Ανταποκρινόμενοι στην καταδίωξη με πίστη και θάρρος

«[Μη φοβάστε, αλλά] ενδυναμώνεστε στον Κύριο, και στην κυριαρχική εξουσία της δύναμης του».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Το χειμώνα του 1838–39, η εθνοφρουρά της πολιτείας του Μισσούρι είχε διαταγές του κυβερνήτη να εκδιώξει τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών από την πολιτεία και ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ ήταν φυλακισμένος στη φυλακή Λίμπερτυ. Εκείνο το χειμώνα και την επόμενη άνοιξη, διαδραματίστηκαν σκηνές μεγάλης οδύνης καθώς χιλιάδες Αγίων εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο Μισσούρι. Αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, ξεκίνησαν ένα ταξίδι 320 χιλιομέτρων προς τα ανατολικά, στο δυτικό Ιλλινόις, υπό τον Μπρίγκαμ Γιανγκ και άλλους ηγέτες της Εκκλησίας. Λίγοι ήταν οι Άγιοι που είχαν καλές άμαξες και άλογα και πολλοί κοιμούνταν εκτεθειμένοι στη βροχή και στο χιόνι. Κάποιοι που δεν είχαν παπούτσια, τύλιγαν τα πόδια τους με κουρέλια στην πορεία τους μέσα στο χιόνι.

Τον Φεβρουάριο του 1839, ένας καλός γείτονας βοήθησε την Έμμα Σμιθ να μπει μαζί με τα τέσσερα παιδιά της και τα λιγοστά υπάρχοντά της σε μία άμαξα στρωμένη με άχυρο. Όταν η ομάδα τους έφθασε στον παγωμένο ποταμό Μισισιπή, η Έμμα προχώρησε επάνω στον πάγο μαζί με τα παιδιά της, μεταφέροντας τα χειρόγραφα της μετάφρασης της Βίβλου από τον Προφήτη, σε δύο υφασμάτινους σάκους δεμένους γύρω από τη μέση της, κάτω από τη φούστα της. Η ίδια και πολλοί άλλοι άποροι Άγιοι βρήκαν καταφύγιο στην κοινότητα του Κουίνσυ στο Ιλλινόις, όπου εξακολούθησαν να υποφέρουν από την πείνα, το κρύο και την αρρώστια, μολονότι τα βάσανα αυτά ανακουφίζονταν από τις πολλές αγαθοεργίες της φιλόστοργης κοινότητας.

Μολονότι ο Προφήτης Τζόζεφ επιθυμούσε διακαώς να βοηθήσει τους Αγίους, το μόνο που μπορούσε ήταν να προσεύχεται και να κατευθύνει μέσα από επιστολές προς τον Μπρίγκαμ Γιανγκ και άλλους αδελφούς, οι οποίοι καθοδηγούσαν τους Αγίους κατά την απουσία του. Κάτω από αυτές τις απελπιστικές συνθήκες, έγραφε λόγια ενθαρρυντικά και καθησυχαστικά στα μέλη της Εκκλησίας: «Έτσι λοιπόν, πολυαγαπημένοι μου αδελφοί, ας κάνουμε πρόσχαρα ό,τι περνάει από το χέρι μας. Και ύστερα είθε να σταθούμε ήρεμοι, με την υπέρτατη πεποίθηση, για να δούμε τη σωτηρία του Θεού, και ο βραχίονάς του να αποκαλυφτεί» (Δ&Δ 123:17).

Στις 6 Απριλίου 1839, ο Προφήτης και οι συγκρατούμενοί του μεταφέρθηκαν, λόγω αλλαγής του τόπου δίκης, από τη φυλακή Λίμπερτυ, στο Γκάλατιν του Ντέηβις Κάουντυ, στο Μισσούρι. Αφού εμφανίστηκαν στο εκεί δικαστήριο, έγινε εκ νέου αλλαγή του τόπου δίκης για τους αδελφούς, από το Γκάλατιν, στο Κολούμπια του Μπουν Κάουντυ, στο Μισσούρι. Όμως στα μέσα Απριλίου, ενώ ο Προφήτης και οι άλλοι φυλακισμένοι μεταφέρονταν στο Κολούμπια, οι φρουροί τούς επέτρεψαν να διαφύγουν. Μέσα σε μία εβδομάδα, οι αδελφοί είχαν βρεθεί ξανά με τους Αγίους στο Κουίνσυ του Ιλλινόις. Ο Πρεσβύτερος Ουίλφορντ Γούντροφ έγραψε στο ημερολόγιό του για την επανένωσή του με τον Προφήτη: «…Για μια ακόμα φορά είχαμε το ευτυχές προνόμιο να πάρουμε τον αδελφό Τζόζεφ από το χέρι. …Μας χαιρέτισε με μεγάλη χαρά. Είχε μόλις ελευθερωθεί από τη φυλακή και το χέρι των εχθρών του και επέστρεφε στην αγκαλιά της οικογένειάς του και των φίλων του. …Ο Τζόζεφ ήταν ειλικρινής, ανοιχτός και οικείος ως συνήθως. Η αδελφή Έμμα ήταν αληθινά ευτυχισμένη»¹.

Αργότερα ο Προφήτης έπλεξε το εγκώμιο των συναδέλφων του Αγίων, οι οποίοι, μαζί με αυτόν, υπέμειναν θαρραλέα τόσα δεινά χάριν της πίστης τους στο αποκατεστημένο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού: «Η συμπεριφορά των Αγίων, κάτω από τις συσσωρευμένες αδικίες και τα βάσανα, υπήρξε άξια επαίνου. Το θάρρος τους να υπερασπιστούν τους αδελφούς τους από την καταστροφική μανία του όχλου· η προσήλωσή τους στο σκοπό της αλήθειας κάτω από τις πιο επίπονες και θλιβερές συνθήκες που μπορούν πιθανόν να ανθέξουν οι άνθρωποι· η αγάπη του ενός για τον άλλο· η προθυμία τους να προσφέρουν βοήθεια σε εμένα και τους αδελφούς μου που ήμασταν περίορίσμένοί σε μία σκοτείνή φυλακή· οί θυσίες τους όταν εγκατέλείψαν το Μίσσούρί καί βοηθούσαν τίς φτωχές χήρες καί τα ορφανά, καί τους δίασφάλίζαν κατοίκία σε μία πίο φίλόξενη γη· όλα συνωμοτούν γία να τους ανυψώσουν στην εκτίμηση όλων των καλών καί ενάρετων ανθρώπων καί τους δίασφάλίσε την εύνοία καί επίδοκίμασία του Ιεχωβά, καί ένα όνομα άφθαρτο όπως η αίωνίότητα»².

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Ο εχθρός της αλήθειας αντιτίθεται στους υπηρέτες του Κυρίου, ειδικά καθώς έρχονται πιο κοντά στον Κύριο.

«Η καταδίωξη πέφτεί βαρίά επάνω μας από καίρό σε καίρό, …όμοία με δυνατές βροντές, εξαίτίας της θρησκείας μας»³.

«Οι θρησκευτικές αρχές μας τίθενται ενώπιον του κόσμου, έτοιμες να τις διερευνήσουν όλοι οι άνθρωποι, ωστόσο είναι εν γνώσει μας ότι όλη αυτή η καταδίωξη εναντίον των φίλων μας προήλθε από συκοφαντίες [ψευδείς κατηγορίες] και παρερμηνείες, χωρίς να θεμελιώνονται στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Αυτή την καταδίωξη την υπομείναμε όπως όλες οι άλλες θρησκευτικές κοινωνίες, όταν πρωτοξεκίνησαν»⁴.

«Μην απορείτε, λοιπόν, αν καταδιώκεστε· αλλά να θυμόσαστε τα λόγια του Σωτήρα: ‘Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αν εμένα έθεσαν υπό διωγμό, θα θέσουν υπό διωγμό και σας’ [βλέπε Κατά Ιωάννην 15:20]· και πως όλα τα βάσανα τα οποία θα περάσουν οι Άγιοι, είναι η εκπλήρωση των λόγων των Προφητών, οι οποίοι έχουν μιλήσει από τις απαρχές του κόσμου»⁵.

