Het gezin: de fontein van geluk
Ouderling Erich W. Kopischke
van de zeventig
Uit de toespraak ‘What Do You Envision in Life?’, gehouden op 2 december 2014 in een devotional aan de Brigham Young University. Zie speeches.byu.edu voor de volledige Engelstalige tekst.
Overdenk de leer over het eeuwige gezin en ontdek zelf wat voor u echt het belangrijkst is.
Het concept van het gezin en het gezinsleven als ware bron van geluk is in de afgelopen decennia vreselijk verzwakt. Het traditionele gezin ligt wereldwijd door veel verschillende bronnen onder vuur. (Op pagina 18 van deze uitgave bespreekt ouderling Quentin L. Cook enkele van deze aanvallen.) Maar er zijn andere valkuilen en risico’s die zelfs sommigen van ons die het belang, de goddelijke natuur en de eeuwige bestemming van het gezin kennen, raken.
Onder invloed van de wereld en haar verleidingen, het toenemend verlangen naar egocentrische bevrediging, en de neiging naar gemak of het onszelf makkelijk maken, zetten wij druk op ons gezin en ons geluk. Al te vaak wordt ons geluk bepaald door de kwaliteit van ons ‘globaal zorgenvrij pakket’ dat we hopen met ‘lage instapkosten en hoge opbrengsten’ te krijgen en houden.
Maar zo werkt het niet. Het was nooit de bedoeling dat het makkelijk zou zijn. De Heer heeft door de profeet Joseph Smith gezegd: ‘Want na veel beproeving komen de zegeningen. Daarom komt de dag dat u met grote heerlijkheid gekroond zult worden’ (LV 58:4).
Van Godswege geboden
De Heer heeft duidelijk geopenbaard hoe we ons gezin sterk maken en houden. Ieder van ons is gevraagd de beginselen in ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ te bestuderen en toe te passen. We moeten bovendien beseffen dat persoonlijke kracht en geluk uit het gezinsleven halen, opoffering en geloof vraagt.
In de proclamatie over het gezin staat dat ‘het huwelijk tussen man en vrouw van Godswege is geboden en dat het gezin centraal staat in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen.’ Er staat ook in ‘dat Gods gebod aan zijn kinderen om zich te vermenigvuldigen en de aarde te vervullen van kracht blijft.’1
Voor veel mensen is het beeld en doel van het gezin ingrijpend veranderd. De maatschappij neemt hoe langer hoe meer het huwelijkspatroon van de zogenaamde ‘soulmate’ als standaard aan. Dat benadrukt de behoeften en gevoelens van de volwassenen in plaats van die van de kinderen. Daardoor komen velen pas aan het huwelijk toe na een langdurige relatie in plaats dat zij, na een gepaste verkeringstijd, de volgende stap zetten. De volmaakte partner vinden, een relatie door samenwonen beproeven zonder het voordeel van een huwelijk, of een buitensporige levensstijl verzekeren op basis van een strikt huwelijkscontract, dat zijn nu voor velen gebruikelijke praktijken vóór ze tot het huwelijk besluiten.
De Schriften en de hedendaagse profeten onderwijzen iets heel anders. Ons huwelijk is gebaseerd op kuisheid en trouw, met de bedoeling een gezin te vestigen en op te voeden. President Spencer W. Kimball (1895–1985) heeft gezegd: ‘Velen uiten zich mondeling en schriftelijk tegen het huwelijk. Zelfs onder ons zijn er die het huwelijk uitstellen of zich ertegen uitspreken. […] Wij roepen alle mensen op het [traditionele] huwelijk als de basis voor waar geluk te aanvaarden. […] In de kern betekent een huwelijk ook een gezin.’2
Toen mijn vrouw Christiane en ik nog jong waren, waren dat de woorden van onze levende profeet. We vertrouwden op zijn raad en volgden die op. We knielden aan het altaar van de Berntempel (Zwitserland) toen we respectievelijk 20 en 22 jaar waren. We waren het verbond waardig, hadden geen idee wat ons te wachten stond, we hadden geen werkervaring noch onze opleiding afgerond en we waren tamelijk arm.
