Padayon Lang, Josie!
Ang tagsulat nagpuyo sa Colorado, USA.
“Dalaganon ta nga malahutayon ang lumba nga atong ginaapilan” (Mga Hebreohanon 12:1).
Nanghuy-ab si Josie samtang gihinayan niya ang iyang pag-jogging ngadto sa paglakaw. Karon ang dakong lumba! Mga bulan na nga nagpaabut siya niining adlawa. Apan imbis nga mobati og kahinam atol sa pag-warm-up, mibati og kakapoy si Josie.
“Kumusta na man?” nangutana ang iyang magulang nga babaye, si Christine. Milingkod siya uban ni Josie sa sagbut aron mainat nila ang ilang mga bitiis.
“Gikapoy kaayo ko karon,” miingon si Josie, nagkab-ot sa mga tudlo sa iyang tiil.
Nasakit siya ug wala makaeskwela sulod sa pipila ka adlaw. Busa kagabii dugay siyang natulog aron makaapas sa iyang buluhaton sa eskwelahan.
“Hinaut dili nako mapakyas ang among team,” miingon si Josie.
“Buhata lang ang labing maayo nga imong mahimo,” miingon si Christine. “Morag hapit na ta magsugod!”
Ang mga babaye nanagan aron motipon sa ilang mga kauban sa team. Samtang milinya sila kauban sa ubang mga runner, gipiyong ni Josie ang iyang mga mata ug miginhawa og lawom. Nasayud siya nga ang iyang team misalig kaniya sa pagdagan og kusog, sama sa kasagaran niyang buhaton. Ang oras sa kapaspason sa pagdagan sa nag-unang lima ka runner sa ilang team maoy motino kon makadagan ba ang ilang team sa finals. Igo lang siya nga nakapuwesto sa dihang mibuto ang pusil aron sa pagsugod sa lumba. Bang! Mibiya ang mga runner sa starting line ug misutoy ngadto sa unahan.
Gibomba pag-ayo ni Josie ang iyang mga bukton ug gipatas-an ang iyang mga lakang. Nasayud siya nga kinahanglan siyang makauna sa sinugdanan kon gusto niya nga mahimong usa sa nag-unang nakahuman. Sa sinugdanan makadungan si Josie sa ubang nag-una nga mga runner. Apan sa dihang misulay siya nga paspasan pa ang pagdagan, dili siya makahimo.
Naglisud sa pagginhawa si Josie. Dili na gyud niya mapaspasan pa sa paglihok ang iyang mga tiil. Misugod na sa paglabay niya ang mga runner sa iyang luyo. Kaniadto si Josie ang kasagarang molabay! Moundang na lang kaha ko, naghunahuna siya.
Miduko si Josie sa yuta sa dihang nakadungog siya og laing runner nga milabay niya. “Padayon lang, Josie!” miingon ang runner samtang milabay kini. Mihangad si Josie. Dayon mipahiyom siya. Usa kadto sa iyang mga kauban sa team.
“Kaya ra na nimo!” miingon ang laing kauban sa team sa dihang milabay kini. Samtang ang matag usa sa mga kauban ni Josie sa team milabay kaniya, midasig sila kaniya nga mopadayon sa pagdagan.
Mibati si Josie og bul-og sa determinasyon. Tingali dili siya maapil sa nag-unang lima, apan makahimo gihapon siya sa paghuman sa lumba. Mitutok siya sa iyang mga lakang ug wala gyud mohunong hangtud nga sa katapusan nakalabang siya sa finish line.
“Pasensya na kon … wala ko makatabang nato … nga makasulod sa sunod nga lumba,” miingon siya samtang naghangos.
“Nakasulod ang atong team!” Miingon ang coach ni Josie samtang midagan kini ngadto sa mga babaye. Mihugyaw ang tanan sa team, ug migakos pag-ayo si Christine kang Josie.
Nianang gabhiona samtang miluhod si Josie sa pag-ampo, naghunahuna siya kon sa unsang paagi ang iyang mga kauban sa team mitabang kaniya. Ang ilang mga pulong mihatag kaniya og kalig-on sa pagpadayon sa dihang gusto na niya nga moundang.
Mitan-aw si Josie sa hulagway ni Jesus nga nagbitay ibabaw sa iyang higdaanan. Si Jesus mibuhat sa samang butang alang kanato, naghunahuna siya. Mipahiyom siya samtang naghanduraw siya sa Manluluwas nga nag-abiba kaniya. “Padayon lang, Josie! Ania ako aron motabang kanimo.”
Nagpasalamat si Josie sa Langitnong Amahan alang sa Iyang tabang sa pagdagan sa lumba sa kinabuhi. Gibati niya nga makahimo siya sa bisan unsa nga butang kon anaa si Jesus nga nag-abiba kaniya! ●
Mga paghulagway pinaagi ni Guy Francis