ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយបន្តការព្យាយាមជានិច្ច
ដោយ អែលឌើរ ដេល ជី រ៉ែនឡាន់
នៃពួកចិតសិបនាក់
នៅពេលយើងព្យាយាម ស៊ូទ្រាំ និងជួយអ្នកដទៃធ្វើដូចគ្នានេះ យើងគឺជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយពិត ។
បងប្អូនប្រុសស្រី ក្នុងខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៣ ពិភពលោកបានកាន់ទុក្ខមរណៈភាពរបស់ នែលសិន ម៉ានឌែឡា ។ បន្ទាប់ពី ២៧ ឆ្នាំ នៃការឃុំខ្លួនដោយសារចលនាតស៊ូប្រឆាំងការរើសអើងពណ៌សម្បុរ ម៉ានឌែឡា ត្រូវបានគេបោះឆ្នោតជ្រើសតាំងដោយលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យឲ្យធ្វើជាប្រធានាធិបតីនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ។ ការអភ័យទោសគាត់ចំពោះអ្នកដែលបានចាប់គាត់ឃុំខ្លួន គឺអស្ចារ្យណាស់ ។ គាត់បានទទួលការសរសើរជាសាកល ។១ ជាញឹកញាប់ ម៉ានឌែឡា ពុំទទួលយកការសរសើរដោយនិយាយថា « ខ្ញុំពុំមែនជាពួកបរិសុទ្ធទេ—បើអ្នកគិតដូច្នោះ នោះលុះត្រាតែអ្នកគិតថាពួកបរិសុទ្ធ គឺជាមនុស្សមានបាបដែលបន្ដធ្វើការព្យាយាម » ។២
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ--« ពួកបរិសុទ្ធគឺជាមនុស្សមានបាបដែលបន្ដធ្វើការព្យាយាម » -- គួរតែលួងលោម និងលើកទឹកចិត្តដល់សមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។ ទោះជាយើងបានត្រូវបានចាត់ទុកជា « ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ » ក្ដី ពេលខ្លះ យើងរអៀសខ្លួននឹងឈ្មោះនេះ ។ ពាក្យ ពួកបរិសុទ្ធ គឺត្រូវបានប្រើជាទូទៅដើម្បីសម្គាល់អ្នកទាំងឡាយដែលបានសម្រេចសភាពលើកកម្ពស់នៃភាពបរិសុទ្ធ ឬភាពឥតខ្ចោះ ។ ហើយយើងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា យើងមិនគ្រប់លក្ខណ៍ឡើយ ។
សាសនាយើងបង្រៀនថា យើងអាចគ្រប់លក្ខណ៍បានដោយប្រព្រឹត្តដដែលៗ និង កើនឡើងជាលំដាប់ « ដោយពឹងផ្អែកទាំងស្រុង » លើគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទដូចជា ៖ អនុវត្តក្ដីជំនឿលើទ្រង់ ប្រែចិត្ត ទទួលទានសាក្រាម៉ង់រំឭកសេចក្ដីសញ្ញា រួមទាំងពរជ័យនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក និង ទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាគូកនជានិច្ចក្នុងកម្រិតមួយកាន់តែខ្លាំង ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងក្លាយកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ ហើយអាចកាន់ខ្ជាប់ដល់ចុងបំផុតជាមួយនឹងអ្វីទាំងនោះដែលចាំបាច់ ។៣ និយាយឲ្យស្រួលស្ដាប់គឺ ព្រះយកព្រះទ័យទុកដាក់ខ្លាំងថាតើយើងជានរណា ហើយយើងនឹងក្លាយជានរណា ច្រើនជាងថាតើកាលពីមុនយើងជានរណា ។៤ ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ ថាតើយើងបន្តការព្យាយាមដែរឬទេ ។
រឿងកំប្លែង As You Like It, បានសរសេរដោយអ្នកនិពន្ធជនជាតិអង់គ្លេស ឈ្មោះ William Shakespeare, ពិពណ៌នាអំពីការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់តួអង្គមួយ ។ បងប្រុសម្នាក់បានព្យាយាមផ្ដាច់ជីវិតប្អូនប្រុសខ្លួន ។ ទោះជាប្អូនប្រុសនោះដឹងថាយ៉ាងនោះក្ដី ក៏គាត់នៅតែជួយជីវិតបងប្រុសទុរយសខ្លួនពីសេចក្ដីស្លាប់មួយចំនួនដែរ ។ កាលបងប្រុសដឹងអំពីក្ដីអាសូរដែលខ្លួនមិនសមនឹងទទួលនេះ គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង និង ជានិរន្តរ៍ ហើយមានអ្វីមួយហៅថា « ការប្រែចិត្តជឿ » ។ ក្រោយមក មាននារីខ្លះមកជួបបងប្រុសរូបនោះ ហើយសួរថា « តើមិនមែនជាលោកទេឬ ដែលបានព្យាយាមផ្ដាច់ជីវិត [ ប្អូនប្រុសខ្លួន ] នោះ » ?