De enige overvloed was onze liefde voor elkaar en een hoop naïef enthousiasme. Maar we begonnen samen aan onze wereld te bouwen. We stelden kinderen krijgen niet uit en we moesten elkaar steunen om onze opleidingen af te ronden. We geloofden sterk in de belofte van de Heer dat ‘indien u dus zijn geboden onderhoudt, Hij u [zegent] en Hij u voorspoedig [maakt]’ (Mosiah 2:22).
En dat deed Hij. Toen we trouwden, volgde Christiane de verpleegstersopleiding. In ons toekomstbeeld haalde zij haar diploma, maar we namen tegelijkertijd ook de bewuste beslissing om aan onze droom van een gezin te beginnen. Daardoor werd ons eerste kind twee weken geboren voordat Christiane voor haar eindexamen als erkende verpleegster slaagde.
Nu, bijna veertig jaar later, zijn we dankbaar dat we ons gezin samen konden opbouwen. Ons geloof in God en in onze gezamenlijke relatie is onwankelbaar geworden, doordat we de hand van de Heer zagen die ons leidde terwijl wij ons koninkrijk op aarde opbouwden. Dit koninkrijk zal voor eeuwig en altijd blijven groeien.
Wees bereidwillig om te offeren
We waren beiden klaar en gewillig om offers voor ons toekomstbeeld van geluk te brengen. We aanvaardden de van Godswege aangeduide rollen van de vader om ‘te presideren’ en in de levensbehoeften ‘te voorzien’ en van de moeder om in ‘de zorg voor de kinderen’ te voorzien.3 Julie B. Beck, een voormalige algemeen ZHV-presidente, heeft gezegd: ‘De priesterschapsrol van vaders is te presideren en priesterschapsverordeningen aan de volgende generatie door te geven. De priesterschapsrol van moeders is te beïnvloeden. Dit zijn essentiële, elkaar aanvullende en onderling afhankelijke taken.’4
Elkaar in een huwelijk en het gezin als gelijkwaardige partners steunen, wilt niet zeggen dat we altijd hetzelfde doen of samen of gelijkelijk. We begrijpen en aanvaarden verschillende taken die God ons heeft gegeven, zoals die in de proclamatie over het gezin staan. We volgen de wereld niet in wat ‘emancipatie’ wordt genoemd, waarin zowel de man als de vrouw alleen hun eigen behoeften proberen te vervullen. We leven de beginselen van het evangelie na; man en vrouw vullen elkaar aan, en het gezin streeft naar eenheid en onzelfzuchtigheid.
Sommigen onder u zeggen: ‘Oké, maar onze situatie ligt anders. De hedendaagse wereld is niet ideaal. Er moet ruimte voor uitzonderingen zijn.’ Dat klopt, maar ik probeer de regel of het goddelijke ideaal te onderwijzen en laat de uitzonderingen in uw leven aan u over.
Het toekomstbeeld voor ons gezin voorzag dat Christiane thuis zou blijven om onze kinderen op te voeden. Dat betekende offers brengen. Kort nadat we ontdekten dat er een baby op komst was, herinnerde Christiane mij aan onze gezamenlijke beslissing, die we al vóór ons huwelijk hadden genomen, dat zij onmiddellijk met buitenshuis werk zou stoppen zodra een kind werd geboren. Ik probeerde aan de extra verantwoordelijkheid te ontkomen door te zeggen dat zij een derde van ons gezinsinkomen inbracht. Zij antwoordde droogjes: ‘Ik zorg voor de kinderen en jij zorgt voor het eten op tafel.’
