Γενναίοι στο σκοπό του Χριστού

«Αγαπώ το σκοπό του Χριστού».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Τον Οκτώβριο του 1838, η διαμάχη ανάμεσα στους Αγίους που ζούσαν στο βόρειο Μισσούρι και στους τοπικούς όχλους και την εθνοφρουρά, έφθασε σε κρίσιμη καμπή. Στις 27 εκείνου του μηνός, ο κυβερνήτης του Μισσούρι, Λίλμπουρν Μπογκς, εξέδωσε μία αχρεία διαταγή προς έναν διοικητή της εθνοφρουράς της πολιτείας: «Οι Μορμόνοι πρέπει να θεωρούνται εχθροί και πρέπει να εξοΛοθρευθούν ή να οδηγηθούν εκτός πολιτείας, εάν είναι απαραίτητο για το κοινό καλό. Οι βιαιοπραγίες τους είναι πέραν κάθε περιγραφής»¹. Τρεις ημέρες αργότερα, μία μεγάλη ομάδα ενόπλων εθνοφρουρών στρατοπέδευσε κοντά στο Φαρ Ουέστ του Μισσούρι, την τοποθεσία της έδρας της Εκκλησίας και ετοιμάστηκαν να επιτεθούν στην πόλη.

Σοβαρά ανήσυχος για την ασφάλεια των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, ο Τζόζεφ Σμιθ και άλλοι ηγέτες της Εκκλησίας συμφώνησαν να συναντηθούν με αξιωματικούς της εθνοφρουράς στις 31 Οκτωβρίου, για να διαπραγματευθούν την ειρήνη. Ωστόσο, καθώς πλησίαζαν το στρατόπεδο της εθνοφρουράς, ο Προφήτης και οι σύντροφοί του συνελήφθησαν ξαφνικά. Κατόπιν προχώρησαν στο στρατόπεδο, όπου τους ανάγκασαν να παραμείνουν ξαπλωμένοι όλη τη νύχτα στο κρύο έδαφος κάτω από μια παγερή καταιγίδα, ενώ οι φρουροί κραύγαζαν και τους βλαστημούσαν. Όταν οι αξιωματικοί αποφάσισαν να μεταφέρουν τους αιχμαλώτους στο Ιντιπέντες του Μισσούρι, ο Τζόζεφ και οι σύντροφοί του, ικέτευσαν να τους επιτραπεί να δουν τις οικογένειές τους.

«Βρήκα τη σύζυγο μου και τα παιδιά να κλαίνε», έγραφε ο Προφήτης, «γιατί φοβούνταν ότι με είχαν σκοτώσει εκείνοι που ορκίστηκαν να πάρουν τη ζωή μας και πως δεν θα με έβλεπαν πια. …Ποιος μπορεί να συνειδητοποιήσει το τι βίωσα εκείνη την εποχή, να έχω έτσι αποχωριστεί τη σύντροφο μου και να την αφήσω περιτριγυρισμένη από τέρατα με μορφή ανθρώπου, και τα παιδιά μου επίσης, χωρίς να ξέρω πώς θα καλύπτονταν οι ανάγκες τους, ενόσω με κρατούσαν μακριά τους, ώστε να με καταστρέψουν οι εχθροί μου, τον καιρό που θα έκριναν κατάλληλο. Η σύντροφος μου θρηνούσε, τα παιδιά μου με είχαν σφιχταγκαλιάσει, ώσπου τα απέσπασαν βίαια από εμένα τα σπαθιά των φρουρών»².

