Το μεγάλο σχέδιο σωτηρίας

«Το μεγάλο σχέδιο σωτηρίας είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής από εμάς και να θεωρηθεί ως ένα από τα καλύτερα δώρα των ουρανών προς τους ανθρώπους».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Τον Σεπτέμβριο του 1831, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ και η οικογένειά του μετακόμισαν 48 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Κίρτλαντ, στο Χάιραμ του Οχάιο, όπου έζησαν ένα χρόνο περίπου στην κατοικία του Τζων και της Άλις (γνωστής, επίσης, ως Έλσα) Τζόνσον. Στην κατοικία αυτή, ο Προφήτης ολοκλήρωσε ένα μεγάλο μέρος του έργου του, Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ της Βίβλου.

Το αξιόλογο αυτό έργο, το οποίο ο Προφήτης ονόμαζε «κλάδος της κλήσης μου»¹, συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόησή μας του σχεδίου σωτηρίας. Ο Προφήτης ξεκίνησε αυτό το έργο τον Ιούνιο του 1830, όταν ο Κύριος του έδωσε εντολή να αρχίσει μια εμπνευσμένη αναθεώρηση της έκδοσης Βασιλέως Ιακώβου της Βίβλου. Ο Προφήτης γνώριζε από καιρό ότι η Βίβλος δεν υπήρξε πάντοτε σαφής σε ορισμένα σημαντικά θέματα. Είχε παρατηρήσει ότι ο Μορόνι παρέθεσε κάποια εδάφια της Βίβλου σε αυτόν «με μια μικρή παραλλαγή από το πώς είναι γραμμένο στη Βίβλο μας» (Τζόζεφ Σμιθ-Ιστορία 1:36). Ενώ μετέφραζε το Νεφί Α’ 13:23–29, έμαθε ότι πολλά «τμήματα τα οποία είναι απλά και πάρα πολύ πολύτιμα» είχαν αφαιρεθεί από τη Βίβλο, συμπεριλαμβανομένων «πολλ[ών] διαθηκ[ών] του Κυρίου» (Νεφί Α’ 13:26).

Αργότερα ο Προφήτης είπε: «Πιστεύω στη Βίβλο όπως γράφτηκε από την γραφίδα των αρχικών συγγραφέων. Αδαείς μεταφραστές, απρόσεκτοι γραφείς ή δόλιοι και διεφθαρμένοι ιερείς διέπραξαν πολλά λάθη. …Προσέξτε το [Προς Εβραίους 6:1] για να δείτε τις αντιφάσεις: ‘Γι’ αυτό, αφού αφήσουμε την αρχική διδασκαλία του Χριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα’. Αν ένας άνθρωπος αφήσει την αρχική διδασκαλία της διδαχής του Χριστού, πώς μπορεί να σωθεί ως προς την αρχική διδασκαλία; Αυτό αποτελεί αντίφαση. Δεν το πιστεύω. Θα το αποδώσω όπως θα έπρεπε να είναι: ‘Γι’ αυτό, χωρίς να αφήσουμε την αρχική διδασκαλία του Χριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα’»².

Κατά την καθοδήγηση του Πνεύματος, ο Τζόζεφ δαπάνησε τρία περίπου χρόνια εξετάζοντας τη Βίβλο, κάνοντας χιλιάδες διορθώσεις στο κείμενο και αποκαθιστώντας πληροφορίες οι οποίες είχαν χαθεί. Αυτή η αποκατεστημένη πληροφόρηση ρίχνει θαυμαστό φως σε πολλές διδαχές, οι οποίες δεν παρουσιάζονται με σαφήνεια στη Βίβλο, όπως υπάρχει σήμερα. Αυτές οι εμπνευσμένες αναθεωρήσεις στο κείμενο της Βίβλου είναι γνωστές ως Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ της Βίβλου. Εκατοντάδες εδάφια από τη Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ της Βίβλου περιλαμβάνονται τώρα στην έκδοση Βασιλέως Ιακώβου της Βίβλου, των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Η μετάφραση της Βίβλου από τον Προφήτη, ήταν ένα σημαντικό μέρος της δικής του πνευματικής μόρφωσης και της αποκατάστασης της αλήθειας του ευαγγελίου, που ερχόταν στο φως. Καθώς αναθεωρούσε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, λάμβανε συχνά αποκαλύψεις οι οποίες διασαφήνιζαν ή επεξέτειναν το νόημα βιβλικών εδαφίων. Με αυτόν τον τρόπο ο Προφήτης έλαβε πολλές διδαχές από τον Κύριο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων οι οποίες βρίσκονται τώρα στο Διδαχή και Διαθήκες 74, 76, 77, 86 και 91 και σε παραγράφους πολλών άλλων τμημάτων του Διδαχή και Διαθήκες.