Ik wist dat ze gelijk had. We hadden het al lang voordien besproken. Het kwam overeen met ons beeld van het gezinsleven, het kwam overeen met de woorden van de levende profeten en het voelde gewoon goed. Dus gaf ze haar goedbetaalde baan als verpleegster op zodat ze dagelijks voor de kinderen kon zorgen. Ik moest mezelf herpakken en voor eten en een dak boven hun hoofd zorgen. De Heer zegende ons zodat we dit aspect van ons toekomstbeeld konden waarmaken.
Andere belangrijke zaken, zoals opvoeden, onderwijzen, begeleiden, schoonmaken of zelfs de luiers verschonen, deden we zoveel mogelijk samen. Deze werkverdeling gebeurde omdat we ons ons gezinsleven altijd al zo hadden voorgesteld.
Christiane en ik ontdekten dat God ons hielp zijn wil op zijn manier en tijd te doen, omdat we in geloof handelden en op de Heer vertrouwden. Nu moet ik er wel bij zeggen dat op zijn manier niet betekent dat alles meteen zo ging als we hadden verwacht. Soms moesten we geduld oefenen, soms extra moeite doen, en soms leek het alsof de Heer onze vastberadenheid testte. We hebben echter altijd inspiratie uit ons toekomstbeeld geput en er onze belangrijkste beslissingen door laten bepalen.
Christiane en ik hebben ons altijd een samenzijn met onze kinderen in de celestiale zaal van een tempel voorgesteld als een voorspel op de eeuwige vreugde en glorie die we op zekere dag hopen te ervaren. De laatste jaren hebben we het ene kind na het andere naar de tempel gebracht om hun tempelverordeningen te ontvangen. We gaven ze op symbolische wijze terug aan onze hemelse Vader nadat we ze de beginselen van rechtschapenheid hadden bijgebracht. We hebben drie van onze kinderen voor hun huwelijk naar het tempelaltaar begeleid en we verwachten dat er nog tempelhuwelijken gaan volgen.
Niets brengt ons meer vreugde en voldoening dan de vreugde die we in elkaar en ons nageslacht hebben. Toen we begrepen dat dit slechts het begin van onze eeuwige vooruitgang was, en dus slechts de allereerste niveaus van onze vreugde en geluk, waren we, en zijn we, bereid alles op te offeren om de leer van het gezin na te leven en ons toekomstbeeld waar te maken.
Ik spoor u aan over deze leer na te denken en te ontdekken wat echt het belangrijkst is. Ons bestaan is gebaseerd op dit soort geluk. En het geluk dat uit gelijkgestemde relaties tussen man, vrouw en kinderen voortkomt, blijft toenemen.
Streef uw toekomstbeeld na
Nadat u de leer van het gezin hebt bestudeerd en een toekomstbeeld voor uw geluk hebt bepaald, dient u uw toekomstbeeld in alle ernst na te streven.
De afwijzingen die ik in het begin van mijn verkering met Christiane kreeg, hadden me een beetje ontmoedigd. Ik had net tot een schitterende loopbaan als jonge alleenstaande in de kerk besloten, maar op zekere dag kreeg ik een bijzondere geestelijke indruk. Ik was voor een verordening in de Zwitserse tempel toen ik een stem in mijn hart hoorde die iets zei als: ‘Erich, als je het huwelijk niet ernstig nastreeft en dus het nieuw en eeuwigdurend verbond niet sluit, heb je niets aan al deze leringen en beloofde zegeningen.’ Mijn ogen gingen al op 21-jarige leeftijd open en vanaf dat moment probeerde ik die zegen nog beter waardig te zijn.
