Kapitulo 1

Ang Atong Amahan sa Langit

“Akong tinguha sa pagpahinumdom kaninyo sa kinaiyahan sa Dios, aron kamo makasimba kaniya sa espiritu ug sa kamatuoran ug maangkon ang tanang panalangin sa iyang ebanghelyo.”

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph Fielding Smith

Si Presidente Joseph Fielding Smith natingala sa kapaspas sa teknolohiya sa iyang panahon. “Dakong kalamboan ang nahitabo sa natad sa mechanics, chemistry, physics, surgery, ug uban pang mga butang,” siya miingon. “Ang mga two nakahimo og talagsaong mga teleskopyo nga nakapadiskubre sa natagong mga galaxy. Sila, pinaagi sa tabang sa microscope, nakadiskubre sa daghang mga matang sa gagmay kaayong mga organismo [microorganisms]. … Sila nakadiskubre og paagi sa pagkontrolar sa sakit. … Sila nakaimbento og mga makina nga mas sensitibo kay sa hikap sa tawo, mas makakita kay sa mata sa tawo. Ilang nakontrolar ang mga elemento ug nakahimo og mga makina nga makabalhin og mga bukid, ug uban pang mga butang nga daghan na kaayo kon isulti pa. Oo, talagsaon kini nga panahon.” Apan, siya nabalaka usab sa laing uso sa kalibutan. Siya nasubo: “Kining tanang mga nadiskubre ug imbensyon dili makapaduol sa tawo ngadto sa Dios! Ni nakaugmad sa ilang kasingkasing og kamapainubsanon ug diwa sa paghinulsol, apan sa sukwahi, miresulta ngadto sa ilang kaalautan. … Ang pagtuo wala molambo sa kalibutan, ni ang pagkamatarung, ni ang pagkamasulundon ngadto sa Dios.”¹

Sukwahi sa kalibutan nga nagkalayo sa Ginoo, si Presidente Smith mipakita og kasuod sa iyang Amahan sa Langit. Usa sa iyang mga apo nahinumdom: “Ang akong inahan eksperto sa pagluto, ug ang akong lolo kanunay mokaon sa balay. Hapit kanunay siya hangyoon sa akong amahan nga mopanalangin sa pagkaon. Ang iyang mga pag-ampo personal kaayo—daw nakig-istorya sa usa ka higala.”²

Mga Pagtulun-an ni Joseph Fielding Smith

Sugod sa Unang Panan-awon ni Joseph Smith, ang tinuod nga kahibalo kabahin sa Dios napahiuli sa atong panahon.

Mapasalamaton kaayo ko sa unang panan-awon, diin ang Amahan ug Anak mipakita sa batan-ong propeta ug mipahiuli sa tinuod nga kahibalo sa Dios ngadto sa tawo.³

Pinaagi sa Unang Panan-awon ni Joseph Smith, “ang tinuod nga kahibalo kabahin sa Dios” napahiuli.

Angayng hinumduman nga niadtong 1820 nawala sa tibuok Kristiyanismo ang tinuod nga doktrina kabahin sa Dios. Ang yanong kamatuoran nga klarong nasabtan sa karaang mga apostoles ug mga santos nawala diha sa misteryo sa apostasiya. Tanang karaang mga propeta, ug mga apostoles ni Jesuskristo adunay klarong panabut nga ang Amahan ug Anak managlahi nga mga personahe, nga klarong gitudlo sa atong mga kasulatan. Tungod sa apostasiya nawala kining kahibalo. … Ang Dios nahimong misteryo, ug ang Amahan ug Anak gikonsiderar nga usa ka personahe nga espiritu nga dili gayud masabtan, walay lawas o mga tinguha. Ang pag-anhi sa Amahan ug Anak nagsangkap sa kalibutan og usa ka balaanong saksi nga pinaagi sa kasinatian mapahiuli ang tinuod nga kinaiyahan sa Dios.⁴