Μετά από μια σύντομη κράτηση στο Ιντιπέντενς, ο Προφήτης και ορισμένοι άλλοι ηγέτες της Εκκλησίας μεταφέρθηκαν στο Ρίτσμοντ του Μισσούρι, όπου τέθηκαν υπό περιορισμό σε ένα παλιό ξύλινο οίκημα, αλυσοδεμένοι και φρουρούμενοι αυστηρότατα. Ο Προφήτης θα παρέμενε φυλακισμένος στο Ρίτσμοντ επί τρεις περίπου εβδομάδες προτού μεταφερθεί στη φυλακή στο Λίμπερτυ του Μισσούρι. Μολονότι οι περιστάσεις ήταν δυσμενείς, ο Προφήτης έγραψε στην Έμμα λίγο μετά την άφιξή του στο Ρίτσμοντ: «Είμαστε φυλακισμένοι, δεμένοι με αλυσίδες και με αυστηρή φρούρηση, για χάρη του Χριστού και για κανέναν άλλο λόγο. …Ο αδελφός [Τζωρτζ] Ρόμπινσον είναι αλυσοδεμένος δίπλα μου. Έχει μια πιστή καρδιά και σθεναρό πνεύμα. Ο αδελφός [Λάυμαν] Ουάιτ βρίσκεται δίπλα, ο αδελφός [Σίδνεϋ] Ρίγκντον δίπλα, ο Χάυρουμ [Σμιθ] δίπλα, ο Πάρλυ [Πρατ] δίπλα, ο Αμάσα [Λάυμαν] δίπλα και έτσι ήμασταν δεμένοι με αλυσίδες, όπως και με δεσμά αιώνιας αγάπης. Το ηθικό μας είναι καλό και αγαλλιάζουμε, διότι θεωρούμαστε άξιοι να καταδιωκόμαστε για χάρη του Χριστού»³.

Στη διάρκεια μιας από τις παγερές, μακριές και κουραστικές νύχτες, οι άνδρες κείτονταν στο πάτωμα μέχρι περασμένα μεσάνυχτα, ανήμποροι να κοιμηθούν, διότι οι φρουροί καυχιόνταν για τις πρόσφατες επιθέσεις τους εναντίον των Αγίων, αλλά και πράξεων όπως ληστείες, βιασμοί και δολοφονίες. Ο Πρεσβύτερος Πάρλυ Πρατ αφηγείτο: «Άκουγα μέχρι που αηδίασα, ταράχτηκα τόσο πολύ, αισθάνθηκα τόση φρίκη και με πλημμύρισε σε τέτοιο σημείο η αγανάκτηση, ώστε δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και σηκώθηκα επάνω και επέπληξα τους φρουρούς· όμως δεν είπα τίποτα στον Τζόζεφ ούτε σε κανέναν άλλο, αν και ήμουν ξαπλωμένος δίπλα του και ήξερα πως ήταν ξύπνιος. Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και μίλησε με φωνή σαν κεραυνού ή σαν το βρυχηθμό λιονταριού, ξεστομίζοντας, όσο μπορώ να θυμηθώ, τα εξής λόγια:

» ‘ΣΙΩΠΗ. …Στο όνομα του Ιησού Χριστού, σας επιπλήττω και σας διατάζω να σιωπήσετε. Δεν θα ανεχτώ ούτε ένα λεπτό περισσότερο να ακούω τέτοια λόγια. Πάψτε αυτή τη συζήτηση, αλλιώς ή εσείς ή εγώ θα πεθάνουμε ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΉΓΜΗΙ!’

»Σταμάτησε να μιλά. Στεκόταν στητός, με φοβερή μεγαλοπρέπεια. Αλυσοδεμένος και χωρίς όπλο· ήρεμος, γαλήνιος και εξευγενισμένος σαν άγγελος, κοίταζε τους φρουρούς του που είχαν ζαρώσει από φόβο, που τα όπλα τους ήταν χαμηλωμένα ή ριγμένα κάτω· που τα γόνατά τους έτρεμαν και που, οπισθοχωρώντας σε μια γωνία ή σερνόμενοι στα πόδια του, ικέτευαν τη συγγνώμη του και έμειναν σιωπηλοί μέχρι την αλλαγή φρουράς»⁴.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Οι γενναίοι ευχαρίστως κάνουν ό,τι μπορούν, ακόμα και σε εποχές δυσκολίας.

