Σταθείτε ακλόνητοι στις θύελλες της ζωής

«Σταθείτε ακλόνητοι, σεις Άγιοι του Θεού, υπομείνετε λίγο ακόμα και η θύελλα της ζωής θα γίνει παρελθόν και θα ανταμειφθείτε από εκείνον τον Θεό του οποίου είστε υπηρέτες».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Το βράδυ της 24^ης Μαρτίου 1832, ο Τζόζεφ Σμιθ είχε μείνει ξύπνιος ως αργά, φροντίζοντας τον έντεκα μηνών γιο του, Τζόζεφ, ο οποίος ήταν άρρωστος με ιλαρά. Η οικογένεια Σμιθ ζούσε τότε στην κατοικία του Τζων Τζόνσον, στο Χάιραμ του Οχάιο. Ο Προφήτης είχε τελικά πάει να πλαγιάσει σε ένα χαμηλό κρεβάτι με ρόδες, όταν ένας όχλος δώδεκα ή περισσοτέρων ανδρών που είχαν πιει ουίσκι, εισέβαλαν στο σπίτι. Αργότερα ο Προφήτης περιέγραψε τα γεγονότα εκείνης της τρομακτικής νύχτας:

«Ο όχλος ορθάνοιξε βίαια την πόρτα, περικύκλωσε το κρεβάτι σε ένα λεπτό και… το πρώτο που κατάλαβα ήταν ότι με έβγαζαν από την πόρτα στα χέρια ενός μανιασμένου όχλου. Προσπάθησα απελπισμένα να αντισταθώ καθώς με έβγαζαν έξω με τη βία, να ελευθερωθώ από αυτούς, όμως κατόρθωσα να ελευθερώσω μόνο ένα πόδι, με το οποίο κλότσησα έναν άνδρα που έπεσε στα σκαλιά της πόρτας. Στη στιγμή πήραν ξανά εκείνοι τον έλεγχο και έβριζαν… θα με σκότωναν, αν δεν καθόμουν ακίνητος κι έτσι ησύχασα…

»Τότε με άρπαξαν από το λαιμό και με κράτησαν έτσι μέχρι που έπεσα αναίσθητος. Όταν συνήλθα, καθώς περπατούσαν δίπλα μου, περίπου εκατόν πενήντα μέτρα από το σπίτι μου, είδα τον Πρεσβύτερο Ρίγκντον ξαπλωμένο στο έδαφος, εκεί όπου τον είχαν σύρει από τις φτέρνες. Υπέθεσα ότι ήταν νεκρός. Άρχισα να τους ικετεύω, λέγοντας: ‘Λυπηθείτε με και χαρίστε μου τη ζωή’. Στα λόγια μου αυτά, απάντησαν: ‘…Φώναξε τον Θεό σου για βοήθεια, από μας δεν θα δεις οίκτο’».

Μετά από κάποιες συζητήσεις, ο όχλος «κατέληξε να μη με σκοτώσει», αφηγείτο ο Προφήτης, «αλλά να με χτυπήσουν και να με γρατζουνίσουν άσχημα, να σκίσουν το πουκάμισο και τα εσώρουχά μου και να με αφήσουν γυμνό. …Έτρεξαν και έφεραν τον κουβά με την πίσσα, όταν ένας τους φώναξε, λέγοντας κάποια βρισιά: ‘Να βάλουμε πίσσα στο στόμα του’. Προσπάθησαν βίαια να βάλουν στο στόμα μου το ξύλο με την πίσσα. Γύριζα γύρω-γύρω το κεφάλι μου για να τους αποφύγω κι εκείνοι φώναξαν: ‘…Μην κουνάς το κεφάλι σου, να σου βάλουμε την πίσσα’. Μετά προσπάθησαν να βάλουν βίαια στο στόμα μου ένα μπουκαλάκι και να το σπάσουν στα δόντια μου. Έσκισαν όλα τα ρούχα μου, εκτός από το κολάρο του πουκαμίσου μου και ένας άνδρας όρμησε πάνω μου και ξέσκισε το σώμα μου με τα νύχια του σαν άγρια γάτα…