Όταν ο Προφήτης άρχισε για πρώτη φορά τη μετάφρασή του της Βίβλου, τον Ιούνιο του 1830, ο Κύριος αποκάλυψε σε αυτόν ένα μακροσκελές εδάφιο από τα κείμενα του Μωυσή. Αυτό το εδάφιο έγινε το κεφάλαιο 1 του βιβλίου του Μωυσή στο Πολύτιμο Μαργαριτάρι. Καταγράφεται ένα όραμα όπου ο Μωυσής είδε και συνομίλησε με τον Θεό – ένα όραμα τόσο σημαντικό, ώστε ο Τζόζεφ Σμιθ το αποκάλεσε «πολύτιμο κομμάτι» και «εφόδιο δύναμης»³. Σε αυτό το όραμα, ο Θεός δίδαξε στον Μωυσή το θεμελιώδη σκοπό του μεγάλου σχεδίου της σωτηρίας:

«Και ο Κύριος ο Θεός μίλησε στο Μωυσή, και είπε: …Γιατί ιδές, τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου – να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου» (Μωυσή 1:37, 39).

Οι διδαχές, οι διατάξεις και οι υποσχέσεις οι οποίες συνιστούν το σχέδιο σωτηρίας, αποκαλύφθηκαν στη γη ετούτες τις τελευταίες ημέρες μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Ως άνθρωπος, ο οποίος κατανοούσε ξεκάθαρα τη σπουδαιότητα αυτού του σχεδίου, ο Προφήτης διακήρυξε: «Το μεγάλο σχέδιο σωτηρίας είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής από εμάς και να θεωρηθεί ως ένα από τα καλύτερα δώρα των ουρανών προς τους ανθρώπους»⁴.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Στην προγήινη ζωή ο Ιησούς Χριστός επιλέχθηκε να είναι ο Σωτήρας και εμείς επιλέξαμε να αποδεχτούμε το σχέδιο σωτηρίας.

«Κατά την πρώτη οργάνωση στους ουρανούς ήμασταν όλοι παρόντες και είδαμε να επιλέγεται και να διορίζεται ο Σωτήρας, να γίνεται το σχέδιο σωτηρίας και το επιδοκιμάσαμε»⁵.

«Ο Κύριος [είναι] ιερέας στον αιώνα σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ και ο κεχρισμένος Υιός του Θεού, πριν από τη θεμελίωση του κόσμου [βλέπε Ψαλμοί 110:4]»⁶.

«Η σωτηρία του Ιησού Χριστού κατεργάστηκε για όλους τους ανθρώπους, ώστε να θριαμβεύσει του διαβόλου …Όλοι θα δοκιμαστούν μέχρις ότου υπακούσουν στον ίδιο τον Χριστό.

»Η διαφωνία στους ουρανούς ήταν – ο Ιησούς είπε ότι θα υπάρξουν κάποιες ψυχές που δε θα σώζονταν. Και ο διάβολος είπε ότι θα τους έσωζε όλους και υπέβαλε τα σχέδιά του ενώπιον του μεγάλου συμβουλίου, το οποίο ψήφισε υπέρ του Ιησού Χριστού. Ο διάβολος, λοιπόν, επαναστάτησε εναντίον του Θεού και εκδιώχθηκε, μαζί με όλους όσοι τον ακολούθησαν»⁷.