បងប្រុសបានតបថា « គឺខ្ញុំហើយ តែឥឡូវពុំមែនជាខ្ញុំទៀតទេ ៖ ខ្ញុំមិនខ្មាស់អៀនឡើយ ក្នុងការប្រាប់អ្នកនាងថាខ្ញុំធ្លាប់ជាមនុស្សបែបនោះមែន ព្រោះការប្រែចិត្តជឿរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្ញុំរីករាយឡើង ហើយក្លាយជាមនុស្សដូចសព្វថ្ងៃនេះ » ។៥
សម្រាប់យើង ដោយសារក្ដីមេត្តានៃព្រះ និង ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការផ្លាស់ប្ដូរនេះពុំមែនគ្រាន់តែជាប្រលោមលោកប្រឌិតនោះទេ ។ ព្រះអម្ចាស់បានថ្លែងតាមរយៈ អេសេគាល ថា ៖
« ចំណែកអំពើអាក្រក់របស់មនុស្សអាក្រក់វិញ គេមិនបានដួលដោយព្រោះ អំពើទាំងនោះក្នុងថ្ងៃដែលបែរចេញពីអំពើអាក្រក់របស់ខ្លួនទេ …
« … បើគេបែរចេញពីអំពើបាបរបស់ខ្លួនទៅប្រព្រឹត្តសេចក្ដីដែលទៀងត្រង់ ហើយត្រឹមត្រូវវិញ
« … នឹងប្រគល់របស់បញ្ចាំដល់ម្ចាស់វិញ ហើយប្រគល់របស់ដែលខ្លួនបានលួចទៅវិញដែរ ព្រមទាំងដើរតាមអស់ទាំងច្បាស់នៃជីវិតនេះ ឥតប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតឡើង នោះគេនឹងបានរស់នៅជាពិត ។ …
« ដូច្នេះនឹងគ្មានអ្នកណានឹកចាំពីអំពើបាបទាំងប៉ុន្មានដែលអ្នកនោះបានប្រព្រឹត្តឲ្យទាស់នឹងខ្លួនទៀតឡើយ ដ្បិតគេបានប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីទៀងត្រង់ត្រឹមត្រូវហើយ គេនឹងរស់នៅជាពិត » ។៦
ទ្រង់សន្យាដោយក្ដីមេត្តាថានឹងអភ័យទោស នៅពេលយើងប្រែចិត្ត ហើយបែរចេញពីអំពើទុច្ចរិត—ដើម្បីឲ្យអំពើបាបយើងនឹងមិនត្រូវនឹកចាំទាស់នឹងយើងឡើយ ។ ចំពោះយើង ដោយសារដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ និង ការប្រែចិត្តយើង យើងអាចមើលទៅទង្វើពីអតីតយើង ហើយពោលថា « គឺខ្ញុំហើយ តែឥឡូវពុំមែនជាខ្ញុំទៀតទេ » ។ ទោះយើងបានប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតយ៉ាងណាក្ដី យើងហ៊ានពោលថា « ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តមែន ។ ប៉ុន្តែមនុស្សអាក្រក់ពីអតីតកាល គឺពុំមែនជាខ្ញុំទៀតទេ »៧
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀនថា « អំណោយវិសេសវិសាលបំផុតពីព្រះចំពោះយើង គឺក្ដីអំណរក្នុងការព្យាយាមសារជាថ្មី ដ្បិតបរាជ័យនឹងត្រូវសាបសូន្យទៅ » ។៨ ទោះជាយើងធ្លាប់ជាអ្នកប្រព្រឹត្តបាបដ៏លិចលង់ ដោយមានចេតនា ឬ បរាជ័យ និង ខកចិត្តច្រើនដងក្ដី ក៏នៅវិនាទីដែលអ្នកសម្រេចថាព្យាយាមសារជាថ្មី នោះដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទអាចជួយយើងបានដែរ ។ យើងត្រូវចាំថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនប្រាប់យើងថា យើងទៅឆ្ងាយហួសពេកហើយ បោះបង់ចោលទៅនោះទេ ។
