Να γίνουμε σωτήρες στο όρος Σιών

«Πώς θα γίνουν σωτήρες στο Όρος Σιών; Οικοδομώντας τους ναούς τους, κατασκευάζοντας τις κολυμβήθρες βαπτίσεώς τους και προχωρώντας και λαμβάνοντας όλες τις διατάξεις… για λογαριασμό όλων των προγόνων τους που έχουν πεθάνει».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Για τα μέλη της Εκκλησίας που ζούσαν στη Ναβού κατά τη δεκαετία του 1840, το έργο δι’ αντιπροσώπου για τους νεκρούς συγγενείς τους ήταν ένα θέμα μείζονος σημασίας. Από τότε που τελέστηκαν οι πρώτες βαπτίσεις δι’ αντιπροσώπου σε αυτή τη θεϊκή νομή το 1840, οι Άγιοί αναζήτησαν γενεαλογικές πληροφορίες για τους προγόνους τους και πολλοί είχαν εισέλθει στα νερά του βαπτίσματος εξ υποκαταστάσεως για τους αποθανόντες αγαπημένους τους.

Στην αρχή, οι βαπτίσεις για τους νεκρούς ετελούντο στον ποταμό Μισισιπή ή σε τριγύρω ποτάμια. Όμως τον Ιανουάριο του 1841, όταν οι Άγιοι έκαναν σχέδια για το Ναό της Ναβού, ο Κύριος διακήρυξε: «Γιατί μια κολυμβήθρα βαπτίσεως δεν υπάρχει επάνω στη γη, ώστε αυτοί, οι άγίοι μου, να μπορούν να βαφτίζονται για εκείνους που είναί νεκροί – Γιατί αυτή η διάταίη ανήκει στον οίκο μου, και δεν μπορεί να γίνει δεκτή από εμένα, παρά μόνο κατά τις ημέρες της φτώχιας σας, κατά τις οποίες δεν είστε σε θέση να οικοδομήσετε έναν οίκο για εμένα» (Δ&Δ 124:29–30).

Οι βαπτίσεις δι’ αντιπροσώπου στον ποταμό σταμάτησαν στις 3 Οκτωβρίου 1841, όταν ο Προφήτης ανήγγειλε: «Δε θα υπάρξουν άλλες βαπτίσεις για τους νεκρούς, έως ότου μπορέσουν να παρευρεθούν στη διάταξη μέσα στον Οίκο του Κυρίου. …Διότι αυτά είπε ο Κύριος!»¹ Οι Άγιοι άρχισαν γρήγορα να χτίζουν μια προσωρινή κολυμβήθρα βαπτίσεως στο πρόσφατα σκαμμένο υπόγειο του Ναού της Ναβού. Η κολυμβήθρα, κατασκευασμένη από πεύκο του Ουϊσκόνσiν, στηρίζόταν στη ράχη 12 ξύλiνων βοδιών. Αφιερώθηκε στις 8 Νοεμβρίου, για χρήση «έως ότου αποπερατωθεί ο Ναός, όταν θα την αντικαθιστούσε μία μονιμότερη»². Στις 21 Νοεμβρίου 1841, έξι μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα τέλεσαν βαπτίσείς για 40 άτομα που είχαν πεθάνει – οι πρώτες βαπτίσεις για νεκρούς που τελέστηκαν στην κολυμβήθρα.

Οι πρώτες εμπειρίες των Αγίων με το βάπτισμα για τους νεκρούς, τους δίδαξαν τη σπουδαιότητα να τηρούν αρχεία στην Εκκλησία του Κυρίου. Μολονότι βαπτίσεις δι’ αντιπροσώπου στα γύρω ποτάμια είχαν τελεστει από την αρμόζουσα εξουσια της ιεροσύνης, δεν είχαν επίσημα καταγραφεί. Επομένως, οι βαπτίσεις αυτές έπρεπε να τελεστούν ξανά. Σε μία ομιλία που δόθηκε στις 31 Αυγούστου 1842, ο Προφήτης εξίήγησε: «Όλα τα άτομα που βαπτίζονται για τους νεκρούς, πρέπει να έχουν έναν καταγραφέα παρόντα, ώστε να μπορεί να είναι αυτόπτης μάρτυρας, για να καταγράφει και να καταθέσει μαρτυρία για την αλήθεια και εγκυρότητα της καταγραφής του. …Για το λόγο αυτό, φροντίστε με επιμέλεια από τώρα και στο εξής να παρευρίσκονται άτομα για την καταγραφή και την κατάθεση μαρτυρίας επί των βαπτισμάτων»³. Ο Προφήτης συζήτησε εκτενέστερα το ζήτημα αυτό σε μία επιστολή του προς τους Αγίους την επόμενη ημέρα και σε μία άλλη επιστολή που γράφτηκε στις 6 Σεπτεμβρίου. Οι δύο αυτές επιστολές αποτελούν τώρα τα τμήματα 127 και 128 από το Διδαχή και Διαθήκες.