Είμαστε αιώνιες υπάρξεις. Μπορούμε να προοδεύσουμε προς την υπερύψωση όταν ακολουθούμε τους νόμους του Θεού.

Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ έλαβε την ακόλουθη αποκάλυψη από τον Κύριο, τον Μάιο του 1833, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 93:29: «Ο άνθρωπος επίσης ήταν από την αρχή με το Θεό. Η διάνοια, δηλαδή το φως της αλήθειας, δεν πλάστηκε ούτε δημιουργήθηκε, ούτε πράγματι μπορεί». Τον Απρίλιο του 1844, ο Προφήτης δίδαξε: «Έχω ένα άλλο θέμα να σας αναφέρω, το οποίο έχει μελετηθεί για να υπερυψώσει τον άνθρωπο …Συνδέεται με το θέμα της ανάστασης των νεκρών – δηλαδή με την ψυχή, το νου του ανθρώπου, το αθάνατο πνεύμα. Πώς προήλθε; Όλοι οι λόγιοι και οι καθηγητές της θεολογίας λένε ότι ο Θεός την έπλασε κατά τη δημιουργία· όμως δεν είναι έτσι: αυτή καθαυτή η ιδέα μειώνει τον άνθρωπο κατά την εκτίμησή μου. Δεν πιστεύω τη διδαχή· γνωρίζω καλύτερα. Ακούστε το, σεις τα πέρατα της γης· διότι ο Θεός μου το είπε. Και αν δεν πιστεύετε εμένα, δεν θα κάνει να μην έχει η αλήθεια αποτέλεσμα…

»Παραμένω στα της αθανασίας του πνεύματος του ανθρώπου. Είναι λογικό να πούμε ότι η διάνοια των πνευμάτων είναι αθάνατη και ωστόσο ότι έχει μία αρχή; Η διάνοια των πνευμάτων δεν έχει αρχή ούτε και θα έχει τέλος. Αυτό είναι ένας σωστός λογικός συνειρμός. Εκείνο το οποίο έχει μια αρχή μπορεί να έχει ένα τέλος. Δεν υπήρξε ποτέ εποχή όπου δεν υπήρχαν πνεύματα.

»…Βγάζω τη βέρα από το δάχτυλό μου και το συγκρίνω με το νου του ανθρώπου – το αθάνατο μέρος, διότι δεν έχει αρχή. Ας υποθέσουμε ότι το κόβετε στα δύο. Τότε έχει αρχή και τέλος. Όμως ενώστε το ξανά και εξακολουθεί ο αέναος κύκλος. Το ίδιο συμβαίνει με το πνεύμα του ανθρώπου. Όπως ο Κύριος ζει, εάν είχε αρχή, θα είχε και τέλος. Όλοι οι ανόητοι και λόγιοι και σοφοί άνδρες από τις απαρχές της δημιουργίας, οι οποίοι λένε ότι το πνεύμα του ανθρώπου είχε αρχή, αποδεικνύουν ότι θα πρέπει να έχει και τέλος. Και αν αυτή η διδαχή είναι αληθινή, τότε η διδαχή ότι το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να παύσει να υπάρχει, θα ήταν αληθινή. Όμως εάν έχω δίκιο, θα μπορούσα με θάρρος να διακηρύξω από τις στέγες των σπιτιών, ότι ο Θεός δεν είχε ποτέ τη δύναμη να δημιουργήσει καν το πνεύμα του ανθρώπου. Ο ίδιος ο Θεός δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει τον εαυτό του.

»Η διάνοια είναι αιώνια και βασίζεται σε αυθύπαρκτη αρχή. Είναι ένα πνεύμα από αιώνα σε αιώνα και δεν έχει δημιουργηθεί. Όλοι οι νόες και τα πνεύματα τα οποία έστειλε ποτέ ο Θεός στον κόσμο υπόκεινται σε διεύρυνση.

