Pagserbisyo sa Simbahan
Diin Atong Makita ang Kahupayan
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Ang Relief Society usa ka dapit diin ang mga sister sa tanang sitwasyon makakita ug kinahanglang mahupay samtang nag-amuma sila, nagserbisyo, ug naghigugmaay.
Hulagway pinaagi ni Emily Shay
Dihang ang akong pamilya ug ako nagpuyo sa Las Vegas, Nevada, USA, nagserbisyo ko sulod sa panahon nga presidente sa Relief Society sa ward. Maayo og nalipay ko sa akong pakig-uban sa buotang mga sister sa among ward. Ganahan kong magplano og makabayaw nga mga kalihokan, mag-conduct sa Relief Society, motambong og mga miting sa mga lider sa ward, ug magserbisyo sa mga pamilya.
Migahin ko og daghang oras sa pag-adto sa mga balay aron makig-istorya sa mga sister. Gialagaran sab nako ang mga inahan nga nangaluya, nasakit, o nabug-atan—mga sister nga nagkinahanglan og kahupayan, sa espritwal ug sa pisikal. Gibati nako ang kalipay ug ang mga responsibilidad nga akong gikinahanglan gawas sa akong pagkabatan-ong inahan sa unom ka anak.
Sa kalit nausab ang akong kinabuhi.
Gidawat sa akong bana ang promosyon sa trabaho sa lain nga estado. Sulod sa usa ka bulan nag-impaki mi ug gibiyaan ang among balay sa mainit nga Las Vegas ngadto sa gamay nga paabangan nga balay sa bugnaw, nga Casper, Wyoming. Sa mao gihapong semana sa among pagbalhin, nahibaloan nako nga mabdos diay ko—og kaluha!
Sa pagkabii sa among pag-abut sa among abanganan nga balay, grabe ang akong sakit. Nahinumdom ko nga nagligid sa higdaanan nga dili hapit makalihok samtang nagtan-aw ko sa akong bana nga nag-atiman sa among mga anak ug nagdiskarga gikan sa among van. Kadto ang sinugdanan sa kinagrabihang pait nga hagit nga pisikal sa akong kinabuhi. Sa misunod nga upat ka bulan, magsigi ko og suka ug daw wala na koy kusog nga moserbisyo sa akong pamilya, pag-atiman sa among mga anak, ug—usahay—sa pag-andam og pagkaon.
Sa naanad na ang akong bana sa bag-o niyang trabaho, naanad sab ko sa among bag-ong lungsod ug gipa-enrol ang upat namo ka anak sa eskwelahan. Ang gamay kaayo namong giabangan nga balay napuno, ug sulod sa pipila ka semana wala namo ablihi ang among mga kinarton. Dad-on nako ang nag-eskwela namong mga anak sa gawas matag buntag ug dayon igahin ang akong adlaw sa sopa samtang magdula sa duol ang akong mga gagmay.
Usa ka buntag human ang mga bata mibiya para moeskwela, mibagting ang doorbell. Ang usa sa gamay nakong anak miabli sa pultahan, ug didto nagbarug ang sister nga sakop sa presidency sa Relief Society sa bag-o namong ward. May gigunitan siyang basket nga may sulod ug kauban niya ang anak niyang babaye. Miadto siya aron iya kong i-welcome sa ward.
Naulaw ko.
Didto ko, naka-pajama pa, naghigda sa sopa nga may balde sa akong tupad. Ang duha nakong wala magsinina nga gagmayng anak nagdula sa nagkatag lang nga salog taliwala sa mga karton nga kinahanglan pang habwaon.
Kining buotan nga sister misulod ug gipahimutang ang iyang basket sa may lamesa. Dayon milingkod siya sa nagkatag namong sala ug nakig-istorya nako—nangutana mahitungod nako ug sa among pamilya.
Dihang nag-istorya mi, gibati nako ang pagpaubos. Bulan pa lang ang milabay, ako ang naa sa iyang posisyon, namisita og mga tawo ug nagtanyag og tabang. Karon nabali ang panahon. Nagligid ra ko sa nagkatag nga balay nga anaa sa labihang panginahanglan og kahupayan. Nagsubo ko, nabug-atan, ug nag-atubang og sitwasyon nga sobra sa akong makaya. Usa na ko niadtong mga sister nga nagkinahanglan og tabang. Ang Ginoo sa diha-diha ug sa malampusong paagi mipahinumdom kanako nga gikinahanglan nako Siya ug ang tabang nga gitanyag sa Iyang mga sulugoon.
Human sa iyang pagbiya, ang pagtan-aw sa iyang pang-welcome nga basket nga naa sa lamesa naghatag kanako og kahupayan ug kahayag. Atol sa misunod nga pipila ka semana, gitagamtan nako ang mga sulod sa basket ug mapasalamaton sa malamboon namong paghigalaay sa balik-balik niyang pagbisita, nagtanyag og tabang ug suporta adtong mga panahona sa mga bulan nga malisud. Nakaangkon ko og bag-ong pasalamat tungod sa paglaum ug kahupayan nga mahimo sa usa ka sister ngadto sa lain.
Paglabay sa pipila ka bulan, nakapalit mi og balay nga may igong gidak-on sa nagkadako namong pamilya. Ang lisud nakong pagmabdos natapos dihang natawo nga duha ka batang matahum. Ug ang mabinationg sister sa Relief Society nahimo nakong suod nga higala ug padayon nga milig-on ug midasig kanako pinaagi sa iyang pagpamatuod ug ehemplo. Sa kasagaran sa lisud nga kabuntagon akong mapamalandungan kadtong unang pagbisita ug mobati sa pasalamat nga iyang gituman ang iyang calling.
Mopamatuod ko nga kitang “tanan mga makililimos” sa atubangan sa Dios (tan-awa sa Mosiah 4:19). Ang atong mga kahimtang posibling mausab bisan kanus-a, maghatud kanato ngadto sa bag-ong kahibalo sa kadako sa atong panginahanglan sa atong Amahan—ug niadtong moserbisyo kanato para Kaniya. Nahibalo na ko karon kaysa kaniadto nga ang Relief Society mao ang dapit diin ang mga sister sa tanang kahimtang makakita ug kinahanglang makakita og kahupayan samtang nag-amuma sila, nagserbisyo, ug naghigugmaay sa usag usa.