Lekcja 20. Materiał przygotowawczy: Znajdowanie swojego miejsca w owczarni Dobrego Pasterza
„Lekcja 20. Materiał przygotowawczy: Znajdowanie swojego miejsca w owczarni Dobrego Pasterza”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia: Materiały dla nauczyciela (2023)
„Lekcja 20. Materiał przygotowawczy”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela
Obraz
Pan jest pasterzem moim — Simon Dewey
Lekcja 20. Materiał przygotowawczy
Znajdowanie swojego miejsca w owczarni Dobrego Pasterza
Kiedy czujecie się samotni, zagubieni, smutni lub zapomniani, gdzie zwracacie się po pocieszenie? Starszy Gary E. Stevenson z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: „Znajduję trwały pokój, który wynika z wiedzy, że ‘Pan jest pasterzem moim’ [Ks. Psalmów 23:1; wyróżnienie dodane] i że zna nas wszystkich i troszczy się o nas” („Pasterze dusz”, Liahona, listopad 2018, str. 111). Podczas studiowania zastanów się, w jaki sposób możesz odnaleźć „trwały pokój”, dowiedziawszy się, że Dobry Pasterz darzy cię osobistą i trwałą miłością.
Rozdział 1.
Skąd mogę wiedzieć, że Dobry Pasterz troszczy się o mnie?
W czasach biblijnych prawdziwy pasterz kochał swoje owce i troszczył się o nie. Każda owca była policzona i miała imię. Pasterz codziennie prowadził owce na wypas i do wody. Kiedy owce błądziły, pasterz ich szukał. Nocą owce umieszczano w ochronnej zagrodzie zwanej owczarnią. Pasterz leżał w wejściu do owczarni, aby chronić owce przed drapieżnikami.
Dla porównania, najemnik czuwał nad stadem owiec tylko dlatego, że otrzymywał za to zapłatę. Nie kochał ich. W razie niebezpieczeństwa najemnik porzucał owce (zob. Ew. Jana 10:12–13).
Opierając się na tej głębokiej metaforze, Jezus nauczał, że jest Dobrym Pasterzem.
Kiedy Jezus Chrystus ukazał się Lamanitom i Nefitom po Swoim Zmartwychwstaniu, powiedział im, że ma „inne owce”, o których mówił ludziom w Jerozolimie (III Nefi 15:21). Wyjaśnił, że istnieją jeszcze „inne owce”, które również Go usłyszą i zobaczą (zob. III Nefi 16:1–3). Zbawiciel oświadczył: „Znam moje owce i są one zliczone” (III Nefi 18:31).
Miłość Dobrego Pasterza do Jego owiec jest pięknie nauczana w Ks. Psalmów 23. Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: „Ten uwielbiany psalm przypomina nam, że Bóg zawsze jest Bogiem poszczególnych osób i że Jego troska jest niezmiernie osobista” (For Times of Trouble [2012], str. 206).
Obraz
ikona, studiowanie
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Ks. Psalmów 23:1–4 i odszukaj, w jaki sposób Dobry Pasterz pragnie troszczyć się o ciebie i twoich bliskich.
Obraz
ikona, rozważanie
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób Dobry Pasterz okazuje ci Swoją opiekę i troskę? Rozważając Jego miłość, możesz przeczytać lub wysłuchać hymn „Pan jest mym Pasterzem” (Hymny, nr 53) albo obejrzeć film pt. „Good Shepherd” [Dobry Pasterz] (3:04).
Rozdział 2.
W jaki sposób mogę pomagać w pracy Dobrego Pasterza?
Z pewnością Apostołowie musieli czuć się osamotnieni po tym, jak Pasterz ich opuścił i wstąpił do nieba. Możesz wyobrazić sobie ich zdziwienie i radość, kiedy zobaczyli Go ponownie na brzegu, gdy łowili ryby. Kiedy dotarli na ląd, zjedli z Nim posiłek. Wtedy Jezus zapytał Piotra trzy razy, czy Go kocha. Za każdym razem Piotr odpowiadał: tak. I za każdym razem Pan nakazywał Piotrowi paść Jego owieczki (zob. Ew. Jana 21:15–17). Aby poznać pełną historię związaną z doświadczeniem Piotra, możesz obejrzeć film pt. „Feed My Sheep” [Paś owieczki moje] (5:45).
Prezydent Bonnie H. Cordon, Generalna Prezydent Organizacji Młodych Kobiet, tak wypowiedziała się o tym doświadczeniu:
Obraz
Prezydent Bonnie H. Cordon
Troszcząc się o Swoje owce, Zbawiciel pragnął, aby Piotr czynił to, co On sam by czynił, gdyby tam był. Poprosił Piotra, aby stał się pasterzem.
Prezydent Russell M. Nelson dał nam podobne zaproszenie, abyśmy poprzez posługę paśli owce Ojca w bardziej święty sposób [zob. Russell M. Nelson, „Posługa”, Liahona, maj 2018, str. 100].
Aby otwarcie przyjąć to zaproszenie, musimy ukształtować swe serce pasterza i zrozumieć potrzeby owiec Pana. W jaki sposób mamy stać się pasterzami, których Pan potrzebuje?