«Όταν κάνω το καλύτερο που μπορώ – όταν επιτελώ το μεγαλύτερο καλό, τότε οι πονηρότερες και αχρειότερες εικασίες υψώνονται εναντίον μου. …Οι εχθροί αυτού του λαού δεν θα κουραστούν ποτέ να καταδιώκουν την Εκκλησία, μέχρις ότου υπερνικηθούν. Αναμένω να παρατάξουν τα πάντα εναντίον μου, όσα είναι στη δύναμή τους να ελέγχουν, και ότι θα έχουμε μια μακρά και φοβερή διαμάχη. Εκείνος ο οποίος θα διεξάγει τον πραγματικό χριστιανικό πόλεμο εναντίον κάθε διαφθοράς αυτών των τελευταίων ημερών, θα έχει άνομους ανθρώπους και διαβολικούς αγγέλους και όλες τις καταχθόνιες δυνάμεις του σκότους, ακατάπαυστα παρατεταγμένες εναντίον του. Όταν άνομοι και διεφθαρμένοι άνθρωποι αντιτίθενται, αυτό αποτελεί κριτήριο για να κρίνουμε εάν ένας άνθρωπος διεξάγει τον πραγματικό χριστιανικό πόλεμο. Όταν όλοι οι άνθρωποι μιλούν ψευδή λόγια ανομίας για σας, ευλογημένοι είστε, κ.λπ. [βλέπε Κατά Ματθαίον 5:11]. Θα πρέπει να θεωρηθεί κακός ένας άνθρωπος, όταν ο κόσμος μιλά άνομα για αυτόν; Όχι. Αν ένας άνθρωπος στέκει και αντιτίθεται στον κόσμο της αμαρτίας, ας περιμένει ότι θα παραταχθούν εναντίον του όλα τα πονηρά και διεφθαρμένα πνεύματα.

»Όμως δεν θα είναι παρά για ένα μικρό διάστημα, και όλα αυτά τα βάσανα θα απομακρυνθούν από εμάς, καθόσον είμαστε πιστοί και δεν μας υπερνικούν αυτά τα κακά. Βλέποντας να ξετυλίγονται οι ευλογίες της προικοδότησης και το βασίλειο να αυξάνει και να εξαπλώνεται από θάλασσα σε θάλασσα, θα αγαλλιάζουμε, διότι δεν θα έχουμε υπερνικηθεί από αυτά τα ανόητα πράγματα»⁶.

«Κάποιοι σκέφτονται ότι οι εχθροί μας θα ικανοποιηθούν από τον αφανισμό μου. Όμως, σας λέω, πως από τη στιγμή που θα χυθεί το αίμα μου, θα διψούν για το αίμα κάθε ανθρώπου στην καρδιά του οποίου κατοικεί μία και μόνη σπίθα του πνεύματος της πληρότητας του Ευαγγελίου. Η εναντίωση αυτών των ανθρώπων παρακινείται από το πνεύμα του ενάντιου κάθε χρηστότητας. Δεν είναι μόνο να αφανίσουν εμένα, αλλά και κάθε άνδρα και γυναίκα που τολμά να πιστεύει τις διδαχές τις οποίες ο Θεός με ενέπνευσε να διδάξω σε τούτη τη γενιά»⁷.

«Έχω από εμπειρία μάθει ότι ο εχθρός της αλήθειας δεν βρίσκεται σε λήθαργο ούτε παύει τις προσπάθειές του να φέρει προκατάληψη στο νου των κοινοτήτων εναντίον των υπηρετών του Κυρίου, αναμοχλεύοντας την αγανάκτηση των ανθρώπων επάνω σε κάθε ζήτημα που είναι σημαντικό ή σπουδαίο»⁸.

Εκείνοι οι οποίοι αγαπούν τον Θεό, θα υποφέρουν την καταδίωξη με κουράγιο και πίστη.

«Όλοι, σεις, Άγιοι! Επωφεληθείτε από ετούτο το σημαντικό Κλειδί – ώστε σε όλες τις δοκιμασίες σας, τις δυσκολίες, τους πειρασμούς, τα βάσανα, τα δεσμά, τις φυλακίσεις και το θάνατο, φροντίστε να μην προδώσετε τους ουρανούς· ώστε να μην προδώσετε τον Ιησού Χριστό· ώστε να μην προδώσετε τους αδελφούς· ώστε να μην προδώσετε τις αποκαλύψεις του Θεού, είτε στη Βίβλο είτε στο Βιβλίο του Μόρμον ή στο Διδαχή και Διαθήκες ή σε όποιο άλλο το οποίο δόθηκε ή θα δοθεί και θα αποκαλυφθεί στον άνθρωπο σε τούτο τον κόσμο στον επόμενο. Μάλίστα, σε κάθε μάχη καί μόχθο σας, φροντίστε να μην το κάνετε αυτό, μην καί βρεθεί αίμα αθώο επάνω στα ενδύματά σας καί ρίχτείτε στην κόλαση»⁹.

Την άνοιξη τον 1830, οι Αγιοι καταδιάχθηκαν, εξαιτίας της έκδοσης τον Βιβλίον τον Μόρμον: «Το Βίβλίο του Μόρμον (η ράβδος του Ιωσήφ στα χέρία του Εφραίμ), έχεί εδώ καί αρκετό καίρό εκδοθεί καί όπως προέβλεψε ο αρχαίος προφήτης ‘λογαρίάστη[κε] σαν ξένο πράγμα’. [Βλέπε 0σηέ 8:12.] Μεγάλη αναταραχή ξέσπασε με την εμφάνίσή του. Μεγάλη εναντίωση καί πολλή καταδίωξη ακολούθησε αυτούς που πίστευαν στην αυθεντίκότητά του. Όμως τώρα συνέβη ότί η αλήθεία είχε αναβλαστήσεί από τη γη καί η δίκαίοσύνη είχε σκύψεί από τους ουρανούς [βλέπε Ψαλμοί 85:11, Μωσία 7:62], ώστε δεν φοβόμασταν τους αντίπάλους μας, γνωρίζοντας ότί είχαμε καί την αλήθεία καί τη δίκαίοσύνη στο πλευρό μας, ώστε είχαμε καί τον Πατέρα καί τον Υίό, δίότί είχαμε τίς δίδαχές του Χρίστού καί παραμέναμε σε αυτές. Καί γί’ αυτό, εξακολουθήσαμε να κηρύττουμε καί να δίνουμε πληροφορίες σε όλους όσοί ήταν πρόθυμοί να ακούσουν»¹⁰.

Τον Ιούϊιο τον 1839, ο ΟνίΛφορντ Γούντροφ κατέγραφε: «Ο Τζόζεφ απευθύνθηκε σε εμάς με λίγα λόγία καί είπε: θυμηθείτε, αδελφοί, ότί εάν φυλακιστείτε, ο αδελφός Τζόζεφ φυλακίστηκε πρίν από εσάς. Εάν βρεθείτε σε κάποίο μέρος, όπου μπορείτε να δείτε τους αδελφούς σας μόνο μέσα από τα κάγκελα ενός παραθύρου, όντας στη φυλακή χάρίν του ευαγγελίου του Ιησού Χρίστού, θυμηθείτε ότί ο αδελφός Τζόζεφ βρέθηκε κάτω από τίς ίδίες συνθήκες’»¹¹.

Το 1841, ο Τζόζεφ Σμιθ και οι σύμβονΛοί τον στην Πρώτη Προεδρία έγραψαν: «Η αλήθεία, όπως η γερή βελανίδίά, στάθηκε απρόσβλητη ανάμεσα στα αντίμαχόμενα στοίχεία, τα οποία τη χτυπούσαν με τρομακτική δύναμη. Οί πλημμύρες ξεχύθηκαν, κύμα μετά το κύμα, δίαδοχίκά καί με ταχύτητα, καί δεν την κατάπίαν. ‘Υψωσαν οί ποταμοί, Κύρίε, ύψωσαν οί ποταμοί τη φωνή τους· …Ο Κύρίος που είναί στα ύψίστα, είναί δυνατότερος από… τα δυνατά κύματα της θάλασσας’ [βλέπε Ψαλμοί 93:3–4]. Ούτε οί φλόγες της καταδίωξης, με όλη την επίρροή του όχλου, κατόρθωσαν να την καταστρέψουν. Αλλά, σαν τη βάτο του Μωυσή, στάθηκε χωρίς να καίγεταί καί αυτή τη στίγμή παρουσίάζεί ένα σπουδαίο θέαμα τόσο γία τους ανθρώπους, όσο καί τους αγγέλους.

»Πού μπορούμε να στρέψουμε τα μάτία μας, γία να δούμε έναν άλλο τόσο καταδίωκόμενο λαό; Συλλογίζόμαστε ένα λαό που αποδέχθηκε ένα σύστημα θρησκείας, το οποίο δεν είναι δημοφιλές και η προσκόλληση σε αυτό επέφερε επανειλημμένες καταδιώξεις. Ένας λαός, ο οποίος για την αγάπη του στον Θεό και την προσκόλληση στο σκοπό Του, υπέφερε πείνα, γύμνια, κινδύνους και σχεδόν κάθε είδους στέρηση. Ένας λαός, ο οποίος για χάρη της θρησκείας του, έπρεπε να θρηνήσει τον πρόωρο θάνατο γονέων, συζύγων και παιδιών. Ένας λαός, ο οποίος είχε προτιμήσει το θάνατο από τη σκλαβιά και την υποκρισία και είχε τιμητικά διατηρήσει το χαρακτήρα του και στάθηκε ακλόνητος και σταθερός σε εποχές που είχαν δοκιμάσει τις ψυχές των ανθρώπων»¹².