Τον Σεπτέμβριο του 1839, όταν οι Αγιοι ξεκινούσαν το δύσκοΛο έργο της οικοδόμησης της πόΛης της Ναβού του ΙΛΛινόις, ο Προφήτης έγραψε σε ένα μέΛος της ΕκκΛησίας στο ΚίρτΛαντ του Οχάιο: «Όσο για την κατάσταση της Εκκλησίας εδώ, τα πράγματα είναι με το μέρος μας, τόσο καλά, όσο θα μπορούσαμε λογικά να περιμένουμε. …Μεγάλος αριθμός οικογενειών έχουν ήδη συγκεντρωθεί εδώ· και αναμένουμε να συνεχιστεί αυτό, καθώς κατόπιν έρευνας βρήκαμε ότι δεν είχαμε περισσότερο από [τη συνηθισμένη] αναλογία ασθενειών εδώ, παρ’ όλες τις δοκιμασίες που περάσαμε και τις κακουχίες στις οποίες εκτεθήκαμε. Βασιζόμενοι, όπως πάντα, στην ευσπλαχνία και τη δύναμη του Θεού προς όφελος μας, ελπίζουμε να επιμείνουμε σε κάθε καλό και χρήσιμο έργο, μέχρι τέλους, ώστε όταν σταθούμε να κριθούμε, να μη βρεθούμε ελλιπείς»⁵.

Τον Σεπτέμβριο του 1842, ο Προφήτης έγραψε τα ακόΛουθα σε μία επιστοΛή προς την ΕκκΛησία, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 128:19, 22: «Λοιπόν, τι ακούμε στο ευαγγέλιο το οποίο λάβαμε; Φωνή χαράς! Φωνή ευσπλαχνίας από τους ουρανούς, και φωνή αλήθειας από τη γη. Χαρμόσυνα νέα για τους νεκρούς. Φωνή χαράς για τους ζώντες και τους νεκρούς. Χαρμόσυνα νέα μεγάλης αγαλλίασης. …Αδελφοί, δεν θα πρέπει να προχωρήσουμε για έναν τόσο σπουδαίο σκοπό; Προχωρήστε και μην οπισθοχωρείτε. Θάρρος, αδελφοί. Και εμπρός για τη νίκη! Ας αγαλλιάσουν οι καρδιές σας και ας είναι υπέρμετρα χαρούμενες»⁶.

Ο Προφήτης είπε σχετικά με την πρόοδο της ΕκκΛησίας το 1831: «Ήταν απόλυτα φανερό ότι ο Κύριος μάς έδωσε δύναμη αναλογικά με το έργο που έπρεπε να γίνει και δύναμη σύμφωνα με τον αγώνα που είχαμε μπροστά μας, και χάρη και βοήθεια κατά τις ανάγκες μας»⁷.

Ο γενναίος αγαπά το σκοπό του Χρίστου και προσπαθεί να αναπτύξει προτερήματα σαν του Χριστού.

«Αγαπώ το σκοπό του Χριστού και την αρετή, την αγνότητα και μία χρηστή, σταθερή πορεία συμπεριφοράς και έναν άγιο τρόπο ζωής»⁸.

«Πιστεύω στο να ζούμε μία ενάρετη, χρηστή και άγια ζωή ενώπιον του Θεού και αισθάνομαι καθήκον μου να πείσω όλους τους ανθρώπους, εφόσον το δύναμαι, να κάνουν το ίδιο, ώστε να πάψουν να πράττουν το κακό και να μάθουν να πράττουν το καλό, και να διακόψουν τις αμαρτίες τους με τη χρηστότητα»⁹.

