«Երեց Էզրա Թաֆտ Բենսոնը այցելում է Լեհաստանի Սրբերին», Լիահոնա, սեպտեմբեր 2022
Պատմություններ Սրբեր հատորյակից, հատոր 3
Երեց Էզրա Թաֆտ Բենսոնը այցելում է Լեհաստանի Սրբերին
1946թ.-ի ամռան մի զով կիրակի երեկոյան Էզրա Թաֆտ Բենսոնը և երկու ճամփորդող ուղեկիցները մեքենան վարում էին Զելվագիի մռայլ ու լուռ փողոցներով: Խորդուբորդ ճանապարհներն ու հորդառատ անձրևները ամբողջ օրը խնդիրներ էին պատճառել ճամփորդողներին, բայց անբարենպաստ եղանակը, վերջապես, կարգավորվեց, երբ մարդիկ մոտենում էին իրենց նպատակակետին:
Զելվագին ժամանակին եղել է Գերմանիայի մաս և հայտնի է եղել Սելբոնգեն անունով։ Այնուամենայնիվ, պատերազմից հետո ազգային սահմանները փոխվել էին, և Կենտրոնական ու Արևելյան Եվրոպայի մեծ մասը հայտնվել էր Խորհրդային Միության ազդեցության տակ: 1929թ.-ին ծաղկող Սելբոնգեն ճյուղը կառուցել էր Վերջին Օրերի Սրբերի առաջին հավաքատունը Գերմանիայում: Բայց վեց տարվա պատերազմից հետո գյուղի Սրբերից քչերն էին ողջ մնացել:1
Այն փաստը, որ երեց Բենսոնը Լեհաստանում էր, ընդհանրապես հրաշք էր: Լեհաստանում չգործող հեռախոսագծերի պատճառով, նա և իր համախոհները դժվարանում էին կապ հաստատել պաշտոնյաների հետ, որոնք կարող էին օգնել նրանց երկիր մուտք գործելու համար փաստաթղթեր ապահովել: Միայն շատ աղոթքից և լեհական կառավարության հետ բազմիցս կապվելուց հետո առաքյալը կարողացավ ստանալ անհրաժեշտ վիզաները:2
Երբ ավտոմեքենան մոտեցավ Զելվեգիի հին հավաքատանը, փողոցներում մարդկանց մեծ մասը ցրվեց և թաքնվեց։ Երեց Բենսոնը և նրա ուղեկիցները մեքենան կանգնեցրին շենքի առջև և դուրս եկան: Նրանք ներկայացան մոտակայքում գտնվող մի կնոջ և հարցրին՝ արդյո՞ք գտել էին Վերջին Օրերի Սրբերի հավաքատունը: Կնոջ աչքերը լցվեցին ուրախության և թեթևացումի արցունքներով։ «Եղբայրներն այստե՜ղ են», - բացականչեց նա գերմաներեն:
Փակ դռների հետևից մարդիկ անմիջապես դուրս եկան՝ լաց լինելով և ուրախությունից ծիծաղելով։ Զելվագի Սրբերը երեք տարի կապ չէին ունեցել Եկեղեցու բարձրագույն ղեկավարների հետ, և այդ առավոտ նրանցից շատերը ծոմ էին պահում և աղոթում որևէ միսիոների կամ Եկեղեցու ղեկավարի այցելության համար: Մի քանի ժամվա ընթացքում մոտ հարյուր Սրբեր հավաքվեցին՝ լսելու առաքյալի խոսքը:
Երբ երեց Բենսոնը խոսում էր Սրբերի հետ, երկու զինված լեհ զինվորներ մտան հավաքատուն: Համայնքը վախից քարացավ, բայց առաքյալը նշան արեց զինվորներին, որ նստեն սենյակի առջևի մասում։ Իր ելույթում նա ընդգծեց ազատության կարևորությունը։ Զինվորներն ուշադրությամբ լսեցին, փակման երգի ժամանակ մնացին իրենց տեղերում և հեռացան առանց որևէ միջադեպի։ Այնուհետև, երեց Բենսոնը հանդիպեց ճյուղի նախագահին և սնունդ ու գումար թողեց Սրբերի համար՝ վստահեցնելով նրանց, որ ավելի շատ օգնություն կա, որը դեռ ճանապարհին է։3
Կարճ ժամանակ անց երեց Բենսոնը գրեց Առաջին Նախագահությունը: Նա քաջալերվեց՝ տեսնելով Եկեղեցու օգնությունը, որը հասնում էր Եվրոպայում գտնվող Սրբերին, բայց անհանգստանում էր այն դժվարություններից, որոնց բախվում էին Սրբերը:
«Գուցե Եկեղեցու բարօրության մեծ ծրագրի բազմաթիվ օգուտները այս և Եվրոպայի մեր մյուս Սրբերին երբեք հայտնի չեն լինի,- գրում է նա,- բայց շատ կյանքեր, անկասկած, խնայվել են, և մեր շատ նվիրված անդամների հավատքն ու քաջությունը մեծապես ամրապնդվել են»:4
Եկեղեցու անդամները Սելբոնգենում (Գերմանիա) (վերանվանվել է Զելվեգի (Լեհաստան) պատերազմից հետո) հավաքվում են իրենց հավաքատան մոտ 1930 թվականին: