Վերջին Օրերի Սրբերի ձայները

Գորովագութ ողորմություն 25 տարի անց

Մայք Քոլինզ, Կալիֆորնիա (ԱՄՆ)

Ես երախտապարտ եմ, որ Աստված օգտագործեց մի մոռացված նամակ՝ գործադրելու Իր գորովագութ ողորմություններից մեկը:

հայր և դուստր Նիագարայի ջրվեժի մոտ

Լուսանկարը տրամադրել է հեղինակը

Երբ ես դասավանդում էի վաղ առավոտյան սեմինարիայում Կալիֆորնիայի Էվրիկա քաղաքում (ԱՄՆ), խնդրեցի իմ ուսանողներին մտածել, թե ինչպիսին կլիներ իրենց ապագան 10 տարի անց: Հետո ես խնդրեցի նրանց նամակ գրել, որի մեջ կլինի ավետարանի մասին իրենց վկայությունը և այն ամենը, ինչով կցանկանային կիսվել իրենց ներկայիս ինքնության մասին: Ես նրանց ասացի, որ նամակները կուղարկեմ 10 տարի հետո:

Ժամանակն անցավ, և ես չհասցրի նամակներն ուղարկել: 25 տարի անց, մի օր իմ դուստրը՝ Հայդին, գտավ նամակները և հարցրեց դրանց մասին։ Երբ ես բացատրեցի, թե ինչ էի ծրագրել, նա փնտրեց իմ նախկին ուսանողների հասցեները՝ օգտագործելով սոցիալական կայքերի գործիքները:

մի ձեռքը ծրարներ է փոխանցում մյուս ձեռքին

Նկարը` Ալեքս Նաբաումի

Երբ նա ուղարկեց նամակները, մենք ստացանք հրաշալի պատասխաններ: Սեմինարիայի իմ նախկին ուսանողուհիներից մեկը գրել էր.

«Ես ցանկանում եմ, որ ձեր հայրն իմանա, որ նա հենց հիմա գտել է այդ նամակները մի պատճառով: Իմ 18-ամյա դուստրը մաքառումների մեջ է իր վկայության հետ և զգում է, որ «Վերջին Օրերի կատարյալ սուրբ աղջիկ» լինելն իր համար չէ: Նա իր զգացմունքներով չի կիսվում մեզ հետ: Մենք անցնում ենք դժվարությունների միջով»:

Իմ նախկին ուսանողուհին վրդովված էր որոշ մտքերից, որոնք նրա դուստրը վերջերս գրել էր մի բլոգում:

«Ես գիտեի, որ պետք է խոսեմ նրա հետ այդ մասին: Ինչպես միշտ, երբ մենք զրուցում էինք, նրա դեմքը քարացած էր և արհամարհական, և նա ոչինչ չէր ասում: Ես նրան հանձնեցի իմ նամակը և ասացի, որ ուզում եմ, որ նա կարդա այն:

Ես տեսա, որ նա մի քանի անգամ վերընթերցեց առաջին պարբերությունը: Ես գրել էի, որ չգիտեի՝ արդյոք ունեմ վկայություն, որ կատարյալ Վերջին Օրերի սուրբ լինելը ինձ համար չափազանց ծանր բեռ էր, և գուցե ինձ համար չէր:

Դուստրս սկսեց լաց լինել։ Ինձ պետք էր, որ նա իմանար, որ ես իսկապես հասկանում եմ իր մաքառումները: Առանց այդ նամակի նա երբեք չէր հավատա դրան։ Նա թողել է իր որոշ էմոցիոնալ խոչընդոտներն ու վերապահումները և այժմ ավելի պատրաստ է կիսվել իր զգացմունքներով ու մտքերով, և ես իսկապես զգում եմ, որ այս նամակը գորովագութ ողորմություն էր այդ պահին: Եթե ես այն ստանայի 10 տարի առաջ, գուցե դեն նետեի կամ կորցնեի։ Խնդրում եմ, շնորհակալություն հայտնեք ձեր հայրիկին, որ մեզ ստիպել է գրել այդ նամակները և դրանք սխալ տեղ է դրել այս տարիների ընթացքում: Ոչինչ պատահական չէ»։

Մեր սիրառատ Երկնային Հայրը հսկում է Իր բոլոր «ոչխարներին» և Իր սքանչելի ժամանակացույցին: Նա կարող է գորովագութ ողորմություններ և հրաշքներ գործել մեզանից յուրաքանչյուրի միջոցով, որպեսզի հետ բերի նրանց, ովքեր հեռացել են «հոտից»: