Hoofdstuk 12

De sabbat is een heilige dag

Wij hebben de opdracht gekregen om de sabbat te heiligen.¹

Uit het leven van John Taylor

Zoals in het vorige hoofdstuk vermeld, vertrokken de ouderlingen John Taylor en Parley P. Pratt in juni 1847 met meer dan vijftienhonderd heiligen vanuit Winter Quarters naar de Salt Lake Valley. Over het begin van deze reis heeft ouderling B. H. Roberts het volgende geschreven:

‘Het was al laat in het jaar voor een dergelijke expeditie. Het was te laat voor hen om gewassen te zaaien, ook als zij ruim voor de Rocky Mountains zouden stilhouden. Ze hadden nauwelijks genoeg proviand om anderhalf jaar in leven te blijven, en als hun eerste oogst zou mislukken, zouden ze van de honger omkomen, want ze bevonden zich 1600 tot 2400 kilometer van de dichtstbijzijnde plaats bevinden waar voedsel te krijgen was. (…)

‘Alles van hen lag op het altaar, waaronder hun vrouw en kinderen, die in hun ontberingen en lot moesten delen. Zij kenden hun bestemming niet, ze riskeerden alles met deze enkele reis, vanwaar er geen weg terug meer was. Als ze er niet in slaagden een geschikte plek te vinden om dat eerste jaar gewassen te telen, zou men geen proviand meer bij hen kunnen krijgen, noch zouden zij ooit bij proviand kunnen komen. Ze moesten slagen, anders zouden ze omkomen in de wildernis die ze hadden opgezocht.’

Ondanks deze moeilijke omstandigheden en de noodzaak om vóór de winter in de Salt Lake Valley te arriveren, hielden ze iedere zondag stil om de sabbat te heiligen. Ouderling Roberts: ‘Zondag was een rustdag. Er werden in ieder kamp erediensten gehouden en de stilte van de uitgestrekte wildernis werd verbroken door de heiligen die de lofzangen van Zion zongen.’ Op 5 oktober 1847 kwamen de groepen van Taylor en Pratt veilig in de Salt Lake Valley aan, waarna ze zich op de winter begonnen voor te bereiden.²

Voor president Taylor was de sabbat een dag van aanbidding, rust en overpeinzing. Hij moedigde de heiligen aan om ‘de sabbat te heiligen, die te gebruiken als een rustdag, een dag om samen te komen, sacramenten op te offeren en naar het levende woord te luisteren, en aldus de geboden te onderhouden en uw kinderen een goed voorbeeld te stellen.’³

Leringen van John Taylor

De sabbat is een dag om God met geheel ons hart te aanbidden.

De besten van ons zijn nog niet goed genoeg; wij moeten allemaal beter ons best doen en meer van het leven genieten, vaker de Geest van de Heer bij ons thuis en in ons hart hebben, en ons meer inzetten voor het welzijn van de mensen met wie wij in contact komen. De Heer dienen is een van de grote doelen van ons bestaan; en ik waardeer het dat wij het grote voorrecht genieten om God op de sabbat te aanbidden. En als we bij elkaar komen om God te aanbidden, dan hoop ik dat we dat met heel ons hart doen. Ik vind het ongepast als ik andere mensen over wereldlijke zaken hoor praten; dit zijn de momenten, meer dan alle andere misschien, dat we met onze gevoelens en genegenheden tot God dienen te naderen. Als we God in gezangen loven, laten we dat dan in de juiste geest doen; als we bidden, laat elke ziel dan tot gebed geneigd zijn, met geheel ons hart, opdat wij door onze eensgezindheid verenigd mogen worden en onze gebeden God mogen bereiken, want zijn Geest doordringt alles en is altijd aanwezig als de goede en getrouwe heiligen bij elkaar komen.

Ik zal u vertellen hoe ik me op een sabbatmorgen voel. Ik begrijp dat dit een dag is om de almachtige God te aanbidden: daarom moet ik zelf God aanbidden, en erop toezien dat mijn gezinsleden met hetzelfde bezig zijn. Want wij hebben het gebod gekregen om de sabbat te heiligen en van al ons werk uit te rusten, net als God deed toen Hij de aarde had geschapen, waarop wij ons bevinden. Hij heeft ons zes dagen gegeven om de verschillende werkzaamheden en taken te verrichten, en als we de sabbat willen heiligen, laten we het dan zo doen dat het aanvaardbaar in de ogen van God onze Vader is, en ons die dag aan Hem toewijden en onze gevoelens en onze genegenheden tot Hem richten. En dan, de ouderlingen van Israël zijn deze dag over de hele aarde bezig om de beginselen van het eeuwig heil te verkondigen, en daarom wil ik voor hen bidden, en ook voor de zendelingen die zich in dit land onder de heiligen bevinden, alsmede voor wie spreken, en voor wie in dit land en andere landen de leiding hebben in de gemeenten van de heiligen, dat heel Israël, daar dit de dag is om God te aanbidden, de leiding en invloed van de Geest van de levende God mag voelen, en dat in het bijzonder de sprekers onder de goddelijke invloed van de Heilige Geest staan en in de verschillende samenkomsten de woorden van het eeuwige leven presenteren.⁴

De sabbat is een dag om onder invloed van de Geest onderwijs te geven en te ontvangen.

Het is aangenaam voor de heiligen om bij elkaar te komen en omgang met elkaar te hebben, naar de levende woorden te luisteren en na te denken over onze positie jegens God, zijn kerk en zijn koninkrijk, alsmede om hun eigen gevoelens onder de loep te nemen en er met behulp van de Heilige Geest achter te komen hoe hun relatie is met hun hemelse Vader, of zij hun taken naar behoren uitvoeren en of zij het woord, de wil en de wet van God vervullen.⁵

Als wij (…) zijn vergaderd, mogen we de leiding en de zegeningen van God verwachten, van wie, zo leren ons de Schriften, ’iedere gave, die goed, en elk geschenk, dat volmaakt is, daalt van boven neder.’ Er staat ook dat bij de Vader ‘geen verandering is of zweem van ommekeer.’ [Zie Jakobus 1:17.] In onze samenkomsten moeten sprekers en luisteraars onder invloed en leiding van de Heer, de Bron van licht, staan. Van alle mensen onder de hemel beseffen wij, heiligen der laatste dagen, voortdurend hoe belangrijk het is om ons op God te verlaten; ik ben van mening dat welke kennis er ook wordt overgebracht, hoe briljant de toespraak ook is en hoe opbouwend de behandelde beginselen ook zijn, het de toehoorders niet tot nut zal zijn, tenzij ze de leiding en inspiratie van God voelen.⁶

Er is niemand op aarde, en er heeft nooit iemand geleefd, die in staat is geweest om de beginselen van God te verkondigen, tenzij hij zich eerst heeft laten onderrichten, instrueren en leiden door de geest van openbaring van de Almachtige. En mensen zijn niet in staat om ware kennis te ontvangen en een juist oordeel te vellen met betrekking tot de heilige beginselen van het eeuwige leven, tenzij ze zich laten leiden door diezelfde Geest. En daarom bevinden alle sprekers en luisteraars zich in de handen van de Almachtige.⁷

We komen als intelligente personen bij elkaar, vol verlangen om iets te begrijpen van onze gezamenlijk afkomst, ons huidige bestaan en onze bestemming. We komen bij elkaar om iets over onze hemelse Vader te weten te komen, over zijn goddelijke handelswijze met de mens, over zijn richtlijnen en plannen voor ons en over het doel van onze schepping; en om, zo mogelijk, iets te weten te komen over de wereld die hierna komt. Dat zijn een aantal zaken die we graag zouden willen weten, begrijpen en ontdekken.⁸

Ik weet geen andere manier om onderricht te krijgen, instructie te ontvangen, en onze ware positie te leren kennen dan onder de invloed van de Geest van de levende God. Iemand kan onder invloed van de Geest van God spreken, maar er is ook een deel van die Geest in de luisteraars nodig, zodat zij goed begrijpen hoe belangrijk de woorden zijn die ze horen. Daarom hebben de Heer en zijn heiligen altijd zoveel moeite om de mensen bepaalde zaken duidelijk te maken die belangrijk voor hen zijn. We vinden allemaal dat het goed zou zijn om door God onderricht te worden. Ik veronderstel dat de wereld dat over het algemeen een grote zegen zou vinden. Maar dan gaan ze zich afvragen of de leringen al dan niet van God afkomstig zijn. Hoe kunnen ze dat te weten komen? Ik ken geen andere manier dan die welke in de Schriften staat vermeld: ‘Het is de geest in de stervelingen en de adem des Almachtigen, die hun inzicht geeft’ (Job 32:8). En in het Nieuwe Testament staat: ‘Zo weet ook niemand, wat in God is, dan de Geest Gods.’ [Zie 1 Korintiërs 2:11.] Daarom zijn alle wijsheid, alle kennis, alle redenatie, alle filosofie en alle argumentatie die de mens kan worden bijgebracht, nutteloos als hij niet is voorbereid om die kennis te ontvangen – voorbereid door de Geest van de Heer, dezelfde Geest die kennis overbrengt.⁹

We nemen op de sabbat aan het avondmaal deel ter gedachtenis aan Jezus Christus.

