Գլուխ 21
Աստծուն ավելի շատ սիրել, քան մենք սիրում ենք աշխարհը
«Մենք պետք է հասնենք … ավելի բարձր մակարդակի՝ մենք պետք է սիրենք Աստծուն ավելի շատ, քան մենք սիրում ենք աշխարհը»:
Լորենզո Սնոուի կյանքից
Կիրթլենդում, Օհայո, Լորենզո Սնոուի մկրտությունից և հաստատումից անմիջապես հետո, մի քանի Վերջին Օրերի Սրբեր, ներառյալ որոշ Եկեղեցու ղեկավարներ, դեմ կանգնեցին Մարգարե Ջոզեֆ Սմիթին: Ըստ Լորենզո Սնոուի այս ուրացությունն առաջացավ չարաշահման պատճառով, կամ այլ խոսքով, անսովոր գործարարական ռիսկերի դիմելու և արագ հարստանալու հույս ունենալու պատճառով: Կուրացած աշխարհի անցողիկ բաների հանդեպ ցանկության պատճառով մարդիկ հեռացան, մեջքով շրջվեցին ավետարանի հավերժական օրհնություններից:
Մոտ 50 տարի անց, Նախագահ Սնոուն՝ ծառայելով որպես Տասներկու Առաքյալների Քվորումի Նախագահ, խոսեց մի խումբ Վերջին Օրերի Սրբերի հետ՝ Լոգանում, Յուտա: Նա պատմեց նրանց ձախորդության մասին, որը պատահել էր Կիրթլենդում և նախազգուշացրեց նրանց, որ իրենք էլ շուտով գուցե նմանատիպ փորձությունների ենթարկվեն: «Արագընթաց մի բան է գալիս, որը կփորձի ձեզ, հավանաբար այնպես ինչպես երբեք չեք փորձվել նախկինում, ասաց նա: Այնուամենայնիվ այն ամենը , ինչ հարկավոր է մեզ անել այժմ, տեսնելն է, թե ինչում են մեր հանցանքներն ու թուլությունները, եթե մենք ունենք դրանք: Եթե մենք անցյալում անհավատարիմ ենք եղել, եկեք վերանորգենք մեր ուխտերն Աստծո հետ և որոշենք , ծոմ պահելով և աղոթելով, որ մենք ներում ստանանք մեր մեղքերին, որ Ամենազորի Հոգին կարողանա հանգչել մեզ վրա, որպեսզի գուցե կարողանանք խուսափել այդ հզոր գայթակղություններից, որոնք մոտենում են: Սև ամպեր են հավաքվում: Դուք տեսնում եք թե ինչպիսին էին այդ չարաշահման ոգու հետևանքները Կիրթլենդում: Ուստի զգուշացեք:1
Քանի որ Նախագահ Սնոուի նախազգուշացումը շարունակում է վերաբերել Վերջին Օրերի Սրբերին այսօր, Լոգանում նրա քարոզի մեծ մասն ընդգրկված է այս գլխում: Նա ասաց.«Գուցե մի քանի խոսք այն ժամանակ Կիրթլենդում մեր վիճակի մասին, կարող է մեզ դաս ծառայել ապագայում՝ կարող է տալ մեզ օգտակար խրատներ»2 [տես առաջարկ 1, էջ 296]:
Լորենզո Սնոուի ուսմունքները
Երբ մարդիկ թույլ են տալիս, որ աշխարհիկը հագեցնի իրենց մտքերն ու սրտերը, նրանք մեջքով են շրջվում հավերժական սկզբունքներին:
Շատ հստակորեն հիշում եմ այն վտանգավոր ժամանակները, որոնք տեղի ունեցան Կիրթլենդում … , որտեղ Աստծո Մարգարեն էր նախագահում, որտեղ Աստվածն Ինքը, այսինքն՝ Հիսուսը, Աստծո Որդին, հայտնվեց և ցույց տվեց Իրեն՝ Իր փառքով: Նա կանգնած էր Տաճարի ամբիոնի բազրիքի վրա, որը պատվիրանով էր կառուցված: Նրա ոտքերի տակ աղյուսապատ սաթագույն հատակ էր մաքուր ոսկուց: Նրա մազերը ճերմակ էին, ինչպես մաքուր ձյունը: Նրա դեմքը փայլում էր արևի պայծառությունից վառ: Նրա ձայնն՝ ասես շառաչյուն մեծ ջրերի հնչյուն լիներ [տես ՎևՈՒ 110]: Այս սքանչելի դրսևորումը տաճարում էր, որը կառուցվել էր Նրա պատվին: Ես Կիրթլենդում էի այդ ժամանակ, որտեղ մենք անցանք այնպիսի իրադարձություններով, որոնք երբեմն, կարծում եմ, այժմ սկսում ենք կրկնել: Հանգամանքները, որոնք շրջապատում էին Վերջին Օրերի Սրբերին այդ ժամանակ, առանձնահատուկ բնույթի էին, համենայն դեպս մարդկանց վրա թողված ազդեցությունները առանձնահատուկ բնույթ ունեին: … Այդ ժամանակ չարաշահման մի ոգի համակեց այս ազգի մարդկանց մտքերը: Կային փողի չարաշահումներ, բանկային չարաշահումներ, հողային չարաշահումներ, չարաշահումներ քաղաքային հողակտորների, չարաշահումներ բազմաթիվ այլ ասպարեզներում: Չարաշահման այդ ոգին բարձրացավ աշխարհից և հեղեղեց Սրբերի սրտերը սաստիկ ջրերի հզոր ալիքի պես և շատերն ընկան և ուրացան:3
Նրանցից [Կիրթլենդի Սրբերից] ոմանք սկսեցին չարաշահումներ անել, նրանք մոռացան իրենց կրոնը, նրանք մոռացան այն սկզբունքները, որոնք նրանց հայտնի էին դարձվել և նրանցից շատերն ընկան այդ ժամանակների ոգու մեջ և քշվեցին հեռու չարաշահմումներով: Դժվարություններ բարձրացան՝ նախանձություն և կռիվ և Տերը լինելով դժգոհ նրանցից, նրանց մեջ կործանում բերեց և նրանք մասնատվեցին որպես բնակավայր:4
Այս մեծ ուրացությունից հենց առաջ Տերը դուրս թափեց սքանչելի օրհնություններ մարդկանց վրա: Ավետարանի պարգևները՝ հավերժության հարստությունները դուրս թափվեցին նշանակալի չափով: Հրեշտակներ էին այցելել նրանց: Աստծո Որդին, ինչպես ավելի շուտ նշվեց, խոսեց Իր ծառաների հետ: Տաճարի նվիրագործման ժամանակ օրհնությունները, որոնք մարդիկ ստացան սքանչելի էին: Աստծո բարեհաճությունների այդ հարուստ ժամանակահատվածում ես ինքս, այցելեցի տարբեր ժողովներ, որոնք տեղի էին ունենում Տաճարում: Մենք ունենում էինք աղոթքի ժողովներ և վկայության ժողովներ և եղբայրներն ու քույրերն այնպիսի վկայություններ էին բերում, որ սքանչելի էին: Նրանք մարգարեանում էին, նրանք խոսում էին լեզուներ, և ունեին լեզուների թարգմանություն մեծ չափով: Այս օրհնությունները գրեթե համընդհանուր էին Կիրթլենդի ժողովրդի վրա: Նրանց սրտերն այն ժամանակ նվիրված էին, նրանք այնպես էին զգում, որ կարծես թե կարող էին զոհաբերել ցանկացած բան, որ ունեին: Նրանք այնպես էին զգում, կարծես ապրում էին Աստծո հետ, և դա բնական էր, որ նրանք պիտի ունենային այդ զգացումը, այդպիսի սքանչելի ազդեցությունների ներքո:
Բոլոր այս և շատ ուրիշ օրհնություններ, որոնք ես ժամանակ չունեմ թվարկելու, վայելվում էին Վերջին Օրերի Սրբերի կողմից հենց նախքան այն ժամանակը, երբ այդ չարաշահման ոգին սկսեց լցվել մարդկանց սրտերը: Մարդ կարող է մտածել, որ այս սքանչելի դրսևորումները ստանալուց հետո, ոչ մի գայթակղություն չէր կարող տապալել Սրբերին: Բայց դա տեղի ունեցավ և այն կարծես հողմի պես ցրեց նրանց դեպի չորս կողմերը::
Աննախադեպ կարող է թվալ, բայց այդ չարաշահման ոգին համակեց Տասներկու Առաքյալների քվորումին և Յոթանասունների Յոթ Նախագահների Քվորումին, իրականում Եկեղեցում չկար մի քվորում, որ այդ չարաշահման ոգով քիչ թե շատ համակված չլիներ: Երբ այդ ոգին աճեց, հետևեց պառակտումը: Եղբայրներն ու քույրերը սկսեցին մեղադրել և վիճաբանել միմյանց հետ, որովհետև նրանց շահերը ներդաշնակության մեջ չէին:
Մի՞թե այդպես կլինի այժմ Վերջին Օրերի Սրբերի հետ, ում ես դիմում եմ: Վախենում եմ, որ դա գալիս է, բայց որքանով այն կազդի ձեզ վրա, ես դա չեմ կարող ասել: Այնուամենայնիվ, դուք կունենաք փորձառություն, և գուցե դա խիստ անհրաժեշտ է, որ ունենաք:
… Առաքյալների քվորումի կեսը Կիրթլենդի օրերին ընկան այս չար ազդեցությունների տակ: Դա այս չարաշահումն էր, ոսկու այս սերը՝ աշխարհի աստվածը, որն առաջացրեց այդ շատ տխուր հետևանքը: Եվ եթե այն ունեցավ այդ ազդեցությունը նրանց վրա, ովքեր բարձրագույն քահանայությունն էին կրում երկրի վրա, ինչպես այն կազդի մեզ վրա, ովքեր ըստ երևույթին չունենք այն խելամտությունը, տեղեկացվածությունը և փորձառությունը, որ նրանք ունեին: …
Այսպիսով, դուք լավ ժողովուրդ եք: Աստված սիրում է ձեզ: Նա հիանում է ձեր արդարակեցությամբ և Նա չի կամենա տեսնել այն իրադարձությունները, որոնք տեղի ունեցան… Կիրթլենդում: Դրա կարիքը չկա: Մենք մեր սեփական ձեռքերում ունենք զորություն պահպանելու մեզ այդ բաներից, որոնք բաժանեցին Սրբերին Կիրթլենդում և տապալեցին Տասներկուսի կեսին: Տերը չի կամենում, որ այս վերջին ժամանակներում կրկին ականատես լինենք այդ իրադարձություններին:5
Վերջին Օրերի Սրբերը պարտավոր են լինել չափազանց իմաստուն և խելամիտ չընկնելու այս տիպի ծուղակներ: Դա օգտակար չէ: Ոչ մի մարդու օգուտ չի տա մեջքով շրջվել այս փառահեղ սկզբունքներին և այն բաներին , որոնք ստացվել են հավերժական աշխարհներից՝ այս բաներին մեջքով շրջվել և խառնվել ու մեզ նվիրել աշխարհի ողորմելի բաներին: Դա մեզ օգուտ չի տա: Ինչ գայթակղություն էլ պատահի մեզ կամ որին մենք այժմ ենք ենթարկվում, մենք պետք է լսենք անցյալի պատմությունը և թույլ չտանք մեզ պարտվել, այլապես մենք շատ կզղջանք6 [տես առաջարկ 2, էջ 296]:
Մենք ուխտել ենք առանձնացնել մեզ աշխարհիկից և նվիրել մեզ Աստծո թագավորությանը:
Աշխարհի աստվածը ոսկին ու արծաթն է: Աշխարհը պաշտում է այս աստծուն: Նրանց համար նա ամենազոր է, չնայած նրանք գուցե չկամենան դա ընդունել: Այժմ ծրագրված է Աստծո նախախնամությամբ, որ Վերջին Օրերի Սրբերը պետք է ցույց տան, թե որքան են առաջադիմել այս գիտելիքում Աստծո իմաստությամբ և զորությամբ, որ իրենք չեն կարող պարտվել աշխարհի աստծո կողմից: Մենք պետք է գանք այդ կետին: Մենք պետք է նաև հասնենք մեկ այլ չափանիշի, ավելի բարձր մակարդակի՝ մենք պետք է սիրենք Աստծուն ավելի քան մենք սիրում ենք աշխարհը, ավելի քան սիրում ենք ոսկին կամ արծաթը և սիրենք մեր մերձավորին ինչպես ինքներս մեզ:7
Եթե մենք … ձախողվենք պահել մեր կապած ուխտերը, այսինքն՝ օգտագործել մեր ժամանակը, տաղանդը և ունակությունը՝ կառուցելու Աստծո թագավորությունը երկրի վրա, ինչպե՞ս կարող ենք սպասել դուրս գալու առաջին հարության առավոտյան, ճանաչված լինելով փրկագնման մեծ աշխատանքի համար: Եթե մենք մեր վարվելակերպով, սովորույթներով և հարաբերություններով կրկնօրինակում ենք … աշխարհին, այդպիսով մեզ նույնացնելով աշխարհի հետ, միթե՞ կարծում եք իմ եղբայրներ, որ Աստված մեզ կշնորհի օրհնություններ, որոնք մենք ցանկանում ենք ժառանգել: Ես ասում եմ ձեզ ոչ, Նա չի շնորհի:… Մենք պետք է շենացնենք մեզ երկնքի արդարությամբ և մեր սրտերում սերմանենք Աստծո արդարությունը: Տերն ասել է մարգարե Երեմիայի միջոցով. «Իմ օրէնքը պիտի դնեմ նորանց ներսումը, եւ նորանց սրտի վերան պիտի գրեմ այն, եւ ես պիտի լինեմ նորանց Աստուած, եւ նորանք պիտի ինձ համար ժողովուրդ լինեն» [Երեմիա ԼԱ.33]: Սա այն է, ինչ Տերն է ջանում անել և սա նա կիրագործի մեր մեջ, եթե մենք ենթարկվենք Նրա կամքին:8
Ես շնորհակալ եմ Աստծուն, որ աշխարհի կաշառակերության և ամբարշտության այս ժամանակներում մենք ունենք սուրբ և արդար տղամարդիկ և կանայք, ովքեր կարող են նվիրաբերել այն մեծ տաղանդները, որոնք Աստված է շնորհել իրենց՝ Նրա գովաբանությանն ու փառքին: Եվ ես կասեի ավելին, որ կան հազարավոր առաքինի և պատվավոր տղամարդիկ և կանայք, ում Տերը հավաքել է ազգերից, որոնք նույնպես հոժար են նվիրաբերել իրենց ժամանակը և տաղանդները օգնելու իրականացնել Աստծո աշխատանքը ի օգուտ Իր զավակների9 [տես առաջարկ 3, էջ 297]:
Մենք հետևում ենք Փրկչի օրինակին, երբ հրաժարվում ենք փոխել հավերժության փառքերը աշխարհի հարստությունների հետ:
Դուք կարող եք ակնկալել … խոչընդոտների հանդիպել կյանքի ճանապարհին, որոնք կստուգեն ձեր հաստատակամությունը բարձրագույն նպատակներին և ձեզանից ոմանք գուցե գայթակղվեն շեղվել ճշմարտության և պատվի արահետից և Եսավի նման, ցանկանան հրաժարվել հավերժության փառքերից բավարարվածության և հաճույքի մի քանի անցողիկ պահերի համար [տես Ծննդոց ԻԵ.29–34], ուրեմն … օգտվեք ձեր հնարավորությունից ընդօրինակելու մեր Փրկչին, երբ նրան առաջարկվեց այս աշխարհի փառքը, թե նա արդյոք կգործեր հիմարություն, նա պատասխանեց իր փորձիչին. «Գնա յետս, սատանայ» [տես Ղուկաս Դ.5–8]:10
Կյանքի մասին խորհրդածելիս ես գտնում եմ, որ այս աշխարհը կարճ է հավերժության հետ համեմատած, որ մեր բանականությունը, մեր միջի աստվածայնությունը միշտ գոյություն է ունեցել, երբեք չի ստեղծվել, և միշտ գոյություն կունենա ողջ հավերժության մեջ [տես ՎևՈՒ 93.29]: Ի նկատի ունենալով այս փաստերը, մեզ որպես բանական էակներ արժէ գիտակցել, որ այս կյանքը մի քանի օր հետո ավարտվում է, ապա գալիս է կյանքը, որը հավերժական է և ըստ այն չափի թե ինչպես ենք պահել պատվիրանները, մենք ունենք առավելություն նրանց հետ համեմատած, ովքեր ձախողվեցին կատարել այդ բարեփոխումները:11
Ավետարանը կապում է միմյանց բոլոր իր հետևորդների սրտերը, այն տարբերություն չի դնում, այն չի դնում խտրականություն հարուստի և աղքատի միջև, մենք բոլորս կապված ենք որպես մեկ անձնավորություն կատարելու պարտականությունները, որոնք դրված են մեզ վրա: … Այժմ թույլ տվեք մի հարց տալ: Ո՞վ ունի որևէ բան, որը կարող է իսկապես և ճշմարտապես այս աշխարհի բարիքներից իր սեփականը կոչել: Ես այդպես չեմ կարծում, ես ընդամենը տնտես եմ շատ փոքր մի մասի վրա և Աստծուն ես հաշիվ եմ տալու դրա օգտագործման և տնօրինության համար: Վերջին Օրերի Սրբերը ընդունել են ավետարանի օրենքը Աստծո հայտնությունների միջոցով և դա այնքան պարզ է գրված, որ բոլորը կարող են հասկանալ: Եվ եթե մենք հասկացել ենք և ըմբռնել այն պաշտոնը, որը ստանձնել ենք համաձայնվելով դրա հետ, երբ մենք մտանք ուխտի մեջ մեղքերի թողության համար մկրտությամբ, մենք պետք է միշտ գիտակցենք այն փաստը, որ օրենքը պահանջում է մեզանից առաջինը որոնել Աստծո արքայությունը և որ մեր ժամանակը, տաղանդը և ունակությունը պետք է ծառայեն դրա շահերին [տես Մատթեոս Զ.33, 3 Նեփի 13.33]: Եթե դա այդպես չլիներ, ինչպես մենք կկարողանանք սպասել այս կյանքից հետո, երբ այս երկիրը կդարձվի Աստծո և Նրա Որդու բնակավայրը, ժառանգել հավերժական կյանք և ապրել ու թագավորել Նրա հետ:
Ո՞վ է ասում, որ հարուստը կամ նրանք, ովքեր ունեն շատ տաղանդներ, ունեն ավելի մեծ հույս կամ հեռանկար ժառանգելու այս օրհնությունները, քան աղքատը, կամ նրանք, ովքեր ունեն ընդամենը մեկ տաղանդ: Ինչպես ես եմ հասկանում, լինի այն մարդը, ով աշխատում է արհեստանոցում որպես դերձակ, հյուսն, կոշկակար կամ աշխատի արտադրամասում, եթե նա ապրում է ըստ Ավետարանի օրենքի և ազնիվ է ու հավատարիմ իր կոչումում, նա ճիշտ նույնքան նախընտրելի է ստանալու համար այս բաները և Նոր ու Հավիտենական Ուխտի բոլոր օրհնությունները, ինչպես որևէ ուրիշ մարդ, իր հավատարմության միջոցով նա կունենա գահեր, իշխանություններ և զորություններ, նրա զավակները դառնալով այնքան բազմաթիվ ինչպես աստղերը երկնքում կամ ավազը ծովափին: Ո՞վ ունի, ձեզ եմ հարցնում, որևէ ավելի մեծ հեռանկար, քան սա է12 [տես առաջարկ 3 և 4, էջ 297]:
Ուսումնասիրության և ուսուցանման առաջարկներ
Խորհեք այս գաղափարների շուրջ, երբ դուք ուսումնասիրեք այս գլուխը կամ երբ պատրաստվեք ուսուցանելու: Լրացուցիչ օգնության համար տես էջեր viii–x:
-
Մտածեք 289–90 էջերի պատմության մասին: Ի՞նչ կա աշխարհիկ կյանքում, որը տանում է մարդկանց դեպի իրենց կրոնը մոռանալուն: Ինչպե՞ս կարող ենք հոգ տանել մեր նյութական կարիքների մասին առանց թույլ տալու, որ աշխարհիկը հաղթի մեզ:
-
Խորհեք 290 էջում սկսվող բաժնի մասին: Ինչպե՞ս կարող է մեր սերն Աստծո հանդեպ օգնել մեզ խուսափել աշխարհիկի կողմից հաղթված լինելուց:
-
Նախագահ Սնոուն ուսուցանել է, որ մենք ուխտ ենք կապել՝ «օգտագործել մեր ժամանակը, տաղանդը և ունակությունը երկրի վրա Աստծո թագավորությունը կառուցելու համար» (էջ 293): Մտածեք, թե ինչ կարող եք անել այս ուխտը պահելու համար:
-
Վերանայեք գլխի վերջին բաժինը: Ի՞նչ ուղիներով կարող են հետևյալ ճշմարտություններն օգնել մեզ պահել մեր ուխտերը: Այս աշխարհը կարճ է համեմատած հավերժության հետ: Ոչ ոք չի կարող «իսկապես և ճշմարտացիորեն այս աշխարհի բարիքներից որևէ մեկը իր սեփականը կոչել»:
Առնչվող սուրբ գրություններ. Մատթեոս Զ.19–24, Հովհաննես ԺԷ.15, Ա Հովհաննես Բ.15–17, Հակոբ 2.13–19, Մորմոն 8.35–39, ՎևՈՒ 38.39, 63.47–48; 104.13–18
Օգնություն ուսուցչին. Փոքր խմբերում քննարկումները «մեծ թվով մարդկանց հնարավորություն են տալիս մասնակցել դասին: Այն անձինք, ովքեր սովորաբար տատանվում են մասնակցել, կարողանում են կիսվել գաղափարներով փոքր խմբերում, որոնք նրանք չէին արտահայտի ամբողջ խմբի առջև» (Ուսուցում՝ չկա ավելի մեծ կոչում, 161):
Նույնիսկ Կիրթլենդում տեղի ունեցած այն մեծ դրսևորումներից հետո, շատ Սրբեր, անգամ Կիրթլենդում, ընկան ուրացության մեջ:
Հարուստ երիտասարդի նման, որը խոսեց Փրկչի հետ (տես Մատթեոս ԺԹ.16–22), որոշ մարդիկ այսօր գայթակղվում են շրջվել նրանցից, ովքեր կարիքի մեջ են: