Κεφαλαιο 46: Ο μαρτυρικός θάνατος: Ο Προφήτης σφραγίζει τη μαρτυρία του με το αίμα του

Κεφαλαιο 46

Ο μαρτυρικός θάνατος: Ο Προφήτης σφραγίζει τη μαρτυρία του με το αίμα του

«Έζησε μέγας, και πέθανε μέγας στα μάτια του Θεού και του λαού του».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Ο χειμώνας και η άνοιξη του 1843–44, ήταν μια εποχή μεγάλης έντασης στη Ναβού, καθώς οι εχθροί του Τζόζεφ Σμιθ ενέτειναν τις προσπάθειές τους να καταστρέψουν τον ίδιο και την Εκκλησία. Γνωρίζοντας ότι η θνητή διακονία του θα τελείωνε σύντομα, ο Προφήτης συναντιόταν συχνά με τα μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων για να τους δώσει οδηγίες και τα απαραίτητα κλειδιά της ιεροσύνης για τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας. Αυτές οι προετοιμασίες έφθασαν στο κορύφωμά τους σε μία συγκέντρωση με τους Αποστόλους και μερικούς άλλους στενούς συνεργάτες, τον Μάρτιο του 1844. Σε αυτό το σημαντικό συμβούλιο, ο Προφήτης επιφόρτισε τους Δώδεκα με τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας μετά το θάνατό του, εξηγώντας ότι είχε απονείμει σε αυτούς όλες τις απαραίτητες διατάξεις, την εξουσία και τα κλειδιά για να πράξουν αυτό. «Μεταφέρω το φορτίο και την ευθύνη της ηγεσίας αυτής της εκκλησίας από τους ώμους μου στους δικούς σας», διακήρυξε. «Επομένως, ετοιμαστείτε και σταθείτε σε αυτό ως άνδρες· διότι ο Κύριος θα με αφήσει να αναπαυθώ για ένα διάστημα»¹.

Στις 10 Ιουνίου 1844, ο Τζόζεφ Σμιθ, ο οποίος ήταν δήμαρχος της Ναβού, και το δημοτικό συμβούλιο της Ναβού διέταξαν την καταστροφή της Nauυoo Expositor καθώς και του πιεστηρίου στο οποίο τυπωνόταν. Η Nauυoo Expositor ήταν μία αντι-μορμονική εφημερίδα, η οποία συκοφαντούσε τον Προφήτη και άλλους Αγίους και ζητούσε την ανάκληση του Καταστατικού Χάρτη της Ναβού. Αξιωματούχοι της πόλης φοβούνταν ότι αυτό το δημοσίευμα θα οδηγούσε σε ανάληψη δράσης από τον όχλο. Οι επιπτώσεις της ενέργειας αυτής από το δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο ήταν να στοιχειοθετηθεί από τις αρχές του Ιλλινόις μία αβάσιμη κατηγορία εναντίον του Προφήτη, του αδελφού του, Χάυρουμ, και άλλων αξιωματούχων της πόλης της Ναβού. Ο κυβερνήτης του Ιλλινόις, Τόμας Φορντ, διέταξε να δικαστούν οι άνδρες στο Κάρθατζ του Ιλλινόις, τη διοικητική έδρα της επαρχίας και τους υποσχέθηκε προστασία. Ο Τζόζεφ ήξερε πως αν πήγαινε στο Κάρθατζ, θα ετίθετο σε μεγάλο κίνδυνο η ζωή του από τις ομάδες του όχλου που τον απειλούσαν.

Πιστεύοντας ότι ο όχλος ήθελε μόνον αυτούς, ο Τζόζεφ και ο Χάυρουμ αποφάσισαν να φύγουν προς τη Δύση, για να διασώσουν τη ζωή τους. Στις 23 Ιουνίου διέσχισαν τον ποταμό Μισισιπή, όμως αργότερα την ίδια ημέρα, αδελφοί από τη Ναβού βρήκαν τον Προφήτη και του είπαν ότι θα εισέβαλλαν στρατεύματα στην πόλη αν δεν παραδινόταν στις αρχές στο Κάρθατζ. Ο Προφήτης δέχτηκε να το κάνει, ελπίζοντας να ικανοποιήσει έτσι τόσο τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, όσο και τον όχλο. Στις 24 Ιουνίου, ο Τζόζεφ και ο Χάυρουμ Σμιθ αποχαιρέτισαν τις οικογένειές τους και έφυγαν με άλλους αξιωματούχους της πόλης της Ναβού προς το Κάρθατζ, παραδιδόμενοι με τη θέλησή τους στους αξιωματούχους της επαρχίας στο Κάρθατζ την επόμενη ημέρα. Αφού τα αδέλφια αφέθηκαν ελεύθερα με εγγύηση για την αρχική κατηγορία, στη συνέχεια κατηγορήθηκαν ψευδώς για προδοσία εναντίον της πολιτείας του Ιλλινόις, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στη φυλακή Κάρθατζ περιμένοντας την προκαταρκτική ανάκριση. Οι Πρεσβύτεροι Τζων Τέηλορ και Ουίλαρντ Ρίτσαρντς, τα μόνα μέλη από τους Δώδεκα που δεν υπηρετούσαν σε ιεραποστολές, πήγαν εθελοντικά μαζί τους.