»Οι πρώτες αρχές του ανθρώπου είναι αυθύπαρκτες μαζί με τον Θεό. Ο ίδιος ο Θεός, βλέποντας ότι βρισκόταν εν τω μέσω πνευμάτων και δόξας, διότι είχε ανώτερη διάνοια, θεώρησε αρμόζον να θεσπίσει νόμους με τους οποίους οι υπόλοιποι θα είχαν το προνόμιο να εξελιχθούν όπως εκείνος. Η σχέση την οποία έχουμε με τον Θεό, μας θέτει σε μία κατάσταση ώστε να προοδεύσουμε σε γνώση. Έχει τη δύναμη να θεσπίζει νόμους προς καθοδήγηση των ασθενέστερων διανοιών, ώστε να μπορέσουν να υπερυψωθούν όπως ο ίδιος, ώστε να μπορέσουν να έχουν τη μία δόξα μετά την άλλη και όλη αυτήν τη γνώση, δύναμη, δόξα και διάνοια, τα οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση ώστε να τους σώσει στον κόσμο των πνευμάτων»⁸.

«Θεωρούμε ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με νου ικανό προς εκπαίδευση και με πνευματική ικανότητα η οποία μπορεί να διευρυνθεί ανάλογα με την προσοχή και την επιμέλεια που δίνεται στο φως το οποίο στέλλεται εξ ουρανών προς τη διάνοια. Και όσο εγγύτερα ο άνθρωπος φθάνει στην τελειότητα, τόσο διαυγέστερη είναι η θεώρησή του και τόσο μεγαλύτερες είναι οι τέρψεις του, μέχρις ότου υπερνικά τις πονηρίες της ζωής του και αποβάλλει κάθε επιθυμία για αμαρτία. Και όπως οι αρχαίοι άγιοι, φθάνει στο σημείο εκείνο της πίστης, όπου περιτυλίγεται στη δύναμη και δόξα του Δημιουργού του και αρπάζεται για να κατοικήσει με Εκείνον. Όμως θεωρούμε ότι αυτή είναι μία κατάσταση στην οποία ποτέ, κανένας άνθρωπος δεν έφθασε σε μια στιγμή»⁹.

Ήρθαμε στη γη για να λάβουμε ένα σώμα, να αποκτήσουμε γνώση και να υπερνικούμε μέσω της πίστης.

«Όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι πρέπει να πεθάνουν. Και είναι σημαντικό να καταλάβουμε τους λόγους και τις αιτίες της έκθεσής μας στις μεταπτώσεις της ζωής και του θανάτου και τα σχέδια και τους σκοπούς του Θεού κατά τον ερχομό μας στον κόσμο, τα βάσανά μας εδώ και την αναχώρησή μας από αυτόν τον κόσμο. Ποιος είναι ο σκοπός του ερχομού μας στη ζωή, εν συνεχεία ο θάνατος και η αναχώρηση από αυτόν τον κόσμο, όπου δε θα βρισκόμαστε εδώ πια; Είναι λογικό να υποθέτουμε ότι ο Θεός θα αποκάλυπτε κάτι αναφορικά με το θέμα και είναι ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να μελετήσουμε περισσότερο από όποιο άλλο. Θα έπρεπε να το μελετούμε μέρα και νύχτα, γιατί ο κόσμος είναι αδαής ως προς την πραγματική κατάσταση και σχέση του [με τον Θεό]»¹⁰.

«Το σχέδιο του Θεού πριν από τη θεμελίωση του κόσμου ήταν ότι θα έπρεπε να λάβουμε σκηνώματα [σώματα], ότι μέσω της πίστης θα έπρεπε να νικήσουμε και έτσι να έχουμε ανάσταση εκ νεκρών και κατ’ αυτόν τον τρόπο να λάβουμε δόξα, τιμή, δύναμη και κυριαρχία»¹¹.

«Ήρθαμε σε αυτήν τη γη ώστε να μπορέσουμε να έχουμε ένα σώμα και να το παρουσιάσουμε αγνό ενώπιον του Θεού στο σελέστιο βασίλειο. Η μεγάλη αρχή της ευτυχίας συνίσταται στο να έχουμε ένα σώμα. Ο διάβολος δεν έχει σώμα και αυτή είναι η τιμωρία του. Ευχαριστείται όταν μπορεί να λάβει το σκήνωμα του ανθρώπου και όταν εκδιώχθηκε από το Σωτήρα ζήτησε να πάει σε ένα κοπάδι χοίρων, δείχνοντας ότι θα προτιμούσε το σώμα ενός χοίρου από το να μην έχει καθόλου. Όλα τα άτομα που έχουν σώμα, έχουν δύναμη επάνω σε εκείνα που δεν έχουν»¹².

«Σωτηρία για τον άνθρωπο είναι να σωθεί από όλους τους εχθρούς του. Διότι αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να θριαμβεύσει του θανάτου, δεν έχει σωθεί…

»Τα πνεύματα στον αιώνιο κόσμο είναι σαν τα πνεύματα αυτού του κόσμου. Όταν εκείνοι έρθουν σε αυτόν τον κόσμο και λάβουν σκηνώματα και εν συνεχεία πεθάνουν και αναστηθούν ξανά και λάβουν ένδοξα σώματα, θα έχουν ισχύ έναντι των πνευμάτων τα οποία δεν έχουν λάβει σώματα ή δε διατήρησαν την πρώτη κατάστασή τους, όπως ο διάβολος. Η τιμωρία του διαβόλου ήταν ότι δε θα είχε ένα κατοικητήριο, όπως οι άνθρωποι»¹³.

«Η αρχή της γνώσης είναι η αρχή της σωτηρίας. Αυτή η αρχή μπορεί να κατανοηθεί από τους πιστούς και επιμελείς· και κάθε ένας ο οποίος δεν λαμβάνει γνώση επαρκή ώστε να σωθεί, θα είναι καταδικασμένος. Η αρχή της σωτηρίας μάς δίνεται μέσω της γνώσης του Ιησού Χριστού.

»Η σωτηρία δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από το θρίαμβο επάνω σε όλους τους εχθρούς μας και η δυνατότητά μας να τους κατανικήσουμε. Και όταν έχουμε δύναμη να κατανικήσουμε όλους τους εχθρούς σε αυτόν τον κόσμο και τη γνώση να θριαμβεύσουμε εφ’ όλων των πονηρών πνευμάτων στη μετέπειτα ζωή, τότε έχουμε σωθεί, όπως στην περίπτωση του Ιησού, ο οποίος θα βασίλευε μέχρις ότου βάλει όλους τους εχθρούς του κάτω από τα πόδια του και ο τελευταίος εχθρός ήταν ο θάνατος [βλέπε Προς Κορινθίους Α’ 15:25–26].

»Ίσως να υπάρχουν στο θέμα αυτό αρχές, τις οποίες λιγοστοί άνθρωποι έχουν συλλογιστεί. Κανένα άτομο δεν μπορεί να έχει αυτή τη σωτηρία παρά μόνον μέσω ενός σκηνώματος.

»Στον κόσμο αυτό, οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως εγωιστές, φιλόδοξοι και προσπαθούν να υπερτερήσουν ο ένας επί του άλλου, όμως κάποιοι είναι πρόθυμοι να οικοδομήσουν άλλους, καθώς και τον εαυτό τους. Επομένως, στην άλλη ζωή υπάρχει μία ποικιλία πνευμάτων. Κάποιοι επιζητούν να υπερτερούν. Αυτή ήταν η περίπτωση με τον Εωσφόρο, όταν έπεσε. Επεδίωξε πράγματα τα οποία ήταν άνομα. Για το λόγο αυτό ρίχτηκε κάτω και λέγεται ότι παρέσυρε πολλούς μαζί του. Και το σπουδαίο της τιμωρίας του είναι ότι δε θα αποκτήσει σκήνωμα. Αυτή είναι η τιμωρία του»¹⁴.

Ο Θεός μάς έχει δώσει ηθική ελευθερία επιλογής και τη δύναμη να επιλέγουμε το καλό έναντι του κακού.

«Εάν οι άνθρωποι επρόκειτο να κερδίσουν τη σωτηρία, θα υπόκειντο, προτού φύγουν από αυτόν τον κόσμο, σε ορισμένους κανόνες και αρχές, οι οποίες ορίστηκαν από ένα αμετάβλητο θέσπισμα πριν τη θεμελίωση του κόσμου. …Η οργάνωση των πνευματικών και επουράνιων κόσμων και των πνευματικών και επουράνιων ατόμων ήταν σύμφωνη προς την τελειότερη τάξη και αρμονία: τα όρια και τα σύνορά τους ορίστηκαν αμετάκλητα, και θεληματικά το αποδέχτηκαν στην ουράνια κατάστασή τους και συμφώνησαν, από τους πρώτους γονείς μας, να είναι επάνω στη γη. Γι’ αυτό και η σπουδαιότητα να αποδεχτούν και να συμφωνήσουν σε αρχές αιώνιας αλήθειας όλοι οι άνθρωποι επάνω στη γη, οι οποίοι αναμένουν αιώνια ζωή»¹⁵.

«Όλα τα άτομα έχουν δικαίωμα στην ελευθερία επιλογής, διότι έτσι έχει θεσπίσει ο Θεός. Έχει κάνει τους ανθρώπους μέσον ηθικής και τους έχει δώσει δύναμη να επιλέγουν το καλό ή το κακό. Να επιζητούν αυτό το οποίο είναι καλό, ακολουθώντας το μονοπάτι της αγιότητας σε αυτήν τη ζωή, το οποίο φέρνει ειρήνη του νου και χαρά του Αγίου Πνεύματος εδώ και μία πληρότητα χαράς και ευτυχίας στα δεξιά Του στη μετέπειτα ζωή· ή να ακολουθούν μία κακή πορεία, εξακολουθώντας να αμαρτάνουν και να επαναστατούν εναντίον του Θεού, επιφέροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο καταδίκη στην ψυχή τους σε τούτο τον κόσμο και αιώνια απώλεια στην επόμενη ζωή»¹⁶.

«Ο Σατανάς δεν μπορεί να μας αποπλανήσει δελεάζοντάς μας, εκτός κι αν εμείς μέσα στην καρδιά μας συγκατανεύσουμε και υποκύψουμε. Είμαστε έτσι πλασμένοι, ώστε μπορούμε να αντισταθούμε στο διάβολο. Αν δεν ήταν έτσι η φύση μας, δε θα ήμασταν ελεύθεροι να αποφασίζουμε και να ενεργούμε»¹⁷.

«Ο διάβολος έχει δύναμη επάνω μας, μόνον όσο του επιτρέπουμε να έχει. Τη στιγμή που επαναστατούμε σε οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό, ο διάβολος αποκτά δύναμη»¹⁸.

Στις 16 Μαΐου του 1841, ο Προφήτης απευθύνθηκε στους Αγίους: «Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Σμιθ… παρατήρησε ότι ο Σατανάς κατηγορείτο γενικώς για τις πονηρίες που διέπραττε, όμως αν εκείνος ήταν η αιτία κάθε ανομίας μας, οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν να καταδικαστούν. Ο διάβολος δεν θα μπορούσε να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να πράξουν το κακό· όλα γίνονταν θεληματικά. Εκείνοι οι οποίοι αντιστέκονταν στο Πνεύμα του Θεού, θα υπόκειντο στον πειρασμό και τότε η συντροφιά των ουρανών θα αποσυρόταν από αυτούς που αρνήθηκαν να είναι συμμέτοχοι μιας τόσο μεγάλης δόξας. Ο Θεός δεν θα ασκούσε εξαναγκασμό και ο διάβολος δεν θα μπορούσε. Και ιδέες σαν κι αυτή που γεννιούνταν στο νου πολλών ανθρώπων [επάνω σε αυτά τα ζητήματα] ήταν άτοπες»¹⁹.

Η Ιλάιζα Σνόου κατέγραψε: «[Ο Τζόζεφ Σμιθ] είπε ότι δεν τον ενδιέφερε πόσο γρήγορα τρέχουμε στο μονοπάτι της αρετής. Αντισταθείτε στο διάβολο και δεν υπάρχει κίνδυνος. Ο Θεός, οι άνθρωποι και οι άγγελοι δε θα καταδικάσουν εκείνους που αντιστέκονται σε καθετί κακό και οι δαίμονες δεν μπορούν. Όσο μπορεί ο διάβολος να εκθρονίσει τον Ιεχωβά, άλλο τόσο να καταρρίψει μια αθώα ψυχή η οποία αντιστέκεται σε καθετί το οποίο είναι κακό»²⁰.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Ποιες είναι μερικές από τις συγκεκριμένες αλήθειες σχετικά με το σχέδιο της σωτηρίας και το σκοπό της ζωής που γνωρίζουμε, χάρη στις αποκαλύψεις προς τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ; Πώς σας βοήθησαν αυτές οι αλήθειες;
Ο Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε ότι το σχέδιο σωτηρίας είναι «ένα θέμα που θα έπρεπε να μελετήσουμε περισσότερο από όποιο άλλο» (σελίδα 229) και «ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να τύχει της ιδιαίτερης προσοχής μας» (σελίδα 226). Με ποιους τρόπους μπορούμε να μελετήσουμε το σχέδιο σωτηρίας; Καθώς ασχολούμαστε με τις καθημερινές δραστηριότητές μας, τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να τύχει ιδιαίτερης προσοχής από εμάς το σχέδιο σωτηρίας; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να διδάξουμε σε άλλους το σχέδιο σωτηρίας;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ σχετικά με το Συμβούλιο στους Ουρανούς και την αιώνια φύση μας (σελίδες 227-30). Πώς θα μπορούσε η γνώση αυτών των διδαχών να είναι μια ευλογία για εσάς, στη ζωή σας στη γη;
Ο Προφήτης Τζόζεφ έδωσε μαρτυρία: «Όλοι οι νόες και τα πνεύματα τα οποία έστειλε ποτέ ο Θεός στον κόσμο υπόκεινται σε διεύρυνση» (σελίδα 228). Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Πώς θα μπορούσε αυτή η αλήθεια να επηρεάσει τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες; Τον τρόπο που αισθάνεστε για τη δική σας αξία και τις ικανότητες; Τον τρόπο που συμπεριφέρεστε στους άλλους;
Διαβάστε την παράγραφο που αρχίζει στο τέλος της σελίδας 229. Σκεφθείτε τις ευλογίες που λαμβάνουμε καθώς δίνουμε «προσοχή και είμαστε επιμελείς… προς το φως το οποίο μεταδίδεται σε εμάς από τους ουρανούς».
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ για τη σημασία να έχουμε ένα υλικό σώμα (σελίδες 229-31). Πώς θα μπορούσε αυτή η γνώση να επηρεάσει τον τρόπο που φροντίζουμε το σώμα μας;
Διαβάστε την δεύτερη παράγραφο στη σελίδα 232 και την τρίτη παράγραφο στη σελίδα 232. Σκεφθείτε τι σημαίνουν αυτές οι διδασκαλίες για εσάς καθώς ασκείτε την ελευθερία επιλογής σας. Ποια είναι μερικά συγκεκριμένα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ώστε να αντισταθούμε στην επιρροή του Σατανά;

Συσχετιζόμενες γραφές: Νεφί Β’ 2:25, 9:6–12, Άλμα 34:31–33, Δ&Δ 76:25–32, 101:78, Αβραάμ 3:22–25

Christ speaking to Moses — «Και ο Κύριος ο Θεός μίλησε στο Μωυσή, και είπε: …Γιατί ιδές, τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου – να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου».

father reading — «Το σχέδιο του Θεού πριν από τη θεμελίωση του κόσμου ήταν ότι θα έπρεπε να λάβουμε σκηνώματα [σώματα], ότι μέσω της πίστης θα έπρεπε να νικήσουμε».