Giklaro pinaagi sa [unang] panan-awon ni Joseph Smith nga ang Amahan ug Anak managlahi nga mga personahe, may mga lawas nga mahikap sama sa lawas sa tawo. Dugang gipadayag ngadto kaniya nga ang Espiritu Santo usa ka personahe sa Espiritu ug lahi sa mga personalidad sa Amahan ug Anak [tan-awa sa D&P 130:22]. Kining labing mahinungdanong kamatuoran lisud tuohan sa kalibutan; apan, kon atong ikonsiderar ang klarong pagpahayag sa balaang kasulatan, kini ang labing makapatingala ug talagsaong kamatuoran nga layo ra kaayo sa gituohan sa tawo. Ang Manluluwas miingon, “Ang Amahan labaw pa Kanako;” [Juan 14:28] ug iyang gidapit ang iyang mga disipulo, human sa iyang pagkabanhaw, sa paghikap kaniya ug pagsaksi nga siya kadto, kay, miingon siya, “Ang espiritu walay unod ug mga bukog, ingon sa inyong nakita nga ania kanako.” [Lucas 24:39.] Ang mga apostoles klarong nakasabut sa kalahian sa Amahan, Anak, ug Espiritu Santo, nga kanunay nilang gipasabut sa ilang mga sulat; ug gipahibalo ni Pablo ang mga Taga-Corinto sa katinuod nga ang tanang butang ubos sa pagmando sa Amahan, “nan, ang Anak pagasakupon usab ilalum kaniya nga mao ang nagpahiluna sa tanang mga butang ilalum kaniya, aron ang Dios mahimong tanan ngadto sa tanan.” [1 Mga Taga-Corinto 15:28.]

Si Joseph Smith nakakita sa Amahan ug sa Anak; busa siya makapamatuod uban sa personal nga kahibalo nga ang mga kasulatan tinuod diin atong mabasa: “Gibuhat sa Dios ang tawo sa iyang kaugalingong dagway, sa dagway sa Dios gibuhat niya sila; lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.” [Genesis 1:27.] Kini literal nga sabton, ug dili sa misteryoso o sa simbolo nga paagi.⁵

Sa pagbansay og hugot nga pagtuo sa Dios ug pagsimba Kaniya, kita kinahanglang makasabut sa Iyang kinaiya.

Usa sa atong pinadayag naghisgot nga kon kita mahimaya diha kang Kristo, sama niya diha sa Amahan, kita kinahanglang makasabut ug masayud unsaon nato pagsimba ug si kinsa atong gisimba. (Tan-awa sa D&P 93:19–20.)

Akong tinguha sa pagpahinumdom kaninyo sa kinaiyahan sa Dios, aron kamo makasimba kaniya sa espiritu ug sa kamatuoran ug maangkon ang tanang panalangin sa iyang ebanghelyo.

Kita nasayud nga mahibaloan nato ang Dios pinaagi lang sa pagpadayag, nga kita masayud lang sa iyang kinaiyahan sumala sa iyang gipadayag ug wala nay lain pa. Kita modangup sa mga kasulatan—dili sa mga scientist o mga philosopher—kon gusto natong makat-on kabahin sa Dios. Gani, ang talagsaong panagna ni Juan kabahin sa pagpahiuli sa ebanghelyo pinaagi sa usa ka anghel nga naglupad taliwala sa kalangitan kinahanglang mahitabo aron ang mga tawo masayud sa tinuod nga Dios ug matudloan: “Kahadloki ninyo ang Dios, ug kaniya ihatag kaninyo ang himaya … ug simbaha ninyo siya nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat ug sa mga tuburan sa tubig.” (Pin. 14:7.) Buot ipasabut, sugod sa pagpahiuli sa ebanghelyo niining dispensasyon, ang katawhan gimandoan pag-usab sa pagsimba ug pagserbisyo sa ilang Tiglalang kay sa sayop nga mga konsepto sa Dios nga mipatigbabaw sa kalibutan.

Sa matag kapanahonan ang mga propeta sa Ginoo gimandoan sa pagpakunhod sa sayop nga pagsimba ug pagsangyaw sa kamatuoran kabahin sa Dios. Sa karaang Israel adunay misimba sa mga imahe ug mga dios sa mga pagano, ug si Isaias nangutana: “Kang kinsa man diay ninyo, igapakasama ang Dios? kon unsang dagwaya ang inyong iindig kaniya?

“Wala ba ikaw makaila? wala ba ikaw makadungog, ang Dios nga walay katapusan, ang Ginoo, ang Tiglalang sa kinatumyan sa yuta, dili maluya, ni kapuyan? walay makasusi sa iyang salabutan.” (Isa. 40:18, 28.)

