អង្គព្យាបាលដ៏កំពូល
បងប្អូនពុំចាំបាច់ត្រូវជួបនឹងទុក្ខសោកដែលបណ្ដាលមកពីអំពើបាប ការឈឺចាប់ដែលបណ្ដាលមកពីទង្វើរបស់អ្នកដទៃ ឬភាពពិតអំពីជីវិតរមែងស្លាប់ដោយឈឺចាប់—តែម្នាក់ឯងនោះទេ ។
ឱកាសដ៏ជារង្វាន់មួយរបស់ខ្ញុំ គឺការធ្វើដំណើរ—ដើម្បីរៀនពីបងប្អូនស្ដ្រីខ្ញុំនៅទូទាំងពិភពលោក។ គ្មានអ្វីល្អដូចការធ្វើការរួមគ្នា មើលមុខគ្នា ហើយបានស្គាល់គ្នានឹងបងប្អូននោះទេ។
អំឡុងពេលនៃបទពិសោធន៍មួយដូច្នេះ អ្នកដឹកនាំសមាគមសង្គ្រោះមួយរូបបានសួរថា « តើមានអ្វីជាក់លាក់ដែលស្ត្រីគួរផ្ដោតទៅលើឬទេ ? »
ខ្ញុំបានតបថា « ចា៎ស មាន ! » ពេលដែលប្រសាសន៍ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ថា « ការអង្វរដល់បងប្អូនស្ត្រីរបស់ខ្ញុំ » បានផុសក្នុងគំនិតខ្ញុំ ។ ប្រធាន ណិលសុន បានបង្រៀនថា « យើងត្រូវការស្ត្រីដែលមានការយល់ដឹងរឹងមាំអំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ » ។
នីហ្វៃបានពិពណ៌នាអំពីគោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបនេះថា ៖
« ដ្បិតទ្វារដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវចូលនោះ គឺជាការប្រែចិត្ត និង បុណ្យជ្រមុជដោយទឹក ហើយបន្ទាប់មកគឺជាការផ្ដាច់បាបទាំងឡាយរបស់អ្នកដោយភ្លើង និង ដោយព្រះវិញ្ញាណ បរិសុទ្ធ ។ …
« ហើយឥឡូវ… ខ្ញុំសូមសួរថា តើបានសម្រេចសព្វគ្រប់ហើយឬនៅ ? មើលចុះ ខ្ញុំសូមនិយាយទៅអ្នកថា ៖ ទេ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនបានមកដល់នេះទេ លើកលែងតែដោយព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានសេចក្ដីជំនឿ ដ៏រឹងប៉ឹងដល់ព្រះអង្គ ដោយពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើបុណ្យគុណរបស់ទ្រង់ ដែលមានឥទ្ធិឬទ្ធិដើម្បីសង្គ្រោះ ។
« ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយដោយមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និងមនុស្សគ្រប់រូប ។ ហេតុដូច្នោះហើយ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាខិតខំជឿនទៅមុខ ដោយទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយ កាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត មើលចុះ នោះព្រះវរបិតា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា ៖ អ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
« … នេះគឺជាផ្លូវ ហើយគ្មានផ្លូវឯណាទៀតទេ ឬនាមណាទៀតនៅក្រោមមេឃនេះ ដែលមនុស្សអាចបានសង្គ្រោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះឡើយ ។ ហើយឥឡូវនេះ មើលចុះ នេះគឺជាគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ » ។
ហេតុអ្វីក៏យើងចាំបាច់ត្រូវយល់ដឹងជាចម្បងអំពីគោលលទ្ធិទាំងនេះ ?
ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានជួបនឹងស្ត្រីនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលត្រូវការជំនួយយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែពួកគាត់ពុំបានងាកទៅរកអង្គដែលអាចប្រទានជំនួយដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៅឡើយទេ ។ ជាញឹកញាប់ ពួកគាត់ព្យាយាមស្វែងយល់ដោយការស្វែងរកនៅក្នុង « អគារដ៏ធំ ហើយទូលាយ » ។
នៅពេលយើងបង្កើនការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះមិនយូរទេ យើងរកឃើញថា យើងកំពុងបង្កើនការយល់ដឹងកាន់តែខ្លាំងអំពី « ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមា » ។យើងក៏ស្គាល់ផងដែរថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាស្នូលនៃផែនការនោះ។
នៅពេលយើងដឹងអំពីរបៀបអនុវត្តគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទទៅក្នុងស្ថានភាពរបស់យើងម្នាក់ៗ នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះរីកចម្រើនឡើង ។ ហើយយើងស្គាល់ « ថាទោះជាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការដង្វាយធួនដ៏ឥតព្រំដែនដូចគ្នា » ។ យើងដឹងថា ទ្រង់គឺជាគ្រឹះរបស់យើង—« សិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង…ដែលជាគ្រឹះដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ …បើសិនណា [យើង] សង់នៅលើនោះ នោះ [យើង] មិនអាចរលំបានឡើយ » ។
តើគោលលទ្ធិនេះអាចប្រទានពរដល់យើង នៅពេលយើងស្វែងរកភាពសុខសាន្ដ និងការយល់ដឹង ហើយព្យាយាមដើម្បីប្រកាន់ខ្ជាប់ដោយអំណរនៅក្នុងដំណើរជីវិតរមែងស្លាប់ដ៏ពិសេសរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ខ្ញុំសូមផ្ដល់យោបល់ឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមដូចជានីហ្វៃនិយាយថា « ដោយមានសេចក្ដីជំនឿដ៏រឹងប៉ឹងដល់ [ព្រះគ្រីស្ទ] ដោយពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើបុណ្យគុណរបស់ទ្រង់ ដែលមានឥទ្ធិឬទ្ធិដើម្បីសង្គ្រោះ » ។ នោះសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចឲ្យយើងយកឈ្នះឧបសគ្គគ្រប់យ៉ាង ។
តាមពិតយើងឃើញជាញឹកញាប់ថាជំនឿយើងកាន់តែខ្លាំង ហើយទំនាក់ទំនងយើងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ត្រូវបានដុសខាត់នៅក្នុងគ្រាលំបាក ។ ខ្ញុំសូមចែកឧទាហរណ៍ចំនួនបី ។
ទីមួយ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាអង្គព្យាបាលដ៏កំពូល មានព្រះចេស្ដារផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តរបស់យើង ហើយផ្ដល់នូវការសង្គ្រោះដ៏និរន្ដរ៍ដល់យើងចេញពីទុក្ខសោកដែលបណ្ដាលមកពីអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីនៅឯអណ្ដូងទឹក នោះទ្រង់បានដឹងអំពីអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់នាងរួចទៅហើយ ។ ទោះជាយ៉ាងណា « ព្រះអម្ចាស់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ » ហើយទ្រង់ដឹងថានាងមានដួងចិត្តទទួលរៀន ។
នៅពេលស្ត្រីនោះមកដល់អណ្ដូងទឹក ព្រះយេស៊ូវ—ជាតំណាងឲ្យទឹករស់—បានមានបន្ទូលដោយសាមញ្ញថា « សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង » ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងនឹងមានបន្ទូលមកកាន់យើងដូចគ្នានេះ ដោយសំឡេងមួយដែលយើងស្គាល់ នៅពេលយើងមករកទ្រង់—ដ្បិតទ្រង់ស្គាល់យើង ។ ទ្រង់ធ្វើការតាមស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់យើង ។ ហើយដោយសារតែទ្រង់ជានរណា និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើង នោះទ្រង់ជ្រាប ។ ដោយសារតែទ្រង់បានស្គាល់ការឈឺចាប់របស់យើង នោះទ្រង់អាចប្រទានទឹករស់ដល់យើង នៅពេលយើងស្វែងរក ។ ទ្រង់បានបង្រៀនការណ៍នេះដល់ស្រ្តីសាសន៍សាម៉ារី នៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា « បើសិនជានាងបានស្គាល់អំណោយទាននៃព្រះ និងអ្នកដែលនិយាយនឹងនាងថា សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង នោះនាងនឹងបានសូមពីអ្នកនោះវិញ រួចអ្នកនោះនឹងឲ្យទឹករស់ដល់នាង » ។ ទីបំផុតស្ត្រីនោះបានយល់ ហើយបានឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីជំនឿ រួចសួរថា « លោកម្ចាស់អើយ សូមឲ្យទឹកនោះមកខ្ញុំផង ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំស្រេក » ។
បន្ទាប់ពីស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីមានបទពិសោធន៍នេះជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះនាងបាន « ទុកក្អមចោល ក៏ចូលក្នុងក្រុងដំណាលប្រាប់គេថា
« ចូរមកមើល មានមនុស្សម្នាក់ ដែលប្រាប់ខ្ញុំពីគ្រប់អំពើទាំងអស់ ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត តើអ្នកនោះមិនមែនជាព្រះគ្រីស្ទទេឬអី ? »
នាងបានទទួលសាក្សីមួយ—នាងបានចាប់ផ្ដើមទទួលទានទឹករស់—ហើយនាងមានបំណងធ្វើជាសាក្សីអំពីភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់ដល់អ្នកដទៃ ។
នៅពេលយើងមករកទ្រង់ដោយដួងចិត្តរាបសារ និងដួងចិត្តទទួលរៀន—ទោះជាដួងចិត្តរបស់យើងមានបន្ទុកធ្ងន់ដោយកំហុស អំពើបាប និងការរំលងក្ដី—ទ្រង់អាចផ្លាស់ប្ដូរយើង « ព្រោះទ្រង់មានឥទ្ធិឬទ្ធិដើម្បីសង្គ្រោះ» ។ ហើយដោយមានដួងចិត្តផ្លាស់ប្ដូរ យើងអាចធ្វើ ដូចជាស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារី ចេញទៅក្នុងក្រុងរបស់យើង—ផ្ទះសាលា និងកន្លែងធ្វើការរបស់យើង—ធ្វើជាសាក្សីអំពីទ្រង់ ។
ទីពីរ អង្គព្យាបាលដ៏កំពូល អាចលួងលោមចិត្ត និងពង្រឹងយើង នៅពេលយើងជួបនឹងការឈឺចាប់ ដោយសារតែទង្វើរអសុចរិតរបស់អ្នកដទៃ ។ខ្ញុំមានការសន្ទនាជាមួយនឹងស្ត្រីៗដែលមានបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ជាច្រើន ។ ផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគាត់មកពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ បានក្លាយជាដំណើរដ៏លំបាកមួយនៃការព្យាបាល ។ ពួកគាត់បានរងទុក្ខដោយសារការមិនគោរពសេចក្ដីសញ្ញា ខូចចិត្ត ហើយបាត់បង់ទំនុកចិត្ត ។ មានមនុស្សជាច្រើនបានរងគ្រោះដោយអំពើកំផឹត ហើយត្រូវបំពានដោយពាក្យសម្ដី ខាងផ្លូវភេទ និងសតិអារម្មណ៍ ដែលជាញឹកញាប់វាកើតចេញមកពីការញៀនរបស់មនុស្សផ្សេង ។
បទពិសោធន៍ទាំងនេះ ទោះជាមិនមែនជាកំហុសរបស់ពួកគាត់ផ្ទាល់ក្ដី ក៏វាបានបន្សល់ទុកនូវអារម្មណ៍ខុសឆ្គង និងអៀនខ្មាស់ជាច្រើនផងដែរ ។ ដោយមិនយល់អំពីរបៀបគ្រប់គ្រងលើអារម្មណ៍ដ៏ខ្លាំងក្លាដែលពួកគេមាននោះ ពួកគេជាច្រើនបានព្យាយាមមិនអើពើ និងបំភ្លេចចោល ។
ក្ដីសង្ឃឹម និងការព្យាបាល គឺពុំអាចរកបាននៅក្នុងការបិទបាំងនោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងពន្លឺ និងក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើង ។ អែលឌើរ រីឆាត ជី. ស្កត បានទូន្មានថា « បើអ្នកផ្ទាល់គ្មានអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរទេ នោះសូមកុំចាំបាច់រងទុក្ខដោយព្រោះលទ្ធផលនៃអំពើបាបអ្នកដទៃឡើយ ។ … អ្នកអាចដឹងពីក្ដីមេត្តាករុណា ។ … តែអ្នកពុំគួរយកដាក់លើខ្លួននូវអារម្មណ៍នៃការទទួលខុសត្រូវនោះឡើយ។ … នៅពេលអ្នកបានធ្វើនូវអ្វីដែលសមហេតុផលដើម្បីជួយមនុស្សដែលអ្នកស្រឡាញ់ សូមដាក់បន្ទុកនៅឯព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចុះ ។ … ពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ អ្នកនឹងពុំគ្រាន់តែរកឃើញនូវភាពសុខសាន្ដប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនឹងបង្ហាញពីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះចេស្ដាររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីលើកបន្ទុកនៃអំពើបាបពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់តាមរយៈការកែប្រែចិត្ត និងការគោរពប្រតិបត្តិរបស់គាត់ » ។