ព្រះហឫទ័យព្រះ គឺចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បន្តការព្យាយាមជានិច្ច ថែមទាំងយកឈ្នះលើអំពើបាប ។ ទោះជាយើងរងទុក្ខដោយសារទំនាក់ទំនងប្រេះឆា បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច ឬ ជំងឺ ដោយសារលទ្ធផលអំពើបាបនៃជនណាមួយក្ដី ក៏ដង្វាយធួនឥតព្រំដែននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចព្យាបាលបាន—ប្រហែលជាពិសេស—ព្យាបាលអ្នកដែលរងទុក្ខដោយគ្មានទោសអ្វីទាល់តែសោះនោះ ។ ទ្រង់ព្រះតម្រិះយ៉ាងឥតខ្ចោះ ថាការរងទុក្ខដោយគ្មានទោសដោយព្រោះអំពើរំលងនៃជនដទៃនោះ មានសភាពយ៉ាងណា ។ ដូចបានព្យាករ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នឹង « ទៅរុំរបួសដួងចិត្តប្រេះឆា … ដើម្បីផ្ដល់ …សម្រស់ដល់ផេះផង់ ផ្ដល់ប្រេងនៃសេចក្ដីអំណរសម្រាប់ការទួញយំ [ និង ] សំលៀកបំពាក់នៃការសរសើរចំពោះវិញ្ញាណដែលធ្ងន់ជ្រប់ » ៩ មិនថាមានអ្វីកើតឡើង ដោយមានជំនួយរបស់ទ្រង់ ព្រះរំពឹងឲ្យពួកបរិសុទ្ធបន្ដការព្យាយាម ។
ដូចជាព្រះមានព្រះទ័យរីករាយ នៅពេលយើងតស៊ូ នោះទ្រង់ក៏ខកព្រះទ័យដែរ នៅពេលយើងមិនទទួលស្គាល់ថាមនុស្សដទៃក៏ព្យាយាមដែរនោះ។ មិត្តជាទីស្រឡាញ់យើងឈ្មោះ ថូបា បានចែកចាយពីរបៀបដែលនាងបានរៀនមេរៀននេះពីម្ដាយនាងគឺ ជូលៀ ។ ថូបា និង ជូលៀ ជាសមាជិកក្នុងចំណោមអ្នកប្រែចិត្តជឿស្បែកខ្មៅដំបូងគេនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ។ ក្រោយពីរបបរើសអើងពណ៌សម្បុរបានបញ្ចប់ សមាជិកសាសនាចក្រទាំងស្បែកខ្មៅ និង ស្បែកស ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលរួមព្រះវិហារជាមួយគ្នា ។ ចំពោះមនុស្សជាច្រើន សមភាពក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងពូជសាសន៍នានា មានសភាពថ្មីថ្មោង និង ជាឧបសគ្គ ។ គ្រាមួយ នៅពេល ជូលៀ និង ថូបា ចូលរួមព្រះវិហារ ពួកគេទទួលអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេប្រព្រឹត្តដោយមិនយកចិត្តទុកដាក់ដូចសមាជិកស្បែកសឡើយ ។ កាលពួកគេចេញទៅ ថូបា បានត្អូញត្អែរយ៉ាងខ្លាំងទៅដល់ម្ដាយនាង ។ ជូលៀ ស្ដាប់ដោយស្ងៀមស្ងាត់រហូតដល់ ថូបា បានបញ្ចេញកំហឹងរបស់នាងអស់ ។ រួច ជូលៀ បានពោលថា « ឱ កូន ថូបា សាសនាចក្រគឺដូចជាមន្ទីរពេទ្យធំមួយ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកជំងឺផ្សេងៗគ្នា ។ យើងទៅព្រះវិហារដើម្បីបានជំនួយ » ។
ការឆ្លើយតបរបស់ ជូលៀ បានផ្ដល់ជាការយល់ដឹងមួយដ៏មានតម្លៃ ។ យើងមិនត្រឹមតែអើពើពេលមនុស្សដទៃព្យាយាមកែខៃភាពអាក្រក់ផ្ទាល់ខ្លួនគេនោះទេ យើងត្រូវតែមានចិត្តល្អ អត់ធ្មត់ ជ្រោមជ្រែង និង យោគយល់ដែរ ។ ទន្ទឹមនឹងព្រះទ្រង់លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យបន្តការព្យាយាមជានិច្ច នោះទ្រង់ក៏រំពឹងឲ្យយើងម្នាក់ៗ ទុកឱកាសឲ្យមនុស្សដទៃធ្វើដូចគ្នាតាមលទ្ធភាពគេដែរ ។ ដង្វាយធួននឹងមាននៅក្នុងជីវិតយើងកាន់តែច្រើន ។ លំដាប់នោះ យើងនឹងដឹងថា ទោះជាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការដង្វាយធួនឥតព្រំដែន ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅ យុវជនដ៏ឆ្នើមម្នាក់ឈ្មោះ ឃើធីស ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើបេសកកម្ម ។ គាត់ជាប្រភេទអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលប្រធានបេសកកម្មគ្រប់រូបប្រាថ្នាចង់បាន ។ គាត់ជាមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ ហើយខិតខំធ្វើការ ។ ដល់ពេលមួយគាត់បានចាត់ដៃគូផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលក្មេងខ្ចី ចម្លែកៗ ហើយពុំមានចិត្តក្លៀវក្លាអំពីការសម្រេចកិច្ចការ ។
ថ្ងៃមួយ កាលពួកគេកំពុងជិះកង់ ឃើធីស បានក្រឡេកក្រោយ ហើយឃើញដៃគូខ្លួនចុះពីលើកង់ ហើយដើរ ។ ឃើធីស ត្អូញត្អែរទៅកាន់ព្រះក្នុងចិត្តថា វាពិបាកណាស់ដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យបម្រើជាមួយដៃគូដែលត្រូវការទាញអូសយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីសម្រេចបានកិច្ចការណាមួយនោះ ។ បន្តិចក្រោយមក ឃើរធីស មានអារម្មណ៍យ៉ាងជ្រាលជ្រៅដូចព្រះមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា « អ្នកដឹងទេ ឃើធីស បើប្រៀបមកយើង អ្នកទាំងពីរពុំមានអ្វីខុសគ្នាទាល់តែសោះ » ។ ឃើធីស បានស្វែងយល់ថា គាត់ត្រូវអត់ធ្មត់ជាមួយដៃគូមិនគ្រប់លក្ខណ៍ ដែលយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានព្យាយាមតាមរបៀបគាត់ហើយនោះ ។
ការអញ្ជើញរបស់ខ្ញុំចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា គឺត្រូវវាយតម្លៃជីវិតខ្លួនយើង ប្រែចិត្ត ហើយបន្តការព្យាយាមជានិច្ច ។ បើយើងមិនព្យាយាម យើងគ្រាន់តែអ្នកមានបាបថ្ងៃចុងក្រោយ បើយើងមិនស៊ូទ្រាំ យើងគឺជាចុះចាញ់ថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយបើយើងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដទៃសាកល្បង នោះយើងគឺជាអ្នកលាក់ពុតថ្ងៃចុងក្រោយតែប៉ុណ្ណោះ ។១០ នៅពេលយើងព្យាយាម ស៊ូទ្រាំ និងជួយអ្នកដទៃឲ្យធ្វើដូចគ្នានេះ នោះយើងគឺជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយពិត ។ នៅពេលយើងផ្លាស់ប្ដូរ យើងនឹងរកឃើញថាព្រះពិតជាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើងជានរណាពេលនេះ ផ្ដោតលើការប្រែក្លាយរបស់យើង ច្រើនជាងអតីតកាលរបស់យើង ។១១
ខ្ញុំមានអំណរគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ទ្រង់ និងព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដើម្បីបន្ដព្យាយាម ។១២ ខ្ញុំធ្វើជាសាក្សីអំពីការមានព្រះជន្មរស់ពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។