«Να ενδυναμώνουμε την πίστη μας προσθέτοντας κάθε καλή ιδιότητα η οποία στεφανώνει τα τέκνα του ευλογημένου Ιησού, είναι αυτό που μπορούμε να προσευχόμαστε κατά την ώρα της προσευχής· μπορούμε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας και να είμαστε πιστοί κατά τις δοκιμασίες, γνωρίζοντας ότι η ανταμοιβή αυτού του πράγματος είναι μεγαλύτερη στο βασίλειο των ουρανών. Τι παρηγοριά! Τι χαρά! Αφήστε με να ζω τη ζωή του ενάρετου και ας είναι η ανταμοιβή μου σαν εκείνου!

» …Η χρηστότητα πρέπει να είναι ο σκοπός των Αγίων στα πάντα και όταν εκδοθεί το [Διδαχή και Διαθήκες], θα μάθουν ότι σπουδαία πράγματα θα πρέπει να αναμένονται από αυτούς. Να πράττετε το καλό και να εργάζεστε τη χρηστότητα, αποβλέποντας στη δόξα του Θεού, και θα θερίσετε την ανταμοιβή σας, όταν ο Κύριος ανταμείψει τον κάθε έναν ανάλογα με τα έργα του. …Στο όνομα του Ιησού Χριστού, σας ικετεύουμε να ζείτε άξια των ευλογιών οι οποίες θα ακολουθήσουν μετά από πολλές δοκιμασίες, για να χορτάσουν τις ψυχές εκείνων οι οποίοι παραμένουν πιστοί έως το τέλος»¹⁰.

«Από εδώ και στο εξής, ας επικρατεί η αλήθεια και η χρηστότητα και ας αφθονεί μέσα σας· και στα πάντα ας είστε εγκρατείς. Να απέχετε από τη μέθη και από τη βλασφημία, και από κάθε ανίερη γλώσσα, από καθετί μη ενάρετο ή ανόσιο. Επίσης, από εχθρότητα και μίσος και ζηλοφθονία και από κάθε ανίερη επιθυμία. Να είστε έντιμοι ο ένας προς τον άλλο, διότι φαίνεται ότι κάποιοι έχουν έλλειψη σε αυτά τα πράγματα, και κάποιοι υπήρξαν ελλιπείς χριστιανικής αγάπης και εκδήλωσαν απληστία. …Αυτούς τους χαρακτήρες ο Θεός τους μισεί – και θα έχουν το μερίδιο της θλίψης τους καθώς θα κυλά ο μεγάλος τροχός, διότι θα κυλά και κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Η Σιών θα ζήσει, μολονότι δείχνει να είναι νεκρή»¹¹.

«Ως άνθρωπος ο οποίος επιθυμεί τη σωτηρία των ανθρώπων, επιτρέψτε μου να θυμίσω σε όλους να μοχθείτε με ζήλο σαν του Θεού για αρετή, αγιότητα και τις εντολές του Κυρίου. Να είστε καλοί, να είστε συνετοί, δίκαιοι, να είστε γενναιόδωροι· και πάνω από όλα, να έχετε χριστιανική αγάπη, πάντα με αφθονία καλών έργων. Και είθε η υγεία, η ειρήνη και η αγάπη του Θεού Πατέρα μας και η χάρη του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, να είναι και να κατοικούν σε εσάς όλους, είναι η ειλικρινής προσευχή του αφοσιωμένου αδελφού και φίλου σας στο αιώνιο Ευαγγέλιο»¹².

«Να είστε πράοι και ταπεινοί, έντιμοι και αγνοί. Να ανταποδίδετε το καλό στο κακό. …Να είστε ταπεινόφρονες και υπομονετικοί σε όλες τις περιστάσεις της ζωής. Τότε θα θριαμβεύσουμε ενδοξότερα»¹³.