Το απόγευμα της 27^ης Ιουνίου 1844, η μικρή ομάδα των αδελφών καθόταν σιωπηλή και αποκαρδιωμένη στη φυλακή. Ένας από τους άνδρες ζήτησε από τον Πρεσβύτερο Τέηλορ, ο οποίος είχε μια πλούσια φωνή τενόρου, να τους τραγουδήσει. Σε λίγο υψώθηκε η φωνή του: «Ένας φτωχός, θλιμμένος στρατοκόπος συχνά συναπαντούσε το δρόμο μου· και ικέτευε τόσο ταπεινά για ανακούφιση, που δεν μπορούσα ποτέ να του πω όχι»². Ο Πρεσβύτερος Τέηλορ θυμήθηκε ότι ο ύμνος «ταίριαζε απόλυτα με τα συναισθήματά μας εκείνη την εποχή, διότι το πνεύμα όλων μας ήταν αποκαρδιωμένο, βαρύ και μελαγχολικό»³.

Λίγο μετά τις πέντε το απόγευμα, μια μεγάλη ομάδα επιτιθεμένων όρμησε στη φυλακή πυροβολώντας τους άνδρες μέσα. Σε λίγα λεπτά, η αποτρόπαια πράξη είχε γίνει. Ο Χάυρουμ Σμιθ ήταν ο πρώτος που πυροβολήθηκε και πέθανε σχεδόν ακαριαία. Ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντς ως εκ θαύματος υπέστη μόνο ένα επιπόλαιο τραύμα· και ο Πρεσβύτερος Τέηλορ, μολονότι σοβαρά πληγωμένος, επέζησε και αργότερα έγινε ο τρίτος Πρόεδρος της Εκκλησίας. Ο Προφήτης Τζόζεφ έτρεζε στο παράθυρο και τραυματίστηκε θανάσιμα. Ο Προφήτης της Αποκατάστασης και ο αδελφός του, Χάυρουμ, είχαν σφραγίσει τις μαρτυρίες τους με το αίμα τους.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Ο Θεός προστάτευσε τον Τζόζεφ Σμιθ μέχρι να ολοκληρωθεί η θνητή αποστολή του.

Τον Αύγουστο τον 1842, ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Τα συναισθήματά μου τον παρόντα καιρό είναι ότι, εφόσον ο Κύριος ο Παντοδύναμος με διατήρησε στη ζωή έως σήμερα, θα εξακολουθήσει να με διατηρεί, με την ενωμένη πίστη και τις προσευχές των Αγίων, μέχρις ότου ολοκληρώσω πλήρως την αποστολή μου σε τούτη τη ζωή, και εγκαθιδρύσω στέρεα τη θεϊκή νομή της πληρότητας της ιεροσύνης κατά τις τελευταίες ημέρες, ώστε όλες οι δυνάμεις της γης και της κόλασης να μην μπορέσουν ποτέ να υπερισχύσουν εναντίον της»⁴.

Τον Οκτώβριο τον 1843, ο Προφήτης είπε: «Προκαλώ όλο τον κόσμο να καταστρέψει το έργο του Θεού· και προφητεύω ότι δεν θα έχουν ποτέ τη δύναμη να με σκοτώσουν, έως ότου ολοκληρωθεί το έργο μου και είμαι έτοιμος να πεθάνω»⁵.

Τον Μάιο τον 1844, ο Προφήτης είπε: «Ο Θεός θα με προστατεύει πάντα μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή μου»⁶.

Τον Ιούνιο τον 1844, ο Προφήτης είπε: «Δεν εκτιμώ περισσότερο τη ζωή μου από των άλλων. Είμαι έτοιμος να προσφερθώ ως θυσία για αυτό το λαό· διότι τι μπορούν να κάνουν οι εχθροί μας; Μόνο να σκοτώσουν το σώμα και η δύναμή τους σταματά εκεί. Σταθείτε ακλόνητοι, φίλοι μου· ποτέ μη δειλιάσετε. Μην επιζητήσετε να σώσετε τη ζωή σας, γιατί αυτός που φοβάται να πεθάνει για την αλήθεια, θα χάσει την αιώνια ζωή. Κρατηθείτε [πιστοί] μέχρι τέλους και θα αναστηθούμε και θα γίνουμε σαν Θεοί, και θα βασιλεύσουμε σε σελέστια βασίλεια, ηγεμονίες και αιώνιες κυριαρχίες»⁷.