Het lijkt erop dat de komst van de Heiland in de wereld, zijn lijden, dood, opstanding en hemelvaart tot de positie die Hij in de eeuwige wereld bij zijn Vader inneemt, nauw samenhangt met ons belang en geluk; vandaar dit herdenkingsritueel waar we iedere sabbat aan deelnemen. Dit avondmaal is de vervulling van het verzoek van Jezus Christus aan zijn discipelen. ‘Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt’ (1 Korintiërs 11:26). Geloof in deze verordening houdt noodzakelijkerwijs in dat wij geloven in Jezus Christus, dat Hij de Eniggeborene van de Vader is, dat Hij vanuit de hemel op aarde is gekomen om een bepaalde opdracht van God te vervullen: het eeuwig heil en de verhoging van de mens zeker stellen. Dit alles hangt nauw samen met ons welzijn en geluk, hier en later. Als de dood van Jezus Christus niet noodzakelijk was geweest, had die niet plaatsgevonden. En uit het feit dat de mens door deze ceremonie steeds aan die gebeurtenis wordt herinnerd, blijkt wel hoe belangrijk die is.¹⁰

We zijn bij elkaar gekomen om aan het avondmaal deel te nemen, en we moeten proberen onze gevoelens en gedachten daarop te concentreren. Want als wij aan het avondmaal deelnemen, gedenken wij niet alleen de dood en het lijden van onze Heer en Heiland, Jezus Christus, maar kijken we ook uit naar zijn wederkomst. Dan zullen we Hem ontmoeten en in het koninkrijk van God brood met Hem eten. [Zie Lucas 14:15; Matteüs 26:29.] Als wij op deze wijze bijeen zijn, mogen we de leiding en de zegeningen van God verwachten.¹¹

Vroegere volgelingen van God, in wier hart de vlam van inspiratie brandde, keken uit naar dat gedenkwaardige moment dat het Lam, dat sedert de grondlegging van de wereld was geslacht, Zichzelf als offer zou aanbieden, en wij kijken op diezelfde gebeurtenis terug. Iedere sabbat breken we en eten we gezamenlijk het brood, en we drinken water, en we doen dat om het gebroken lichaam en het vergoten bloed van onze Heer en Heiland, Jezus Christus, indachtig te zijn; en dat zullen we blijven doen tot aan zijn wederkomst. En als Hij terugkomt, verwachten de heiligen der laatste dagen dat zij bij de groep begunstigden zullen horen die met Hem aan zijn eigen tafel in het koninkrijk van onze Vader zullen eten. Dat verwacht ik net zo zeer als dat ik vanavond verwacht te eten.¹²

We moeten oppassen dat we niet tot ons eigen veroordeling van deze symbolen [van het avondmaal] nemen. Hebt u ooit onenigheid met uw broeder, kwetst u andermans gevoelens, spreekt u onvriendelijk over elkaar of doet u iets anders wat niet goed is? En komt u dan bij elkaar, in plechtige bespotting voor God, en eet u verdoemenis tot uw ziel? We moeten voorzichtig omgaan met deze zaken; en we moeten begrijpen dat we, wanneer we onze offers naar het altaar brengen en ons daar herinneren dat we onenigheid met onze broeder hebben, eerst naar hem moeten toegaan en het moeten goedmaken voordat we ons offer brengen. [Zie Matteüs 5:23–24.] Kom niet schijnheilig, maar kom met reine handen en een zuiver hart, zodat u kunt zeggen: ‘O God, doorvors me, beproef me en toets me, en als er enige goddeloosheid in me is, laat dat dan verdwijnen, laat me uw ware vertegenwoordiger op aarde zijn, laat me van de Geest proeven die in Christus is, en laat me met die Geest op aarde leven. Dan kan ik Hem met mijn broeders bij zijn wederkomst ontmoeten, met reine handen en een zuiver hart.’¹³

Om de zegeningen van God te ontvangen, moeten we meer doen dan alleen onze bijeenkomsten bij wonen en aan het avondmaal deelnemen.

Te veel leden laten zich veel aan de wereld gelegen liggen. Kan de wereld u het licht geven dat u hebt ontvangen, het evangelie en de hoop uit de hemel die u hebt ontvangen, en het priesterschap dat u hebt ontvangen? Gaat u die zaken inruilen voor een bord linzen, en u rondwentelen in de vuiligheid, verdorvenheid, goddeloosheid en platvloersheid die in de wereld heersen? Waarom zijn we op aarde gekomen? Om God te aanbidden en zijn geboden te onderhouden. En hoe staan velen van ons ervoor? In veel gevallen vergeten we de glorierijke hoop van onze roeping, geven we toe aan dwaasheden, grillen, zwaktes en goddeloosheid, en laten ons min of meer leiden door hebzucht, dronkenschap, sabbatschending en allerlei soorten kwaad. Ik zie soms dat ouderlingen van Israël ladingen hout en balen hooi op de sabbat binnenhalen. Waarom? Het is een grote schande in de ogen van God, heilige engelen en alle andere intelligente wezens. (…) Wat vindt u van een ouderling die liegt, een hogepriester die vloekt, een van de zeventigen die de sabbat niet heiligt of een heilige die hebzuchtig is? De ziel van dergelijke mensen moet geïnspireerd worden door het licht van openbaring, en zij moeten levende getuigen zijn, een epistel dat iedereen kent en leest! Denkt u dat u uw godsdienst kunt naleven, de Geest van God bij u hebben en het eeuwige leven ontvangen als u dergelijke dingen doet? Absoluut niet.¹⁴

Het is gebruikelijk voor de mensen in de wereld waaruit wij zijn vergaderd, om op zondag over geestelijke onderwerpen te praten, hun zondagse kleding te dragen en naar de kerk te gaan; en dan op maandag hun godsdienst met die kleren in de kast te hangen, om er pas weer de volgende zondag naar om te kijken. (…) Hoe dwaas de mens die God niet in alles erkent, die God en zijn godsdienst terzijde legt en op zijn eigen oordeel en intelligentie vertrouwt.¹⁵

Er is iets dat verder gaat dan wij soms denken, en dat is dat het tot niets leidt als we beweren dat we volgelingen van de Heer zijn, als we beweren dat we het evangelie hebben ontvangen en ons erdoor laten leiden, tenzij we onze klederen hebben gewassen en ze in het bloed van het Lam wit hebben gemaakt. Het is niet voldoende om met het Zion van God verenigd te zijn, want het Zion van God moet bestaan uit mensen die zuiver van hart zijn, rein leven en vlekkeloos voor God staan, en daar moeten we wel naartoe werken. Zover zijn we nog niet, maar we moeten er wel toe komen voordat we heerlijkheid en verhoging kunnen beërven; een schijn van godsvrucht is slechts weinig waard, want wie de wil van zijn heer kent en die niet doet, zal vele slagen ontvangen. [Zie Lucas 12:47.] ‘Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is’ [Matteüs 7:21]. Dit zijn leerstellingen van het evangelie zoals ik ze begrijp. Het is niet voldoende om het evangelie te aanvaarden, in het land Zion bijeen te komen, met het volk van God om te gaan, de kerkdiensten bij te wonen, aan het avondmaal deel te nemen en zonder al te veel moeilijkheden door het leven te gaan; want als ons hart niet op de juiste plaats zit, als we niet rein van hart voor God staan, als we geen zuiver hart en geweten hebben, God niet vrezen en zijn geboden niet onderhouden, zullen we, tenzij we ons bekeren, niet kunnen deelnemen aan de zegeningen die Hij heeft beloofd, en waarvan de profeten hebben getuigd.¹⁶

Het is onze taak om een heilige te zijn. En om daaraan te kunnen voldoen, hebben wij de plicht de beginselen deugd, waarheid, integriteit, heiligheid, reinheid en eerzaamheid na te leven, zodat we altijd bij de almachtige God in de gunst zullen staan; opdat zijn zegen op ons zal rusten en Hij bij ons zal zijn, opdat we de vrede van God in ons hart zullen hebben; (…) en opdat we, als volk, door Hem beschermd zullen worden.¹⁷

Ideeën voor studie en bespreking

Welke zegeningen kunnen zoal voortvloeien uit getrouwe sabbatheiliging? (Zie ook LV 59:9–13.) Hoe bent u door het heiligen van de sabbat gezegend?
Hoe kunt u God op de sabbat beter aanbidden? Wat kunt u, voordat de kerkdienst begint, zoal doen om beter op de Heilige Geest afgestemd te zijn?
Wat kunnen ouders en grootouders doen om hun kinderen en kleinkinderen ertoe aan te zetten om de sabbat te heiligen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de sabbat voor ons gezin verschilt van de andere dagen? Hoe kunnen we ons gezin door het heiligen van de sabbat versterken en tegen de wereld beschermen?
Waarom is het belangrijk om op zondag door toedoen van de Geest te leren? Hoe kunt u als leerkracht of leerling op de sabbat ervoor zorgen dat u de invloed van de Heilige Geest voelt?
Welke verbonden sluiten we als we aan het avondmaal deelnemen? (Zie ook Moroni 4–5 of LV 20:76–79.) Wat hebben deze verbonden met onze doopverbonden te maken? (Zie ook Mosiah 18:7–10.)
Waarom is het belangrijk dat wij geregeld aan het avondmaal deelnemen? Hoe kunt u zich dichter bij de Heiland voelen als u aan het avondmaal deelneemt?
Wat is het verschil tussen alleen de kerkdienst bij wonen en de sabbat oprecht heiligen? Hoe kunt u de geest van de sabbat doordeweeks behouden?

Relevante teksten: Exodus 20:8–11; Jesaja 58:13–14; Matteüs 12:10–13; 3 Nephi 18:1–12; LV 27:1–14; 59:9–20