«Αισθανόμαστε την ανάγκη να προτρέψουμε με τόλμη τους αδελφούς μας, να είναι ταπεινοί και να προσεύχονται, να βαδίζουν πράγματι σαν τέκνα φωτός και ημέρας, ώστε να έχουν χάρη για να αντιστέκονται σε κάθε πειρασμό και να υπερνικήσουν κάθε κακό στο άξιο όνομα του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού»¹⁴.

Οι γενναίοι προσπαθούν να βελτιωθούν σε ετούτη τη ζωή.

«Η εικόνα την οποία θα έχει ο καθένας σύμφωνα με την επιμέλεια και την επιμονή του, ενόσω εργάζεται στον αμπελώνα, θα πρέπει να εμπνέει όλους όσοι καλούνται να είναι διάκονοι αυτών των χαρμόσυνων ειδήσεων, ώστε έτσι να βελτιώσει το ταλέντο του, ώστε θα μπορέσει να κερδίσει άλλα ταλέντα, ώστε όταν ο Διδάσκαλος καθίσει για να λάβει απολογισμό της συμπεριφοράς των υπηρετών Του, να μπορεί να ειπωθεί: Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά του κυρίου σου [Κατά Ματθαίον 25:21].

» …Τίποτα, λοιπόν, δεν θα πρέπει να μας αποτρέπει από το να έχουμε επιδοκιμασία ενώπιον του Θεού, σύμφωνα με την ουράνια απαίτησή Του. Συχνά οι άνθρωποι λησμονούν ότι εξαρτώνται από τους ουρανούς για κάθε ευλογία που τους είναι επιτρεπτή να απολαμβάνουν και πως για κάθε ευκαιρία που τους παρέχεται, θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Γνωρίζετε, αδελφοί, πως όταν ο Διδάσκαλος στην παραβολή του Σωτήρα για την υπευθυνότητα διαχείρισης κάλεσε τους δούλους του εμπρός του, τους έδωσε κάποια τάλαντα προς βελτίωσή τους κατά το διάστημα της απουσίας του και όταν επέστρεψε, τους κάλεσε για έναν απολογισμό [βλέπε Κατά Ματθαίον 25:14–30]. Έτσι είναι και τώρα. Ο Διδάσκαλος μας είναι απών για μικρό μόνο διάστημα και κατά τη λήξη αυτού, θα καλέσει τον καθένα να κάνει απολογισμό· και εκεί όπου δόθηκαν πέντε τάλαντα, δέκα θα απαιτηθούν και εκείνος ο οποίος δεν παρουσίασε βελτίωση, θα εκδιωχθεί ως άχρηστος δούλος, ενώ ο πιστός θα απολαύσει αιώνιες τιμές. Για το λόγο αυτό, ένθερμα ικετεύουμε τη χάρη του Πατέρα μας, να παραμένει επάνω σας, μέσω του Ιησού Χριστού, του Υιού Του, ώστε να μην εξασθενήσετε κατά την ώρα του πειρασμού ούτε να υπερνικηθείτε κατά την εποχή της καταδίωξης»¹⁵.

«Μετά από την οδηγία αυτή, θα είστε υπεύθυνοι για τις αμαρτίες σας. Είναι μια επιθυμητή τιμή να προχωρήσετε έτσι μπροστά στον επουράνιο Πατέρα μας, ώστε να σώσετε τον εαυτό σας. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι ενώπιον του Θεού για τον τρόπο που βελτιώνουμε το φως και τη σοφία που δόθηκε από τον Κύριό μας, ώστε να καταστεί δυνατή η σωτηρία μας»¹⁶.

Οι γενναίοι υπομένουν με πίστη μέχρι τέλους και θα λάβουν στεφάνι σελέστιας δόξας.

«Η εμπιστοσύνη μας είναι στον Θεό και είμαστε αποφασισμένοι, με τη βοήθεια της χάρης Του, να υποστηρίξουμε το σκοπό και να κρατηθούμε πιστοί μέχρι τέλους, ώστε να στεφθούμε με στεφάνια σελέστιας δόξας και να εισέλθουμε στην ανάπαυση, η οποία είναι προετοιμασμένη για τα τέκνα του Θεού»¹⁷.