Νωρίς την 27^η Ιουνίου στη φυλακή Κάρθατζ, ο Τζόζεφ Σμιθ έγραψε ένα βιαστικό γράμμα στην Έμμα Σμιθ: «Έχω αποδεχθεί απόλυτα τη μοίρα μου, γνωρίζοντας ότι είμαι δικαιωμένος και έχω κάνει το καλύτερο που μπορούσε να γίνει. Δώσε την αγάπη μου στα παιδιά και όλους τους φίλους μου… και όσο για προδοσία, ξέρω ότι δεν διέπραξα καμία, και δεν μπορούν να αποδείξουν ούτε ίχνος από αυτό, επομένως μην έχεις φόβους ότι μπορεί να συμβεί κάποιο κακό σε εμάς επ’ αυτού του θέματος. Είθε ο Θεός να ευλογεί όλους σας. Αμήν»⁸.

Πριν από το θάνατό του, ο Τζόζεφ Σμιθ απένειμε στους Δώδεκα Αποστόλους κάθε κλειδί και δύναμη ιεροσύνης που είχε επισφραγίσει σε αυτόν ο Κύριος.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ, ο τέταρτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, θυμόταν: «[Ο Τζόζεφ Σμιθ] πέρασε τον τελευταίο χειμώνα της ζωής του, περίπου τρεις ή τέσσερις μήνες, με την απαρτία των Δώδεκα, διδάσκοντάς τους. Δεν ήταν απλώς μερικές ώρες διακονώντας προς αυτούς τις διατάξεις του ευαγγελίου· αλλά διέθετε τη μία ημέρα μετά την άλλη, τη μία εβδομάδα μετά την άλλη και τον ένα μήνα μετά τον άλλο, διδάσκοντάς αυτούς και μερικούς άλλους τα του βασιλείου του Θεού»⁹.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ είπε για τη συνάντηση του Τζόζεφ Σμιθ με τους Αποστόλους, τον Μάρτιο του 1844: «Θυμάμαι την τελευταία ομιλία τού [Τζόζεφ Σμιθ] προς εμάς, πριν το θάνατό του. …Στεκόταν όρθιος περίπου τρεις ώρες. Το δωμάτιο είχε πλημμυρίσει σαν με φωτιά που κατατρώει, το πρόσωπό του ήταν διαυγές σαν κεχριμπάρι και ήταν ενδεδυμένος με τη δύναμη του Θεού. Έθεσε ενώπιον μας το καθήκον μας. Μας εξήγησε την πληρότητα αυτού του σπουδαίου έργου του Θεού· και στις παρατηρήσεις του προς εμάς, είπε: ‘Έχει επισφραγιστεί επί της κεφαλής μου κάθε κλειδί, κάθε δύναμη, κάθε αρχή της ζωής και της σωτηρίας, τα οποία έχει ποτέ δώσει ο Θεός σε άνθρωπο που έχει ποτέ ζήσει επάνω στο πρόσωπο της γης. Και οι αρχές αυτές, και αυτή η Ιεροσύνη και δύναμη ανήκουν σε τούτη τη μεγάλη και τελευταία θεϊκή νομή, για την οποία ο Θεός των Ουρανών έθεσε το χέρι Του ώστε να εγκαθιδρυθεί στη γη. Και τώρα’, είπε απευθυνόμενος στους Δώδεκα, ‘Έχω επισφραγίσει επί των κεφαλών σας κάθε κλειδί, κάθε δύναμη και κάθε αρχή την οποία έχει επισφραγίσει επί της κεφαλής μου ο Κύριος’. Και συνεχίζοντας, είπε: ‘Έχω ζήσει επί τόσο μεγάλο διάστημα έως τώρα, και βρέθηκα ανάμεσα σε αυτόν το λαό και στο μεγάλο έργο και μόχθο για τη λύτρωση. Επιθύμησα να ζήσω ώστε να δω οικοδομημένο αυτόν το Ναό. Όμως δεν θα ζήσω ποτέ για να τον δω ολοκληρωμένο. Όμως εσείς θα τον δείτε – θα τον δείτε’…

»Αφού απευθύνθηκε σε εμάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, είπε: ‘Σας λέω, το φορτίο αυτού του βασιλείου τίθεται πλέον στους ώμους σας. Θα πρέπει να το φέρετε με επιτυχία σε όλο τον κόσμο, και αν δεν το πράξετε, θα καταδικαστείτε’»¹⁰.

Τα μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα κατέγραψαν: «Εμείς, οι [Δώδεκα]… ήμασταν παρόντες σε ένα συμβούλιο κατά το τελευταίο τμήμα του μηνός Μαρτίου το περασμένο έτος [1844], το οποίο πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Ναβού…

»Στο συμβούλιο αυτό, ο Τζόζεφ Σμιθ έδειχνε κάπως θλιμμένος κατά το πνεύμα και έλαβε το θάρρος να μας ανοίξει την καρδιά του… ‘Αδελφοί, ο Κύριος με διατάζει να επιταχυνθεί το έργο στο οποίο είμαστε απασχολημένοι. …Κάποιο σημαντικό γεγονός επίκειται. Ίσως ότι θα με σκοτώσουν οι εχθροί μου. Και στην περίπτωση που το πράξουν αυτό, και τα κλειδιά και η δύναμη που βρίσκονται τώρα επάνω μου δεν μεταδοθούν σε εσάς, θα χαθούν από τη γη. Όμως αν κατορθώσω να τα θέσω επί των κεφαλών σας, τότε ας πέσω θύμα δολοφονικών χεριών, αν το επιτρέψει ο Θεός, και μπορώ να αποχωρήσω με πλήρη ευχαρίστηση και ικανοποίηση, γνωρίζοντας ότι το έργο μου έχει γίνει και έχει τεθεί το θεμέλιο επάνω στο οποίο θα εγερθεί το βασίλειο του Θεού σε τούτη τη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών.

»’Επάνω στους ώμους των Δώδεκα θα πρέπει να παραμένει η ευθύνη της ηγεσίας αυτής της εκκλησίας από εδώ και στο εξής, έως ότου ορίσετε άλλους να σας διαδεχθούν. Οι εχθροί σας δεν μπορούν να σας σκοτώσουν όλους μονομιάς και εάν κάποιος από εσάς σκοτωθεί, μπορείτε να θέτετε τα χέρια σας επάνω σε άλλους και να συμπληρώνετε την απαρτία σας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δύναμη αυτή και τα κλειδιά αυτά μπορούν να διαιωνίζονται στη γη’…

»Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τα συναισθήματα ή τα λόγια του σε εκείνη την περίσταση. Αφού μας μίλησε με αυτόν τον τρόπο, εξακολούθησε να περπατά στο δάπεδο, λέγοντας: ‘Από τη στιγμή που μεταβίβασα το φορτίο που έχω στους ώμους μου, αισθάνομαι ελαφρύς σαν φελλός. Αισθάνομαι ότι είμαι ελεύθερος. Ευχαριστώ τον Θεό μου για την απελευθέρωση αυτή’»¹¹.

Ο Πάρλν Πρατ, ένα μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα, έγραψε: «Αυτός ο μέγας και καλός άνθρωπος, καθοδηγήθηκε πριν το θάνατό του να συγκαλεί από καιρού εις καιρόν τους Δώδεκα και να τους διδάσκει όλα όσα αφορούν στο βασίλειο, τις διατάξεις και τη διακυβέρνηση του Θεού. Συχνά παρατηρούσε ότι έθετε το θεμέλιο, όμως εναπόκειτο στους Δώδεκα να ολοκληρώσουν το οικοδόμημα. Είπε: ‘Δεν ξέρω το γιατί· όμως για κάποιο λόγο εξαναγκάζομαι να επιταχύνω τις προετοιμασίες μου και να απονείμω στους Δώδεκα όλες τις διατάξεις, τα κλειδιά, τις διαθήκες, τις προικοδοτήσεις και τις διατάξεις επισφράγισης της ιεροσύνης, και έτσι να θέσω ενώπιον τους ένα υπόδειγμα για τα πάντα, όσα αφορούν στον ιερό [ναό] και την προικοδότηση μέσα στο ναό’.

»Έχοντας πράξει αυτό, αγαλλίασε υπέρμετρα. Διότι, είπε, πρόκειται να θέσει ο Κύριος το φορτίο στους ώμους σας και να με αφήσει να αναπαυθώ για λίγο. Και αν με σκοτώσουν, συνέχισε, το βασίλειο του Θεού θα προχωρήσει, καθώς έχω τώρα τελειώσει το έργο το οποίο τέθηκε επάνω μου, επιφορτίζοντας εσάς για όλα τα πράγματα προς οικοδόμηση του βασιλείου, σύμφωνα με το ουράνιο όραμα και το υπόδειγμα που μου έγινε γνωστό από τους ουρανούς»¹².

Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ, δεύτερος Πρόεδρος της Εκκλησίας, δίδαξε: «Ο Τζόζεφ απένειμε επί των κεφαλών μας όλα τα κλειδιά και τις δυνάμεις που ανήκουν στην ιδιότητα του Αποστόλου, τα οποία κρατούσε ο ίδιος προτού αναχωρήσει, και κανένας άνδρας ή ομάδα ανδρών δεν μπορεί να εισχωρήσει ανάμεσα στον Τζόζεφ και τους Δώδεκα σε αυτόν τον κόσμο ή στη μελλοντική ζωή. Πόσο συχνά έχει πει ο Τζόζεφ στους Δώδεκα: ‘Έχω θέσει το θεμέλιο και πρέπει να οικοδομήσετε από εδώ κι εμπρός, διότι το βασίλειο έχει εναποτεθεί στους ώμους σας’»¹³.

Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ και ο αδελφός του, Χάυρουμ, έζησαν μεγάλοι και πέθαναν μεγάλοι για τις μαρτυρίες τους, του ευαγγελίου.

Όπως καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 135:1–6, κατά την εποχή που ο Τζων Τέηλορ υπηρετούσε ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα, έγραψε: «Για να επισφραγίσουμε τη μαρτυρία για ετούτο το βιβλίο και για το Βιβλίο του Μόρμον, ανακοινώνουμε το μαρτυρικό θάνατο του Τζόζεφ Σμιθ του Προφήτη και του Χάυρουμ Σμιθ του Πατριάρχη. Πυροβολήθηκαν στη φυλακή Κάρθατζ, την 27^η Ιουνίου 1844, περίπου στις πέντε η ώρα μ.μ., από έναν ένοπλο όχλο από 150 έως 200 άτομα, που ήταν βαμμένοι μαύροι. Ο Χάυρουμ πυροβολήθηκε πρώτος και έπεσε ήρεμα, αναφωνώντας: Πεθαίνω! Ο Τζόζεφ πήδησε από το παράθυρο, και πέθανε πυροβολούμενος καθώς το επιχειρούσε, αναφωνώντας: 0 Κύριε και Θεέ μου! Και τους δύο τους πυροβόλησαν αφού ήταν νεκροί, με βάναυσο τρόπο, και ο καθένας δέχτηκε τέσσερις σφαίρες.

»Ο Τζων Τέυλορ και ο Ουίλαρντ Ρίτσαρντς, δύο από τους δώδεκα, ήταν τα μόνα άτομα μέσα στο δωμάτιο αυτήν τη στιγμή. Ο πρώτος τραυματίστηκε κατά άγριο τρόπο με τέσσερις σφαίρες, αλλά έχει ήδη αναρρώσει. Ο τελευταίος, με την πρόνοια του Θεού γλίτωσε χωρίς ούτε μια τρύπα στην ενδυμασία του.

»Ο Τζόζεφ Σμιθ, ο Προφήτης και Βλέπων του Κυρίου, έχει κάνει περισσότερα για τη σωτηρία των ανθρώπων σε τούτον τον κόσμο, παρά οποιοσδήποτε άνθρωπος που έζησε ποτέ σ’ αυτόν, εκτός μόνο από τον Ιησού. Στο μικρό διάστημα των είκοσι χρόνων, έφερε σε φως το Βιβλίο του Μόρμον, το οποίο μετέφρασε με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεού, και υπήρξε το μέσον για τη δημοσίευσή του σε δύο ηπείρους. Έστειλε την πληρότητα του αιώνιου ευαγγελίου την οποία αυτό περιείχε, στα τέσσερα άκρα της γης, έφερε σε φως τις αποκαλύψεις και εντολές που αποτελούν ετούτο το βιβλίο το Διδαχή και Διαθήκες, και πολλά άλλα γεμάτα σοφία έγγραφα και οδηγίες για το καλό των τέκνων των ανθρώπων. Συγκέντρωσε πολλές χιλιάδες Αγίων των Τελευταίων Ημερών, ίδρυσε μια μεγάλη πόλη, και άφησε φήμη και όνομα που δεν μπορούν να φονευθούν. Έζησε μέγας και πέθανε μέγας στα μάτια του Θεού και του λαού του. Και σαν τους περισσότερους από τους κεχρισμένους του Κυρίου κατά την αρχαία εποχή, επισφράγισε την αποστολή του και τα έργα του με το ίδιο του το αίμα. Και το ίδιο έκανε και ο αδελφός του Χάυρουμ. Στη ζωή δεν ήταν χωρισμένοι και ούτε στο θάνατο χωρίστηκαν!