»Μετά με άφησαν και προσπάθησα να σηκωθώ αλλά έπεσα ξανά. Έβγαλα την πίσσα από τα χείλη μου, ώστε να μπορώ να αναπνέω κάπως καλύτερα και έπειτα από λίγο άρχισα να συνέρχομαι και σηκώθηκα επάνω. Τότε είδα δύο φώτα. Κατευθύνθηκα προς το ένα από αυτά και είδα ότι ήταν το σπίτι του πατέρα Τζόνσον. Όταν έφθασα στην πόρτα… η πίσσα με έκανε να φαίνομαι σαν να είμαι γεμάτος αίματα και όταν με είδε η σύζυγός μου, νόμισε πως είχα κατασυντριβεί και λιποθύμησε…

»Οι φίλοι μου πέρασαν τη νύχτα ξύνοντας και αφαιρώντας την πίσσα, πλένοντας και καθαρίζοντας το σώμα μου, ώστε μέχρι το πρωί να είμαι έτοιμος να φορέσω πάλι τα ρούχα μου».

Ακόμα και μετά από αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, ο Προφήτης εξακολούθησε με πίστη να φέρνει εις πέρας τις υποχρεώσεις του απέναντι στον Κύριο. Η επομένη ήταν η Ημέρα του Κυρίου. «Ο κόσμος συγκεντρώθηκε τη συνηθισμένη ώρα της λατρείας», κατέγραψε ο Προφήτης, «και ανάμεσά τους ήταν και τα άτομα του όχλου. …Με το δέρμα μου γεμάτο γρατζουνιές και πληγές και παραμορφωμένο, κήρυξα στο εκκλησίασμα ως συνήθως και το απόγευμα της ίδιας ημέρας βάφτισα τρία άτομα»¹. Ο γιος του Τζόζεφ και της Έμμα, ο Τζόζεφ, πέθανε πέντε ημέρες μετά την επίθεση του όχλου, καθώς εκτέθηκε στον κρύο νυκτερινό αέρα, ενώ ήταν άρρωστος με ιλαρά.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ, τέταρτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, είπε: «Ο Κύριος είπε στον Τζόζεφ ότι θα Τον έθετε υπό δοκιμασία, για να δει αν θα παρέμενε στη διαθήκη Του ή όχι, ακόμα και μέχρι θανάτου. Και τον έθεσε υπό δοκιμασία. Μολονότι [ο Τζόζεφ] είχε όλο τον κόσμο να τον μάχεται και έπρεπε να αντιστέκεται στο δόλο ψευδών φίλων, μολονότι ολόκληρη η ζωή του ήταν μία σκηνή προβλημάτων, αγωνίας και έγνοιας, ωστόσο σε όλα τα βάσανα, τις φυλακίσεις, τις επιθέσεις των όχλων και την κακομεταχείριση που υπέστη, ήταν πάντοτε πιστός στον Θεό του»².

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν τον Ιησού Χριστό θα δοκιμαστούν και πρέπει να αποδειχθούν πιστοί στον Θεό.

«Δεν υπάρχει ασφάλεια, παρά μόνο στον βραχίονα του Ιεχωβά. Κανένας άλλος δεν μπορεί να απελευθερώσει και δεν θα μας απελευθερώσει, αν δεν αποδειχθούμε πιστοί προς εκείνον στη δυσκολότερη δοκιμασία μας. Γιατί εκείνος που θα πλύνει τη στολή του [και θα τη λευκάνει] στο αίμα του Αρνίου, πρέπει να έρθει από τη μεγάλη θλίψη [βλέπε Αποκάλυψη 7:13-14], δηλαδή τη μεγαλύτερη από όλες τις θλίψεις»³.

«Το πεπρωμένο όλων των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια ενός δίκαιου Θεού και Εκείνος δεν θα φανεί άδικος σε κανέναν και τούτο το πράγμα είναι βέβαιο, ότι εκείνοι που θα ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ, θα διωχθούν [βλέπε Προς Τιμόθεον Β’ 3:12]. Και προτού οι στολές τους λευκανθούν στο αίμα του Αρνίου, αναμένεται, σύμφωνα με τον Ιωάννη τον Αποκαλυπτή, να περάσουν μεγάλες δοκιμασίες [βλέπε Αποκάλυψη 7:13-14]»⁴.

«Οι άνθρωποι θα πρέπει να υποφέρουν, ώστε να μπορέσουν να έρθουν στο Όρος Σιών και να υπερυψωθούν των ουρανών»⁵.

Ενώ υπέφερε αφάνταστα κατά τη φυλάκισή του στη φυλακή Λίμπερτυ το χειμώνα του 1838-39, ο Τζόζεφ Σμιθ έγραψε σε μέλη της Εκκλησίας: «Αγαπητοί αδελφοί, σας λέγουμε πως εφόσον ο Θεός έχει πει ότι θα είχε ένα λαό που θα έχει δοκιμαστεί, ότι θα τους στραγγίσει όπως ο χρυσός [βλέπε Μαλαχίας 3:3], τώρα νομίζουμε πως τη φορά αυτή έχει επιλέξει τη δική του αυστηρή δοκιμασία, με την οποία δοκιμαζόμαστε. Και νομίζουμε ότι εάν το ξεπεράσουμε με κάποια ασφάλεια και έχουμε κρατήσει την πίστη, θα είναι ένα σημείο για αυτή τη γενιά, απόλυτα αρκετό να τους αφήσει χωρίς δικαιολογία για τις αμαρτίες τους. Και νομίζουμε ακόμα πως θα είναι μια δοκιμασία της πίστης μας ίση με εκείνη του Αβραάμ και πως οι αρχαίοι Άγιοι δεν θα είναι εις θέσιν να υπερηφανεύονται απέναντί μας κατά την ημέρα της κρίσεως, ότι εκλήθησαν να υπομείνουν βαρύτερα βάσανα· ώστε θα μπορούμε να κριθούμε το ίδιο άξιοι με εκείνους»⁶.

«Οι δοκιμασίες απλώς θα μας δώσουν την απαιτούμενη γνώση να κατανοήσουμε τη σκέψη των αρχαίων. Όσο για μένα, νομίζω ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να αισθανθώ όπως τώρα, αν δεν είχα υποφέρει τα άδικα τα οποία υπέφερα. Τα πάντα θα πρέπει να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό [βλέπε Προς Ρωμαίους 8:28]»⁷.

Ο Τζων Τέηλορ, τρίτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, είπε: «Άκουσα τον Προφήτη Τζόζεφ να λέει, μιλώντας στους Δώδεκα, σε μία περίσταση: ‘Θα χρειαστεί να περάσετε κάθε είδους δοκιμασία. Και είναι απόλυτα απαραίτητο για εσάς να δοκιμαστείτε, όπως ήταν για τον Αβραάμ και άλλους ανθρώπους του Θεού και ο Θεός έχει πει ότι θα σας δοκιμάσει και θα θέσει σε δοκιμασία τα βαθύτερα συναισθήματα και επιθυμίες σας και αν δεν μπορείτε να το αντέξετε, δεν θα είστε άξιοι για την κληρονομία στο Σελέστιο Βασίλειο του Θεού’. …Ο Τζόζεφ Σμιθ δεν γνώρισε ποτέ πολλούς μήνες ειρήνης από τότε που έλαβε την αλήθεια και τελικά δολοφονήθηκε στη φυλακή Κάρθατζ»⁸.

Ο Θεός θα στηρίζει και θα ευλογήσει εκείνους που Τον εμπιστεύονται σε εποχές δοκιμασίας τους.

«Η δύναμη του ευαγγελίου θα μας καταστήσει ικανούς να σταθούμε και να υπομείνουμε με υπομονή τη μεγάλη συμφορά που έρχεται σε μας από παντού. …Όσο σκληρότερη είναι η καταδίωξη, τόσο μεγαλύτερα τα δώρα του Θεού επάνω στην εκκλησία του. Ναι, τα πάντα θα συνεργαστούν για το καλό εκείνων που είναι πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους για χάρη του Χριστού»⁹.

