa tibuok niyang kinabuhi ug ang pagpangita sa mga ginagmay nga kabuhian pinaagi sa inadlaw nga pagtrabaho.

Ug ang iyang pagpamatuod igong nakahasol sa ubang tawo aron mobiay-biay kaniya. Katingalahan kaayo, naghunahuna siya, nga ang usa ka yanong bata nga walay kahulugan sa kalibutan makadani og daghan kaayong kapait ug pagbiaybiay. “Ngano nga gigukod ako sa pagsulti sa kamatuoran? gusto siyang mangutana. “Ngano nga ang kalibutan naglaraw sa paghimo kanako nga molimud kon unsa ang akong tinuod nga nakita?”

Nalibug si Joseph niini nga mga pangutana sa tibuok niyang kinabuhi. “Ako sa tinuod nakakita og usa ka kahayag, ug sa taliwala niana nga kahayag ako nakakita sa duha ka mga Personahe, ug sila gayud namulong ngari kanako,” sa kaulahian siya misaysay, “ug bisan pa ako gikasilagan ug gigukod sa pag-ingon nga ako nakakita og usa ka panan-awon, apan kini tinuod.”

“Ako nasayud niini, ug ako nasayud nga ang Dios nasayud niini,” mipamatuod siya, “ug ako dili makalimud niini.”¹⁷

Sa dihang nakaamgo si Joseph nga ang pagpakigbahin sa iyang panan-awon nakapahimo lang sa iyang mga silingan nga nakigbatok kaniya, iya na lang kining gitago sa iyang kaugalingon, nakontento sa kahibalo nga gihatag sa Dios kaniya.¹⁸ Sa kaulahian, human siya mipalayo sa New York, naningkamot siya sa pagrekord sa iyang sagrado nga kasinatian didto sa kakahuyan. Gihulagway niya ang iyang tinguha alang sa kapasayloan ug ang pasidaan sa Manluluwas ngadto sa kalibutan nga nagkinahanglan sa paghinulsol. Siya mismo ang misulat sa mga pulong, sa dili perpektong pinulongan, matinguhaong naningkamot nga mahulagway ang kahalangdon sa panghitabo.

Sa misunod nga katuigan, subli niyang giasoy ang panan-awon sa, nakapaagni og mga tigsulat kinsa makatabang kaniya nga mas mapadayag sa tanang matang sa pagsupak nga mahulagway. Misulti siya sa iyang tinguha nga makit-an ang tinuod nga simbahan ug mihulagway sa Dios nga Amahan nga unang pagpakita aron sa pagpaila sa Anak. Wala kaayo siya mosulat kabahin sa iyang kaugalingong tinguha nga mapasaylo ug mas daghan ang mensahe sa Manluluwas ngadto sa tanan mahitungod sa kamatuoran ug sa panginahanglan alang sa pagpahiuli sa ebanghelyo.¹⁹

Sa matag paningkamot sa pagrekord sa iyang kasinatian, si Joseph mipamatuod nga ang Ginoo nakadungog ug mitubag sa iyang pag-ampo. Isip usa ka batan-ong lalaki, nahibaloan niya nga ang simbahan sa Manluluwas wala na sa yuta. Apan ang Ginoo misaad sa pagpadayag og mas daghan pa mahitungod sa Iyang ebanghelyo sa tukmang panahon. Busa si Joseph mihukom sa pagsalig sa Dios, nagpabilin nga matinud-anon ngadto sa mga sugo nga iyang nadawat didto sa kakahuyan, ug mapailubon nga mihulat alang sa dugang nga panudlo.²⁰