»Όταν ο Τζόζεφ πήγε στο Κάρθατζ για να παραδοθεί στις δήθεν απαιτήσεις του νόμου, δύο ή τρεις ημέρες πριν τη δολοφονία του, είπε: ‘Πηγαίνω σαν πρόβατο στη σφαγή. Όμως είμαι ήρεμος σαν καλοκαιριάτικο πρωινό. Έχω τη συνείδηση καθαρή προς το Θεό, και προς όλους τους ανθρώπους. ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΘΩΟΣ, ΚΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΕΝ ΨΥΧΡΩ’. – Το ίδιο πρωί, αφού ο Χάυρουμ ετοιμάστηκε για να φύγει – να πούμε για τη σφαγή; ναι, γιατί έτσι ήταν – διάβασε την ακόλουθη παράγραφο, κοντά στο τέλος του δωδέκατου κεφαλαίου του Εθέρ, στο Βιβλίο του Μόρμον, και τσάκισε το φύλλο σ’ αυτό:

»Και έγινε ώστε προσενχήθηκα στον Κύριο να δώσει στονς Εθνικούς χάρη, ώστε να έχονν αγάπη. Και έγινε ώστε ο Κύριος μον είπε: Αν δεν έχονν αγάπη δεν έχει σημασία για σένα, εσύ νπήρξ ες πιστός. Γι’ αντό τα ρούχα σον θα γίνονν καθαρά. Και επειδή έχεις δει την αδνναμία σον, θα γίνεις δννατός, μέχρι και στο να καθίσεις κάτω στον τόπο τον οποίο έχω ετοιμάσει στονς τόπονς διαμονής τον Πατέρα μον. Και τώρα εγώ… αποχαιρετώ τονς Εθνικούς. Μάλιστα, επίσης και τονς αδελφούς μον τονς οποίονς αγαπώ, μέχρι να ανταμώσονμε εμπρός στο βήμα κρίσεως τον Χριστού, όπον όλοι οι άνθρωποι θα ξέρουν ότι τα ρούχα μου δεν είναι κηλιδωμένα με το αίμα σας. [Εθέρ 12:36–38]. Αυτοί που έδωσαν μαρτυρία είναι τώρα νεκροί, και η μαρτυρία τους είναι σε ισχύ.

»Ο Χάυρουμ Σμιθ έγινε σαράντα τεσσάρων χρονών το Φεβρουάριο του 1844, και ο Τζόζεφ Σμιθ έγινε τριάντα οχτώ το Δεκέμβριο του 1843. Και από εδώ κι εμπρός τα ονόματά τους θα κατατάσσονται μεταξύ των μαρτύρων της θρησκείας. Και στον αναγνώστη κάθε έθνους θα υπενθυμίζεται ότι το Βιβλίο του Μόρμον, και ετούτο το βιβλίο με τη Διδαχή και Διαθήκες της εκκλησίας, κόστισαν το καλύτερο αίμα του δεκάτου ενάτου αιώνα για να έλθουν σε φως για τη σωτηρία ενός κατεστραμμένου κόσμου, και ότι αν η φωτιά μπορεί να κατακάψει ένα πράσινο δέντρο για τη δόξα του Θεού, πόσο εύκολα θα κάψει τα ξερά δέντρα για να καθαρίσει τον αμπελώνα της διαφθοράς. Έζησαν για δόξα, πέθαναν για δόξα, και δόξα είναι η αιώνια αμοιβή τους. Από γενεά σε γενεά, τα ονόματά τους θα τιμούνται από απογόνους σαν πολύτιμα πετράδια για τους εξαγνισμένους»¹⁴.

Ο Τζόζεφ Σμιθ εκπλήρωσε την επίγεια αποστολή του και επισφράγισε τη μαρτυρία του με το αίμα του.

Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ διακήρυξε: «Μολονότι ο εχθρός είχε δύναμη να σκοτώσει τον προφήτη μας, δηλαδή να σκοτώσει το σώμα του, εκείνος δεν πραγματοποίησε όλα όσα είχε μέσα στην καρδιά του να πραγματοποιήσει στις ημέρες του; Το κατόρθωσε, είμαι βέβαιος από όσο γνωρίζω»¹⁵.

Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ δίδαξε, επίσης: «Ποιος ελευθέρωσε τον Τζόζεφ Σμιθ από τα χέρια των εχθρών του, έως την ημέρα του θανάτου του; Ήταν ο Θεός. Αν και έφθασε στο χείλος του θανάτου πολλές φορές, ώστε κατά την ανθρώπινη γνώση δεν υπήρχε περίπτωση σωτηρίας του. Όταν βρισκόταν στη φυλακή στο Μισσούρι και κανένας δεν περίμενε ότι θα μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από τα χέρια τους, είχα την πίστη του Αβραάμ και είπα στους αδελφούς ότι καθώς ο Κύριος ο Θεός ζούσε, θα γλίτωνε από τα χέρια τους. Μολονότι είχε προφητεύσει ότι δεν θα ζούσε ώστε να φθάσει 40 ετών, ωστόσο όλοι τρέφαμε ελπίδες ότι θα ήταν ψευδής η προφητεία και θα τον κρατούσαμε παντοτινά κοντά μας. Νομίζαμε ότι η πίστη μας θα υπερέβαινε αυτού του πράγματος, όμως κάναμε λάθος – τελικά έπεσε ως μάρτυρας της θρησκείας του. Είπα ότι είναι εντάξει· τώρα η μαρτυρία είναι σε πλήρη ισχύ. Τη σφράγισε με το αίμα του»¹⁶.

Ο Ονίλφορντ Γούντροφ έδωσε μαρτνρία: «Είχα ιδιαίτερα συναισθήματα σχετικά με το θάνατό του και τον τρόπο που αφαιρέθηκε η ζωή του. Αισθανόμουν ότι αν… ο Τζόζεφ μπορούσε να έχει δική του επιθυμία, θα είχε σταθεί πρωτοπόρος στο δρόμο προς τα Βραχώδη Όρη. Όμως από τότε είχα πλήρως συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι ήταν σύμφωνα με το πρόγραμμα το οποίο απαιτήθηκε από αυτόν, ως η κεφαλή αυτής της θεϊκής νομής, ότι θα έπρεπε να σφραγίσει τη μαρτυρία του με το αίμα του, και να φύγει μετά στον κόσμο των πνευμάτων, κρατώντας τα κλειδιά αυτής της θεϊκής νομής, για να αρχίσει την αποστολή η οποία πραγματοποιείται τώρα κηρύττοντας το Ευαγγέλιο στα ‘πνεύματα που βρίσκονται στη φυλακή’»¹⁷.

Ο Τζόζεφ Φ. Σμιθ, έκτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, δίδαξε: «Τι μας διδάσκει ο μαρτυρικός θάνατος [του Τζόζεφ Σμιθ και του Χάυρουμ Σμιθ]; Το μεγάλο μάθημα ότι ‘όπου υπάρχει διαθήκη, είναι ανάγκη να υπάρχει ο θάνατος εκείνου που έκανε τη διαθήκη’ (Προς Εβραίους 9:16), για να την κάνει ισχυρή. Επιπλέον, ότι το αίμα των μαρτύρων είναι πράγματι ο σπόρος της Εκκλησίας. Ο Κύριος επέτρεψε τη θυσία, ώστε η μαρτυρία εκείνων των ενάρετων και δίκαιων ανδρών να στέκει ως μάρτυρας απέναντι σε έναν διεστραμμένο και άνομο κόσμο. Έπειτα, ξανά, υπήρξαν παραδείγματα της υπέροχης αγάπης για την οποία μιλά ο Λυτρωτής: ‘Μεγαλύτερη από τούτη την αγάπη δεν έχει κανένας, το να βάλει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του’. (Κατά Ιωάννην 15:13.) Αυτήν την υπέροχη αγάπη εκδήλωσαν προς τους Αγίους και τον κόσμο. Διότι και οι δύο καταλάβαιναν και εξέφραζαν την πεποίθησή τους, προτού ξεκινήσουν το ταξίδι προς το Κάρθατζ, ότι βάδιζαν προς το θάνατό τους. …Το θάρρος, η πίστη τους, η αγάπη τους για τους ανθρώπους, δεν είχαν όρια και έδωσαν τα πάντα για το λαό τους. Τόση αφοσίωση και αγάπη δεν άφησε καμία αμφιβολία στο νου εκείνων που απολάμβαναν τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος, ότι εκείνοι οι καλοί και ειλικρινείς άνδρες ήταν πράγματι οι εξουσιοδοτημένοι υπηρέτες του Κυρίου.

»Αυτός ο μαρτυρικός θάνατος υπήρξε πάντοτε μία έμπνευση για το λαό του Κυρίου. Αυτό τους βοήθησε στις προσωπικές δοκιμασίες τους. Τους έδωσε το κουράγιο να ακολουθήσουν μία πορεία χρηστότητας και να γνωρίσουν και να ζουν την αλήθεια, και θα πρέπει πάντοτε να κρατείται ως ιερή ανάμνηση από τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, οι οποίοι έμαθαν τις σπουδαίες αλήθειες τις οποίες απεκάλυψε ο Θεός μέσω του δούλου Του, Τζόζεφ Σμιθ»¹⁸.

Ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ, όγδοος Πρόεδρος της Εκκλησίας, διακήρυξε: «Ο Τζόζεφ Σμιθ επετέλεσε την αποστολή του. Και όταν ήρθε ο καιρός όπου βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο, είπε: ‘Πηγαίνω σαν πρόβατο στη σφαγή. Όμως είμαι ήρεμος σαν καλοκαιριάτικο πρωινό. Έχω τη συνείδηση καθαρή προς το Θεό, και προς όλους τους ανθρώπους. Εάν αφαιρέσουν τη ζωή μου, ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΘΩΟΣ, και το αίμα μου θα κραυγάζει από τη γη για εκδίκηση ΚΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΕΝ ΨΥΧΡΩ’. [Βλέπε Δ&Δ 135:4.] Δε φοβόταν να σταθεί εμπρός στο αρεστό βήμα του Πατέρα μας στους ουρανούς και να απαντήσει για τις πράξεις που έγιναν στη θνητή ζωή. Δε φοβόταν να αντιμετωπίσει την κατηγορία που στοιχειοθετήθηκε εναντίον του, ότι εξαπατούσε το λαό και συναλλασσόταν με αδικία απέναντí του. Δε φοβόταν για το αποτέλεσμα της αποστολής της ζωής του και για τον τελικό θρίαμβο του έργου, το οποίο ήξερε ότι ήταν θεϊκής προέλευσης, και για το οποίο έδωσε τη ζωή του»¹⁹.

Ο Γκόρντον Χίνκλι, δέκατος πέμπτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, έδωσε μαρτυρία: «Τόσο βέβαιος ήταν [ο Τζόζεφ Σμιθ] για το σκοπό του οποίου ηγείτο, τόσο βέβαιος για την ουράνια δοθείσα κλήση του, ώστε τα έθεσε υπεράνω της αξίας της δικής του ζωής. Με γνώση εκ των προτέρων για τον επερχόμενο θάνατό του, παρέδωσε τον εαυτό του σε εκείνους που θα τον παρέδιδαν ανίσχυρο στα χέρια ενός όχλου. Σφράγισε τη μαρτυρία του με το αίμα της ζωής του»²⁰.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xii.

Λίγο πριν σκοτώσουν τον Τζόζεφ και τον Χάυρουμ Σμιθ, ο Πρεσβύτερος Τζων Τέηλορ τραγούδησε: “A Poor Wayfaring Man of Grief’ [«Ένας φτωχός στρατοκόπος γεμάτος θλίψη»] (σελίδα 577). Διαβάστε ή τραγουδήστε τα λόγια αυτού του ύμνου ( Hymns, no. 29) και σκεφθείτε πώς σχετίζονται με τη ζωή του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Γιατί αυτός ο ύμνος ταίριαζε στις περιστάσεις εκείνες;
Επανεξετάστε τις δηλώσεις που μαρτυρούν ότι ο Τζόζεφ Σμιθ απένειμε τα κλειδιά της ιεροσύνης στους Δώδεκα Αποστόλους (σελίδες 579–82). Γιατί νομίζετε ότι οι Απόστολοι αισθάνονταν πως ήταν σημαντικό να καταθέσουν μαρτυρία για τις εμπειρίες αυτές; Ποια είναι η μαρτυρία σας για τη διαδοχή στην Προεδρία της Εκκλησίας;
Μελετήστε την αφήγηση του Τζων Τέηλορ για το μαρτυρικό θάνατο του Τζόζεφ και του Χάυρουμ Σμιθ (σελίδες 582-84). Πώς θα υπερασπιζόσασταν τη δήλωση ότι ο Τζόζεφ Σμιθ «έχει κάνει περισσότερα για τη σωτηρία των ανθρώπων σε τούτον τον κόσμο, παρά οποιοσδήποτε άνθρωπος που έζησε ποτέ σ’ αυτόν»; Προτού πάει στη φυλακή Κάρθατζ, ο Χάυρουμ διάβασε το Εθέρ 12:36–38 και τσάκισε τη σελίδα. Με ποιο τρόπο αυτό το εδάφιο ισχύει για τον Τζόζεφ και τον Χάυρουμ; Ποια είναι τα συναισθήματά σας καθώς σκέφτεστε τις θυσίες που έκαναν ο Τζόζεφ και ο Χάυρουμ Σμιθ για τις μαρτυρίες τους για τον Ιησού Χριστό;
Διαβάστε τις μαρτυρίες των προφητών των τελευταίων ημερών στις σελίδες 584-86. Ποια λόγια ευγνωμοσύνης και μαρτυρίας μπορείτε να προσθέσετε στα δικά τους;

Σνοχετιζόμενες γραφές: Προς Εβραίους 9:16–17, Δ&Δ 5:21–22, 98:13–14, 112:30–33, 136:37–40