Στο τμήμα 127, ο Προφήτης κατέγραψε τις ακόλουθες οδηγίες από τον Κύριο: «Όταν κάποιος από εσάς βαφτιζεται για τους νεκρούς σας, ας υπάρχει ένας καταγραφέας και ας αποτελεί αυτόπτη μάρτυρα των βαφτίσεών σας. Ας ακούει με τα αυτιά του, ώστε να καταθέτει μαρτυρία αλήθειας, λέει ο Κύριος. Ωστε σε όλες τις καταγραφές σας να καταγράφεται στους ουρανούς. …Και πάλι όλες οι καταγραφές να τηρούνται με τάξη, ώστε να τοποθετηθούν στα αρχεία του άγιου ναού μου, για να διατηρηθούν σε ενθύμιση από γενεά σε γενεά» (Δ&Δ 127:6–7, 9).

Καθώς οι Άγιοι προχωρούσαν σε αυτό το ιερό έργο, «έγινε σύντομα εμφανές ότι ορισμένοι είχαν λεπτομερή έγγραφα καταγραφής για τους νεκρούς τους, για τους οποίους επιθυμούσαν να χορηγήσουν», θυμόταν ο Πρεσβύτερος Τζωρτζ Σμιθ, ένα μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα. «Αυτό δεν ήταν παρά η αρχή ενός τεράστιου έργου και το να χορηγηθούν όλες οι διατάξεις του Ευαγγελίου στο πλήθος των νεκρών δεν ήταν ασήμαντο έργο. Κάποιοι από τους Δώδεκα ρώτησαν τον Τζόζεφ αν θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος συντομότερος τρόπος χορήγησης για τόσους πολλούς. Ο Τζόζεφ απάντησε με τα εξής περίπου λόγια: ‘Οι νόμοι του Κυρίου είναι αμετάβλητοι. Πρέπει να ενεργούμε συμμορφούμενοι απόλυτα με αυτό το οποίο έχει αποκαλυφθεί σε εμάς. Ας μην περιμένουμε να γίνει αυτό το τεράστιο έργο για τους νεκρούς σε σύντομο διάστημα’»⁴.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Η διδαχή της σωτηρίας για τους νεκρούς δείχνει το μεγαλείο της σοφίας και συμπόνιας του Θεού.

«Όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν μια ευκαιρία να ακούσουν το Ευαγγέλιο και να τους έχει δοθεί από έναν εμπνευσμένο άνδρα κατά τη σάρκα, θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να το ακούσουν στη μέλλουσα ζωή, πριν από την τελική κρίση για αυτούς»⁵.

«Είναι το ίδιο πιστευτό ότι ο Θεός θα σώσει τους νεκρούς, όσο και το ότι θα εγείρει τους νεκρούς.

»Ποτέ το πνεύμα δεν είναι τόσο μεγάλης ηλικίας, ώστε να μην μπορεί να προσεγγίσει τον Θεό. Όλοι μπορούν να προσεγγίσουν την συγχωρητική ευσπλαχνία, όσοι δεν έχουν διαπράξει την ασυγχώρητη αμαρτία, η οποία δεν επιδέχεται συγχώρησης, ούτε σε αυτόν τον κόσμο ούτε στον μελλοντικό κόσμο. Υπάρχει τρόπος να ελευθερωθούν τα πνεύματα των νεκρών. Αυτό γίνεται με τη δύναμη και την εξουσία της Ιεροσύνης – δένοντας και λύνοντας επάνω στη γη. Η διδαχή αυτή φαίνεται ένδοξη, στο βαθμό που επιδεικνύει το μεγαλείο της θείας συμπόνιας και φιλανθρωπίας, κατά το σκοπό του σχεδίου της σωτηρίας των ανθρώπων.

»Αυτή η ένδοξη αλήθεια αποβλέπει επιμελώς στο να διευρύνει την κατανόηση και να στηρίξει την ψυχή σε βάσανα, δυσκολίες και απογοητεύσεις. Για να το καταλάβουμε, ας πάρουμε την περίπτωση δύο ανδρών που είναι αδέλφια, εξίσου ευφυείς, μορφωμένοι, ενάρετοι και στοργικοί, που προχωρούν με χρηστότητα και ήσυχη συνείδηση, στο βαθμό που μπορούν να διακρίνουν το σωστό και αρμόζον από το λασπώδες ρεύμα της παράδοσης ή από την κηλιδωμένη με μελάνι σελίδα του βιβλίου της γνώσης του εγκόσμιου νου.

»Ο ένας τους πεθαίνει και τον θάβουν, και δεν έχει ποτέ ακούσει το Ευαγγέλιο της συμφιλίωσης. Στον άλλο στέλνεται το μήνυμα της σωτηρίας, το ακούει και το αποδέχεται, και γίνεται κληρονόμος της αίώνιας ζωής. Θα συμμετάσχει ο ένας στη δόξα καιδα κατο άλλος θα παραδοθεί σε απέλπιδα καταδίκη; Δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής; Οι διάφορες θρησκευτικές ομάδες απαντούν ‘δεν υπάρχει’…

»Η διδαχή αυτή παρουσιάζει με ευκρίνεια τη σοφία και την ευσπλαχνία του Θεού στην προετοιμασία μιας διάταξης γία τη σωτηρία των νεκρών, οι οποίοι βαπτίζονται δι’ αντιπροσώπου, τα ονόματά τους καταγράφονται στους ουρανούς και κρίνονται ανάλογα με τα έργα που διεπράχθησαν κατά τη σάρκα. Η διδαχή αυτή ήταν το συχνά επαναλαμβανόμενο κεντρικό μήνυμα των γραφών. Οι Άγιοι εκείνοι, οι οποίοι παραμελούν αυτή τη διάταξη για λογαριασμό των αποθανόντων συγγενών τους, θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο να χάσουν τη δική τους σωτηρία»⁶.

Τον Δεκέμβριο του 1840, ο Τζόζεφ Σμιθ έγραψε σε μέλη της Απαρτίας των Αώδεκα και άλλους ηγέτες της ιεροσύνης, οι οποίοι υπηρετούσαν σε ιεραποστολές στη Μεγάλη Βρετανία: «Θεωρώ ότι η διδαχή του ‘βαπτίσματος για τους νεκρούς’ έχει φθάσει στα αφτιά σας πριν από αυτή την επιστολή και ίσως να δημιούργησαν κάποια ερωτήματα μέσα σας, σχετικά με τη διδαχή αυτή. Δεν μπορώ στην επιστολή αυτή να σας δώσω όλες τις πληροφορίες που πιθανόν επιθυμείτε επί του θέματος αυτού. Όμως… θα έλεγα ότι οπωσδήποτε υπήρχε αυτή η πρακτική στις αρχαίες εκκλησίες. Και ο Άγιος Παύλος προσπαθεί να αποδεξίει τη διδαχή της ανάστασης από αυτή τη διδαχή και λέει: Έπειδή, τι θα κάνουν αυτοί που βαπτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν πραγματικά οι νεκροί δεν ανασταίνονται, γιατί και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;’ [Προς Κορινθίους Α’ 15:29.]

»Αρχικά ανέφερα τη διδαχή δημοσίως, κατά το κήρυγμά μου στη νεκρώσιμη ακολουθία για τον αδελφό Σίμουρ Μπράνσον. Και από τότε και μετά έδωσα γενικές οδηγίες στην Εκκλησία επί του θέματος. Οι Άγιοι έχουν το προνόμιο να βαπτίζονται για εκείνους από τους συγγενείς τους που έχουν πεθάνει. …Χωρίς να επεκταθώ στο θέμα, θα καταλάβετε αναμφίβολα τη συνάφεια και τη λογική που το διέπει. Και αντιπροσωπεύει το Ευαγγέλιο του Χριστού σε μια πιο διευρυμένη πιθανόν κλίμακα, από όσο έχουν φανταστεί ορισμένοι»⁷.

Γινόμαστε σωτήρες στο Όρος Σιών τελώντας ιερές διατάξεις για τους νεκρούς.

«Εάν μπορούμε, με την εξουσία της Ιεροσύνης του Υιού του Θεού, να βαπτίσουμε έναν άνθρωπο στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, για την άφεση των αμαρτιών, αποτελεί εξίσου προνόμιό μας να ενεργούμε ως αντιπρόσωπος και να βαπτιζόμαστε για την άφεση των αμαρτιών για λογαριασμό των αποθανόντων συγγενών μας, οι οποίοι δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο ή την πληρότητα αυτού»⁸.

«Η Βίβλος λέει: ‘Να, εγώ θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η ημέρα του Κυρίου, η μεγάλη και τρομερή; αυτός θα επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους, μήποτε έρθω και πατάξω τη γη με ανάθεμα’. [Μαλαχίας 4:5–6.]

»Τώρα η λέξη επαναφέρει θα έπρεπε εδώ να μεταφραστεί δέσει, ή σφραγίσει. Όμως, ποιος ο σκοπός αυτής της σημαντικής αποστολής; Ή πώς θα εκπληρωθεί; Θα παραδοθούν τα κλειδιά, το πνεύμα του Ηλιού του Θεσβίτου θα έρθει, το Ευαγγέλιο θα εγκαθιδρυθεί, οι Άγιοι του Θεού θα συναθροιστούν, η Σιών θα οικοδομηθεί, και οι Άγιοι θα έρθουν ως σωτήρες στο Όρος Σιών [βλέπε Οβδιού 1:21].

»Όμως, πώς θα γίνουν σωτήρες στο Όρος Σιών; Χτίζοντας τους ναούς τους, κατασκευάζοντας τις κολυμβήθρες βαπτίσεως, και προχωρώντας και λαμβάνοντας όλες τις διατάξεις, τις βαπτίσεις, τις επικυρώσεις, τις νίψεις και χρίσεις, τις χειροτονήσεις και τις δυνάμεις επισφράγισης επί της κεφαλής τους, για λογαριασμό όλων των προγόνων τους που έχουν πεθάνει και λυτρώνοντάς τους, ώστε να μπορέσουν να εμφανισθούν κατά την πρώτη ανάσταση και να υπερυψωθούν σε θρόνους δόξας μαζί τους. Και εδώ είναι η αλυσίδα που δένει τις καρδιές των πατέρων προς τα παιδιά, και των παιδιών προς τους πατέρες, πράγμα που εκπληρώνει την αποστολή του Ηλιού του Θεσβίτου…

»Οι Άγιοι δεν έχουν πολύ καιρό για να σώσουν και να λυτρώσουν τους νεκρούς τους, και να συγκεντρώσουν τους ζώντες συγγενείς τους, ώστε να σωθούν κι αυτοί, προτού η γη παταχθεί και η καθορισμένη καταστροφή πέσει επάνω στον κόσμο.

»Θα συμβούλευα όλους τους Αγίους να προχωρήσουν με όλες τις δυνάμεις τους και να συγκεντρώσουν όλους τους ζώντες συγγενείς τους [στο ναό], ώστε να μπορέσουν να επίσφραγιστούν και να σωθούν, ώστε να μπορέσουν να προετοιμαστούν για την ημέρα όπου ο καταστροφέας άγγελος έρχεται εμπρός· και αν όλοι στην Εκκλησία εργαστούν με όλες τις δυνάμεις τους για να σώσουν τους νεκρούς τους, να επισφραγίσουν τους προγόνους τους και να συγκεντρώσουν τους ζώντες φίλους τους, και αν δεν σπαταλήσουν καθόλου από το χρόνο τους για τα του κόσμου, θα προλάβουν να ολοκληρώσουν το έργο προτού έρθει η νύχτα, οπότε κανένας δεν μπορεί να εργάζεται»⁹.