Odpowiedź brzmi tak samo, jak na wszystkie pytania — możemy zwracać się do naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa — Dobrego Pasterza. („Stawanie się pasterzem”, Liahona, listopad 2018, str. 74–75).
Pewnego razu podczas doczesnej posługi Zbawiciela żydowscy przywódcy religijni krytykowali Jezusa za spożywanie posiłków z grzesznikami. W odpowiedzi podał On przypowieść o zagubionej owcy.
Obraz
ikona, studiowanie
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj Ew. Łukasza 15:4–7 i wyszukaj, czego ta przypowieść może nauczyć cię o kształtowaniu serca pasterza.
Bracia i siostry, nasze największe wyzwania i największa satysfakcja mogą przyjść wtedy, gdy pełnimy posługę wobec zagubionych owiec. Członkowie Kościoła z Księgi Mormona „czuwali […] nad swym ludem i wzmacniali go w prawości” [Ks. Mosjasza 23:18]. Możemy podążać za ich przykładem i pamiętać, że posługa ma być „[prowadzona] przez Ducha, [elastyczna] i [dopasowana] do potrzeb każdego członka” [„Posługa we wzmocnionych kworach Kapłaństwa Melchizedeka i Stowarzyszeniach Pomocy”, strona internetowa ministering.ChurchofJesusChrist.org]. („Pasterze dusz”, Liahona, listopad 2018, str. 112)
Obraz
ikona, zapisywanie
Zapisz swoje przemyślenia
Pomyśl o kimś, kogo znasz, kto może czuć się zraniony, samotny, smutny lub kto oddalił się od stada Dobrego Pasterza. Co możesz zrobić, aby wyciągnąć rękę do tej osoby, mając serce pasterza?
Rozdział 3.
Co powinienem zrobić, jeśli nie czuję, że należę do owczarni Dobrego Pasterza?
Mogą być sytuacje, kiedy ktoś, kogo znasz, czuje, że nie pasuje do „szablonu” świętego w dniach ostatnich lub czuje, że nie przynależy do kościoła. (Możesz nawet postrzegać siebie w tej kategorii). Niektórzy czują się tak, ponieważ są nowymi członkami, czują się zakłopotani wcześniejszymi wyborami, ubierają się lub różnią wyglądem od innych, zmagają się z problemami finansowymi lub rodzinnymi, martwią się, że ich świadectwo słabnie, mają problemy ze zdrowiem psychicznym, doświadczają pociągu do osób tej samej płci lub są nieśmiali, mniej aktywni albo stanowią mniejszość rasową.
Jeśli czujesz się marginalizowany, wykluczony, osądzany lub ignorowany, zwróć się do Zbawiciela z prośbą o zapewnienie, że jesteś dla Niego cenny i że On pragnie, abyś był częścią Jego owczarni (zob. Doktryna i Przymierza 18:10; Ks. Almy 31:35; Ks. Izajasza 43:4). Nefi nauczał, że Zbawiciel „zaprasza wszystkich, aby przyszli do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego — czarnoskórym czy białym, niewolnikom czy wolnym, mężczyznom czy kobietom […]; wszyscy są Bogu jednakowi” (II Ks. Nefiego 26:33).
Siostra Sharon Eubank, doradczyni w Generalnym Prezydium Stowarzyszenia Pomocy, kieruje nas ku Zbawicielowi, kiedy „nie czujemy się akceptowani czy mile widziani”:
Obraz
Siostra Sharon Eubank
W Nowym Testamencie ukazany jest ogromy wysiłek, jaki włożył Jezus w to, aby pomagać wszystkim ludziom: trędowatym, poborcom, dzieciom, Galilejczykom, nierządnicom, kobietom, faryzeuszom, grzesznikom, Samarytanom, wdowom, rzymskim żołnierzom, cudzołożnikom i nieczystym. Niemal w każdej sytuacji pomagał komuś, kto nie wyglądał na typowego członka społeczeństwa. („Chrystus: Światłość, która świeci w ciemności”, Liahona, maj 2019, str. 74)
Kiedy myślisz o swoim miejscu w owczarni Dobrego Pasterza, przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów lub obejrzyj film pt. „Is There a Place for Me?” [Czy jest dla mnie miejsce?] (3:59) ze Starszym D. Toddem Christoffersonem z Kworum Dwunastu Apostołów.
Obraz
Starszy Robert D. Hales
„Należymy do społeczności świętych, potrzebujemy się nawzajem i pracujemy nad osiągnięciem tego samego celu. Na podstawie dzielących nas różnic każdy mógłby odizolować się od naszej rodziny w okręgu […]. Jednakże nie możemy zamykać się lub izolować przed stojącymi przed nami szansami z powodu różnic, jakie w sobie dostrzegamy. Zamiast tego dzielmy się naszymi darami i talentami z innymi osobami, przynosząc im jasną nadzieję oraz radość, a czyniąc to, wzmacniajmy nasze własne duchy. („Belonging to a Ward Family” [Przynależność do rodziny okręgu], Ensign, marzec 1996, str. 16)