Daghan sa mga tawo karon wala niining kahibalo kabahin sa Dios, ug gani sa [Simbahan] aduna pay wala mahingpit sa ilang panabut niining mahimayaong binuhat nga mao ang atong Amahan sa Kahangturan. Niadtong wala niining kahibalo kita makasulti: “Nganong inyong gilimitahan ang himaya sa Dios? O nganong inyong gipakaubos siya? Wala ba kamo masayud? Wala ba kamo makadungog, nga ang mahangturong Dios, ang Ginoo, ang Tiglalang sa kinatumyan sa kalibutan, walay kinutuban ug mahangturon; nga anaa niya ang tanang gahum, tanang kusog, ug tanang ginsakupan; nga siya nasayud sa tanang butang, ug ang tanang butang anaa sa iyang atubangan?”

Sa seksyon 20 sa Doktrina ug mga Pakigsaad, nga nagmando ni Propeta Joseph Smith sa pag-organisar sa Simbahan niining dispensasyon, kita may minubo nga pinadayag sa pipila ka sukaranang mga doktrina sa kaluwasan. Kabahin sa Dios ang pinadayag miingon: “… adunay Dios sa langit, kinsa walay kinutuban ug mahangturon, gikan sa kahangturan ngadto sa kahangturan mao gihapon ang dili mabalhinon nga Dios, ang tigtukod sa langit ug sa yuta, ug sa tanan nga mga butang diin anaa kanila.” (D&P 20:17.) …

Ang Dios mao ang atong Amahan; sa iyang panagway ang tawo gilalang. Siya adunay lawas ug mga bukog nga mahikap sama sa tawo (D&P 130:22), ug siya ang literal ug personal nga amahan sa espiritu sa tanang katawhan. Siya makagagahum ug maalamon sa tanan; anaa kaniya ang tanang gahum ug kaalam; ug ang iyang pagkahingpit naglangkob sa tanang kahibalo, tanang pagtuo o gahum, tanang kaangayan, tanang paghukom, tanang kalooy, tanang kamatuoran, ug kahingpitan sa tanang diosnong kinaiya. … Kon gusto nato nga makabaton nianang hingpit nga pagtuo diin kita makaangkon sa kinabuhing dayon, kita kinahanglang motuo sa Dios nga aduna niining tanang mga kinaiya. Mosulti usab ko nga siya walay kinutuban ug mahangturong binuhat, ug dili mag-usab-usab, siya anaa niining hingpit nga gahum ug kinaiya hangtud sa kahangturan, buot ipasabut walay katapusan.⁶

Kita nasayud nga ang atong Langitnong Amahan nahimaya nga personahe kinsa aduna sa tanang gahum, kusog, ug ginsakupan, ug siya nasayud sa tanang butang. Kita mopamatuod nga siya, pinaagi sa Iyang Bugtong Anak, ang Tiglalang niining kalibutan ug uban pang kalibutan nga dili maihap.⁷

Ang Dios usa ka personal nga binuhat ug Amahan sa atong espiritu.

Kita espiritu nga mga anak sa Dios ang atong Langitnong Amahan. … Kita sakop sa iyang pamilya. … Kita nagpuyo uban kaniya sa dugayng panahon sa kinabuhi nga wala pa dinhi sa yuta. … Siya nag-establisar og plano sa kauswagan ug kaluwasan diin kita mahimo, kon matinud-anon ug matinuoron sa tanang butang, nga molambo hangtud kita mahisama kaniya.⁸

Kita gitudloan diha sa Kasulatan nga ang Dios sa literal, ug sa dili simbolikanhong paagi, atong Amahan sa kahangturan. Ang mga pulong sa atong Manunubos nga gisulti ngadto kang Maria duol sa lubnganan diin siya nabanhaw ug nakabuntog sa kamatayon, mao ang pinakamakapadasig ug puno sa mahimayaong kahulugan: “Ayaw na ako pagkupti; kay wala pa ako makasaka ngadto sa Amahan: apan adtoa ang akong mga kaigsoonan, ug suginli sila, nga mosaka ako ngadto sa akong Amahan, ug inyong Amahan; sa akong Dios, ug inyong Dios.” [Juan 20:17.] Niining mga pulonga ang kamatuoran kabahin sa Pagkaamahan sa Dios klaro kaayong gisulti sa iyang bugtong Anak, kinsa mideklarar nga siya atong Igsoon ug kita adunay sama nga Amahan sa kahangturan.⁹