Η μεγάλη δύναμη του Θεού θα στηρίζει εκείνους που καταδιώχθηκαν για χάρη της δικαιοσύνης.

Κατά τη φυΛάκιση του στη φυΛακη Λίμπερτυ, ο Τζόζεφ Σμιθ έγραφε στους Αγίους: «Μη νομίζετε ότι οι καρδιές μας λιποψυχούν, σαν να συνέβη κάτι παράξενο σε εμάς [βλέπε Πέτρου Α’ 4:12], διότι έχουμε δει και διαβεβαιωθεί για όλα αυτά εκ των προτέρων, και έχουμε τη διαβεβαίωση μιας καλύτερης ελπίδας από εκείνης των διωκτών μας. Για το λόγο αυτό, ο Θεός έχει κάνει δυνατούς τους ώμους μας για το φορτίο. Υπερηφανευόμαστε με τα βάσανά μας, δίότί γνωρίζουμε ότί ο Θεός είναί μαζί μας, ότί Εκείνος είναί ο φίλος μας καί ότί Εκείνος θα σώσεί τίς ψυχές μας. Δε μας νοίάζουν αυτοί που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα. Δεν μπορούν να βλάψουν τίς ψυχές μας [βλέπε Κατά Ματθαίον 10:28]. Δε ζητάμε χάρες από τα χέρία του όχλου ούτε από τον κόσμο ούτε από το δίάβολο ούτε από τους απεσταλμένους του, τους σχίσματίκούς, καί από εκείνους που αγαπούν καί κάνουν καί ορκίζονταί ψευτίές, γία να αφαίρέσουν τη ζωή μας. Ποτέ δεν υποκρίθήκαμε ούτε θα το κάνουμε γία χάρη της ζωής μας. …Ξέρουμε ότί προσπαθούμε με όλο το νου, τη δύναμη καί την ίσχύ μας, να πράξουμε το θέλημα του Θεού καί όλα όσα μας έχεί προστάξεί.

»…Ο Κύρίος είπε: Έίναί ανάγκη να έρθουν οί προσβολές, όμως αλίμονο σ’ αυτούς δία μέσω των οποίων έρχονταί’. [Βλέπε Κατά Ματθαίον 18:7.] Καί ξανά: ‘Mακάρίοί είστε, όταν σας ονείδίσουν, καί σας θέσουν υπό δίωγμό, καί πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα, εξαίτίας μου. Χαίρεστε καί αγάλλεστε, επείδή ο μίσθός σας είναί πολύς στους ουρανούς· έτσί, εξάλλου, δίωξαν τους προφήτες πρίν από σας’. [Κατά Ματθαίον 5:11–12.]

»Τώρα, αγαπητοί αδελφοί, αν ποτέ κάποίοί άνθρωποί είχαν λόγο να ίσχυρίστούν αυτήν την υπόσχεση, αυτοί είμαστε εμείς. Δίότί ξέρουμε ότί ο κόσμος όχί μόνο μας μίσεί, αλλά μίλούν κακίες κάθε είδους γία εμάς, ψευδώς, δίότί κανέναν άλλο λόγο από αυτόν δεν έχουμε, ώστε προσπαθούμε να δίδάξουμε την πληρότητα του Ευαγγελίου του Ιησού Χρίστού…

»Καί τώρα, αγαπητοί καί πολύ αγαπημένοί αδελφοί –καί όταν λέμε αδελφοί, εννοούμε εκείνους οί οποίοί εξακολουθούν με πίστη στον Χρίστο, άνδρες, γυναίκες καί παίδίά– θέλουμε να σας παροτρύνουμε στο όνομα του Κυρίου Ιησού, να είστε δυνατοί στην πίστη στη νέα καί παντοτίνή δίαθήκη καί δίόλου να μη φοβάστε τους εχθρούς σας. …Εξακολουθήστε με πίστη μέχρί το θάνατο. Επείδή Οποίος θέλεί να σώσεί τη ζωή του, θα τη χάσεί· καί οποίος χάσεί τη ζωή του εξαίτίας μου καί εξαίτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσεί’, είπε ο Ιησούς Χρίστος [βλέπε Κατά Μάρκον 8:35]»¹³.