«Η μοναδική ελπίδα και πεποίθησή μου είναι σε αυτόν τον Θεό, ο οποίος μου έδωσε ζωή, στον οποίο βρίσκεται κάθε δύναμη, ο οποίος τώρα είναι παρών μπροστά μου και η καρδιά μου είναι αδιάκοπα γυμνή μπροστά στα μάτια του. Είναι ο παρηγορητής μου και δε με εγκαταλείπει»¹⁰.

«Ξέρω ποιον εμπιστεύομαι. Στέκω επάνω στην πέτρα· τα ποτάμια δεν μπορούν, όχι, δε θα με ανατρέψουν»¹¹.

Όταν ο Προφήτης ελευθερώθηκε από τη φυλάκισή του στη φυλακή Λίμπερτυ, είπε τα ακόλουθα για την εμπειρία του: «Ευχαριστώ τον Θεό που ελευθερωθήκαμε. Και μολονότι κάποιοι από τους αγαπημένους αδελφούς μας χρειάστηκε να σφραγίσουν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους και πέθαναν μάρτυρες στο σκοπό της αλήθειας-

»Σύντομος, αν και πικρός ήταν ο πόνος τους,

παντοτινή είναι η χαρά τους.

»Ας μη θλιβόμαστε όπως ‘και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν ελπίδα’ [βλέπε Προς Θεσσαλονικείς Α’ 4:13]. Γρήγορα έρχεται καιρός όπου θα τους δούμε ξανά και θα αγαλλιάσουμε μαζί, χωρίς να φοβόμαστε άνομους ανθρώπους. Ναι, εκείνους οι οποίοι κοιμήθηκαν εν Χριστώ, θα τους πάρει μαζί Του, όταν έρθει για να δοξαστεί στους Αγίους Του και να τον θαυμάσουν όλοι εκείνοι που πιστεύουν, αλλά θα πάρει εκδίκηση επάνω στους εχθρούς Του και όλους εκείνους οι οποίοι δεν υπακούν στο ευαγγέλιο.

»Τότε η καρδιά της χήρας και του ορφανού θα παρηγορηθεί και κάθε δάκρυ θα σκουπιστεί από το πρόσωπό τους. Οι δοκιμασίες που χρειάστηκε να υποστούν θα εργαστούν για το καλό τους και θα τους προετοιμάσουν για την κοινωνία εκείνων που έχουν εξέλθει από μεγάλα βάσανα και έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου. [Βλέπε Προς Ρωμαίους 8:28, Αποκάλυψη 7:13-14, 17.]»¹²

Ο Προφήτης έγραψε τα ακόλουθα σε μία επιστολή προς τους Αγίους, την 1^η Σεπτεμβρίου 1842, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 127:2: «Και όσο για τους κινδύνους τους οποίους καλούμαι να περάσω, φαίνονται σαν μικρό πράγμα σε μένα, αφού η ζηλοφθονία και η οργή του ανθρώπου υπήρξαν το συνηθισμένο πεπρωμένο όλων των ημερών της ζωής μου. …Σε βαθιά νερά με θέλουν να κολυμπώ. Όλα αυτά έχουν γίνει δευτέρα φύση για μένα, και αισθάνομαι, σαν τον Παύλο, να καυχιέμαι για τα βάσανα, γιατί ως ετούτη την ημέρα, ο Θεός των πατέρων μου με ελευθέρωσε απ’ όλα τους, και θα με ελευθερώσει από εδώ κι εμπρός. Γιατί ιδέστε και να, θα θριαμβεύσω όλων των εχθρών μου, γιατί ο Κύριος ο Θεός το είπε»¹³.