លោកបានបន្ត ៖ « ការព្យាបាលទាំងស្រុង នឹងកើតមានតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះចេស្ដា ព្រមទាំងព្រះរាជសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ តាមរយៈដង្វាយធួនទ្រង់ ដើម្បីព្យាបាលស្លាកស្នាមនៃអ្វីដែលអយុត្តិធម៌ និងមិនសមនោះ ។
បងប្អូនស្ត្រីអើយ ប្រសិនបើអ្នករកឃើញថាខ្លួនអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះ នោះការព្យាបាលអាចនឹងត្រូវការពេលយូរ ។ វានឹងតម្រូវឲ្យអ្នកស្វែងរកការណែនាំ និងជំនួយត្រឹមត្រូវប្រកបដោយការអធិស្ឋាន រួមទាំងការប្រឹក្សាជាមួយនឹង អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពដែលបានតែងតាំងដោយត្រឹមត្រូវ ។ នៅពេលអ្នករៀនទំនាក់ទំនងដោយបើកចំហរ ដាក់ដែនកំណត់ត្រឹមត្រូវ ហើយប្រហែលជានឹងស្វែងរកការប្រឹក្សាពីអ្នកមានវិជ្ជាជីវៈ ។ ការថែទាំសុខភាពខាងវិញ្ញាណក្នុងដំណើរការនេះគឺសំខាន់ណាស់ ! សូមចងចាំពីអត្តសញ្ញាណដ៏ទេវភាពរបស់អ្នក ។ អ្នកគឺជាបុត្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតាមាតាសួគ៌ ។ សូមទុកចិត្តទៅលើផែនការដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះបិតាសម្រាប់អ្នក។ បន្ដបង្កើនការយល់ដឹងរបស់អ្នក អំពីគោលលទ្ធិរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាប្រចាំថ្ងៃ ។ អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿប្រចាំថ្ងៃដើម្បីផឹកទឹករស់ចេញពីអណ្ដូងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យកាន់តែច្រើន ។ ពឹងផ្អែកទៅលើទាយជ្ជទាននៃអំណាចដែលមានសម្រាប់យើងម្នាក់ៗតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ ។ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យអំណាចនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់កើតមាននៅក្នុងជីវិតអ្នក ។
ទីបី អង្គព្យាបាលដ៏កំពូល អាចលួងលោមចិត្ត និងគាំទ្រយើង នៅពេលយើងជួបនឹង « ភាពពិតអំពីជីវិតរមែងស្លាប់ » ដោយការឈឺចាប់ ដូចជា ភាពអន្ដរាយ ជំងឺសសៃប្រសាទ ជំងឺ ការឈឺរ៉ាំរ៉ៃ និងសេចក្ដីស្លាប់ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានស្គាល់យុវនារីដ៏ល្អម្នាក់ ឈ្មោះថា ចូស៊ី ដែលរងទុក្ខដោយជំងឺរវើរវាយ ។ នេះគឺគ្រាន់តែជាដំណើររឿងបន្ដិចបន្ដួចរបស់នាងឆ្ពោះទៅកាន់ការព្យាបាល នៅពេលនាងបានចែកចាយវាជាមួយនឹងខ្ញុំ ៖
« ភាពខ្មៅងងឹតដ៏អាក្រក់បំផុតកើតមានឡើងចំពោះគ្រួសារខ្ញុំ និងខ្ញុំ ដែលយើងហៅវាថាជា ‹ ថ្ងៃដេកសន្ធឹងសន្ធៃ › ។ វាចាប់ផ្ដើមដោយការមានអារម្មណ៍ធុញថប់ និងការប៉ះទង្គិចធ្ងន់ធ្ងរ ហើយតទល់នឹងសំឡេង ការប៉ះ ឬពន្លឺគ្រប់ប្រភេទ ។ វាគឺជាការរងទារុណខាងសតិអារម្មណ៍ដ៏លើសលប់ ។ មានថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំចាំមិនភ្លេច ។
« វាគឺជាគ្រាដំបូងនៃជំងឺនោះ ដែលវាជាបទពិសោធន៍ដ៏តក់ស្លុតជាខ្លាំង ។ ខ្ញុំអាចចាំថាទឹកភ្នែកបានហូរស្រោចលើផ្ទៃមុខរបស់ខ្ញុំ នៅពេលខ្ញុំព្យាយាមត្រដររកខ្យល់ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ទោះជាការរងទុក្ខខ្ញុំមានខ្លាំងក្ដី ក៏វានៅតិចជាងការឈឺចាប់របស់ម្ដាយខ្ញុំដែលភ័យស្លន់ ហើយចង់ជួយខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំងនោះដែរ ។