Επίσης, από τη φνλακη Λίμπερτν, ο Προφήτης και οι σύμβονΛοί τον στην Πρώτη Προεδρία έγραψαν στονς ηγέτες της Εκκλησίας: «Αδελφοί, μη φοβάστε, αλλά ενδυναμώνεστε στον Κύρίο καί στην κυρίαρχίκή εξουσία της δύναμής του. Ποίος είναί ο άνθρωπος που ο υπηρέτης του Θεού θα πρέπει να τον φοβάται ποιος είναι ο γιος του ανθρώπου που θα πρέπει να τον τρέμει; Ούτε να παραξενεύεστε για τις θηριώδεις δοκιμασίες στις οποίες υποβαλλόμαστε, σαν να μας είχε συμβεί κάτι παράξενο. Να θυμάστε ότι όλοι είμαστε κοινωνοί αυτών των βασάνων. [Βλέπε Πέτρου Α’ 4:12–13.] Για το λόγο αυτό, να αγαλλιάζετε στα βάσανά σας, από τα οποία τελειοποιείστε και μέσω των οποίων τελειοποιήθηκε ο άρχων της σωτηρίας μας. [Βλέπε Προς Εβραίους 2:10.] Ας ανακουφίζονται οι καρδιές σας μαζί με τις καρδιές όλων των Αγίων, και ας αγαλλιάζουν υπέρμετρα, γιατί μεγάλη είναι η ανταμοιβή μας στους ουρανούς, διότι έτσι καταδίωξαν οι άνομοι τους προφήτες πριν από εμάς [βλέπε Κατά Ματθαίον 5:11–12]»¹⁴.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε τις ιδέες αυτές καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Επανεξετάστε την αφήγηση στις σελίδες 401–04. Τι σας εντυπωσιάζει σχετικά με τον τρόπο που αντέδρασαν στην καταδίωξη ο Τζόζεφ Σμιθ και οι συν αυτώ Άγιοί; Γιατί νομίζετε ότι ήταν πρόθυμοι να υπομείνουν την καταδίωξη;
Διαβάστε τις σελίδες 404–05, όπου ο Προφήτης Τζόζεφ διδάσκει ότι οι ενάρετοι άνθρωποί συχνά θα αντιμετωπίσουν καταδίωξη. Γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Πώς η καταδίωξη σήμερα είναι όμοια με την καταδίωξη στην εποχή του Τζόζεφ Σμιθ; Πώς είναι διαφορετική σήμερα;
Στη σελίδα 405, ο Τζόζεφ Σμιθ αναφέρθηκε σε ένα κλειδί για να βοηθήσει τους Αγίους. Ποιες εμπειρίες σάς έχουν δείξει την αξία αυτού του κλειδιού; Ποια άλλη συμβουλή θα μπορούσατε να δώσετε σε κάποιον που αντιμετωπίζει καταδίωξη εξαιτίας της πίστης του; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 405–07.)
Επανεξετάστε τις σελίδες 407–09, όπου ο Τζόζεφ Σμιθ μας βεβαιώνει ότι ο Κύριος θα μας στηρίξει όταν αντιδρούμε στην καταδίωξη με πίστη καί θάρρος. Τι νομίζετε ότι σημαίνει να πούμε ότι ο Θεός έχει «κάνει ανθεκτικούς τους ώμους μας για το φορτίο»; Πώς μπορούμε να «δοξάζουμε στις δοκιμασίες μας» καί να «αγαλλιάζουμε στα βάσανά μας»; Με ποιους τρόπους νομίζετε ότί μπορούν να μας βοηθήσουν τα βάσανά μας, ώστε να τελείοποίηθούμε;

Σνσχετιζόμενες γραφές: Κατά Ματθαίον 5:43–44, Προς Ρωμαίους 8:35–39, Νεφί Β’ 26:8, Μωσία 24:8–16, Νεφί Γ’ 6:13

Emma fleeing Missouri — Τον Φεβρουάριο του 1839, ενόσω ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν φυλακισμένος στη φυλακή Λίμπερτυ, η Έμμα Σμιθ και τα παιδιά της πέρασαν τον παγωμένο ποταμό Μισισιπή, φεύγοντας μακριά από τους διώκτες τους από το Μισσούρι.

Saints fleeing Missouri — Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1838–39, χιλιάδες Αγιοι των Τελευταίων Ημερών εξαναγκάστηκαν να εγκαταλίψουν τα σπίτια τους στο Μισσούρι και ταξίδεψαν περίπου 320 χιλιόμετρα μέχρι το Ιλλινόις.