«Υπάρχει το βάπτισμα, κ.λπ., για εκείνους που είναι ζωντανοί, να κάνουν χρήση του, και βάπτισμα για τους νεκρούς οι οποίοι πεθαίνουν χωρίς τη γνώση του Ευαγγελίου. …Όχι μόνο είναι απαραίτητο να βαπτίζεστε για τους νεκρούς σας, αλλά θα πρέπει να λάβετε όλες τις διατάξεις για αυτούς, το ίδιο όπως κάνατε για να σώσετε τον εαυτό σας…

»…Θα πρέπει να υπάρχει ένας τόπος, όπου όλα τα έθνη θα έρχονταί από καιρού εις καιρόν για να λάβουν την προικοδότησή τους· και ο Κύριος έχει πει ότι αυτός θα είναι ο τόπος για τις βαπτίσείς για τους νεκρούς. Κάθε άνθρωπος ο οποίος έχει βαπτιστεί και ανήκει στο βασίλειο, έχει το δικαίωμα να βαπτιστεί για εκείνους που έχουν φύγει; και όταν οι φίλοι τους εδώ, οι οποίοι ενεργούν ως αντιπρόσωποί τους, υπακούσουν στο νόμο του Ευαγγελίου, ο Κύριος έχει διαχειριστές εκεί, ώστε να τους ελευθερώσει. Ένας άνθρωπος μπορεί να ενεργεί ως αντιπρόσωπος για τους δικούς του συγγενείς· οι διατάξεις του Ευαγγελίου, οι οποίες τέθηκαν πριν από τη θεμελίωση του κόσμου, έχουν κατ’ αυτόν τον τρόπο εκπληρωθεί από αυτούς, και μπορούμε να βαπτιζόμαστε για εκείνους προς τους οποίους αισθανόμαστε μεγάλη φιλία»¹⁰.

«Όλοι εκείνοι που πεθαίνουν στην πίστη, πηγαίνουν στη φυλακή των πνευμάτων για να κηρύξουν στους νεκρούς κατά το σώμα, όμως είναι ζωντανοί κατά το πνεύμα; και εκείνα τα πνεύματα κηρύττουν στα πνεύματα [που βρίσκονται στη φυλακή], ώστε να μπορέσουν να ζουν σύμφωνα με τον Θεό κατά το πνεύμα, και οι άνθρωποι διακονούν για αυτούς κατά τη σάρκα… και γίνονται ευτυχείς με αυτόν τον τρόπο [βλέπε Πέτρου Α’ 4:6]. Γι’ αυτό, εκείνοι που βαπτίζονται για τους νεκρούς τους είναι οι σωτήρες στο Όρος Σιών, και πρέπει να λάβουν τις νίψεις και χρίσεις τους για τους νεκρούς τους, το ίδιο όπως για τον εαυτό τους»¹¹.

Ο Θεός έχει θέσει επάνω μας μία μεγάλη ευθύνη, να ερευνούμε για τους νεκρούς μας.

«Θα ανοίξω τα μάτια σας σχετικά με τους νεκρούς. Όλα τα πράγματα, τα οποία ο Θεός μέσα στην απέραντη σοφία του έχει θεωρήσει αρμόζοντα και κατάλληλα να αποκαλύψει σε εμάς, ενώ ζούμε στη θνητότητα, όσον αφορά στο θνητό σώμα μας, αποκαλύπτονται σε εμάς θεωρητικά και ανεξάρτητα από τη σχέση [του πνεύματός μας] με τούτο το θνητό σκήνωμα, όμως αποκαλύπτονται στο πνεύμα μας ακριβώς σαν να μην είχαμε καθόλου σώμα· και οι αποκαλύψεις εκείνες, οι οποίες θα σώσουν το πνεύμα μας, θα σώσουν και το σώμα μας. Ο Θεός τα αποκαλύπτει σε εμάς, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει αιώνια αποσύνθεση του σώματος ή σκηνώματος. Εκ τούτου υπάρχει η ευθύνη, η τρομακτική ευθύνη, η οποία εναπόκειται σε εμάς ως προς τους νεκρούς μας· διότι όλα τα πνεύματα που δεν υπάκουσαν στο Ευαγγέλιο κατά τη σάρκα, θα πρέπει είτε να υπακούσουν κατά το πνεύμα ή να καταδικαστούν. Σκέψη που προκαλεί δέος! Σκέψη φοβερή! Δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε –καμία προε– τοιμασία– καμία σωτηρία για τους πατέρες και φίλους μας που έχουν πεθάνει χωρίς την ευκαιρία να υπακούν στα θεσπίσματα του Υιού του Ανθρώπου;…

»Τι υποσχέσεις έχουν δοθεί αναφορικά με το ζήτημα της σωτηρίας των νεκρών; Και τι είδους άνθρωποί είναι εκείνοι που μπορούν να σωθούν, μολονότι το σώμα τους αποσυντίθεται και σήπεται στον τάφο; Όταν οι εντολές Του μας διδάσκουν, είναι με ορίζοντα την αιωνιότητα· διότι ο Θεός μάς ατενίζει σαν να ήμασταν στην αιωνιότητα. Ο Θεός κατοικεί στην αιωνιότητα και δεν βλέπει τα πράγματα όπως εμείς.

»Η μεγαλύτερη ευθύνη σε τούτο τον κόσμο, την οποία έχει θέσει επάνω μας ο Θεός είναι να ερευνούμε για τους νεκρούς μας. Ο απόστολος λέει: ‘Για να μη πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς’ [βλέπε Προς Εβραίους 11:40]. Διότι είναι απαραίτητο ώστε η δύναμη επισφράγίσης να είναι στα χέρια μας, ώστε να επισφραγίζουμε τα παιδίά μας και τους νεκρούς μας για τη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών – μια θεϊκή νομή που θα εκπληρώνει τις υποσχέσεις που δόθηκαν από τον Ιησού Χρίστο πριν από τη θεμελίωση του κόσμου για τη σωτηρία του ανθρώπου.

»…Είναι απαραίτητο ώστε εκείνοι που έχουν ζήσει πριν από εμάς και εκείνοι που θα έρθουν μετά από εμάς, να έχουν σωτηρία μαζί με εμάς· και έτσι ο Θεός το έχει κάνει υποχρεωτικό για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Θεός είπε: ‘Να, εγώ θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η ημέρα του Κυρίου, η μεγάλη και τρομερή· αυτός θα επαναφέρεί την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους, μήποτε έρθω και πατάξω τη γη με ανάθεμα’. [Μαλαχίας 4:5–6.]»¹²

Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ έγραψε τα ακόλουθα σε μία επιστολή προς τους Αγίους, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 128:15–18, 22, 24: «Και τώρα, πολυαγαπημένοι αδελφοί και αδελφές, επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω ότι αυτά είναι θεσμοί σχετικά με τους νεκρούς και τους ζώντες που δεν μπορούν να παραβλεφτούν με ελαφρότητα, ενώ αφορούν τη σωτηρία μας. Γιατί η σωτηρία τους είναι απαραίτητη και σημαντική για τη δική μας σωτηρία, όπως λέει ο Παύλος σχετικά με τους πατέρες – ότι εκείνοι χωρίς εμάς δεν μπορούν να γίνουν τέλειοι – ούτε μπορούμε εμείς χωρίς τους νεκρούς μας να γίνουμε τέλειοι.

»Και τώρα, σχετικά με το βάφτισμα για τους νεκρούς, θα σας πω μια άλλη περικοπή του Παύλου, Προς Κορινθίους Α’ 15:29: Αλλιώς τι θα κάνουν εκείνοι που βαφτίζονται για τους νεκρούς, εάν οι νεκροί δεν ανασταίνονταί καθόλου; Γιατί Λοιπόν βαπτίζονται για τους νεκρούς;

»Και πάλι, σχετικά με αυτήν την περικοπή, θα σας δώσω μια περικοπή από έναν από τους προφήτες, ο οποίος είχε το μάτι του προσηλωμένο στην αποκατάσταση της ιεροσύνης, στις δόξες που πρόκειται να αποκαλυφτούν κατά τις τελευταίες ημέρες, και κατά έναν ειδικό τρόπο σε αυτό, το πιο ένδοξο από όλα τα θέματα που ανήκουν στο αιώνιο ευαγγέλιο, δηλαδή, το βάφτισμα για τους νεκρούς. Γιατί ο Μαλαχίας λέει, τελευταίο κεφάλαιο, στίχοι 5^ος και 6^ος: Ιδέστε, εγώ θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν να έλθει η ημέρα τον Κυρίου, η μεγάλη και τρομερή. Και αυτός θα στρέψει την καρδιά των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδιά των τέκνων προς τους πατέρες τους, μην τυχόν και έλθω και πατάξω τη γη με κατάρα.

