Κεφαλαιο 29
Ζώντας με τους άλλους εν ειρήνη και αρμονία
«Θέλουμε να ζούμε εν ειρήνη με όλους τους ανθρώπους».
Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ
Μία από τις επιθυμίες των πρώτων Αγίων των Τελευταίων Ημερών ήταν απλώς να τους επιτραπεί να ζουν τη θρησκεία τους εν ειρήνη. Όμως όπου και αν πήγαιναν, δεν έβρισκαν ειρήνη. Το 1833, μόλις δύο χρόνια μετά την αφιέρωση ενός τόπου συνάθροισης στο Μισσούρι, ο όχλος ανάγκασε τους Αγίους να εγκαταλείψουν το Τζάκσον Κάουντυ του Μισσούρι (βλέπε σελίδα 305). Τα μέλη της Εκκλησίας βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στο Κλέι Κάουντυ του Μισσούρι και κατόπιν, το 1836, άρχισαν να μετακινούνται στο βόρειο Μισσούρι. Οι περισσότεροι από αυτούς εγκαταστάθηκαν στο Κάλντγουελ Κάουντυ, μια νέα επαρχία, η οποία οργανώθηκε από τη νομοθετική εξουσία της Πολιτείας για τη διευκόλυνση των Αγίων. Το Φαρ Ουέστ, το οποίο χρησίμευε ως έδρα της επαρχίας, έγινε σύντομα ένας αποικισμός των Αγίων των Τελευταίων Ημερών που ευημερούσε.
Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ εξακολουθούσε να ζει στο Κίρτλαντ του Οχάιο, όμως τον Ιανουάριο του 1838 υποχρεώθηκε να φύγει, φοβούμενος για τη ζωή του. Ταξίδεψε με την οικογένειά του τα 1.448 χιλιόμετρα προς το Φαρ Ουέστ, όπου ενώθηκε με τους Αγίους που ζούσαν εκεί. Αργότερα, το 1838, οι περισσότεροι Άγιοι του Κίρτλαντ πώλησαν ή εγκατέλειψαν τα σπιτικά τους και ακολούθησαν τον Προφήτη στο Μισσούρι. Προς διευκόλυνση των μελών της Εκκλησίας που συνέρ-ρεαν στην περιοχή, ο Προφήτης καθόρισε περιοχές κοντά στο Φαρ Ουέστ, όπου μπορούσαν να εγκατασταθούν οι Άγιοι. Τον Ιούλιο του 1838, αφιερώθηκαν οι ακρογωνιαίοι λίθοι για ένα ναό στο Φαρ Ουέστ, προσφέροντας στους Αγίους την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να έχουν μια μόνιμη εγκατάσταση, όπου θα απολάμβαναν ευημερία και ειρήνη. Δυστυχώς, εντάσεις παρόμοιες με εκείνες που βίωσαν στο Τζάκσον Κάουντυ, σύντομα τους δίχασαν από τους εκεί αποίκους και το φθινόπωρο του 1838, όχλος και εθνοφρουρά άρχισαν πάλι να παρενοχλούν και να επιτίθενται στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών.
Μία ημέρα ο Προφήτης είχε πάει να επισκεφθεί τους γονείς του, στο σπίτι τους στο Φαρ Ουέστ, όταν μια ομάδα ένοπλων εθνοφρουρών μπήκε και ανήγγειλε ότι είχαν έρθει για να τον σκοτώσουν λόγω κάποιου υποτιθεμένου εγκλήματος. Η Λούση Μακ Σμιθ, η μητέρα του Προφήτη, περιέγραψε το χάρισμά του, του ειρηνοποιού:
«[Ο Τζόζεφ] τους κοίταξε χαμογελαστός και πηγαίνοντας προς το μέρος τους, έδωσε στον καθέναν το χέρι, με τρόπο που τους έπεισε ότι δεν ήταν ούτε ένοχος εγκληματίας ούτε δειλός υποκριτής. Στάθηκαν και τον κοίταζαν σαν να έβλεπαν φάντασμα.
»Ο Τζόζεφ κάθισε και άρχισε να συζητά μαζί τους, εξηγώντας τους τις απόψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων που λέγονταν Μορμόνοι, ποια υπήρξε η πορεία τους, καθώς και τη μεταχείριση που είχαν γνωρίσει από τους εχθρούς τους, από τις απαρχές της Εκκλησίας. Τους είπε ότι η μοχθηρία και η κακολογία τους καταδίωκαν από τότε που ήρθαν στο Μισσούρι, όμως ήταν ένας λαός που ποτέ δεν είχε παραβεί τους νόμους, από όσο εκείνος γνώριζε. Όμως αν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, ήταν έτοιμοι να δικαστούν κατά το νόμο…
»Μετά από αυτό, σηκώθηκε και είπε: ‘Μητέρα, νομίζω πως θα πάω σπίτι τώρα. Η Έμμα θα με περιμένει’. Δύο από τους άνδρες σηκώθηκαν αμέσως όρθιοι και είπαν: ‘Δε θα πας μόνος, δεν είσαι ασφαλής. Θα έρθουμε μαζί σου να σε φυλάμε’. Ο Τζόζεφ τους ευχαρίστησε και έφυγαν μαζί του.
»Οι υπόλοιποι αξιωματικοί στέκονταν κοντά στην πόρτα ενόσω απουσίαζαν οι άλλοι και άκουσα την εξής συζήτηση μεταξύ τους:
»Πρώτος αξιωματικός: ‘Δεν αισθάνθηκες περίεργα όταν σου έδωσε το χέρι ο Σμιθ; Ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι στη ζωή μου’.
»Δεύτερος αξιωματικός: “Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να κουνηθώ. Δε θα πείραζα ούτε μία τρίχα από το κεφάλι αυτού του ανθρώπου, για τίποτα στον κόσμο’.
»Τρίτος αξιωματικός: Είναι η τελευταία φορά που θα με φέρετε να σκοτώσω τον Τζο Σμιθ ή τους Μορμόνους’…
»Οι άνδρες που συνόδευσαν το γιο μου, υποσχέθηκαν να διαλύσουν την εθνοφρουρά κάτω από τις διαταγές τους και να γυρίσουν σπίτι τους και είπαν πως αν εκείνος τους χρειαζόταν για κάτι, θα επέστρεφαν και θα τον ακολουθούσαν παντού»1.
Μιλώντας ειλικρινά, με καλοσυνάτο και ευθύ τρόπο, ο Τζόζεφ Σμιθ υπερνίκησε την προκατάληψη και την εχθρότητα και συμφιλιώθηκε με πολλούς από εκείνους που ήταν εχθροί του.
Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ
Προσπαθώντας να είμαστε ειρηνοποιοί, μπορούμε να ζούμε με μεγαλύτερη αρμονία και αγάπη με τους άλλους.
«Ο Ιησούς είπε: ‘Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· επειδή, αυτοί θα ονομαστούν γιοι του Θεού’. [Κατά Ματθαίον 5:9.] Γι’ αυτό, εάν το έθνος, μία Πολιτεία, κοινότητα ή οικογένεια πρέπει να είναι ευγνώμονες για κάτι, αυτό είναι η ειρήνη.
»Ειρήνη, το αξιαγάπητο τέκνο των ουρανών! Η ειρήνη, σαν το φως από τον ίδιο μέγα γονέα, ανταμείβει, εμψυχώνει και χαροποιεί τον δίκαιο και τον άδικο και είναι η πεμπτουσία της ευτυχίας στη γη και η ευδαιμονία στους ουρανούς.
»Εκείνος ο οποίος δεν προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του σώματος και του νου του, με όλη την επιρροή του στο σπιτικό και έξω –και δεν γίνεται αφορμή να πράξουν το ίδιο και οι άλλοι– να επιζητεί την ειρήνη και να τη διατηρεί για δική του ωφέλεια και άνεση, και για να τιμά την Πολιτεία του, το έθνος και τη χώρα του, δεν έχει αξίωση στην επιείκεια του ανθρώπου· ούτε θα πρέπει να έχει δικαίωμα στη φιλία της γυναίκας ή την προστασία της κυβέρνησης.
»Είναι η κάμπια που μολύνει τα φυτά, που διαβρώνει τα ζωτικά όρ-γανά του· και το όρνεο που κατατρώγει το σώμα του· και είναι, ως προς την προοπτική και την ευημερία στη ζωή, [καταστροφέας] της ίδιας του της ευχαρίστησης.
»Μία κοινότητα από άτομα σαν κι αυτό, δεν απέχει πολύ από την κόλαση στη γη και πρέπει να αφήνεται μόνη της, ως ακατάλληλη για την έγκριση του ελευθέρου ή τον έπαινο του γενναίου.
»Όμως ο ειρηνοποιός – Ω δώστε ακρόαση σε αυτόν! Γιατί τα λόγια από το στόμα του και η διδαχή του πέφτουν σαν τη βροχή και κατεβαίνουν σαν τη δροσιά. Είναι σαν την απαλή ομίχλη επάνω στα χόρτα και σαν την ήπια μπόρα επάνω στο γρασίδι.
»Η ζωογόνηση, η αρετή, η αγάπη, η ευχαρίστηση, η φιλανθρωπία, η αγαθοεργία, η συμπόνια, η ανθρωπιά και η φιλία ωθούν τη ζωή στην ευδαιμονία: και οι άνθρωποι, λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους, ασκώντας τις δυνάμεις, τα προνόμια και τη γνώση τους σύμφωνα με την τάξη, τους κανόνες και τους κανονισμούς της αποκάλυψης από τον Ιησού Χριστό, κατοικούν μαζί, σε ενότητα· και η γλυκιά οσμή που μεταφέρεται απαλά από την ανάσα της χαράς και της ικανοποίησης από την ενάρετη επικοινωνία τους, είναι όμοια με το πλούσιο άρωμα του αφιερωμένου ελαίου, το οποίο εκχύθηκε στην κεφαλή του Ααρών ή σαν την πολυτελή ευωδία, η οποία αναδύεται από αγρό αραβικών καρυκευμάτων. Μάλιστα, η φωνή του ειρηνοποιού είναι περισσότερο από αυτά–
»Είναι σαν αιθέρια μουσική–
Μαγεύει τη ψυχή μας και καταλαγιάζει τους φόβους μας.
Μετατρέπει τον κόσμο σε Παράδεισο,
και τους ανθρώπους σε μαργαριτάρια μεγαλύτερης πολυτιμότητας»2.
«Αδελφοί αγαπημένοι, εξακολουθήστε με αγάπη αδελφική· προχωρήστε με πραότητα, προφυλασσόμενοι μέσω προσευχής ώστε να μην υπερνικηθείτε. Ας ζητάμε εκείνα που είναι για την ειρήνη, όπως είπε ο αγαπημένος αδελφός μας Παύλος, ώστε να είστε τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα μας [βλέπε Προς Ρωμαίους 14:19]»3.
«Καλοσύνη προς όλους, σκέψη λογική και ευγένεια προς ενδυνάμωση της αρετής, και καλό αντί κακού είναι… εξαίρετα σχεδιασμένα ώστε να θεραπεύσουν διαταραχές της κοινωνίας, περισσότερο παρά η προσφυγή στα όπλα ή ακόμα και η διαφωνία που δεν τη διέπει η φιλία. …Το ρητό μας, λοιπόν, είναι Ειρήνη με όλους! Εάν έχουμε χαρά στην αγάπη του Θεού, ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα κίνητρο για αυτή τη χαρά, την οποία όλος ο κόσμος δεν μπορεί να αρνηθεί ή να της αντισταθεί»4.
«Θέλουμε να ζούμε εν ειρήνη με όλους τους ανθρώπους»5.
Μπορούμε να καλλιεργούμε την ειρήνη, τιμώντας ο ένας τον άλλον και αρνούμενοι να βρίσκουμε λάθη.
«[Ελπίζουμε ότι] οι αδελφοί μας θα είναι προσεκτικοί στα συναισθήματα ο ένας του άλλου και θα βαδίζουν με αγάπη, τιμώντας ο ένας τον άλλον περισσότερο από τον εαυτό τους, καθώς απαιτείται από τον Κύριο»6.
«Ο άνθρωπος που επιθυμεί να πράττει το καλό – πρέπει να εκθειάζουμε τις αρετές του και να μη μιλάμε για τα λάθη του πίσω από την πλάτη του»7.
«Σε τούτο τον κόσμο, οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως εγωιστές, φιλόδοξοι και προσπαθούν να υπερτερήσουν ο ένας του άλλου. Όμως κάποιοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των άλλων καθώς και του εαυτού τους»8.
«Ας είναι οι Δώδεκα και όλοι οι Άγιοι πρόθυμοι να εξομολογούνται όλες τις αμαρτίες τους και να μην αποκρύπτουν ένα μέρος· και ας είναι ταπεινοί και όχι εξυψωμένοι και ας προφυλάσσονται από την υπερηφάνεια και ας μην επιδιώκουν να υπερτερούν ο ένας του άλλου, αλλά να ενεργούν για το καλό ο ένας του άλλου και να προσεύχονται ο ένας για τον άλλον και να τιμούν τον αδελφό μας ή να αναφέρονται τιμητικά στο όνομά του, και να μη συκοφαντούν και καταστρέφουν τον αδελφό μας»9.
«Εάν εξοβελίσετε από ανάμεσά σας κάθε κακόβουλο λόγο, συκοφαντία και μικρόψυχες σκέψεις και συναισθήματα: αν ταπεινώσετε τον εαυτό σας και καλλιεργήσετε κάθε αρχή αρετής και αγάπης, τότε οι ευλογίες του Ιεχωβά θα σταθούν επάνω σας και θα δείτε εμπρός σας καλές και ένδοξες ημέρες· η ειρήνη θα είναι μέσα στις πύλες σας και η ευημερία στα σύνορά σας»10.
Μπορούμε να καλλιεργούμε την αρμονία στις κοινότητές μας, σεβόμενοι την ελευθερία όλων των ανθρώπων να πιστεύουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους.
Αρθρα της Πίστης 1:11: «Αξιούμε το προνόμιο να λατρεύουμε τον Παντοδύναμο Θεό σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της δικής μας συνείδησης, και αναγνωρίζουμε το ίδιο προνόμιο σε όλους τους ανθρώπους, ας λατρεύουν όπως, όπου και ό,τι μπορούν»11.
«Τη θεωρούμε σωστή αρχή και είναι αυτή, τη δύναμη της οποίας θα πρέπει να σκεφθεί δεόντως κάθε άτομο, όπως πιστεύουμε, ότι δηλαδή όλοι οι άνθρωποι πλάσθηκαν ίσοι, και πως όλοι έχουν το προνόμιο να σκέφτονται για τον εαυτό τους για όλα τα ζητήματα που άπτονται της συνειδήσεώς τους. Επομένως, δεν είμαστε προδιατεθειμένοι, αν είχαμε τη δύναμη, να αποστερήσουμε οποιονδήποτε από το να ασκεί αυτή την ανεξαρτησία του νου, την οποία οι ουρανοί τόσο γενναιόδωρα παρείχαν στους ανθρώπους, ως ένα από τα εξοχότερα δώρα τους»12.
«Με διακατέχουν τα πλέον φιλελεύθερα συναισθήματα και αισθήματα χριστιανικής αγάπης προς όλα τα δόγματα, τις θρησκευτικές ομάδες και τις εκκλησιαστικές οργανώσεις· και τα δικαιώματα και την ελευθερία της συνείδησης τα θεωρώ ιδιαίτερα ιερά και ακριβά, και δεν περιφρονώ κανέναν άνθρωπο αν διαφέρει από εμένα στις απόψεις»13.
«Οι Άγιοι μπορούν να δώσουν μαρτυρία για το αν είμαι πρόθυμος να προσφέρω τη ζωή μου για τους αδελφούς μου. Εάν έχει καταδειχθεί ότι είμαι πρόθυμος να πεθάνω για ένα ‘Μορμόνο’, έχω το θάρρος να διακηρύξω ενώπιον των Ουρανών ότι είμαι το ίδιο έτοιμος να πεθάνω υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα ενός Πρεσβυτεριανού, ενός Βαπτιστή ή ενός καλού ανθρώπου οποιουδήποτε άλλου θρησκευτικού δόγματος. Διότι η ίδια αρχή, η οποία θα καταπατηθεί ως προς τα δικαιώματα ενός Αγίου των Τελευταίων Ημερών, θα μπορούσε να καταπατηθεί και για τα δικαιώματα των Ρωμαιοκαθολικών ή όποιου άλλου δόγματος το οποίο πιθανόν να είναι μη δημοφιλές και αρκετά αδύναμο ώστε να υπερασπισθεί τον εαυτό του.
»Είναι μια αγάπη για την ελευθερία αυτό που εμπνέει την ψυχή μου – πολιτική και θρησκευτική ελευθερία για όλο το ανθρώπινο γένος. Η αγάπη για την ελευθερία ενσταλάχθηκε στην ψυχή μου από τους παππούδες μου, όταν με έπαιζαν στα γόνατά τους…
»Εάν θεωρήσω ότι οι άνθρωποι έχουν λάθος, θα πρέπει να τους καταποντίσω; Όχι. Θα τους ανυψώσω και μάλιστα με τον τρόπο που ταιριάζει σε αυτούς, αν δεν μπορέσω να τους πείσω ότι ο δικός μου τρόπος είναι καλύτερος. Κι ακόμα, δεν θα επιδιώξω να εξαναγκάσω κανέναν άνθρωπο να πιστεύει αυτά που πιστεύω, αλλά θα χρησιμοποιήσω μόνο τη δύναμη της λογικής, διότι η αλήθεια θα ανοίξει το δικό της δρόμο»14.
«Πρέπει πάντοτε να γνωρίζουμε αυτές τις προκαταλήψεις, οι οποίες τόσο παράξενα παρουσιάζονται μερικές φορές και είναι τόσο πολύ συνηθισμένες στην ανθρώπινη φύση, ως προς τους φίλους μας, τους γείτονες και τους αδελφούς στον κόσμο, οι οποίοι επιλέγουν να είναι διαφορετικοί από εμάς στις απόψεις τους και σε θέματα πίστης. Η θρησκεία μας είναι ανάμεσα σε εμάς και τον Θεό μας. Η θρησκεία τους είναι ανάμεσα σε εκείνους και τον Θεό τους»15.
«Όταν βλέπουμε ενάρετες ιδιότητες σε ανθρώπους, θα πρέπει πάντοτε να τους αναγνωρίζουμε – ας είναι η κατανόησή τους όποια θέλει να είναι ως προς τα πιστεύω και τη διδαχή. Διότι όλοι οι άνθρωποι είναι ή πρέπει να είναι ελεύθεροι, διαθέτοντας απαράγραπτα δικαιώματα και τα υψηλά και ευγενή προσόντα των νόμων της φύσης και της αυτοσυντήρησης, ώστε να σκέφτονται και να ενεργούν και να λένε καθώς τους ευχαριστεί, ενόσω διατηρούν τον πρέποντα σεβασμό για τα δικαιώματα και τα προνόμια όλων των άλλων πλασμάτων, χωρίς να καταπατούν κανένα. Αυτή τη διδαχή, από καρδιάς υποστηρίζω και εφαρμόζω»16.
«Όλα τα άτομα έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση, διότι έτσι έχει ορίσει ο Θεός. Έχει κάνει τους ανθρώπους παράγοντες ηθικής και τους έχει δώσει δύναμη να επιλέγουν το καλό ή το κακό. Να επιζητούν αυτό που είναι καλό, ακολουθώντας το δρόμο της αγιότητας σε τούτη τη ζωή, ο οποίος φέρνει ειρήνη νου και χαρά με το Άγιο Πνεύμα εδώ, και μια πληρότητα χαράς και ευτυχίας στα δεξιά Του στην επόμενη ζωή· ή να ακολουθήσουν μία άνομη πορεία, αμαρτάνοντας και επαναστατώντας κατά του Θεού, επισύροντας έτσι καταδίκη στις ψυχές τους σε τούτον τον κόσμο και μία παντοτινή απώλεια στον επόμενο κόσμο. Δεδομένου ότι ο Θεός των ουρανών έχει αφήσει αυτά τα πράγματα προαιρετικά για κάθε άτομο, δεν επιθυμούμε να τους αποστερήσουμε από αυτό. Επιθυμούμε μόνο να αναλάβουμε το ρόλο ενός πιστού φύλακα, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου στον προφήτη Ιεζεκιήλ (Ιεζεκιήλ, κεφ. 33, στίχοι 2, 3, 4, 5) και να αφήσουμε τους άλλους να πράττουν όπως φαίνεται καλό σε αυτούς»17.
«Είναι μία από τις πρώτες αρχές της ζωής μου και μία αρχή την οποία καλλιέργησα από την παιδική ηλικία μου, έχοντάς την διδαχθεί από τον πατέρα μου, να αφήνω στον καθέναν την ελευθερία συ-νειδήσεώς του. …Κατά τα συναισθήματά μου, είμαι πάντοτε έτοιμος να πεθάνω για την προστασία του αδύναμου και του καταπιεσμένου στα δίκαια αιτήματά του»18.
«Μην επεμβαίνετε σε κανέναν για τη θρησκεία του: όλες οι κυβερνήσεις θα πρέπει να επιτρέπουν σε κάθε άνθρωπο να απολαμβάνει τη θρησκεία του ανενόχλητος. Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί μια ζωή λόγω διαφορετικής θρησκείας, την οποία θα πρέπει να ανέχονται και να προστατεύουν όλοι οι νόμοι και οι κυβερνήσεις, είτε είναι σωστή είτε λανθασμένη»19.
«Θα… καλλιεργούμε την ειρήνη και τη φιλία με όλους, θα κοιτάζουμε τη δουλειά μας και θα έχουμε εξαιρετική επιτυχία, απολαμβάνοντας το σεβασμό, διότι σεβόμενοι τους άλλους, σεβόμαστε τον εαυτό μας»20.
«Μολονότι ποτέ δεν θέλησα να επιβάλω τη διδαχή μου σε κανένα άτομο, αγαλλιάζω όταν βλέπω να υποχωρεί η προκατάληψη εμπρός στην αλήθεια και να διασκορπίζονται οι παραδόσεις των ανθρώπων από τις καθαρές αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού»21.
Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία
Συλλογιστείτε τις ιδέες αυτές καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii-xiii.
-
Ξαναδιαβάστε την ιστορία του Τζόζεφ Σμιθ, όπου μιλά με μέλη της εθνοφρουράς (σελίδες 369-71). Γιατί νομίζετε ότι ο Προφήτης μπορούσε να παραμείνει ήρεμος στην περίσταση αυτή; Σκεφθείτε άλλα παραδείγματα όπου είδατε ανθρώπους να παραμένουν ήρεμοι και γαλήνιοι σε δύσκολες περιστάσεις. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των πράξεων αυτών των ανθρώπων;
-
Ξαναδιαβάστε τις σελίδες 371-73, αναζητώντας λέξεις και φράσεις που χρησιμοποίησε ο Προφήτης για να περιγράψει την ειρήνη και τους ειρηνοποιούς. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε ειρηνοποιοί στο σπιτικό και την κοινό-τητά μας;
-
Διαβάστε την πέμπτη παράγραφο στη σελίδα 373. Πώς αισθάνεστε όταν αναζητάτε λάθη στους άλλους; Πώς αισθάνεστε όταν αναζητάτε ενάρετες ιδιότητες στους άλλους; Πώς νομίζετε ότι σκέφτονται οι άλλοι όταν αφιερώνετε χρόνο για να αναγνωρίσετε τις ενάρετες ιδιότητές τους;
-
Διαβάστε την έκτη παράγραφο στη σελίδα 373. Με ποιους τρόπους μπορούμε να αναπτύξουμε πνευματικώς ο ένας τον άλλον; Τι έχουν κάνει οι άλλοι για να σας αναπτύξουν πνευματικώς; Με ποιους τρόπους οδηγούν αυτές οι πράξεις στην ειρήνη;
-
Ξαναδιαβάστε τις σελίδες 373-76, αναζητώντας διδασκαλίες του Προφήτη σχετικά με το πώς θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των οποίων διαφέρουν από τις δικές μας. Με ποιους τρόπους μπορούμε να τιμούμε τα δικαιώματα των άλλων να «λατρεύουν όπως, όπου και ό,τι μπορούν»;
-
Διαβάστε την τέταρτη παράγραφο στη σελίδα 376. Πώς μπορούμε να διαδώσουμε το αποκατεστημένο ευαγγέλιο σε άλλους, δείχνοντας συγχρόνως σεβασμό για τα πιστεύω τους;
Συσχετιζόμενες γραφές: Προς Εφεσίους 4:31–32, Μωσία 4:9–16, Νεφί Δ′ 1:15–16, Δ&Δ 134:2–4, 7
Στο Φαρ Ουέστ του Μισσούρι, όταν μία ομάδα ένοπΑοιν εθνοφρουρών ήρθε να συιιάβει τον Τζόζεφ Σμιθ, εκείνος «τους κοίταζε χαμογεΙαοτός και προχωρώντας προς το μέρος τους, τους χαιρέτισε έναν-έναν διά χειραψίας».
Στην Επί του Όρους ομιλία, ο Σατηρας δίδαξε: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί επειδή, αυτοί θα ονομαστούν γοι του Θεού».