Οι πιστοί δεν μουρμουράνε στα βάσανα, αλλά είναι ευγνώμονες για την καλοσύνη του Θεού.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1833, ο Προφήτης έγραψε στους ηγέτες της Εκκλησίας που προήδρευαν των Αγίων, οι οποίοι καταδιώκονταν στο Μισσούρι: «Να θυμάστε και να μη μουρμουράτε για τις συμφωνίες του Θεού με τα δημιουργήματά του. Ακόμα δεν έχετε βιώσει περιστάσεις δοκιμασίας τόσο δύσκολες, όσο οι αρχαίοι προφήτες και απόστολοι. Θυμηθείτε τον Δανιήλ, τα τρία εβραιόπουλα [Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ], τον Ιερεμία, τον Παύλο, τον Στέφανο και πολλούς άλλους, αναρίθμητους ώστε να μπορώ να τους αναφέρω, οι οποίοι λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από πειρασμούς, πέθαναν με σφαγή μάχαιρας και [οι οποίοι] περιπλανιόνταν με προβιές προβάτου και προβιές αιγών επάνω τους, με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες, για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος. Περιπλανήθηκαν μέσα σε ερημιές και σε βουνά και κρύβονταν σε σπήλαια και στις τρύπες της γης. Όμως όλοι έλαβαν καλή μαρτυρία διαμέσου της πίστης [βλέπε Προς Εβραίους 11:37-39]. Και μέσα σε όλες αυτές τις δοκιμασίες τους, αγαλλίαζαν γιατί θεωρήθηκαν άξιοι να δεχτούν διώξεις για χάρη του Χριστού.

»Δε γνωρίζουμε τι θα κληθούμε να υπομείνουμε έως ότου ελευθερωθεί και εγκαθιδρυθεί η Σιών. Γι’ αυτό, είναι μεγάλη ανάγκη να ζούμε κοντά στον Θεό και πάντοτε να υπακούμε αυστηρά όλες τις εντολές Του, ώστε να μπορούμε να έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή από κάθε παράπτωμα απέναντι στον Θεό και σε άνθρωπο.

»…Η εμπιστοσύνη μας είναι στον Θεό και είμαστε αποφασισμένοι, αν η χάρη Του μας στηρίζει, να προχωρήσουμε το έργο του Θεού και να παραμείνουμε πιστοί έως το τέλος, ώστε να μπορέσουμε να στεφθούμε με στέμματα σελέστιας δόξας και να εισέλθουμε στην ανάπαυση η οποία είναι προετοιμασμένη για τα τέκνα του Θεού»¹⁴.

Πέντε ημέρες αργότερα, ο Προφήτης έγραψε στους ηγέτες της Εκκλησίας και στους Αγίους στο Μισσούρι: «Ας αισθανόμαστε ευγνώμονες που είμαστε καλά και ακόμα ζωντανοί και ίσως ο Θεός έχει σωρεύσει πολλά καλά για εμάς σε αυτή τη γενιά και ίσως παραχωρήσει ώστε να μπορούμε ακόμα να δοξάζουμε το όνομά Του. Νιώθω ευγνώμων διότι δεν υπάρχουν άλλα άτομα που αρνήθηκαν την πίστη. Προσεύχομαι στον Θεό, στο όνομα του Ιησού να κρατηθείτε όλοι στην πίστη μέχρι τέλους»¹⁵.

Στο ημερολόγιο του Προφήτη, αναφέρεται την 1^η Ιανουαρίου 1836: «Με την αρχή μιας νέας χρονιάς, η καρδιά μου πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη στον Θεό, ο οποίος έχει διατηρήσει τη ζωή μου και τη ζωή της οικογένειάς μου, ενώ άλλος ένας χρόνος έφυγε. Υποστηριχθήκαμε και κρατηθήκαμε σε καλή κατάσταση ανάμεσα σε μια άνομη και διεστραμμένη γενεά, μολονότι εκτεθειμένοι σε κάθε είδους βάσανα, πειρασμούς και δυστυχία, τα οποία εκ φύσεως είναι μέρος της ανθρώπινης ζωής. Γι’ αυτό, ταπεινώνω τον εαυτό μου με χώμα και στάχτη, μεταφορικά μιλώντας, ενώπιον του Κυρίου»¹⁶.