Ako mapasalamaton nga ang kahibalo sa Dios ug ang iyang mga balaod napahiuli sa atong panahon ug kita nga mga miyembro sa Simbahan nasayud nga siya usa ka personal nga binuhat ug dili, sama sa giingon sa ubang relihiyon, “usa ka congeries [usa ka wala mahan-ay nga hugpong] sa mga balaod sama sa gabon diha sa kalangitan.” Mapasalamaton ko nga kita nasayud nga siya ang atong Amahan sa langit, ang Amahan sa atong espiritu, ug iyang giestablisar ang mga balaod diin kita molambo hangtud kita mahisama kaniya. Ug mapasalamaton ko nga kita nasayud nga siya walay kinutuban ug mahangturon nga binuhat kinsa nasayud sa tanang butang ug aduna sa tanang gahum ug kansang kalamboan wala maglangkob nga makaangkon og dugang nga kahibalo o gahum, dili sa pagpahingpit pa sa iyang diosnong kinaiya, apan sa pagpalapad ug pagpadaghan sa iyang gingharian.¹⁰

Ang Langitnong Amahan nahigugma kanato ug interesado sa matag usa kanato.

Naghunahuna ko sa usa ka pahayag diha sa Perlas nga Labing Bililhon, sa panan-awon ni Moises, nga gihatag dihang si Moises gidala ngadto sa taas kaayong bukid ug nakakita sa dagway sa Dios ug nakig-istorya kaniya. Gipakita sa Ginoo ngadto kang Moises ang “mga binuhat sa iyang kaugalingon nga mga kamot,” ug nakita ni Moises ang kalibutan, ug tanang mga anak sa tawo hangtud sa katapusang henerasyon. [Tan-awa sa Moises 1:1–8, 27–29.]

Ug ang Ginoo miingon kang Moises:

“Kay tan-awa, adunay daghan nga mga kalibutan nga milabay pinaagi sa pulong sa akong gahum. Ug adunay daghan nga karon nagbarug, ug sila dili maihap sa tawo, apan ang tanan nga mga butang maihap ngari kanako, kay sila ako ug Ako nakaila kanila.

“Ug nahinabo nga si Moises misulti ngadto sa Ginoo, nga nag-ingon: Pagmaloloy-on sa imong sulugoon, O Dios, ug sultihi ako mahitungod niini nga yuta, ug sa mga lumulupyo niini, ug usab sa mga langit, ug niana ang imong sulugoon matagbaw.

“Ug ang Ginoong Dios misulti ngadto kang Moises, nga nag-ingon: Ang mga langit, sila daghan kaayo, ug sila dili maihap sa tawo; apan sila maihap ngari kanako, kay sila ako.” [Moises 1:35–37.]

… Naghunahuna ko nga bisan pa sa dili maihap nga mga kalibutan ug sa grabing kadako niini, kini mga pamaagi aron makab-ot ang mga tumong, ug dili mao ang tumong. Ang Amahan naglalang og mga kalibutan aron kabutangan og mga tawo—kapuy-an sa iyang mga anak. Kita gipahibalo diha sa seksyon 76 sa Doktrina ug mga Pakigsaad, nga pinaagi ug ngadto sa Anak sa Dios, ang “mga kalibutan nalalang, ug ang mga lumulupyo niana mao ang anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye sa Dios.” [D&P 76:24.]

Atong nakat-unan gikan niining kasulatan nga akong nabasa ug sa uban pang pinadayag sa Ginoo, nga ang tawo mao ang pinakamahinungdanon sa tanang gilalang sa Amahan. Sa sama nga panan-awon nga gihatag ngadto kang Moises, ang Amahan miingon: “Ug ingon nga ang usa ka yuta molabay, ug ang mga langit diha niini, bisan pa niana ang lain moabut; ug walay katapusan ang akong mga buhat, ni ngadto sa akong mga pulong. Kay tan-awa, mao kini ang akong buhat ug ang akong himaya—ang pagpahinabo sa pagka-imortal ug sa kinabuhi nga dayon sa tawo.” [Moises 1:38–39.]

