Was God mij vergeten?
Edwin F. Smith (Utah
VS)
Illustratie Allen Garns
Ik had overal gezocht. Ik was twee keer van het kantoor naar de werkplaats gereden, op zoek naar de noodzakelijke onderdelen voor een hijskraan die we naar een militaire basis moesten sturen. De levering stond over twee dagen gepland – net op tijd om onze contractuele deadline te halen. Ons bedrijf zou zwaar beboet worden als we onze afspraak niet nakwamen.
Ik zocht in het kantoormagazijn nogmaals naar de ontbrekende onderdelen. Ik inspecteerde elke doos en trok nog eens na of de onderdelen inderdaad besteld waren. Het was te laat om de onderdelen opnieuw te bestellen en dan de deadline te halen. Ik raakte ontmoedigd. Ik ging naar huis maar bleef malen over een oplossing voor het probleem.
Voor het slapengaan deed ik een vlug en mechanisch gebed. Ik doorliep in mijn hoofd nog eens alle stappen van die dag, in de hoop dat ik iets op zou merken wat ik over het hoofd had gezien. Ik lag tot drie uur in de nacht te woelen en te draaien.
Uiteindelijk ging ik rechtop zitten. Ik keek naar het kussen op de vloer. Dat had ik er neergelegd als geheugensteuntje om te bidden. Maar ik wilde eigenlijk niet bidden. Ik had de hele dag al gebeden, maar had het idee dat het niets uitmaakte wat ik ook zei. Was God mij vergeten?
Ik zag geen andere uitweg meer. Ik viel op mijn knieën en begon te bidden. Ik vroeg mijn hemelse Vader of Hij van mijn situatie op de hoogte was. ‘Hemelse Vader,’ smeekte ik, ‘U weet waar de ontbrekende onderdelen zijn. Wilt U mij dat laten weten – vandaag?’
Later die ochtend liep ik naar kantoor. Ik zette mijn aktetas op het bureau en kreeg het gevoel dat ik nog één keer in het magazijn moest kijken. Ik liep het magazijn in en keek de dozen na waarin ik de dag ervoor ook al een paar keer gekeken had. Mijn oog viel op een grote doos. Er leek iets niet te kloppen.
Bij nader inzien was het niet één doos maar waren het twee dozen op elkaar. Ik tilde de bovenste doos van de onderste af. Daarin trof ik de onderdelen aan! Ik sprak een gebed van dankbaarheid uit en liep terug naar het kantoor. Ik liet de jongens van de werkplaats weten dat de ontbrekende onderdelen gevonden waren.
Ik besefte opeens dat ik niet alleen de onderdelen gevonden had. Ik had ook ontdekt dat mijn hemelse Vader wist waar ik was en dat ik belangrijk voor Hem was. God was me niet vergeten en Hij zal dat ook nooit doen.