Σχετικά με την ανάρρωσή του από μία ασθένεια, τον Ιούνιο του 1837, ο Προφήτης είπε: «Είναι μία από τις πολλές φορές όπου, όντας υγιής, βρέθηκα ξαφνικά στο χείλος του θανάτου και το ίδιο ξαφνικά η υγεία μου αποκαταστάθηκε, πράγμα για το οποίο η καρδιά μου πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη προς τον επουράνιο Πατέρα μου και αισθάνομαι αναζωογονημένος, ώστε να μπορώ να αφιερώσω τον εαυτό μου και όλες τις δυνάμεις μου στην υπηρεσία Του»¹⁷.

Η εμπιστοσύνη στη δύναμη, τη σοφία και την αγάπη του Θεού, θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε την αποθάρρυνση σε εποχές δοκιμασίας.

«Κάθε δυσκολία, η οποία θα μπορούσε να εμφανιστεί και θα εμφανιζόταν στο δρόμο μας, θα έπρεπε να υπερνικηθεί. Ακόμα κι αν τεθεί σε δοκιμασία η ψυχή κι αν λιποψυχήσει η καρδιά και τα χέρια κρέμονται κάτω, δεν πρέπει να κάνουμε πίσω. Θα πρέπει η αποφασιστικότητά μας να παραμείνει ακλόνητη»¹⁸.

«Έχοντας πεποίθηση στη δύναμη, τη σοφία και την αγάπη του Θεού, οι Άγιοι κατόρθωσαν να προχωρήσουν μέσα στις πιο αντίξοες περιστάσεις και συχνά, όταν όλα έδειχναν πως τίποτε άλλο δε φαινόταν μπροστά τους παρά μόνο ο θάνατος, και η συμφορά [έμοιαζε] αναπόφευκτη, φανερωνόταν η δύναμη του Θεού, αποκαλυπτόταν η δόξα Του και ο λυτρωμός ερχόταν. Και οι Άγιοι, σαν τα τέκνα του Ισραήλ που βγήκαν από τη γη της Αιγύπτου διασχίζοντας την Ερυθρά Θάλασσα, τραγουδούσαν άσμα δοξαστικό στο άγιο όνομά του»¹⁹.

«Ξέρω ότι το σύννεφο θα διαλυθεί και το βασίλειο του Σατανά θα γκρεμιστεί σε ερείπια, μαζί με όλα τα σκοτεινά σχέδιά του. Και πως οι Άγιοι θα έρθουν εμπρός σαν χρυσός καθαρισμένος επτά φορές στο χωνευτήρι, γενόμενοι τέλειοι μέσα από βάσανα και πειρασμούς και πως οι ευλογίες των ουρανών και της γης θα πολλαπλασιαστούν επάνω στα κεφάλια τους· πράγμα το οποίο είθε ο Θεός να παραχωρήσει για χάρη του Χριστού»²⁰.

«Παραμείνετε ακλόνητοι, σεις Άγιοι του Θεού, υπομείνετε λίγο ακόμα και η καταιγίδα της ζωής θα είναι παρελθόν και θα ανταμειφθείτε από εκείνον τον Θεό του οποίου είστε υπηρέτες και ο οποίος θα εκτιμήσει δεόντως όλους τους μόχθους και τις θλίψεις σας για χάρη του Χριστού και του ευαγγελίου. Τα ονόματά σας θα περάσουν στους απογόνους ως Άγιοι του Θεού»²¹.

Ο Τζωρτζ Σμιθ, ο οποίος υπηρέτησε ως σύμβουλος του Προέδρου Μπρίγκαμ Γιανγκ, έλαβε την ακόλουθη συμβουλή από τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ σε μία εποχή μεγάλων δυσκολιών: «Μου είπε ότι δε θα έπρεπε ποτέ να αποθαρρύνομαι, όποιες δυσκολίες κι αν με περιτριγύριζαν. Αν βρισκόμουν μέσα στον πιο βαθύ λάκκο της Νέας Σκωτίας και συσσωρεύονταν επάνω μου όλα τα Βραχώδη Όρη, δε θα έπρεπε να αποθαρρυνθώ αλλά να επιμείνω, να ασκήσω πίστη και να διατηρήσω το κουράγιο μου και τελικά θα έβγαινα επάνω από το σωρό»²².