Tungod niini, ug sa uban pang kasulatan, makaingon ko, kita nakat-on nga ang talagsaong buhat sa Amahan mao ang pagpahinabo sa kaluwasan sa iyang mga anak nga ihatag kining ganti sumala sa binuhatan sa anak. Sigurado ko nga ang atong Amahan sa langit mas interesado sa kalag—matag usa sa iyang mga anak—kay sa usa ka yutan-ong amahan ngadto sa iyang mga anak. Ang iyang gugma para kanato labaw pa kay sa gugma sa yutan-ong ginikanan ngadto sa iyang anak.¹¹

Si Moises, gihulagway dinhi nga naglantaw sa yuta nga saad, nakadawat og panan-awon diin iyang nasayran ang buhat ug himaya sa Dios.

Ang Langitnong Amahan nasubo tungod sa pagkamasinupakon sa Iyang mga anak.

Kita gipahibalo nga sa dihang ang Ginoo nakigsulti kang Enoch ug gipakita kaniya ang mga nasud sa kalibutan ug gipasabut siya sa matang sa silot nga ipahamtang kanila tungod sa ilang kalapasan sa iyang mga kasugoan, ang Ginoo nasubo ug mihilak tungod sa ilang pagkamasinupakon. Tungod niini, si Enoch nahibulong gayud ug ingon og dili sagad nga ang Ginoo mobakho.

Ania ang tudling:

“Ug nahinabo nga ang Dios sa langit mitan-aw sa nahibilin sa mga katawhan, ug siya mibakho; ug si Enoch mipamatuod niini, nag-ingon: Ngano nga ang langit nagbakho, ug nagpaagas sa ilang mga luha ingon sa ulan diha sa mga bukid?

“Ug si Enoch miingon ngadto sa Ginoo: Sa unsa nga paagi ikaw makabakho, nasayud nga ikaw balaan ug gikan sa tanan nga kahangturan ngadto sa tanan nga kahangturan?

“Ug kon kini mahimo nga ang tawo makaihap sa mga butang sa yuta, oo, minilyon nga mga yuta sama niini, kini dili usa ka sinugdanan sa gidaghanon sa imong mga gilalang; ug ang imong tabil gibukhad sa gihapon, ug gani ikaw anaa gihapon diha, ug ang imong dughan anaa diha; ug usab ikaw makiangayon; ikaw maloloy-on ug mabination hangtud sa hangtud.” [Tan-awa sa Moises 7:28–30.]

Ug ang Ginoo mitubag: “… Tan-awa kining imong mga kaigsoonan; sila ang talagsaon nga mga binuhat sa akong kaugalingon nga mga kamot, ug Ako mihatag ngadto kanila sa ilang kahibalo, sa adlaw nga Ako milalang kanila; ug didto sa Tanaman sa Eden, mihatag Ako ngadto sa tawo sa iyang kabubut-on;

“Ug ngadto sa imong mga igsoon Ako miingon, ug mihatag usab sa sugo, nga sila kinahanglan nga mopili kanako, nga ilang Amahan; apan tan-awa sila walay mga balatian ug sila nasilag sa ilang kaugalingon nga dugo.” [Moises 7:32–33.]

Kini mao ang mga rason nganong ang Ginoo ug ang kalangitan nagbakho.

Kausa gipangutana ko sa usa ka brother kon ang tawo mahingpit ba ang kalipay sa celestial nga gingharian kon ang usa sa iyang anak dili makasulod didto. Giingnan nako siya nga siguro si bisan kinsang tawo nga walay swerte nga adunay usa ka anak nga dili makasulod sa celestial nga gingharian, siyempre, mobati og kaguol tungod nianang kondisyon; ug mao usab ni ang bation sa atong Amahan nga anaa sa langit. Dili tanan sa iyang anak angay sa celestial nga himaya, ug daghan ang mag-antus sa iyang kasuko tungod sa ilang kalapasan, ug kini ang nakapahimo sa Amahan ug sa tibuok kalangitan nga magsubo ug magbakho. Ang Ginoo magbuhat sumala sa natural nga balaod. Ang tawo kinahanglang matubos sumala sa balaod ug ang iyang ganti kinahanglang nakabase sa balaod sa kaangayan. Tungod niini ang Ginoo dili mohatag og butang nga dili makaayo sa tawo, apan gantihan ang tanang tawo sumala sa ilang buhat.

