Geloofsportret
Christian Karlsson
Buskerud (Noorwegen)
Toen Christian de dagboeken van zijn opa ontdekte, had hij geen idee dat die zoveel voor zijn gezin en hem zouden gaan betekenen.
Fotograaf Cody Bell
Mijn moeder gaf me een doos met oude foto’s. Een van de verrassingen in die doos was dat mijn opa’s dagboeken erin zaten. Veel notities waren kort en krachtig, en gingen over eenvoudige dingen zoals de prijs van benzine, bananen of vis.
Naast zijn dagboeken was de grootste verrassing dat hij nauwkeurig de toespraken had opgetekend die hij in de kerk had gehouden.
Opa was na jarenlang onderzoek lid van de kerk geworden. Hij diende trouw, was standvastig en vol integriteit. Voordat we in ons land ringen hadden, was hij raadgever in het jongemannenpresidium voor heel Noorwegen. Toen hij in 1986 overleed, was hij raadgever in het presidium van de Stockholmtempel (Zweden).
Mijn grootouders begonnen te daten voordat opa lid van de kerk werd. Oma zei tegen hem dat ze op zondag en enkele avonden in de week niet kon. Aangezien ze het zo druk had, overwoog hij eerst om met iemand anders uit te gaan. Maar uiteindelijk legde ze uit: ‘Ik ben lid van een kerk waar je nog nooit van hebt gehoord.’
Opa antwoordde meteen: ‘O, bedoel je De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen?’ Oma was met stomheid geslagen, ze dacht dat hij haar gevolgd was! Maar hij had eerder over de kerk gehoord.
Op negentienjarige leeftijd was opa vanwege zijn duidelijke handschrift gevraagd om met de volkstelling te helpen. Toen hij een vrouw naar haar godsdienst vroeg, zei ze: ‘Ik ben lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.’ Dat was de langste naam van een kerk die hij ooit had gehoord. De naam bleef hem bij. Toen oma zei dat ze lid van een kerk was waar hij waarschijnlijk nog nooit van gehoord had, kende hij de naam al.
Opa vertelde in zijn toespraken wat hij dacht en voelde toen hij de kerk onderzocht. Hij moest nederig genoeg worden om te bidden over toetreding tot de kerk. Hij kreeg antwoord en handelde ernaar.
Het is fantastisch om opa’s verhalen uit de eerste hand aan mijn vrouw en kinderen te kunnen vertellen. Ze hebben hem nooit ontmoet, maar zijn woorden bereiken hen dertig jaar na zijn dood alsnog.
De familie Karlsson speelt graag een spel dat ‘familieknoop’ heet. Iedereen gaat in een kring staan en houdt elkaars handen vast terwijl iemand die de ‘ontwarrer’ wordt genoemd, de kamer verlaat. Alle mensen in de kring veranderen van plaats zonder de handen los te laten. De ‘ontwarrer’ moet dan de familieknoop ontwarren.
Elisabeth (rechts), Mia (midden) en Mats (links) bakken crackers.
Mikkel en Mia in een omhelzing na de gezinsavondactiviteit. Door samen tijd door te brengen heeft de familie Karlsson een hechte band gekregen.
Christian kijkt met zijn kinderen naar familiefoto’s. Christian is dankbaar voor de kans om zijn kinderen over hun voorouders te vertellen.
Mia heeft de leiding over een gezinsuitje naar een bos in de omgeving.
Christian en Elisabeth ondervinden veel vreugde door het ouderschap.
De familie Karlsson bezoekt een speelplaats. Mats (rechts) kijkt al pratend met zijn broers Magnus (links) en Mikkel (rechts van het midden) op naar de sparrenbomen.
Mia zit op de terugweg op haar vaders schouders.