Λίγες μόνο ημέρες πριν βρει μαρτυρικό θάνατο ο Προφήτης, σε μια εποχή όπου ο ίδιος και οι Άγιοι ήξεραν ότι η ζωή του κινδύνευε, ο Τζόζεφ έπιασε το χέρι του Αβραάμ Χοτζ και είπε: «Και τώρα, αδελφέ Χοτζ, ό,τι είναι να έρθει, ας έρθει· μην αρνηθείς την πίστη και όλα θα πάνε καλά»²³.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες νii-xiii.

Ξαναδιαβάστε την αφήγηση στις σελίδες 247-50. Γιατί νομίζετε ότι ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ μπόρεσε να υπομείνει τις δοκιμασίες που βίωσε; Ποιες είναι οι σκέψεις ή τα συναισθήματά σας καθώς τον φαντάζεστε με «το δέρμα του γεμάτο γρατζουνιές και πληγές και παραμορφωμένο» να διδάσκει στο εκκλησίασμα;
Διαβάστε την τρίτη παράγραφο στη σελίδα 250. Γιατί νομίζετε ότι τα βάσανα μάς βοηθούν να προετοιμαστούμε για την υπερύψωση; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 250-51.) Τι μάθατε από τις δοκιμασίες σας;
Τρεις φορές στο κεφάλαιο αυτό, ο Τζόζεφ Σμιθ μας διαβεβαιώνει ότι «οι δοκιμασίες που αναγκαστήκαμε να περάσουμε, θα συνεργαστούν για το καλό [μας]» (σελίδα 253. Βλέπε, επίσης, σελίδα 251). Πώς βλέπετε την αλήθεια αυτής της δήλωσης;
Διαβάστε ολόκληρη την τελευταία παράγραφο στη σελίδα 251, και την πρώτη παράγραφο στη σελίδα 252. Ποιες εμπειρίες μπορείτε να αναφέρετε, όπου ο Κύριος σάς παρηγόρησε σε εποχές δοκιμασίας; Τι σημαίνει για σας, να «σταθείτε επάνω στην πέτρα»;
Ο Τζόζεφ Σμιθ συμβούλευσε τους Αγίους να μη μουρμουρίζουν ή να παραπονιούνται για τις συμφωνίες του Θεού με εμάς (σελίδες 252-54). Με ποιους τρόπους μπορεί να μας επηρεάσει το να μουρμουρίζουμε; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δοκιμασίες; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 252-55.)
Τι σημαίνει να «δείξουμε σταθερότητα χαρακτήρα», όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες; (σελίδα 254).
Διαβάστε τη συμβουλή του Προφήτη προς τον Τζωρτζ Σμιθ (σελίδα 255). Πώς θα μπορούσε να σας βοηθήσει αυτή η συμβουλή όταν αντιμετωπίζετε δοκιμασίες;

Συσχετιζόμενες γραφές: Ψαλμοί 55:22, Κατά Ιωάννην 16:33, Άλμα 36:3, Ήλαμαν 5:12, Δ&Δ 58:2-4, 90:24, 122:5–9

Joseph being tarred and feathered — Το βράδυ της 24^ης Μαρτίου 1832 στο Χάιραμ του Οχάιο, ο Τζόζεφ Σμιθ σύρθηκε έξα από το σπίτι του από έναν εξαηριαμένο όχλο που τον άλειψε με πίσσα και τον σκέπασε με πούπουλα.

family in hospital — «Η εμπιστοσύνη μας είναι στον Θεό και είμαστε αποφασισμένοι, αν η χάρη Του μας στηρίζει, να προχωρήσουμε το έργο του Θεού και να παραμείνουμε πιστοί έως το τέλος».