»Θα μπορούσα να δώσω μια απλούστερη μετάφραση για αυτό, όμως είναι αρκετά απλό έτσι όπως είναι για να εκπληρώσει το σκοπό μου. Είναι αρκετό να ξέρει κανείς, σε αυτήν την περίπτωση, ότι η γη θα παταχθεί με κατάρα αν δεν υπάρξει κάποιος συνδετικός κρίκος ενός είδους ή άλλου ανάμεσα στους πατέρες και τα τέκνα, στο ένα θέμα ή στο άλλο – και ιδέστε τι είναι αυτό το θέμα; Είναι το βάπτισμα για τους νεκρούς. Γιατί εμείς χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι, ούτε μπορούν εκείνοι χωρίς εμάς να γίνουν τέλειοι.

»…Ας αγαλλιάσει η καρδιά σας και ας έχετε υπέρμετρη χαρά. Η γη ας ξεσπάσει σε ψαλμωδίες. Οι νεκροί ας διαλαλήσουν ύμνους αιώνιας δοξολογίας προς το Βασιλιά Εμμανουήλ, ο οποίος έχει ορίσει, από πριν να υπάρξει ο κόσμος, αυτό που θα μας καθιστούσε ικανούς να τους λυτρώσουμε από τη φυλακή τους. Γιατί οι φυλακισμένοι θα ελευθερωθούν.

»…Ας προσφέρουμε, λοιπόν, ως εκκλησία και λαός, και ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, προς τον Κύριο, προσφορά με χρηστότητα. Και ας παρουσιάσουμε στον άγιο ναό του, όταν θα περατωθεί, ένα βιβλίο που να περιέχει τις καταγραφές των νεκρών μας, το οποίο να είναι άξιο κάθε αποδοχής» ¹³.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογίστείτε τις ιδέες αυτές καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Γία επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Επανεξετάστε τις σελίδες 509–12 καί παρατηρήστε πώς ο Τζόζεφ Σμιθ και οι πρώτοι Άγιοι αύξησαν την κατανόηση τους για τη διδαχή του βαπτίσματος για τους νεκρούς. Σκεφθείτε πώς μπορεί να είχαν αισθανθεί οι Άγιοι όταν έμαθαν για πρώτη φορά σχετικά με τη σωτηρία των νεκρών. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν για πρώτη φορά συμμετείχατε σε διατάξεις για τους νεκρούς;
Διαβάστε την τρίτη και τέταρτη παράγραφο στη σελίδα 512. Πώς δείχνει η διδαχή της σωτηρίας για τους νεκρούς τη συμπόνια και την ευσπλαχνία του Θεού; Με ποιους τρόπους μπορεί αυτή η διδαχή «να διευρύνει την κατανόηση» και «να στηρίξει την ψυχή»;
Τι σημαίνει να είμαστε σωτήρες στο Όρος Σιών; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε σελίδες 513–14.) Γιατί νομίζετε ότι είναι αδύνατον για τους αποθανόντες προγόνους μας να τελειοποιηθούν χωρίς εμάς; Γιατί νομίζετε ότι είναι αδύνατον για εμάς να τελειοποίηθούμε χωρίς αυτούς;
Επανεξετάστε κάποιες από τις διδασκαλίες του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ σχετικά με τη μεγάλη ευθύνη μας να «ερευνούμε για τους νεκρούς μας» (σελίδες 516–18). Τι εμπειρίες είχατε καθώς μαθαίνατε για τους προγόνους σας; Πώς ενδυναμώθηκε η αγάπη σας για την οικογένειά σας και η πίστη σας στον Θεό καθώς μαθαίνατε για τους προγόνους σας; Πώς επηρέασε τα συναισθήματά σας για τους προγόνους σας, η τέλεση διατάξεων ναού γι’ αυτούς;
Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να εκτιμήσουν την οικογενειακή τους κληρονομιά; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να συμμετάσχουν στο έργο ναού και οικογενειακής ιστορίας;

Συσχετιζόμενες γραφές: Προς Ρωμαίους 14:9, Δ&Δ 128:8–11

Nauvoo Temple baptistry — Το βαπτιστήριο στον ανοικοδομημένο Ναό της Ναβού. Στις κολυμβήθρες βαπτίσεας óπως αντή, οι Αγιοι λαμβάνουν τη διάταξη τον βαπτίσματος για αντούς πον έχουν πεθάνει.

family doing genealogy — «Η μεγαλύτερη ευθύνη σε τούτο τον κόσμο, την οποία έχει θέσει επάνω μας ο Θεός είναι να ερευνούμε για τους νεκρούς μας».