… Uyon ko nga ang atong Amahan sa langit, kon posible, moluwas sa tanang katawhan ug mohatag kanila sa celestial nga himaya, gani ang kahingpitan sa kahimayaan. Apan, iyang gihatag sa tawo ang iyang kabubut-on ug ang tawo kinahanglang mosunod sa kamatuoran nga gipadayag aron maangkon ang kahimayaan sa matarung.¹²

Ang Langitnong Amahan nag-andam og paagi sa pagtubos aron kita makabalik sa Iyang presensya.

Sa dihang si Adan anaa sa Tanaman sa Eden siya anaa sa presensya sa Dios, atong Amahan. … Human siya gipapahawa sa Tanaman sa Eden ang kahimtang nausab. Si Adan gipapahawa sa presensya sa Amahan tungod sa iyang kalapasan. Ang kasulatan miingon nga siya namatay sa espirituhanong paagi—buot ipasabut, siya nahilayo sa presensya sa Dios.¹³

Nasayud ko nga si Jesukristo mao ang Anak sa Dios ug siya nakadawat og gahum gikan sa Amahan sa pagluwas sa mga tawo gikan sa espiritwal ug temporal nga kamatayon nga nahinabo sa kalibutan tungod sa pagkapukan ni Adan.¹⁴

Adunay usa lang ka paagi sa pagtubos, usa ka paagi diin mabayaran ang sala ug ang lawas ug ang espiritu mahiusa pag-usab; kini mao ang walay kinutuban nga pag-ula, ug kini pagabuhaton sa usa ka walay kinutuban nga binuhat, usa ka tawo nga dili ulipon sa kamatayon apan adunay gahum nga mamatay ug may gahum sa pagbuntog sa kamatayon. Busa, gipadala sa Amahan sa langit ang iyang Anak, si Jesukristo, dinhi sa kalibutan. Ug tungod siya [si Jesukristo] adunay inahan nga may dugo sa iyang kaugatan, siya may gahum nga mamatay. Siya mahimong motugyan sa iyang lawas ngadto sa kamatayon ug dayon bawion kini pag-usab. Basahon nako ang iya mismong mga pulong: “Ako gihigugma sa Amahan, sa katarungan nga mao kini kay ako magahalad man sa pagpakamatay sa akong kinabuhi, sa paghalad niini aron mabawi ko ra usab unya.

“Walay tawo nga makakuha niini gikan kanako, hinonoa ginahalad ko kini sa kinaugalingon kong pagbuot. May kagahum ako sa paghalad niini ug may kagahum ako sa pagbawi niini. Kining maong sugo nadawat ko gikan sa akong Amahan.” (Juan 10:17–18).¹⁵

Dili gayud intensyon sa atong Amahan sa langit nga pasagdan ang tawo nga mangapkap sa ilang agianan diha sa kangitngit ug walay kahayag sa paggiya kanila, ug magdahum kanila sa ingon niini nga kahimtang nga makakaplag sa agianan pabalik sa iyang gingharian ug sa iyang balaang presensya. Dili kini ang paagi sa Ginoo. Sa tanang kapanahonan sukad sa sinugdanan ang atong Amahan sa langit mipakita sa iyang kamabination ngadto sa iyang mga anak ug andam sa paghatag kanila sa direksyon. Sukad pa sa unang kapanahonan bukas na ang kalangitan, ang Ginoo mipadala og mga mensahero gikan sa iyang presensya ngadto sa balaanong gitudlo nga mga sulugoon, mga lalaki nga naghupot sa awtoridad sa priesthood nga gisangunan sa pagtudlo sa mga baruganan sa Ebanghelyo, sa pagpasidaan sa mga katawhan ug sa pagtudlo kanila sa pagkamatarung; ug kining mga tawhana nakadawat niining kahibalo, inspirasyon ug paggiya sa mga mensahero gikan sa presensya sa Dios. Mao usab ni sa atong dispensasyon. Dili na kinahanglan nga ipiyong sa mga tawo ang ilang mga mata ug mobati nga walay kahayag ug magsalig lang sa ilang kaugalingong pangatarungan, kay ang Ginoo sa kanunay andam sa paggiya ug pagdirekta ug pagpakita sa agianan. Siya nagpadala, sama sa akong giingon, og mga mensahero gikan sa iyang presenya. Siya nagpadayag. Siya mimando nga ang iyang pulong isulat, imantala kini, aron ang tanang tawo masayud niini.¹⁶

Ako mosulti kaninyo, ug sa tibuok Simbahan, ug, kabahin niini, ngadto sa tibuok kalibutan, nga ang puno sa grasya ug mahigugmaong Amahan namulong pag-usab gikan sa langit ngadto sa iyang mga sulugoon nga mao ang mga propeta.

Ang iyang tingong nagdapit sa tanang katawhan sa pagduol ngadto sa Iyang Pinalanggang Anak, sa pagkat-on kabahin kaniya, sa pag-ambit sa iyang kaayo, sa pagsangun sa iyang yugo nganha kanila, ug sa paglihok sa ilang kaluwasan pinaagi sa pagkamasulundon ngadto sa mga balaod sa iyang ebanghelyo. Ang Iyang tingog mahimayaon ug mapasidungganon, sa kalinaw niining kinabuhia, ug sa kinabuhing dayon sa sunod nga kalibutan.¹⁷

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Mga Pangutana

Sa inyong hunahuna unsa ang makapahimo sa tawo nga mag-ampo ngadto sa Dios “daw nakig-istorya sa usa ka higala”? (“Gikan sa Kinabuhi ni Joseph Fielding Smith”). Ikonsiderar ang mga pamaagi nga inyong malig-on inyong relasyon uban sa Langitnong Amahan.
Si Presidente Smith mipadayag sa iyang pasalamat sa Unang Panan-awon ni Joseph Smith, nga mipahiuli sa “tinuod nga kahibalo kabahin sa Dios” (seksyon 1). Unsa ang mga kamatuoran nga inyong nasayran kabahin sa Dios nga Amahan ug ni Jesukristo tungod sa Unang Panan-awon?
Sa mga kinaiya sa Dios nga gihisgutan ni Presidente Smith sa seksyon 2, asa ang labing makahuluganon alang kaninyo? Ngano? Samtang kamo nagbansay og hugot nga pagtuo sa inyong Langitnong Amahan, sa unsang paagi kini nakatabang kaninyo nga masayud sa Iyang kinaiya?
Si Presidente Smith mipamatuod: “Kita espiritu nga mga anak sa Dios ang atong Langitnong Amahan. … Kita sakop sa iyang pamilya” (seksyon 3). Sa unsang paagi kining kamatuoran nakaimpluwensya kaninyo?
Sa mga seksyon 4 ug 5, unsa nga pahayag ang nakatabang ninyo nga mabati ang gugma sa Langitnong Amahan alang kaninyo? Nganong importante nga masabtan nga ang Dios nahigugma ug interesado sa tagsa-tagsa kanato? Sa unsang paagi kita makatabang sa mga sakop sa pamilya ug sa mga higala nga mobati sa Iyang gugma?
Hunahunaa unsa ang nabuhat sa Langitnong Amahan para kaninyo aron kamo makabalik sa Iyang presensya (tan-awa sa seksyon 6). Unsa ang inyong gibati samtang kamo naghunahuna nga gipadala sa Langitnong Amahan ang Iyang Pinalanggang Anak? Sa unsang mga paagi nga ang Langitnong Amahan mipadala og “kahayag sa paggiya [ninyo]”?

May Kalabutan nga mga Kasulatan

Juan 3:16; 17:3; 1 Nephi 11:17; Alma 30:44

Tabang sa Pagtudlo

“Ubay-ubay nga pagtudlo diha sa Simbahan sobra ra kaayo, kini ang lektyur. Dili kaayo kita ganahan og mga lektyur sulod sa mga klasehanan. Gibuhat nato kini sa sakrament miting ug sa mga komperensya, apan ang pagtudlo mahimong magtubag-tubag aron makapangutana kamo. Dali kang makapangutana diha sa klase” (Boyd K. Packer, “Principles of Teaching and Learning,” Ensign, Hunyo 2007, 87).