Ik spoor u aan persoonlijke doelen voor uw toekomstbeeld te stellen. In Predik mijn evangelie staat: ‘Doelen zijn een weerspiegeling van uw hart en wat u wilt bereiken. Door middel van doelen en plannen wordt onze hoop in daden omgezet. Doelen stellen en plannen maken zijn geloofsdaden.’5
Ga niet lichtvaardig met heilige dingen om. Ga niet slechts voor wat plezier samen op stap als u oud genoeg bent om te trouwen. Breng nooit uw eeuwig geboorterecht in het gedrang door iets te doen wat u van het sluiten van uw belangrijkste tempelverordeningen weerhoudt. Als u elk afspraakje als kennismaking met een mogelijk eeuwige partner behandelt, gaat u nooit iets ongepasts doen dat de ander lichamelijk of geestelijk schaadt, of uw eigen waardigheid in het gedrang brengt en uw toekomstbeeld verduistert. Als u waardig blijft, blijft uw geestelijke waarneming steeds even scherp en zult u altijd aanspraak op de influisteringen van de Geest maken. De Heilige Geest gaat u aanmoedigen en de juistheid van die belangrijkste beslissingen bevestigen, zelfs als u af en toe doodsbang bent.
Verantwoord uzelf aan de Heer inzake uw toekomstbeeld en doelen. Als u zich ergens van dient te bekeren, talm dan geen ogenblik. Zowel dit als het eeuwig leven zijn te belangrijk om ‘de dag van uw bekering [uit te stellen]’ (Alma 13:27; Alma 34:33). Volg de raad van een profeet van God die ons heeft aangeraden om ‘de Vader in de naam van Jezus om alle dingen die u nodig hebt [te vragen]. Twijfel niet, maar wees gelovig, en begin zoals in vroegere tijden, en kom tot de Heer met geheel uw hart en bewerk uw eigen behoudenis met vrees en beven voor zijn aangezicht’ (Mormon 9:27).
Ik besef dat sommigen onder u door uw omstandigheden worden gedwongen hun volmaakt toekomstbeeld van een gezin aan uw persoonlijke situatie aan te passen. Maar ik heb geleerd dat de Heer ons bijstaat als we in geloof handelen en het ideaal zo goed mogelijk naleven.
Het beginsel van voltooiing
Het evangelie van Jezus Christus bevat een uiterst troostend element. Het is het afwerkende of voltooiende aspect van ons geloof in de Heer Jezus Christus. Moroni heeft ons aangespoord om altijd op het juiste pad te blijven, ‘alleen vertrouwend op de verdiensten van Christus, die de bron en voleinder [is] van [ons] geloof’ (Moroni 6:4).
Door ons geloof in Jezus Christus kunnen we de vereiste koers varen. Maar als we door zwakte of gemiste kansen stranden, zal Hij ons zijn helpende hand reiken, het gat dichten en de voleinder van ons geloof worden. Hij heeft gezegd: ‘Want Ik, de Heer, zal alle mensen oordelen naar hun werken, naar het verlangen van hun hart’ (LV 137:9).
In Handboek 2 kunnen we lezen: ‘Getrouwe leden die door omstandigheden in dit leven niet in de zegeningen van een eeuwig huwelijk en het ouderschap delen, zullen alle beloofde zegeningen in de eeuwigheid ontvangen als ze de verbonden nakomen die zij met God hebben gesloten.’6
Ik getuig dat de Heer het meende toen Hij zei: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is’ (Genesis 2:18) en dat zijn ultieme verlangen is dat al zijn kinderen ‘een volheid van vreugde’ ontvangen (Mozes 7:67). Houd dus steeds uw toekomstbeeld voor ogen en houd ‘het ideaal van een eeuwig gezin voor ogen. Dat houdt in dat we ons voorbereiden om een goede huwelijkspartner en liefhebbende vader of moeder te zijn. Soms gaan deze zegeningen pas in het leven hierna in vervulling, maar het uiteindelijke doel is voor iedereen gelijk.’7
Ik weet dat iedere mens verschillende leefomstandigheden heeft. Ik weet dat er verschillen in cultuur, tradities en verwachtingen zijn. Deze leerstellingen en beginselen zijn echter eeuwig en waar, en ze staan los van onze persoonlijke omstandigheden. Ik heb er vertrouwen in dat u, als u oprecht over deze leerstellingen en beginselen nadenkt en bidt, een persoonlijk toekomstbeeld kunt vormen dat aangenaam voor de Heer is en naar uw hoogste geluk leidt.