« ការឡប់សតិរបស់ខ្ញុំ ធ្វើឲ្យគាត់ខូចចិត្តជាខ្លាំង ។ តែយើងពុំយល់អស់ទេ ទោះជាស្ថានភាពមានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរក្ដី ក៏យើងស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយពីការជួបនឹងអព្ភូតហេតុដ៏ធំនោះដែរ ។
« នៅពេលវាមានសភាពកាន់តែយូរទៅៗ នោះម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានខ្សឹបដាក់ត្រចៀកខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ‹ ម្ដាយនឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីដកយកវាចេញពីខ្លួនកូន › ។
« សម្រាប់ពេលឥឡូវនេះ ភាពងងឹតមានកាន់តែខ្លាំង ហើយនៅពេលខ្ញុំជឿថាខ្ញុំពុំអាចទ្រាំបានតទៅទៀត នោះមានអ្វីមួយកើតឡើងដោយអព្ភូតហេតុ ។
« អំណាចដ៏អស្ចារ្យ និងមហិមាមួយបានមកគ្របដណ្ដប់លើរូបកាយខ្ញុំមួយរំពេច ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានថ្លែងទៅម្ដាយខ្ញុំយ៉ាងជឿជាក់ ‹ ជាកម្លាំងដែលមានលើសពីខ្លួនខ្ញុំ › ដោយពាក្យសម្ដីដែលធ្វើឲ្យផ្លាស់ប្ដូរជីវិត និងជាការឆ្លើយតបទៅនឹងបំណងប្រាថ្នាដដែលៗរបស់គាត់ថាចង់រែកបន្ទុកនៃការឈឺចាប់ជំនួសខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ ម៉ាក់ពុំចាំបាច់ធ្វើដូច្នោះទេ មានអង្គមួយបានធ្វើរួចទៅហើយ ›» ។
ចេញពីជង្ហុកងងឹតនៃជំងឺសតិអារម្មណ៍ដ៏គ្រោះថ្នាក់ ចូស៊ី បានហៅរកកម្លាំងដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
នាងពុំត្រូវបានព្យាបាលទាំងស្រុងនៅថ្ងៃនោះទេ ប៉ុន្តែនាងបានទទួលពន្លឺនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងគ្រាងងឹតដ៏ខ្លាំងនោះ ។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ដោយបានគាំទ្រពីការយល់ដឹងជាចម្បងអំពី គោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានពង្រឹងជាប្រចាំថ្ងៃដោយទឹករស់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះចូស៊ី បានបន្ដដំណើររបស់នាងឆ្ពោះទៅរកការព្យាបាលឲ្យជា ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដោយពុំងាករេទៅលើអង្គព្យាបាលដ៏កំពូល ។ នាងជួយអ្នកដទៃនៅតាមផ្លូវផងដែរ ។ ហើយនាងនិយាយថា « នៅពេលភាពងងឹតចេះតែមានជាបន្ដបន្ទាប់ នោះខ្ញុំពឹងផ្អែកទៅលើការចងចាំពីព្រះគុណដ៏ទន់ភ្លន់របស់ទ្រង់ ។ វាធ្វើជាពន្លឺដឹកនាំមួយ នៅពេលខ្ញុំពុះពារប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពលំបាកទាំងឡាយ » ។
បងប្អូនស្ត្រីអើយ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា—
អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវបន្ដរែកបន្ទុកនៃភាពសោកសៅដែលបណ្ដាលមកពីអំពើបាប—តែម្នាក់ឯងទៀតទេ ។
អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវរែកការឈឺចាប់ដែលបណ្ដាលមកពីទង្វើអសុចរិតរបស់អ្នកដទៃ—តែម្នាក់ឯងទៀតទេ ។
អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវជួបនឹងភាពពិតអំពីជីវិតរមែងស្លាប់ដោយឈឺចាប់—តែម្នាក់ឯងទៀតទេ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានអង្វរថា
« តើអ្នករាល់គ្នាមិនចង់ត្រឡប់មករកយើង ហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់អ្នក ហើយប្រែចិត្តជឿដើម្បីយើងអាចប្រោសអ្នកឲ្យបានជាទេឬ ?
« … បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមករកយើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ មើលចុះ ដៃនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់យើងសន្ធឹងទៅរកអ្នក ហើយអស់អ្នកណាដែលមក អ្នកនោះហើយដែលយើងនឹងទទួល … » ។
« [ទ្រង់] នឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីដកយកវាចេញពីអ្នក » ។ តាមពិតទៅ « [ទ្រង់] បានធ្វើរួចទៅហើយ » ។ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអង្គព្យាបាលដ៏កំពូល អាម៉ែន ។