Na mijn bekering ‘besmet’ met de geest van Elia

Interview met Irene Versteegh, wijk Den Haag

Wat doe je voor de familiegeschiedenis in de wijk Den Haag?

Na de kerkdienst en lessen op de tweede en vierde zondag hebben we een familiegeschiedenisactiviteit. We helpen leden met het aanmaken van een FamilySearch-account met behulp van hun lidmaatschapsnummer en leggen de eerste stappen uit van het bouwen van een familiestamboom. Het is niet druk, maar dat geeft niet. Zo hebben we alle aandacht en tijd voor de mensen die van de activiteit gebruikmaken.

Het initiatief is begonnen door familiegeschiedeniszendelingen, het echtpaar Black, maar die zijn eind augustus 2023 weer vertrokken. Mijn man en ik zijn toen gevraagd om, in samenwerking met familiegeschiedenisconsulenten, de leiding over te nemen.

Hoe ben je bij familiegeschiedenis betrokken geraakt?

Sinds ik in 2008 bij de kerk kwam, dat was in Rotterdam. Ik werd vrijwel meteen als assistente gevraagd van de wijkconsulent familiegeschiedenis, Alie Vermeer, en was gelijk ‘besmet’ met de geest van Elia.

Is je man ook zo gepassioneerd over familiegeschiedenis?

Dat niet echt. Hij moet ook nog vaak dingen vragen aan me, maar omdat we beiden voor deze taak geroepen zijn, ondersteunt hij me en rijdt me overal naartoe als ik ergens wat moet uitleggen of helpen.

Is je man ook lid?

Ik ben mijn man, Jan-Willem Versteegh, later tegengekomen op een kerkactiviteit in Den Haag. Hij is vijf jaar ouder. Hij kwam geregeld naar de kerk, want een goede vriend van hem was lid. Uiteindelijk heeft hij zich laten dopen en in 2015 zijn wij in de tempel getrouwd.

Hoe ben jij lid geworden?

Ik was op een dag thuis van werk omdat ik een vrije dag had genomen om de elektricien of zo binnen te laten. Ik dacht dat hij het was toen er werd aangebeld, maar er stonden twee jonge dames voor de deur. Ze vertelden wat over de kerk, wat ze deden en of ze met me konden praten.

‘Doe maar niet!’ riep ik. Maar ze zeiden nog een paar dingen die me over de streep trokken. Ik had toch niets te doen en heb ze dus maar binnengelaten voor een gesprek. ‘Nou vooruit … kom maar boven!’ riep ik. Dat was in april 2008 en vijf maanden later ben ik gedoopt, op 50-jarige leeftijd.

Was je al gelovig?

Niet echt. Ik ben thuis niet gelovig opgevoed, maar ik heb wel op een christelijke school gezeten en dus wat Bijbelverhalen meegekregen. Pas toen ik in verwachting was van mijn zoon in 1987 begon ik over die dingen na te denken. Het is denk ik toch het gevoel dat je leven schept dat me raakte. Ben daardoor aan het filosoferen geslagen. Ik bezocht geen kerken, maar ging wel een beetje grasduinen op internet. Ik was nieuwsgierig naar wat er allemaal was en ik wist wat ik niet wilde. Ik wilde geen al te extreme toestanden.

En wat vond je van het Boek van Mormon?

Het Boek van Mormon was wel taaie kost, ondanks dat ik een lezer ben. Die oorlogen en alle details en verhalen eromheen vond ik lastig. Maar sommige stukken zoals Christus die in 3 Nephi aan de Nephieten verschijnt, waren weer heel mooi.

Wat sprak je het meest aan in het onderwijs van de zendelingen?

Het heilsplan sprak me erg aan. Meerdere hemelen voelt toch echt prettiger aan dan één hemel en één hel. Ik vond het heel mooi om te horen dat alle mensen een kans op een hemelse heerlijkheid krijgen waar ze op hun plek zijn. Dat gaf me een liefdevoller beeld van God. En ik genoot echt van mijn leerkracht Evangeliebeginselen, Micha Vermeer (zoon van Alie Vermeer, van wie ik de assistent-familiegeschiedenis was). Bij zijn lessen hing ik aan zijn lippen. Hij kon het zo ontzettend goed uitleggen. Van hem heb ik ook heel veel geleerd.