«Αγωνιστείτε τον καλό αγώνα της πίστης, ώστε να κερδίσετε το στεφάνι το οποίο είναι για να αποδοθεί σε εκείνους που υπομένουν πιστοί μέχρι τέλους της δοκιμασίας τους [βλέπε Προς Τιμόθεον Β′ 4:7–8]. Γι’ αυτό, κρατήστε γερά εκείνο το οποίο λάβατε τόσο γενναιόδωρα από το χέρι του Θεού, ώστε όταν έρθουν οι καιροί αναψυχής, να μην έχετε μοχθήσει μάταια, αλλά να αναπαυθείτε από όλους τους μόχθους σας και να έχετε πληρότητα χαράς στο βασίλειο του Θεού»¹⁸.

«Δεν μπορείτε να είστε υπερβολικά καλοί. Η υπομονή είναι ουράνια, η υπακοή είναι ευγενής, η συγχώρηση ευσπλαχνική και η υπερύψωση θεϊκή. Και εκείνος που κρατείται πιστός μέχρι τέλους, δεν θα χάσει την ανταμοιβή του. Ο καλός άνθρωπος θα υπομείνει τα πάντα για να τιμήσει τον Χριστό κι ακόμα θα παραμερίσει ολόκληρο τον κόσμο και τα πάντα σε αυτόν, για να σώσει την ψυχή του»¹⁹.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε τις ιδέες αυτές καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xii.

Διαβάστε την ιστορία του Τζόζεφ Σμιθ που επιπλήττει τους φρουρούς, στη σελίδα 381. Πώς επηρεάζει η ιστορία αυτή τα συναισθήματά σας για τον Τζόζεφ Σμιθ;
Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε ότι το ευαγγέλιο είναι μία «φωνή χαράς» και διακήρυξε: «Αφήστε την καρδιά σας να αγαλλιάσει και να είναι υπέρμετρα περιχαρής» (σελίδα 382). Με ποιο τρόπο μπορεί η γνώση μας για το ευαγγέλιο να μας βοηθήσει να αγαλλιάζουμε και να είμαστε «υπέρμετρα περιχαρείς», ακόμα και σε εποχές δυσχερειών;
Διαβάστε την πρώτη παράγραφο στη σελίδα 383. Τι νομίζετε ότι σημαίνει να λάβουμε «δύναμη αναλογικά με το έργο που πρέπει να γίνει;» Τι παραδείγματα μπορείτε να θυμηθείτε, τα οποία απεικονίζουν αυτήν την αλήθεια;
Επανεξετάστε την δεύτερη παράγραφο στη σελίδα 383. Ποια είναι μερικά χαρακτηριστικά που θα περιμένατε σε κάποιον, ο οποίος λέει ότι «αγαπά το σκοπό του Χριστού;» (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 383–84.)
Καθώς μελετάτε τη συμβουλή του Προφήτη Τζόζεφ στις σελίδες 384–86, σκεφθείτε κάτι στη ζωή σας το οποίο χρειάζεται να βελτιωθεί. Αποφασίστε τι θα κάνετε ώστε να αναλάβετε την ευθύνη αυτής της βελτίωσης.
Επανεξετάστε τις τελευταίες δύο παραγράφους του κεφαλαίου (σελίδα 386). Ποιες είναι μερικές από τις ανταμοιβές εκείνων οι οποίοι «μάχονται την καλή μάχη της πίστης;» Πώς μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να μας πείσουν να μην είμαστε «υπερβολικά καλοί;» Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτές τις πιέσεις;

Συσχετιζόμενες γραφές: Δευτερονόμιο 31:6, Προς Τιμόθεον Β′ 1:7–8, Νεφί Β′ 31:19–20, Μωσία 5:15, Δ&Δ 59:23